Foretelling the future is one of the most intensive and persistent human endeavours throughout the centuries.
Thanks to the World Cup, the World has discovered a new entity that can foretell the future. Paul the Octopus!!!
The regular visitors (and hopefully readers) of this blog know very well how much I love octopus. I therefore rejoice in the discovery of Paul and warmly welcome him (it?) to the world community.
This incident triggered a short journey to the need of humans to foretell the future in any possible or impossible way, both in terms of content (how good or bad it will be), but also in terms of duration (when am I going to die?).
(Source: The Incomprehensible Alaina)
I quickly bypass the sarcasm of the American spirit embodied in the image above, to dwell into the european world of palm reading, glorified by the “Roma” ladies over the centuries.
(Source: Skeptiseum)
In this coloured card of the 1880’s we see the customer, a very young and beautiful woman, extending her palm to be read by the expert old lady. The table is full of money, pouches, cards and a couple of books. Anything for a good prediction of the future!!!
This wonderful magical painting that hangs on the walls of the National Gallery of Scotland in Edinburgh, is in my eyes portaying the attempt to read the future hidden in the intense light of the candle. The boy is the good, the fool is the deranged, and the monkey is the bad, the vicious. All share the same passion. Break into the unknown future. the contrast and interplay of light and darkness in a sense symbolizes the interplay between the known and the unknown. The known present and the unknown future.
Talking of the contrast between light and drakness, my mind goes to Georges de la Tour, this virtuoso of baroque painting, heavily influenced by Caravaggio, whose Magdalen paintings (there are more than one), study this contrast and create a hauntingly mysterious atmosphere. I have chosen the Magdalen with the smoking flame that can be viewed in the Los Angeles County Museum. She is contemplating the smoking flame, holding a skull on her knee. She is bare footed, and her shoulders are exposed. Is she trying to foretell the future? Is she waiting for her lover and just killing time? It does not matter, the picture is so beautiful! It is like a “frozen” moment of life, everything is still and quiet. (Between us, I think that the only one who can foretell the future is the skull.)
Robbery and fortune telling go hand in hand according to the scene depicted on the canvas. Fortune tellers are thiefs, working in gangs, stripping all your valuables off while you are busy with your future. I would like to say that another robbery has occurred, a self inflicted one, as the young man has robbed himself of his own existence by resorting to the cunning fortune teller. Once in this position, non existent to the world, the young man is bound to fall prey in the hands of the cunning fortune teller.
But what is Fortune?
In this Roman Mosaic from Pompei, the Wheel of Fortune is under a skull. It can make in no time a rich man poor, and a por man rich (depicted on left and right respectively.) But life is precarious, and our soul can fly to the sky at any moment (symbolized by the butterfly.)
Why is the Future intertwined in our minds and hearts with Good Fortune?
Why are we so scared to face the fact that uncertainty rules as well as precariousness?
Why is Fear of the Future taking out of today the happiness and fun of it?
I do not have the answers, but I think that in the core of all of the desperate attempts to foretell, to predict, to ensure the good fortune, is an absolute dichotomy between Good and Bad, that acts as an eternal trap for us humans. It is very tempting to think that one can get rid of this dichotomy and re-start life by saying “it is not necessarily good, and it is not inevitably bad, it is what it is”.
Lets restart from the key statement “it is what it is”. Then the key question becomes “What is it? What is my True Authentic Existence”? In other words, the whole issue of the unknown future, and the desire for good fortune turns into an issue of coming to terms with the real me, my authentic existence.
Περαστικος 1: Να σε πω το μοιρα σου; (εβαλε και ψευτικο βλεφαρο για καμουφλα-ge)
Περαστικος 2: Το τσεμπερι που το βρηκες ρε π….
