Posted by Αυτο το πιατο προεκυψε οταν ο καλος μου ο χασαπης ο Σταθης μου εδωσε κατι τρυφερες μπριτζολες απο μοσχαρακι 11 μηνων. Το να τις βαλω στη σχαρα μου φανηκε πολυ πρωτογονη πραξη, κι ετσι σκεφτηκα να αποδωσω στα ελληνικα ττην κινεζικη “τηγανια”.
Εχουμε βεβαια κι εμεις την τηγανια με το χοιρινο και το πρασο, η τη συκωταρια, αλλα ειναι περιορισμενη σε ποικιλια και παρασκευη.
Αρχικα ξεκοκκαλιζω τη μπριτζολα και την κοβω σε φετες.
Το κοκκαλο μπαινει αμεσως σε τηγανι με ξερα κρεμμυδια και σωταρεται με ενθουσιασμο.
Σβυνω (κατ’επαναληψιν) με κοκκινο κρασι (αυτο ηταν ενα πολυ καλο κιαντι που ειχε περισσεψει απο προχθες) και αφηνω να εξατμισθουν τα πολλα υγρα.
Απομακρυνω απο τη φωτια, ξεχωριχω τα κοκκαλα και τα πεταω, ενω σερβιρω το μοσχομυριστο μιγμα σε βαθυ μπωλ.
Στη συνεχεια στο ιδιο τηγανι περναμε δυο τρεις φορες το κρεας. Υπενθυμιζω οτι το τηγανι πρεπει να εχει “πατο”. Επισης, το κρεας πρεπει να μεινει ζουμερο και με το αιματακι του, δεν πρεπει να γινει σολα. Αυτο ειναι το πιο κρισιμο βημα του μαγειρεματος.
Βγαζω το κρεας και το βαζω στο μπωλ με την σαλτσα να ηρεμησει. Και περνω στο τριτο και τελευταιο βημα. Τις πιπεριες. Απο τα διαφορα βαζακια με πιπεριες που εχω συντηρησει, πιανω ενα και το αδειαζω. Διπλα προσθετω ψιλοκομενο μαιντανο.
Ενα γρηγορο περασμα στο τηγανι για να μαζεψουμε οτι εμεινε απο ουσιες και αποσταγματα.
Και τωρα τουμπα στο μπωλ και 5 λεπτα για ηρεμια.
Απολαυστε το με ενα ποτηρι απο το κρασι που χρησιμοποιησατε στο σωταρισμα.
Οι νοστιμιες ειναι πολλες και παντρευονται ομορφα μεταξυ τους. Εκεινο που το καταφερνει ειναι η σαλτσα με τα κρεμμυδια, το κρασι και το ζωμο απο τα κοκκαλα.
Αχ με πηραν οι μυρωδιες πρωϊ πρωϊ!! Τι ωραιο παρεϊστικο φαγητο. Το φιαχνεις με παρεα το τρως με παρεα. Ετσι μ’ αρεσει το κρεατακι σενιαν, και να σας πω! Κι εγω συντηρω πιπεριες ολο το χειμωνα. Παντα εχω στη γιαλα στο ψυγειο. Μπαινουν στο σαντουϊτς, στο φαγητο, στο πιατακι του ουζομεζε, παντου. Σ’ αυτη την αναρτηση δεν ειναι μονο τα κρεμμυδια ενθουσιασμενα, ειμαι κι εγω. Δε φανταζομαι να επαιξε και φρατζολα στο σεναριο;
@ενθουσιασμενο δεσποιναριο: χαιρομαι που εισθε και εσεις ενθουσιωδης της πιπεριας, της συμμετοχικης δημιουργιας και κατοπιν απολαυσεως των δημιουργιων! πρεπει ομως να διευκρινησω οτι οταν τα πραγματα ειναι ζορικα στην κουζινα, πρεπει να επικρατει του ενος ανδρος αρχη…
καποια στιγμη θα πρεπει να κανουμε διαγωνισμο πιπεριας, για να δουμε τι κανει ο καθεις μας, οπως επισης και καθολικη ουζοποσια μεχρι τελικης πτωσεως…
αναμενω προτασεις για αυτο το μοναδικο χαπιννινγκ, που χαρακτηριζεται ως ¨καθολικο εργο τεχνης”
Α! τωωωωωρα καταλαβαααααα!!!! Καλα θα το σκεφτω! Θα επιστρεψω με προτασεις.
i syntagi den m;poro na po pos mou arese yidiaitaera san idea kai san eikona .tha ithela stin kanoniki thgania kapoeies paralages .Oxi poly megales mono kati gia na alla3ei ligo to look kai i geysi
δημητρα, καλως ηλθες,
αυτο ειναι ενα μινιμαλιστικο πιατο, που στηριζεται στην ποιοτητα της πρωτης υλης! για παραδειγμα, το μοσχαρι πρεπει να ειναι πεντανοστιμο και να μπορεις να γευθεις καθε ουσια του! το ιδιο και οι πιπεριες: φρεσκες, ζουμερες, σαρκωδιες, γλυκιες
αν θελεις να πορσθεσεις κατι παραπανω, κινδυνευεις να “καλυψεις” τις αρετες της πρωτης υλης με τα προσθετα!
προσοχη λοιπον