Ode to Olympiacos – Ωδη στον Θρυλο

Δεν ζωντανευουν οι νεκροι

Δεν ζωντανέυουν οι νεκροί
όσο κι αν κλαίς δεν ωφελεί
την τόση αγάπη που είχα για σένα
εσύ την έθαψες μην το ξεχνάς

εσύ την πρόδοσες εσύ την σκότωσες
εσύ είσαι ο δράστης κι ο φονιάς

Δεν ζωντανέυουν οι νεκροί
όσο κι αν κλαίς δεν ωφελεί

Δεν σε λυπάμαι κι αν πονάς
φύγε λοιπόν τι με κοιτάς

είσαι για μένα τώρα μια ξένη
κι αν ξαναγύρισες είναι αργά

εσύ πληγώθηκες εσύ ζημιώθηκες
και σενα δέρνει η συμφορά

Δεν ζωντανέυουν οι νεκροί
όσο κι αν κλαίς δεν ωφελεί

Και ο υπερμεγιστος Στελλαρας τραγουδα αυτη τη μνημειωδη συνθεση του Μπαμπη Μπακαλη σε στιχους του Γκουτη σε ζωντανη ηχογραφηση του 1958.

Ωδη στο Θρυλο

(στιχοι Παναθηναιος, ψαχνω ακομη για μουσικοσυνθετη – ατιμη κενωνια!)

Σημειωση του στιχουργου: Προκειται περι ασματος ηρωικου και πενθιμου, σε μορφη διαλογου,

αναμεσα στους διασημους πλεον περαστικους και τον αιμοτοβαμενο και καταξεσκισμενο Θρυλο.

Η δραματουργικη ελευθερια και εκφραση επιβαλει την χρηση γλωσσας αμεσης, και για το λογο αυτο το ασμα ειναι ακαταλληλο για τα γαυρακια, και τα μικρα παιδακια.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 1: Γεια σου Θρυλε αλανιαρη

γιατι εισαι λυπημενος;

ΘΡΥΛΟΣ: Εχασα τα σωβρακα μου

κι ειμαι ταλαιπωρημενος

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 2:Που τα’ χασες βρε Θρυλε φοβερε

τα εσωρουχα και κλαις ωρε;

ΘΡΥΛΟΣ:Στο Φαληρο στο Φαληρο

χωρις να χασω ταληρο!

Εβρεθηκε ο αητος

και με ραμφησε ορθος!

Εκει μπροστα μου σταθηκε

με θωρησε, με γ..μησε

Το ραμφος του μπηκε βαθεια

μεσ’ του Φαληρου τη γωνια

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 1: Κλαψε κλαψε Θρυλε,

εγω μαντηλια θα σου φερω,

τα κοκκινα επηγαν στη Σεληνη,

κανενα πρασινακι θα προσφερω

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 2: Τα δακρυα του Θρυλου ειναι καυτα

μου εκαψαν τα μαντηλια

σταλαγματια σταλαγματια

στερεψαν τα καντηλια.

Παει εφυγε το τρενο!

Μουσικη: Μανος Χατζηδακις, Στιχοι: Νικος Γκατσος

Σβήνει τ’ αστέρι του βοριά
στην ανηφοριά
και κάποιο αστέρι φωτεινό
κυλάει στον ουρανό
Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά
κάτω απ΄τη ροδιά
Και μ΄ένα δάκρυ μου θολό
τα μάτια τους φιλώ

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή
πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί

Πήρες απ’ το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι
το λαμπερό τ’αστέρι και πήγες σ’άλλη γη
μ’ όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω
νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή

Πάει έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή

Σβήνει τ’ αστέρι του βοριά
στην ανηφοριά
και κάποιο αστέρι φωτεινό
κυλάει στον ουρανό
Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά
κάτω απ΄τη ροδιά
Και μ΄ένα δάκρυ μου θολό
τα μάτια τους φιλώ

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή
πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί

Πήρες απ’ το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι
το λαμπερό τ’αστέρι και πήγες σ’άλλη γη
μ’ όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω
νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή

Πάει έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή

Η Ζωη Φυτουση ερχεται να μας θυμισει αυτην την δραματικη κατασταση ανθρωπων και γαυρων.

