Posted by Today I continue with my two part article on van Gogh’s stay in Provence. The second part covers the period he stayed in Saint Remy de Provence. Van Gogh was admitted to the Saint-Paul-de-Mausole asylum in Saint-Remy de Provence in May 1889. Saint Remy is a sleepy village 15 kilometers away from Arles. Upon my arrival I realized that there is a fully functioning mental hospital in the premises of the old asylum. Access to the premises is restricted, so no luck there. However, in a nearby building complex, that is more or less as it were 150 years ago, I found an environment and aura that trully moved me.
Vincent van Gogh was a very sick man when he was admitted to the asylum. He confessed to his brother Theo immediately after his admition that he is “a broken pitcher”.
I have read contradictory statements regarding the professionalism of the asylum in treating the mentally sick. In any case, I saw the regular instrument, the bathtub with its cover so that the patient (or victim) would be unable to free himself from the tubwith only the head and the palms sticking out.
Whatever the case, another sure sign of the restrictions was the window. A window with iron bars.
The bedroom is spartan, in many ways reminiscent of the Arles painting.
The bed is different, but the chair and the aura is the same. As as the aura of the corridor, simple, frigid and leading to eternal emptiness.
It is not coincidental
that the patient wanted to paint the corridor.
Antd then there is the external world. The opening, the exit, the escape, only to return more intensely to the dark interior.
It is nice to be outside the confined space.
During the day…
and during the night …
you even have the chance to lay your eyes on a human being…
in your memories that haunt you… but prisoners always return to their inner yard
and pray for the sower to come ….
Van Gogh was not cured in the asylum and in less than one year’s period, moved north, to a small town near Paris, where he was to meet the Redeemer.
very nice presentation… αντάξια στο ύψος και το υφος ενός παναθήναιου…
παρα πολυ ωραιο post
υγ ο θρύλος εσκισε σημερα… any comments? 🙂
ευχαριστω, ευχαριστω! χαιρομαι ιδιαιτερα!
οσο για τον θρυλο, συγχαρητηρια για τον θριαμβο!
..Η αναρτηση σας..περιεκτικη, ποιητικη..η ξεναγηση σας επαγγελματικη!!
Σας ευχαριστουμε για αλλη μια φορα…μαθαινουμε μαζι με σας..
Καλημερες
καλησπερα Ορφια, ευχαριστω για τα καλα σου λογια, ομως εγω ειμαι απλα ο αφηγητης, ο μεγαλος πρωταγωνιστης ειναι ο καλλιτεχνης, ο τραγικα και αδικα χαμενος αλλα και εσαει κερδισμενος!
Ο τραγικα και αδικα χαμενος,αλλα και εσαει κερδισμενος.Και μετα λες εμενα ποιητρια αγαπητε μου παναθηναιε!Η διασταση βρισκεται στην ποιητικη διαθεση,η,την ποιητικη εμπνευση.Οποιος κατεχει την πρωτη αναζηταει διακαως την δευτερη,και οποιος εχει την δευτερη μαλλον δεν χρειαζεται την πρωτη.Σημασια εχει η γραφη και η παρουσιαση που αφηνει τις εντυπωσεις τις καλες.τοτε που το πνευμα θα παρακινηθει σε σκεψεις και αναζητησεις.οταν δεν θα τελειωσουν ολα μολις αλλαξουμε διαδικτυακη σελιδα και ο νους θα συνεχισει να προβληματιζεται με αφορμη τα οσα διαβασε.Και νομιζω καλε μου παναθηναιε εσυ το εχεις πετυχει αυτο.
Γιαννα τι να πω με τα τοσα καλα λογια που με εχεις διανθισει! καμαρωνω σαν την γλαστρα και γω και δεν λεω τιποτις αλλο!
Τι ξεμυαλισμενη που ειμαι, τοση ωρα γραφω και δεν εχω διαβασει τα καταπληκτικα σας σχολια.Γελασα πολυ.Και βεβαια αποδεχομαι την εισοδο μου στο ατελιε.Μην μου αναθεσετε βαρια καθηκοντα.Θα ειμαι ειδικη συνταγολογος,εμμετρολογος.Τροφη του νου και της ψυχης.Να κανουμε την μαγειρικη ποιημα.Κυριολεκτικα και μεταφορικα.Ρουλα προσοχη στο γαυρο.Καλος ο νους,αλλα κι ο γαυρος αριστος.Καλε μου φιλε περαστε οποτε θελετε,τα κερασματα σας περιμενουν.Ολα δικα σας.
Υ.Γ.Θα χρειαστουμε την μπλε ποδια;Αν ειναι να ψαξω τα συρταρια μου.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ στο Ατελιε Γιαννα!!!!!!
θαυμαζω και εκτιμω την μετριοφροσυνη σου, εχω την εντυπωση οτι τα χερακια σου μπορουν να κανουν πολλα καλουδια!
ειμαστε ποιητες, καλλιτεχνες, ανθρωποι του κοσμου, ταξιδευτες και οδοιποροι, φιλοσοφοι και εμποροι μπαχαρικων…
υ.γ. με το εναρκτηριο επιθετο, μου θυμισει ενα σπαραξικαρδιο ασμα που παει περιπου: “μωρη ζουρλη, μωρη τρελλη, μωρη ξεμυαλισμενη…”
ειναι φανερο οτι το μπλογκ δεν σηκωνει τοση τρυφεροτητα, οποτε επανερχομαι…
αφού το έχω διαβάσει ουκ ολίγες από χθες όπως και το πρώτο μέρος ένα θα σας πω,το απόλαυσα!άριστη παρουσίαση όπως πάντα και ισχυρό ερέθισμα για περαιτέρω ενημέρωση!έχω κατεβάσει άρθρα και άρθρα…
ευχαριστούμε πολύ,πολύ!!!!!
Ρουλα θα με κακομαθεις! χαιρομαι πολυ για την ερευνα και την απολαυση της αναζητησης! ατελειωτη πηγη ζωης!
Αυτη ειναι η δυναμη της εκφρασης. Δεν την σταματα καμια αγωνια. Παναθηναιε μου αγαπητωτατε ευγε για αλλη μια φορα. Απο οτι καταλαβα εχουμε νεες εγγραφες, τα καλωσορισματα μου και την αγαπη μου.
δεσποιναριον, ταξιδιωτικον φιλεναδιον, ευχαριστω, ευχαριστω, αυτο το αρθρο βγηκε σαν μια συνεχης ροη, χωρις σκεψη και σχεδιο, μαζεψα το υλικο και ξαφνικα ειχα το αρθρο μπροστα μου!
το ατελιε αυξανεται και πληθυνεται με την ενταξη της Γιαννας, που ηδη την αγαπαμε πολυ