Fish Tavern Ventouris, Ambelas, island of Paros, Greece – Ταβέρνα Βεντουρής – Αμπελάς, Πάρος

Τελειο μεγεθος
Τελειο μεγεθος

This is a post from my visit to the fish tavern “Ventouris”, in the location Ambelas, on the island of Paros, Greece.

Μια και δεν μπορω να βρω τον αστακο που ζητησε η Ν, και επειδη οι φθινοπωρινες αναρτησεις της Δ με τα κιτρινα φυλλα μου θυμιζουν οτι ηρθε το φθινοπωρο, αποφασισα να γυρισω στο καλοκαιρι και ανεσυρα απο το καλοκαιρινο αρχειο μου μια επισκεψη στην υπεροχη ταβερνα του Βεντουρή στον Αμπελά της Παρου.

Ταβερνα Βεντουρης
Ταβερνα Βεντουρης

Η ταβερνα ανοιξε το 1974 και απο τοτε προσφερει στους πελάτες της φρέσκο ψάρι και θαλασσινα, που τα ψαρευει ο καπεταν Γιώργης και τα παιδιά του.

Καπεταν Γιωργης
Καπεταν Γιωργης

Ο καπεταν Γιωργης βγαινει καθε μερα για ψαρεμα και καθε βραδι πριν φυγει για την ψαρια ειναι στην ταβερνα με το αστραφτερο του βλεμμα.

Καπεταν Γιωργης
Καπεταν Γιωργης

Στην κουζινα κουμαντο κανει η κυρα Ελένη, η γυναικα του καπεταν Γιωργη,  παντα με το χαμογελο στα χειλη.

Κυρα Ελενη
Κυρα Ελενη

Καθε σοβαρη απολαυση απαιτει απο τον υποψηφιο απολαυσία την κατασίγαση των ενστικτων, ωστε να κυριαρχει κατα τη διαρκεια της πραξεως η κριση, η μνημη, οι αισθησεις να ειναι κρυσταλλινες και συντονισμενες στην εντελεια.

Αυτο πρακτικά σημαινει οτι ποτε δεν τρως τον αστακο με αδειο στομαχι.

Ξεκιναμε λοιπον με ντοματοκεφτεδες, κι ενα ουζακι για να “ζεσταθουμε”.

Ντοματοκεφτεδες
Ντοματοκεφτεδες

Συνεχιζουμε με κατι πιο κοντα στη θαλασσα, μπαρμπουνια ψαρεμενα ωρες πριν και ψημενα στα καρβουνα απο την Αργυρώ, τη μαστορισσα της κουζινας. Και συνοδευουμε με λευκο κρασι.

Μπαρμπουνια των ωρων
Μπαρμπουνια των ωρων

Και τωρα ηρθε η ωρα για το επικεντρο της βραδιας.

Το βαρος του αστακου ηταν 1 κιλο και 300 γραμμαρια, τελειο μεγεθος.

Βρασμενος στην εντελεια
Βρασμενος στην εντελεια

Αυγωμενος πληρως.

Αυγωμενος
Αυγωμενος

Τι να πω παραπάνω, οπως λεει και ο Πανας “ανασταινει και …”.

10 σκέψεις σχετικά με το “Fish Tavern Ventouris, Ambelas, island of Paros, Greece – Ταβέρνα Βεντουρής – Αμπελάς, Πάρος”

  1. δεν πιάνεσαι με τίποτα!

    μπορεί ο αστακός του καπετάν Γιώργη να ανασταίνει και …….’ (όπως ο Πάν ομίλησε), αλλά αυτά που γράφεις, έκαναν τις δικές μου επίπεδες αισθήσεις, τελείως κρυστάλλινες

    φέρτε μου ντοματοκεφτέδες, άσε τις σούπες… 🙂

  2. Τώρα θυμήθηκα γιατί την πρώτη φορά που μπήκα εδώ δεν άφησα σχόλιο!!! Γιατί είχα μείνει άφωνη βέβαια 🙂 🙂 🙂

    Ναι, τώρα που ξανατρέχω τις αναρτήσεις προς τα κάτω, θυμάμαι… Ήταν εκείνη με το χοιρινό πόδι πάνω, πάνω….. Άφωνη, δεν έχω λόγια 🙂

  3. Θα παω να βρωωωω το Μαουκα μωρο μουυυ
    Θα παω να βρω τον Βεντουρηηηηη
    Μαζι τους να καλαρω
    Να παω να βγω στην Παρο.!!!!!

