Posted by
“If you stare long enough into the abyss, the abyss will stare back at you”
Friedrich Nietzsche
…the face is being absorbed into abstract space
…the abyss is swallowing the face
…a temporary regression, escape from the absolute emptiness
…ascending screaming into black hell
….turning into mud
… the embrace is another way out
… but it could be the wrong one
Ο τίτλος σημαίνει την άβυσσο με την απώλεια του προσώπου.
Το πρόσ-ωπο για την ελληνική παράδοση είναι ο αναφορικός τρόπος της ύπαρξης, η σχέση με τον άλλον και την φύση. Η σχέση είναι γεγονός απο-καλυπτικό, ανήκει στο α-ληθεύειν. Όμως η αποκάλυψη λαμβάνει χώρα στο ξέφωτο που ανοίγει η μοναδική και ανεπανάληπτη ετερότητα του κάθε ανθρώπου. Το ξέφωτο έχει όνομα, είναι το όνομα σου. Εκεί δεν α-ληθεύουν νοήματα και ουσίες, αλλά το ίδιο το είναι. Μόνο η χαρά του έρωτα, η αργόσυρτη αγαλλίαση της θέασης του έργου της τέχνης και της ομορφιάς της φύσης σημαίνουν την αλήθεια του είναι. Μόνο που άμα πας να το σκεφτείς, να πεις τι είναι το είναι, να το κάνεις κτήμα σου, νόημα και ουσία ακλόνητη, τότε το είναι χάνεται μέσα από τα χέρια σου. Το ξέφωτο συσκοτίζεται, η σχέση παύει, η αναφορά γίνεται ιδιο-τέλεια, το πέπλο της λήθης απλώνεται πάνω από το είναι. Η άβυσσος δεν είναι τότε ότι βλέπουν οι επιβάτες ενός βαθυσκάφους ή ενός διαστημοπλοίου, αλλά η πικρία της μη σχέσης, της αποκοπής από το είναι, της απώλειας δηλαδή του προσώπου. Κάποτε και η ίδια η απώλεια ξεχνιέται, η λήθη γίνεται λήθη του εαυτού της. Η άβυσσος γίνεται τότε theme park από ιδέες και νοήματα. Η ζωή τσάρκα από όν σε όν, από ιδέα σε ιδέα, από επίτευγμα σε επίτευγμα, ζωή εν τάφω.
Μανωλη!!!!!! Αριστος ιχνηλατης εφθασες στον τοπο που ακολουθησαν τοσοι και τοσοι. Τα ιχνη στο υγρο εδαφος των αιωνων πολλα.
Η προσωπικη αβυσσος ειναι η απωλεια του προσωπου!
Και ειναι μια αβυσσος φτιαγμενη με τα ιδια μας τα χερια!
Και ειναι ενα τοπιο γεματο σμπαραλια και ερειπια.
Που μπορει να ειναι επιχρυσα, επαργυρα, διαμαντενια, υπεροχα σαν αντικειμενα η “κομματια”,
ανυπαρκτα ομως σαν σχεσεις.