Περαστικος 1:
Σε μπλογκ μαυριδερο θα μπεις
που ατελιε το λενε
και μαγειρευουνε ιχθεις
και ειν’ αλ ντεντε αι πενναι
Περαστικος 2: Αισθηματικως πως διαγραφεται το μελλον μου;
Περαστικος 1:
Αγαπη μου τι με ρωτας
που εισαι ενα ρεμαλι
ποια θα γυρισει να σε δει
σ’ αυτο το μαυρο χαλι;
Περαστικος 2: Οικονομικως τι θα καμω;
Περαστικος 1:
Λιρες δε βλεπω πουθενα
συνταξη δε θα παρεις
θαμου ζητησεις δανεικα
και ξερεις τι θα παρεις!
Περαστικος 2. Με υποχρεωσες! Παμε για σουβλακια; Κερνας!
Περαστικος 1: Μισο να βγαλω τις βλεφαριδες η Πυθια!
Συμφωνα με τις προφητειες του Περαστικου 1, ο Περαστικος 2 ειναι ενα ρεμαλι που δεν μπορει να σταυρωσει γυναικα, και εκτος των αλλων ειναι και απενταρος! Ως ανθρωπος λοιπον, ως Υπαρξη, προσεγγιζει την Αληθεια! Οι ισχυρωτερες αντιστασεις στο να δουμε τον εαυτο μας οπως πραγματικα ειναι, προερχονται απο τις λεγομενες υποχρεωσεις, σχεσεις, περιουσιακα στοιχεια, και τα σχετικα. Αυτος που δεν εχει πια τιποτε να χασει κατα τεκμηριο δεν κινδυνευει πλεον απο ολα αυτα, αρα και εχει περισσοτερες πιθανοτητες να δει τον Αληθινο Εαυτο.
Χαιρετε! Αφου φιλησω τη Ναταλια και την Ρουλα σχολιαζω επι του σχολιου. Το ποιηματακι γραφτηκε με χιουμοριστικη διαθεση και χωρις βαθεια σκεψη που απαιτειται γι αυτο το θεμα. Υμεις ομως φιλοσοφε εμβαθυνατε και με προβληματισατε. Πιστευετε οτι ο Περαστικος 2 ενδιαφερεται περισσοτερο να προσεγγισει την αληθεια, η να καλοπερασει λιγο, να λιγδωσει το αντερακι του και να δει αστρακια; Απ’ εξω τα βλεπουμε παντα πιο θεωρητικα. Και ολοι εμεις οι υπολοιποι θνητοι με τις σχεσεις και τις υποχρεωσεις μας (που ολοι εχουμε) τι κανουμε; Δεν δειχνουμε την αληθεια μας; Πρεπει να πουμε απεταξαμην τις αντιστασεις; Κι αν το κανουμε εν τελει θα ειμεθα ευτυχεις η θα μουτζωσουμε εαυτους;
Επισης θελω να πω οτι δεν θελω να ξερω το μελλον μου. Κε σερα σερα. Γουατεβερ γουϊλ μπη γουϊλ μπη!
η αληθεια δεν ειναι υποχρεωτικα κατι υπερανω η λαμπρο και ευγενες
εαν η αληθεια του περαστικου 2 ειναι να λαδωσει το αντερακι, αυτη ειναι!
εκεινο που προσπαθησα να εκφρασω ειναι οτι στην περιπτωση του περαστικου 2 ειναι πολυ ευκολωτερο να ανασκαφει η αληθεια, παρα στην περιπτωση των “κανονικων” ανθρωπων που εχουν καλυψει την ζωη με τοσα και τοσα επικαλυμματα που τελικα πρεπει να ψαξει κανεις πολυ για να ανευρει την φλεβα της αληθειας
το μουτζωμα ειναι μαλλον συναισθηματικη αντιδραση και παροδικη
το θεμα ειναι τι κανουμε οταν περασει, οταν ξεθυμανει
υγ. εμεινε καθολου χταποδακι και κανα ουζακι;
τολμώ να πω ότι η ανάλυση που πραγματοποιείται στον πινακα του ελ γκρέκο ξεπερνάει τις όποιες γήινες εγκεφαλικές δυνάμεις και αγγίζει τα όρια του άπειρου και επουράνιου…
το παρόν και το μέλλον εναγκαλίζονται με τον πανάρχαιο τροχό της τύχης και αφήνονται στα φτερά της πεταλούδας, για να τους μεταφέρει στην άλλη διάσταση…
βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν θα γινόταν χωρίς την καταλυτική παρουσία του Πωλ…
υγ η ποίηση της δεσποινούλας απόλυτα ενσωματωμένη στην ιδέα του καλλιτέχνη παναθήναιου…
ο τολμων νικα!