Και κλεινω αυτην την αφιερωση με το βαλς των χαμενων ονειρων του υπερμεγιστου Μανου Χατζηδακι

14 comments

  1. Θρύλε για χρώμα διάλεξε της καλιακούδας μαύρο
    μαθήματα ΄δωσε ο Βορράς πως τηγανίζουν γαύρο

    Και για ντεσέρτ σου έρχονται σερμπετο-ακανέδες
    τρίγωνα Πανοράματος και πράσινοι κορνέδες

  2. Εισθε ενας αμετανοητος χουλιγκανος, ντροπη σας!! 😛 😛 😛
    Ατελιε αφηστε τα φιν φον μενου, σημερα θα καμωμεν κατι αλλο.
    Σιταρι εχωμεν; Σκεφτομαι να ψησω κολυβα για κυριως. Οσο για το επιδορπιο εχω χαζεψει με τους πρασινους κορνεδες του Εμμανουηλ.

    Πρασινη κρεμα σαντιγυ
    παραγγειλα ω φιλοι
    να φιαξω επιδορπιο
    εγω για το τριφυλλι

    Ατελιε, πρασινες ποδιτσες και παμε!!!

    Αγαπητωτατε, θελετε να σας μελοποιησω την ωδη για Αρπα (και
    κολλα) ; Ειμαι κορη Παναθηναϊκου με το πιανο μου και τα γαλλικα μου και εμαθα και σολφεζ στα νιατα μου.

    Περαστικος 1. Ακουμε πια του κοσμου τα παραλογα
    Περαστικος 2. Ναι πια αυτο το ατελιε, και πρασιν’ αλογα

    1. η προταση σας να μελοποιησετε το αριστουργημα μου για τα οργανα Αρπα και Κολλα με βρισκει σε κατασταση ψυχοσωματικης διαλυσεως και αποσυνθεσεως!
      πως εγω ο ταπεινος θα μπορεσω να ανταπεξελθω; πως θα σηκωσω το βαρος αυτης της τιμης που ξεπερναει το πεπερασμενο της υπαρξεως μου;

      αυτη ειναι ομως η προκληση της ζωης μου και θα την αναλαβω και θα την κοιταξω στα ματια!
      φορω την πρασινη ποδια μου κι ερχομαι για τις προβες! αν θυμαμαι καλα θα γινουνε στο καφε μπουρντελ

      μετα τις προβες, θα φαμε τα κολυβα που ετοιμασατε, τους κορνεδες του μανωλιου και θα παμε και βολτα στο φαληρο να δουμε τα ναυαγια!
      παντα μου αρεσε το χειμωνα να κανω βολτα και να βλεπω καραβια που προαραξαν, ναυαγισμενες ψαροβαρκες και μικρα καικια

      το δεκεμβρη του 1968 μεσα σε μια τρομακτικη κακοκαιρια, προσαραξε στα βραχια στην πολη της Ροδου ενα πολεμικο πολιο του αμερικανικου ναυτικου
      θυμαμαι οτι καθε μερα κατεβαινα στην παραλια να δω το κουφαρι πανω στα βραχια

      η διαφορα βεβαια με τον θρυλο ειναι οτι ο θρυλος εχει παει ολοσουμπητος κατω, μονο οι πατουσες του φαινονται απο μακρυα

      1. ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ

        Απόψε απόψε
        είναι βαρύς ο ουρανός
        βαρύς σαν την καρδιά μου

        Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια
        και μάτια δακρύζουν στα μουράγια
        οι αγάπες μου ξέμπαρκοι ναύτες
        στα όνειρα τους λιποτάκτες