    Η δενδρογαλη μπορει να μην εχει λογια αλλα εγω εχω τραγουδια και ορεξη!!

    Ποτε εγινε αυτο το θαυμα; Και δε με νοιαζει που ειναι ακομα πρωϊ εδω, θελω και τους ντοματοκεφτεδες (οσους αφησει η Ν) και την σουπα! Και φυσικα το αυγωμενο πλασμα να αναστηθω κι εγω η ξενητεμενη!!
    Παναθηναιε τι ομορφοι οι ανθρωποι στη φωτογραφια, τι καθαρο βλεμμα και τι καλωσυνη! Λοιπον μ’ αρεσεις γιατι κανεις πισωγυρισματα στις εποχες και στις γευσεις. Και θελω να τρυπωσω κρυφα στο καλοκαιρινο σου αρχειο να ανακαλυψω ολους τους θησαυρους. Εκτος και αν τιυς φερειε ολους εδω οποτε .. θα κατσω ησυχα και θα περιμενω!

  4. Καλησπέρα.

    Πως γίνεται μόλις να τελείωσα το φαγητό, να μπω εδώ και αμέσως το στομάχι μου να αρχίσει να γουργουρίζει, άλυτο μυστήριο.

  5. @N: η αποκρυστάλλωσις επετεύχθη λοιπον με τη βοηθεια των ταπεινων και μη! αυτη ειναι και η ομπρφια της γνησιας κουζινας, οτι συνυπαρχουν οι ταπεινοι ντοματοκεφτεδες με τον μεγαλειωδη αστακό, εχουμε μια μεγαλη ανοιχτη παρεα που χωρανε ολοι γιατι ο καθενας μπορει να δωσει το κατι τις…
    για να γινει πραγματικα αξεχαστο το τραπεζι…

  6. @Δενδρογαλή: καλως ηλθατε αγαπητη, και πεσατε πανω στα ωραία με την πρωτη! οποιον ευτυχες ποδαρικόν! σας ευχαριστώ για τα γλυκα σας αφωνα λόγια…
    κοπιάστε!

  7. @Δ: καλώς τηνα τη Δέσποινα! με τα τραγούδια και το κέφι!
    απο ολα υπάρχουν, και ολοι χωρανε!
    μια και οι παραπομπες στην ανασταση ειναι πολλές, θυμηθηκα οτι ο πατερας μου το Πάσχα σουβλιζε παντα δυο αρνια, και οταν τον ρωτησα γιατι, μου είπ娔το ενα παιδι μου ειναι για μας, το αλλο για τους περαστικους που θα φιλεψουμε”
    με αυτη την πατρογονική αρχη πορευομαι…
    ο πολιτισμος προυποθετει μνημη και η μνημη ποτιζεται και απο αναγκες ανεκπληρωτες, απο επιθυμιες να ημαστε καπου αλλου και αλλοτε…
    αυτα τα προσωπα ειναι πηγη ζωης και εμπιστοσυνης στο μελλον της Ελλαδας, οσο και αν πανε εναντια στο ρευμα…
    και σε παρακαλώ μην καθεσαι ποτε ησυχα, και ο μικρος παφλασμος που προκαλεις μας δινει μιαν ανασα!

  8. @Πάνας: εχω καλεσει σε συνδυασκεψη τον Εδγαρ Αλαν Πόε για να με βοηθησει…
    και φυσικα θα αναφερω σχετικα!
    αλλα δεν χρειαζεται να λυσουμε και ολα τα μυστηρια!

  9. Παναθήναιε,
    Εχεις ένα τρόπο να μας βγάζεις απο την καθημερινότητα. Γίνεται το φαγητό να είναι ποίηση; Κι όμως φαίνεται πως εσύ τα καταφέρνεις να δίνεις μυρωδιές, χρώματα, γεύσεις λαχταριστές μέσα απο τη φωτογράφιση και την αγάπη για την ευζωία.
    Με έπεισες πως η πολύκοσμη Πάρος μπορεί να κ΄ρυβει θησαυρούς στη γεύση!
    Καληνύχτα κι όνειρα γλυκά

  10. ναι, η Πάρος εχει ακομη καποιες εστιες αντιστασης στην βαρβαρικη πολυκοσμια…
    σε ευχαριστω για τα λογια σου, δεν ξερω αν τα αξιζω, αλλα σιγουρα με κανουν να πεταω!
    καλημερα στο μοντρεαλ και το κεμπεκ!
    υγ. τι εγινε στις εκλογες;

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.