This is a hot report, I have not even digested the food yet, but there is a burning desire inside me to report immediately, as if I could this way relay to you some of the magic I have experienced tonight in Vienna.
I am here for a meeting and I arrived shortly before dinner time. I stay in the historical center, and found the “Vestibul” from the Michelin Red Guide, where it has been awarded a “Bib Gourmand” citation, meaning best value for money.
In any case, I walked the one kilometer in a very mild night and arrived at the restaurant.
It is across the boulevard from the Parliament, in a quiet corner of the Burg Theater.
The decoration inside is 19th century “fin de siecle”, as you can see from the bar photograph.
I was greeted by Veronika Doppler, who kindly showed me to a smoking table near the bar.
The friendly waiter recommended the house specialty for a starter, and I obeyed.
The dish arrived in the hands of the chef, Christian Domschitz, who explained that it is crunchy gabbage, lightly treated in salt and vinegar, served to accompany the lobster in its butter sauce. This was a first course, and it had in it almost half a lobster! Tender, juicy, divine!
This dish is a poem to the contrast of textures and the divinity of the lobster’s fragile mortal flesh.
If mortality is so beautiful, I am happy to be mortal!
The main course was my choice. black truffle with beef marrow, served on a “sponge” of crispy white bread. This is beyond description! I have never before tasted such a sweet, buttery substance, that melts in your mouth with overpowering you, while at the same time the truffle infuses the liquid with all the aromas of the woods.
This orgy of a dish was accompanied by a fiery red wine made by Triebauer.
And now the dessert! Dark chocolate praline with campari sauce in the middle, accompanied by blood orange sorbet on the left and orange grog on the right.
The grog was mildly hot, and contrasted beautifully the cold sorbet.
Mamma mia!
Veronika, Christian, thank you!
I will be back!
Mit herzlichen gruessen!
P.S. At the time of the visit, the restaurant was recommended by the Michelin Red Guide as “petit gourmand”.
ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕΣ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ ΒΡΕ .. κοιτα, μολις εκλεινα το λαπτοπ για να παω να κοιμηθω και βλεπω καινουργια αναρτηση. Βιεννη λεω.. οτι θυμαται χαιρεται, χειροτερος κι απο μενα.. αλλα ουαι ουαι, εσυ εισαι στη Βιεννη!!! (Και κοιτα εκει δε λεμε μαμα μια ..λεμε μαϊνε μουτι ΟΚ;) Εκεινο το μεδουλι θελω να το δοκιμασω. Μουφυγε ο υπνος! Κραταω σημειωσεις, θα παω τον Απριλη.
υ.γ. Μετα λες εμενα αεικινητη. ΣΒΟΥΡΑ! ε σβουρα!
υ.γ.2. Θα πας καμια βολτιτσα στο Νασμαρκτ;
υ.γ.3 σμουατς καμαρι μου!
οχι δεν ειμαι σβουρα,
ειμαι ανεμοδουρα
στη μεση του πελαγου
δεμενος απο τα κερατα του τραγου
σμουτς σε ολο το ατελιε
..Το οτι δεν ζουμε σε εναν..δικαιο…κοσμο..το εχουμε εμπεδωσει..παιδιοθεν..αλλα τοσο πια???
Να ειμαι γραφειο να δουλευω σκληρα…να κανω ενα time out και να πεφτω επανω σε αυτο??? ΕΕΕΕ!!! οχι Δασκαλε…μας αποτελειωσατε…αλλα αφου δεν γινεται αλλιως ας περνατε εσεις καλα…και εμεις..ας αφησουμε την φαντασια μας να ..”φταιει”…
Φιλια πολλα και καλημερες
κοινωνια αδικη,
κοινωνια ψευτρα,
το παιδι μου επεσε
παλι απο τη βεσπα!
υπερβολες ορφια!
υπερβολες!
το ετσιτατοριον ειναι στη θεση του
κοπιαστε!
την καλημερα μου απο τη βιεννη
Ήταν ανάγκη τώρα???Να το δώ τώρα?? Αχ αγαπητώτατε αχ:((
Χαίρομαι που είστε εκεί .να περνάτε τέλεια.
Σας στέλνω τα σέβη μου και ένα φιλί,με όλο το θάρρος αν μου επιτρέπετε.
Καλό μεσημέρι
απο την θερμη των λογων στην θερμη και την απαλοτητα των χειλιων!
εληφθη με ολη την ευγενεια και την αγαπη με την οποια εσταλη!