        1. στη συνεχεια της σημειολογικης του αναλυσης, το ΛΕΛΟΥΔΙ σημειωνει:
          1. η αγαπη ως ξεμπαρκος ναυτης αποτελει εκδηλωση βαθυτατου ψυχικου τραυματος, προκληθεντος απο την εγκαταλειψη της αγαπημενης απο τον αγαπημενο
          ο γαυρος φιλαθλος εδω συνεχιζει να ταυτιζεται με πασχουσα γυναικα ενω ο λιποτακτης ναυτης αποτελει αμεση αναφορα στους διαιτητες της παραγκας, που μολις ειδανε οτι ο θρυλος παει κατα βαρβαρων, τον εγκατελειψαν και πηγανε με αλλες ομαδες για να φανε βλητα! εστω και λιγες βρουβες!
          2. με την παραγκα διαλυμενη, πως να μην παθανει το καραβι στο λιμανι; πως να αντεξει χωρις το σφυριγματακι το ετσι καπως;
          3. ο βαρυς ουρανος παραπμπει στην βαρυστομαχια που προκαλεσε στον γαυρο το γκολακι του εντινιο
          4. το ΛΕΛΟΥΔΙ μου ανακοινωσε οτι ειναι τοσο βαρεια η περιπτωση του θρυλου οπως με σοφια και ευαισθησια την περιγραψε η ρουλα, που μπορει να βγαλει και τρια διδακτορικα!

  3. θρύλος:
    φέρτε μου ένα μαντολίιινοοο
    για να δείτε πως πονώωωωω
    κι ύστερα θα γίνω θρήνοοος
    μα ποτέ πια θρύλοοοος
    κι ύστερα πια θα χαθώωωωωω!

    περαστικός 1.έτσι π…΄ει ο βορράας
    περαστικός 2.τα μεταξωτά εσώρουχα θέλουν και μεταξωτούς γλουτιαίους,δαφνοστεφή μου,τι νόμιζες!
    δεν ήξερες,δεν ρώταγες?

    με πράσινη κρέμα σαντιγύ
    γεμάτοι οι κορνέδες
    καφές βαρύς στη χόβολη
    να φύγουν οι νταλκάδες

    1. η σημειολογικη αναλυση που ακολουθει μου ηρθε με φαξ απο την σχολη σημειολογιας της σορβονης οπου και υπαρχει κρυφο μελος του ατελιε
      για λογους διαφυλαξης της ασφαλειας του προσωπου αυτου θα το αποκαλω ΛΕΛΟΥΔΙ απο τουδε και εις το εξης
      1.μαντολινο: σηματοδοτει το οτι αρχισαν τα οργανα αρα και το πανηγυρι ειναι στο φορτε του, οποτε ας ερθει και το πουλμαν με το θρυλο, αφου μονο για τα πανηγυρια ειναι
      να παιξουν κανα διτερμα τα παιδια να χαλαρωσουν, καμια μπυριτσα, κανα τακουνακι για τα παιδια του χωριου να ανεβει το ηθικο οτι ταχα ειναι παικταραδες!
      2. ο θρηνος για το θρυλο μπορει να παραπεμπει στο θρηνο της ηλεκτρας, δηλαδη ειναι αμεσος απογονος της αρχαιας ελληνικης τραγωδιας
      εν προκειμενω ο γαυρος οπαδος εχει αφομοιωσει την προσωπικοτητα της ηλεκτρας, δηλαδη πασχει απο αναστροφο οιδιποδειο αφου η ηλεκτρα δεν μπορει να ξεπερασει τον θανατο του πατερα της και στρεφεται εναντιον της μητερας της
      οπου πατερας βαλε την ομαδα του θρυλου, οπου μανα βαλε Σωκρατης και τα εχεις ολα!
      η ερμηνεια αποτελει και παγκοσμια πρωτη, αφου ειναι προφανες οτι ο Σωκρατης εχει την ηθικη αυτουργια της δολοφονιας του Θρυλου, ενω καθισταται πλεον φανερο οτι επραξε την πραξη ως μητερα, αφου μονο η μανα ειναι μονο μια, οπως και ο Σωκρατης
      3. τα μεταξωτα εσωρουχα παραπεμπουν σε τρανσσσεξουαλ διαστροφη, δηλαδη ο γαυρος οπαδος βλεπει οτι δεν του βγαινει, αφου αντι να πηδαει τον πηδανε, και ετσι αναπτυσσει παραληρηματικα την ταση να φορα γυναικεια εσωρουχα μπας και το φχαριστηθει, φαντασιωνοντας τον εαυτο του ως γυναικα, ταυτιζομενος δηλαδη εν προκειμενω με τον Σωκρατη που ειναι μανα και οχι πατερας
      4. η πρασινη σαντιγυ ειναι αμεση αναφορα στην εκδικηση της βαζελινης, ο γαυρος τωρα ντυμενος με τα μεταξωτα εσωρουχα αναγκαζεται να γευθει την πρασινη συνταγη προτου διακορευθει απο τον βορειο
      5. περισσοτερη αναλυση δεν μπορει να κανει το ΛΕΛΟΥΔΙ γιατι θα μας κλεισουνε μεσα οι αγραμματοι και σεμνοτυφοι

