Ελληνο – ΕΥΡΩ – Τραγωδία (Greek Euro Tragedy)

Ολον αυτόν τον καιρό που ξετυλίγεται το Ελληνικό Δράμα, αλλά ιδιαίτερα απο τον Ιανουάριο 2015, ακούω και παρατηρώ με ιδιαίτερη προσοχή την έμφαση που δίνουν και οι πολιτικοί αλλά και ο λαός όταν ερωτάται στο θέμα του ΕΥΡΩ. Ακόμη και στο πρόσφατο δημοψήφισμα, ο λαός δεν ψήφισε την έξοδο από το ΕΥΡΩ, αλλά την απόρριψη μιας πρότασης για την χρηματοδότηση της χώρας. Ομολογώ ότι το θέμα ΕΥΡΩ ή Δραχμή είναι πολύ δύσκολο ακόμη και για επιδέξιους λύτες. Ομως δεν μπορώ παρά να σημειώσω ότι κάτι δεν πάει καλά με το θέμα αυτό. Και όχι μόνον κάτι, πολλά δεν πάνε καλά. Τι κάναμε εμείς ως κοινωνία πολιτών για να αντικρύσουμε τα προβλήματα της Ευρωζώνης; Σχεδόν τίποτε. Συζήτηση πραγματική ουδεμία. Βεβαίως δεν θεωρώ συζήτηση το να παρατάσσονται διάφοροι και διάφορες μπροστά στον τηλεοπτικό φακό και να φνωασκούν αδιακρίτως. Αυτό είναι μια κακή εκδοχή τσίρκου. Συζήτηση λοιπόν δεν έχει γίνει για την Ευρωζώνη. Το θέμα αντιμετωπίζεται ως Εκκλησιαστικό Δόγμα. Είναι δυνατόν να διερωτάται ο Χριστιανός για την Θεϊκή Φύση του Χριστού; Το ίδιο δεν είναι δυνατόν να διερωτάται ο Ελληνας πολίτης για το ΕΥΡΩ. Είναι καλό γιατί έτσι λέει κάποια ανώτερη δύναμη, μια δύναμη που μας καθορίζει όντας έξω απο την κοινότητα των πολιτών, που με τον τρόπο αυτό ετεροκαθορίζεται και καθίσταται – όπως μας δίδαξε τόσο καλά ο Κορνήλιος Καστοριάδης – ετερόνομη. Οϋτε όταν δόθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ η εντολή να κυβερνήσεςι τον τόπο δεν τέθηκε θέμα ΕΥΡΩ. Κάποιοι που προσπάθησαν να το κάνουν, όπως ο Λαπαβίτσας, αντιμετωπίσθηκε στην καλύτερη περίπτωση σαν φρικιά. (Σημειώνω ότι δεν τον γνωρίζω τον Λαπαβίτσα, αλλά μου κάνει κακή εντύπωση όταν χωρίς να έχουμε ακούσει κάποιον τον λούζομε με αρνητικούς χαρακτηρισμούς.) Σήμερα ξημέρωσε Κυριακή 12 Ιουλίου 2015. Το βράδυ που μας πέρασε συνέβησαν πολλά και διάφορα στις Βρυξέλλες. Χρησιμοποιώντας μια φράση κλισέ, θα αναφωνήσω “τα προσωπεία πέφτουν!”. Το ΕΥΡΩ σχεδόν παύει να είναι το απρόσιτον ιερόν και αναδεικνύεται σαν κάτι πραγματικό. Δεν έχει νόημα να προσωποποιήσω το θέμα. Ο διάσημος Γερμανός Υπουργός Οικονομικών κ. Σώυμπλε δεν είναι ένας “κακός” άνθρωπος. Κατέχει την ηγετική θέση στην Ευρώπη και καθορίζει τις πολιτικές στα θέματα του. Αυτός λοιπόν ο κύριος παρουσίασε σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ουαί!!!! Ξαφνικά το θέσφατο, το δόγμα το ιερό κλονίζεται. Από τον Αρχιερέα που το υπηρετεί. Το Ευρώ, που μπόρεσε να φέρει όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας σε μια προσωρινή συμφωνία, κλονίζεται! Δεν ξέρω τι θα γίνει, ούτε και θα επιχειρήσω προβλέψεις. Είμαι όμως βέβαιος ότι η κανάτα έχει ραγίσει. Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει σήμερα ή αύριο, υπάρχουν σημαντικές δυνάμεις στην Ευρωζώνη που πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να φύγει, διότι το Ελληνικό Πρόβλημα δεν έχει λύση. Η ασθενής χώρα, ως βαρειά ασθενής επί ποντοπόρου σκάφους, θα πρέπει να τοποθετηθεί σε μια βάρκα και να αφεθεί στην μέση του πόντου. Ακούω φωνές που λένε να κάνουμε υπομονή, να ξεπεράσουμε τη δύσκολη αυτή φάση, κτλ, κτλ. Φοβούμαι ότι ευρισκόμεθα εν τω μέσω ομαδικής πλάνης. Οι πολιτικές και τα μέτρα που πρότεινε στο ΕΥΡΩΓΚΡΟΥΠ ο συμπαθέστατος κ. (Σοάρες) Τσακαλώτος, είναι ίδιες με εκείνες που ακολούθησε η χώρα από το 2010. Ατελέσφορες και σε λάθος κατεύθυνση. Δεν θα αποδώσουν τίποτε, ενώ θα καταστρέψουν και τα λιγοστά υγιή κύτταρα οικονομικής δραστηριότητας που έχουν απομείνει στην Ελλάδα. Τρία χρόνια από σήμερα, άν φτάσουμε μέχρι εκεί, θα λέμε αυτό που λέγαμε σήμερα για το 2010. ‘Αν είχαμε ακολουθήσει μια άλλη πολιτική τότε, τώρα θα είχαμε επανέλθει σε μια ομαλότητα.” Αν λοιπόν συνεχίσουμε έτσι, αργά ή γρήγορα, οι “φίλοι και εταίροι” μας θα μας ξεπετάξουν. Η σύνταξη του σχεδιου ΓΚΡΕΞΙΤ απο το επιτελειο του κ. Σώυμπλε αποτελεί κραυγαλέα ομολογία της αποτυχίας των πολιτικών και των μέτρων που ακολουθήθηκαν. Μόνον όσοι είναι στραβοί δεν το βλέπουν αυτό. Απομένει στην Ελληνική Πολιτική Ηγεσία να αποφασίσει πως θα πορευτεί, ακόμη και τώρα, την ύστατη ώρα, υπάρχει οδός διαφυγής, αρκεί να θέλεις να την βρείς.