ο ελευθερος ανθρωπος ειναι ο ανθρωπος που εκφραζει τα συναισθηματα του
κι ετσι χαιρομαι που σε εχουμε στην μικρη μας παρεα κατερινα μου!
η βιεννη εχει το καλο οτι ειναι στη θεση της πολλους αιωνες, οποτε σας αναμενει!
την καλησπερα μου απο το βουκουρεστι αποψε
Το παληκαρι εφτασε με πλοιο στη βιεννα
κι η Δεσποινα το ρωτησε,καλε ποτ’εφτασες στα ξενα;
Σωπασε κυρα Δεσποινα και μην πολυ δακρυζεις
για να ξεχασεις αρχισε το σπιτι να σκουπιζεις.
Κι εσυ καλο παιδοπουλο που πας και τρως μοναχο
τον αστακο τον ψαρεψαν σ’ενα μεγαλο βραχο.
Στολισανε και το γλυκο με ενα πορτοκαλακι
και νατη η πραλινα σου μεσα στο σιροπακι.
Αχ ποσο ενοσταλγησα τετοια ζωη να ζησω
και τη μιζερια της δουλειας πισω να την αφησω.
Να μπω σ’ενα πλοιαριο να τρεξω στη Βιεννα
κι ο Στραους να γραψει στη στιγμη,ενα σκοπο για μενα
πλους πλοιαριου προς την βιεννη!
οποια δημιουργια ποιητικη!
την γιαννα ουδεις δεν υπερβαινει
ειναι ποιητρια πραγματικη!
ευχαριστω !!!
Διδάσκαλε, με συγκινήσατε!
Είναι το πρώτο εξιοθέατο που επισκέφθηκα πέρυσι. Η κάρτα κρασιών είναι πολύ καλή. Το μεδούλι δεν το είχε τότε. Ωρα για ταξίδι!
Αν μπορείτε πηγαινέτε στα εξής
– Zum Scharzen Kameel” http://www.kameel.at/
– Meinl http://www.meinlamgraben.at
η ατραπος της ζωης με εβγαλε σε αλλα μερη εχθες το βραδι
ετοιμαζω την σχετικη αναφορα…
ευτυχειτε και αναπολειτε
την τρυφηλοτητα του βιου!
Τσι καλλονές ο δάσκαλος τσι έστειλε στον πάτο
ζατί τον εσαγήνεψε το μεδούλι το τρουφάτο
το οποιον και αποδεικνυει την απαραβατη αληθεια οτι ποτε δεν ειναι δυνατον να συνυπαρχουν
εν ταυτω και εν παραλληλω
μεγιστες προκλησεις και ηδονες
το πρωτο βιολι σε καθε στιγμη ειναι ενα!
απο το μεδουλι το τρουφατο
σε καναβουρι μυρωδατο
κι υστερα κρυφτουλι
με το λαχταριστο μανουλι!
υ.γ. δεν τα γραφω εγω αυτα, καποιος περαστικος τα λεει στον εαυτο του
χα χα δε μου λες πουλακι μου ποσους περαστικους εχουμε δεν φανταζομαι να ειναι αυτος που πατησα με το φορτηγακι μου;
If mortality is so beautiful, I am happy to be mortal!(αγαπητέ Μανώλη,με όλο το θάρρος,αναμένουμε την ανάλυσή σας,τι θέλει να πει ο ποιητής-διδάσκαλος)
με αυτή την φράση τα είπατε όλα!
και το πιο τρυφερό είναι που θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας!ευχαριστούμε!
καλά να περνάτε!
Αγαπητή Ρούλα μονοσήμαντες αναλύσεις λόγου ποιητικού-φιλοσοφικού δεν υπάρχουν. Μια προσπάθεια μόνο:
“If mortality is so beautiful”. Mortality, θνητότητα, θάνατος, είναι σημαίνοντα γνώσης θανάτου. Η συνείδηση, εξίσταται του κόσμου, κάνει τον κόσμο αντι-κείμενο, πιστοποιεί την ύπαρξη σαν παρουσία και απουσία, δηλαδή δεξιώνεται το μηδέν. Τίμημα η αντι-κειμενοποίση του ίδιου του εαυτού της, η συνείδηση, γίνεται αυτο-συνείδηση, γίνεται εγώ, δεξιώνεται το δικό της μηδέν, τον θάνατο του υποκειμένου. Τραγική σύγκρουση. Πως να δεχτεί το δικό της μηδέν όταν για να δεξιωθεί το μηδέν προηγείται αυτού, νομίζει ότι είναι το είναι; Beautiful, η ομορφιά, σημαίνον αγαλλίασης, δηλαδή δεξίωση λόγου, λόγου κλητικού σε σχέση, λόγου ερωτικού. Μα σχέση σημαίνει θραύση του εγώ, αλλαγή υπαρκτικού επίπεδου, το εγώ δεν είναι πια αντανάκλαση του εγώ, μα αρχίζει να είναι απάντηση σε ένα κλητικό εσύ. Αλλάζει προσανατολισμό, απομακρύνεται από τον εικονικό κόσμο της γνώσης του θανάτου και μπαίνει στο κόσμο του άλλου, του καλούντος, του εραστή. Νικά την γνώση του θανάτου, νικά τον θάνατο, στο μέτρο που δεξιώνεται το κάλλος, στο μέτρο που αγαπάει.