      1. αχ,αυτό το ΛΕΛΟΥΔΙ πόοοσο το αγαπώ και το υπολήπτομαι!!!!!σας παρακαλώ με την πρώτη ευκαιρία να μου το φιλήσετε το γαλλοαναθρεμμένο!!!ζε βουζ αμπγάςςςς!

        1. ρουλα μου, ευχαριστω για τα καλα σου λογια, θα τα μεταφερω στο ΛΕΛΟΥΔΙ, που ειναι οπως προανεφερα μια κρυφη προσωπικοτης, που δεν βγαινει και πολυ στον ηλιο
          τσιγαρα, ποτα, ξενυχτια, και χρωμα ναιτ κλαμπ γουαιτ!
          αλλα τι να κανουμε που ειναι δικος μου ανθρωπος και εχει και ταλεντο στη σημειολογια;
          για να καταλαβεις, ολα τα γραπτα του μπιν λαντεν, αλλα και τους λογους του, το ΛΕΛΟΥΔΙ τα αναλυει και τα στελνει τα γραπτα στα αμερικανακια

          σταματω εδω γιατι θα τον θεσω σε κινδυνο!
          αλλα δεν το φανταζομαι, γιατι ο ανθρωπος επαγγελματιας ειναι, οποιος τον πληρωνει, τον προσλαμβανει κιολα!
          δεν θα με ξαφνιαζε δηλαδη να εχει πελατες και απο αλλες μεριες!
          ειναι αυτο που λεμε παγκοσμιοποιημενος αναλυτης!

    1. ναταλια μου, εισαι τοσο αγαπητη που δεν μπορω να σταθω στην περαιτερω αναλυση των σχολιων σου, ουτε – πολυ περισσοτερο – να καλεσω τον εγκυρο σημειολογο ΛΕΛΟΥΔΙ να προβει σε εξηγηση και ερμηνεια
      ενα μονο θα πω: αστο, ξεχασε το, φετος δεν πατε πουθενα με το πρωταθλημα!
      τσιμπησατε τα εουρα με το τσαμπιονς ληγκ, αρα παντελονιασατε καλα και ειστε ψυχραιμοι
      ο βραζων λαος ειναι απλα αφελης
      στο πρωταθλημα πατε για δευτεροι, και βλεπουμε
      με τετοια παοκαρα ομως κινδυνευετε

      του χρονου παλι, και βλεπουμε

  4. Μπραβο Κυριε Panathinaeos εισται τρομερος με κανατε να γελασω τοσο δυνατα που δακρυα τρεχαν απο τα ματια μου.
    Για μας που ημαστε ποντιοι, και θεσσαλονικοις και Ποακαρες η νικη μεσα στο Καραισκακη ειναι απο τις μεγαλητερες χαρες της ζωης!!!!!!

    1. μαρθακι μου καλως ηρθες, ευχαριστω για τα καλα σου λογια, το γελιο ειναι γιατρος των παντων, χαιρομαι αν τα καταφερα να σε κανω να το χαρεις και ευχαριστηθεις!
      ευγε στον μεγαλο μαυρο δικεφαλο, την παοκαρα, και σε ανωτερα!

Comments are closed.