τελικα η αναρτηση μου ειναι και ακρως ερμηνευτικη, αφου αποκαλυπτει την βαθυτερη αιτια που το δεσποιναριον αναρτα συνεχως φωτο με οχταποδες!
χο χο χο !!!!!
Εκλαμβανω την ιαχη ως εκφρασιν ευδαιμονιας και απολυτου χαλαροτητος εμπροσθεν και ενωπιω της καλοκαιρινης ραστωνης.
Ευημερειτε Δεσποιναριον!!!!
excusez-moi αλλά πρώτα να συγχαρώ τη συμμαθήτρια για τον ευρηματικό διάλογο των περαστικών(η βλεφαρίδα-καμουφλά-ge έγραψε)!
Την επιθυμία του ανθρώπου να γνωρίσει το μέλλον μπορώ να την κατανοήσω ως μια μια επιθυμία να σπάσει το φράγμα του χρόνου αλλά προς τι όλο αυτό αφού δεν μπορεί να κάνει παρέμβαση παρά μόνο να δεχθεί μοιρολατρικά το πεπρωμένο και να εξοικοιωθεί με αυτό και τον εαυτό του!
Θα σταθώ στον πίνακα και εγώ του Ελ Γκρέκο και στον τρόπο που απεικονίζει τη διαστρωμάτωση στην κοινωνία της επιθυμίας για καλή τύχη!
Αρκετές αναμνήσεις έχουμε από το παρελθόν,να ζούμε και με αναμνήσεις από το…μέλλον πάει πολύ και το κυριότερο δεν ζούμε το παρόν!
Η μαγεία της ζωής βρίσκεται στο απρόσμενο,στο αναπάντεχο και στην ελπίδα ότι τα καλύτερα έπονται.
Βέβαια στην ιατρική ο γονιδιακός έλεγχος ως μέσο πρόβλεψης ασθενειών είναι άλλο θέμα,σηκώνει μεγάλη συζήτηση,εμπλέκονται και θέματα ηθικής,δεν τα ακουμπώ προς το παρόν.
σας φιλώ
η συμμαθητρια κατι εκανε στη μυτιληνη και μας εχει τρελλανει στα χταποδια και στα ουζα!
I must confess I’m not fond of football, but i’m an art lover.
There are tens of millions of articles floating around about the psychic octopus Paul. Just your post is a very different approach. I really enjoy reading your tasty words. I appreciate too the excellent paintings sellection you made.
Welcome Helena!
I am happy that you have enjoyed the article, and thank you for your kind words.
Περάσαμε να ευχηθούμε καλό καλοκαίρι! Και ελπιζουμε η μοίρα μας να μας φέρει στο δρόμο των ομοιών του paul, οι οποίοι ως άλλοι αναστενάρηδες θα έχουν περάσει πάνω από κάρβουνα!! Η alfama και οι σαρδέλες ήταν ωραιότατες και πολυ φτηνές!!! Τα φιλιά μας!
CrazyTourist1 + Τρελουτουρίστρια
Καλες διακοπες τρελλοτουριστρια και τρελλοτουριστα!
Χαιρομαι που περασατε καλα στη Λισαβωνα και φαγατε φρεσκωτατες σαρδελιτσες!
Εις το επανιδειν φιλτατοι!