“(Then), I am happy to be mortal”. Εδώ ο δάσκαλος κάνει καζούρα στον ηττημένο, τον θάνατο. Αιώνιος Έλλην!
μιλ μερσί,Μανώλη,το σχόλιο το διάβασα αρκετές φορές,απολαυστικότατο!θα τολμήσω και γω να πω ότι αν ήταν να επιλέξουμε ανάμεσα στο ελιξήριο για μια… ανούσια ζωή από τη μια και στιγμές ευωχίας, ευτυχίας από την άλλη σίγουρα θα επιλέγαμε το δεύτερο.από την αβάσταχτη ελαφρότητα του λάιτ επιλέγω την “πίκρα” της σοκολάτας,το αστακουδάκι και το μεδούλι!
ευχαριστώ και πάλι
Ρούλα είπατε την λέξη κλειδί: αν-ούσια ζωή. Ζωή που δεν έχει ουσία, δεν μετέχει στο είναι, που είναι μηδέν.
τι να προσθεσει εγω σε αυτο το κομψοτεχνημα λογου και παρ-ουσιας; μονο ευχαριστω μπορω να πω γιατι με εκανε σοφωτερο!
ρουλα μου, βλεπω με ιδιατερη ικανοποιηση οτι εχετε πλεον λαβει αυτοδικαιως την θεση της επικουρου καθηγητριας φιλοσοφοας στο ατελιε, παρα τω μανωλιω
μαθήτρια δηλώνω,ένα κομματάκι του παζλ που δεν έχει αξία μόνο του παρά μόνο ως μέρος ενός συνόλου!φιλόσοφος εδώ μέσα είναι ένας!
καλό βράδυ σε όλη την παρέα!
Η Ρούλα έχει δίκιο διδάσκαλε. Σοφώτεροι γίναμε εμείς και όχι εσείς. Στην πραγματικότητα έχετε ιδρύσει φιλοσοφική σχολή που, κατά την ελληνική παράδοση, λειτουργεί συμποσιακά.
Περνώ για μια καλημέρα, και ήδη νιώθω ικανοποίηση απ ότι έχω διαβάσει. Το ατελιε γράφει ιστορία.
καλησπερα κατερινα, με τα καλα σου λογια ζεσταινεις την καρδια! οσο για την ιστορια, ελπιζω, ελπιζω, ετσι εξαλλου θα δικαιωθει και ο Χεγκελ!
Ω τι τιμη χρυσε μου! Αναφερουν τον φιλο τους-πελατη – γευσιγνωστη στην σελιδα τους. Γκλομπαλ γκαστρονομικαλ λιαιζον! Ποσο χαιρομαι για σενα!
I was saying that here your friends are very happy that your entry about Vestibuel in Vienna was mentioned in their site. This is global gastronomical liaison! Bravo!
Το ατελιέ βγήκε στην Ευρώπη. Η αξία του α-ληθεύει!
..ωρε μεγαλεια….μεταφερομαστε δηλαδης….στας Ευρωπας???….η φημη σας δασκαλε ταξιδευει μαζι με σας…!!!! Τελεια..!!
καλά και πού να δείτε την αντίδρασή τους άν μπορούσαν να διαβάσουν τα σχόλια! συνδέσαμε τον μυελό των οστών(μεδούλι) με τον Χέγκελ και τη διαλεκτική θεωρία!
πολλά συγχαρητήρια!!!τιμή για σας όπως λέει και η συμμαθήτρια,χαρά για μας,αλλά και μεγαλύτερη η τιμή για το Vestibuel που το επισκεφθήκατε και του αφιερώσατε την ανάρτηση!
καλό βράδυ!
τι να πω τωρα εγω; μονο να σας ευχαριστησω μπορω, γιατι αυτη η ατοφια χαρα που εκφραζετε ειναι πηγη ζωης!