Posted by 
“What belongs to just one person belongs to almost no one”
Eduardo Chillida’s large-scale urban sculptures, the culmination of his artistic process, plays an essential role. In harmony with their surroundings, the sculptures take different meanings in each landscape. A clear example of this is his Peine del Viento (Wind Combs) in San Sebastián, a group of three structures that tell an exciting story related to rocks, sea and the horizon beyond. To Eduardo Chillida a work of art belongs to all of us the minute we stand before it. It makes us look at ourselves and our relationship with the environment. It passes on to us its doubts and questions in the face of the unknown. Chillida’s public sculptures are also gathering grounds, spaces for dialogue and coexistence.
“At one end of the Bay in San Sebastian at the foot of Mount Igeldo was where Eduardo Chillida placed his favourite piece of work, the Wind Comb, in 1977, with three spectacular pieces of steel anchored to the rocks and surrounded by the sea. Thirty years later, Donostia-San Sebastián is celebrating the anniversary of this magical space, which is a unique example of harmony between art and landscape”.
Source: Museo Chillida Leku
In an interview with Luis Pena, 1986, the sculptor commented:
“The work demonstrates a way of intervention in the city which has much to do with the romantic Germans, specially with Novalis. These philosophers understood nature not a something to be exploited but to be understood and interpreted.
The Comb of the Wind is then a metaphor of this attitude as regards the city…. as a symbol of the meeting of nature with the city. Of a city that ends in the absolute, which is the ocean. “
“Boundaries are actually the main factor in space, just as the present, another boundary, is the main factor in time.”
“Whatever I know how to do, I’ve already done. Therefore I must always do what I do not know how to do.”
“Nobody can teach what is inside a person; it has to be discovered for oneself and a way must be found to express it.”
Eduardo Chillida
Photo by Sonia Villegas
Enya has composed music to the “Comb of the Winds” title in her Amarantine Single.
καλημέρα,καλημέρα!
να ευχηθώ και από εδώ στο Δεσποινάριον γρήγορη απελευθέρωση από τον λευκό κλοιό και καλή ανάρρωση στη Γιάννα από την ίωση που την ταλαιπώρησε.
Τουλάχιστον βγάλατε τη “σημαία” , ξέρουμε ότι είστε καλά και αυτό είναι παρήγορο.
‘Εχω μερικές απορίες και αν είχατε την ευγενή καλοσύνη,παρακαλώ απαντήστε
1.πόσες φορές πήγατε?
2.πήγατε στις 20 Ιανουαρίου που από όσο διάβασα γίνεται μια γιορτή,μα τι γιορτή!
3.πήγατε τον Αύγουστο κατά τη διάρκεια της “μεγάλης εβδομάδας” όπως την αποκαλούν?
4.περπατήσατε κατά μήκος της πανέμορφης παραλίας cocha και μετά θαυμάσατε τα γλυπτά και μετά ανεβήκατε το λόφο με το τελεφερίκ και μετά θαυμάσατε τη θέα του ατλαντικού?
5.Ω!μον ντιε και γευθήκατε και την εξαιρετική,την καλύτερη κουζίνα της Ισπανίας?
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ των προτέρων και πάω να παρηγορηθώ, να φορέσω την ποδιά μου για να ετοιμάσω φαγάκι.
αγαπητη ρουλα, θετετε τοσα ερωτηματα! εχω παει τεσσερις φορες στην χωρα των Βασκων, αλλα οχι τις εποχες που αναφερετε
η γαστρονομια του λαου ειναι σε απιστευτα υψηλο επιπεδο, αφενος γιατι η χωρα τα εχει ολα, απο θαλασα μεχρι το ψηλο βουνο, δαση, λιβαδια, και αφετερου γιατι οι Βασκοι ειναι λαος περηφανος και εκλεκτικος και αυτο που εχουν αιωνες τωρα θελουν να το διατηρησουν και να το βελτιωσουν
δεν ειναι τυχαιο οτι στο Σαν Σεμπαστιαν βρισκεις τον καλυτερο αλατισμενο μπακαλιαρο του κοσμου
θυμαμαι χαρακτηριστικα οτι οταν ειχα παρι σε ενα απο τα καλυτερα εστιατορια της ιταλιας, στο πιατο με τον μπακαλιαρο ο σεφ ανεφερε οτι χρησιμοποιει τον μπακαλιαρο απο το σαν σεμπαστιαν
“οτι γης θανατος υδωρ γενεσθαι
και υδατος θανατος αερα γενεσθαι
και αερος πυρ
και εμπαλιν”
Ηρακλειτος
ο ηρακλειτος θα ηταν ευτυχισμενος στο σαν σεμπαστιαν!
Καλημέρα αγαπημένε δάσκαλε και ατελιέ ΜΟΥ!!
Σε κανένα ορίζοντα δικό μου δεν προβλέπεται καλέ μου δάσκαλε το Σαν Σεμπάστιαν. Ας θαυμάσω απ εδώ λοιπόν,την αρμονία ανάμεσα στη τέχνη και στο τοπίο κι ας χτενίσω με τα μάτια τα δικά μου τον άνεμο:))))
Απλά τέλειο.Αναμένω και τον υπέροχο, όπως τον έχω φαντασθεί, μπακαλιάρο,ναι??
Σας φιλώ.
ο κανενας οριζοντας ειναι σαν του κανενος το ροδον, που ομως ανθει και υπαρχει και περιμενει το χερι που θα το αναδειξει!
ποτε μην λες ποτε! το ειπε και ο … με λενε τζειμς….
σε καθε περιπτωση αυτος ο μπακαλιαρος ειναι μια μοναδικη εμπειρια και η αναμονη ειναι δειγμα του επιπεδου του προσωπικου πολιτισμου