The Clouds, the Angels, Saint Peter, R of X, and Baklava! – Εκδοση 2: Τα Συννεφα, οι Αγγελοι, ο Αγιος Πετρος, η Ρ εκ Ξ, και ο Μπακλαβας!

English Summary: A journey through the clouds, to angels, Saint Peter, Mrs R of X, and the best baklava on Earth!  The story is like a child’s tale for adults. The existential impasse is not resolved in the clouds, but negotiated with the angels, who in their youth and innocence can act as brokers for the salvation of our souls. In this case, the angels are not able to handle the impasse and Saint Peter, their Leader, comes into the picture. He is the one who recognizes that the impasse can only be resolved by admitting and accepting our Body as  an integral part of our existence. The proof of this acceptance is the ability to enjoy the best baklava on Earth!

For a short take on baklava, read the quite interesting article “Istanbul in Brooklyn”

The images (except one) belong to the creative genius of Yannis Tsarouhis, one of the most important Greek Painters.

Αυτο που θα διαβασετε σημερα εδω αποτελει το αποκυημα μιας συνομιλιας μελων του ατελιε στο διαδικτυο, με αφορμη ενα τραγουδι που μας αφιερωσε η Ορφια με την ευκαιρια μιας αναρτησεως για ταξιδια εις τους αιθερας.

Η συνθεση συνδυαστηκε με τους Αγγελους του Γιαννη Τσαρουχη, που ετσι εδωσε και ολη την εικαστικη διασταση και πνοη στο εγχειρημα.

Ξεκινω με τους στιχους του τραγουδιου, που αποτελει και το Πρελουδιον της συνθεσεως. Συνεχιζω με το Κυριο Μερος του Δραματος που εγραψα μαζι με την Ρουλα, και καταληγω με τον Επιλογο που συνεγραψε η Δεσποιναριον.

ΠΡΕΛΟΥΔΙΟΝ

(Τα φωτα χαμηλωνουν και ακουγεται η αππαγγελουσα φωνη με διακριτικη μουσικη υποκρουση)

ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΑΖΥ

(Στιχοι Ν. Ζουδιαρη)

Πέταγαν πάνω απ’ τις κορφές
πέρναγαν κι άλλαζαν μορφές
εκεί, τους κυνηγούσαν τις σκιές
κι έμπαιναν μέσα στις βροχές

Πάρτε με σύννεφα μαζί,

Άρματα του Αιθέρα,
μία ζωή μια μέρα,
πάρτε με σύννεφα μαζί,

Καράβια με κρυφή αποστολή
τις νύχτες φεύγουν στη σιωπή…
Πάρτε με σύννεφα μαζί,

Άρματα του Αιθέρα,
μία ζωή μια μέρα,
πάρτε με σύννεφα μαζί,
πάρτε με σύννεφα….

ΚΥΡΙΟΝ ΜΕΡΟΣ

Και τωρα αρχιζει να ξετυλιγεται η ιστορια των συμβαντων μεταξυ θνητων και επουρανιων οντων, μια μερα του Σωτηριου Ετους 2010.

Τα προσωπα του δραματος κατα σειραν εμφανισεως

(Dramatis Personae –In a wider sense, the term can be applied to any situation in which people or characters play a role, or appear to do so-—such as a metaphor, a drama, or a court case. It may also be facetiously applied in a situation where members of a group appear to play predictable roles, often for comic effect. (Source: Wikipedia)):

ΕΓΩ: εγω ο ιδιος, δηλαδη ο εαυτος μου αυτοπροσωπως

ΣΥΝΝΕΦΑ: σύνολο υδρατμών, λεπτότατων υδροσταγονιδίων ή λεπτότατων παγοκρυστάλλων, ή συνδυασμό των προηγουμένων, που προέρχονται από την συμπύκνωση των υδρατμών που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα. (Source: Wikipedia)

ΑΓΓΕΛΟΙ: οντα με φτερουγες που ιπτανται υψηλα και ευρισκονται εγγυτατα εις τας θεοτητας και δη τον Πατερα και τον Υιο και την Μητερα Θεου. Ειναι νεοι και ωραιοι!

ΑΤΕΛΙΕ: τα μελη του πασιγνωστου εις την Ελλαδα και την Οικουμενη “Μπινελικ Ατελιε”, δηλαδη οι ακολουθες κυριες και κυριοι: γιαννα, δεσποιναριον, κατερινα, ορφια, ρουλα, μανωλης και νικος

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Αφου ολισθησε και επροδωσε τον Κυριο τρις, ειδε το φως το αληθινο και επεισε για την μετανοια του. Κατεστη μεγας και τρανος εν τω βιω του, αλλα ακομη περισσοτερο μετα την ανοδο του εις τον Ουρανον, οπου και κρατει τας κλειδας του Παραδεισου και εχει και την συνολικη εποπτεια των ταγματων των αγγελων.

Ρ εκ Ξ (Ρου απο Ξου): η Ηρωις του δραματος καταγεται απο την Θρακικην Πολιν Ξ οπου και κατοικει. Εξειδικευεται εις την ζαχαροπλαστικην της Ανατολης, οπου και ειναι αμειλικτη και ασταματητη.

ΜΑΘΗΤΗΣ: Μαθητευομενος παρα τω Αγιω Πετρω.

ΔΕΣΠΟΙΝΑΡΙΟΝ: γυνη παρεπιδημουσα εις τας ΗΠΑ οπου και ανεπτυξε τας συγγραφικας και μαγειρικας της ικανοτητας. Προσφατως εθεαθη να γευματιζει με τους δυο περαστικους και εκτοτε τους προσεφερε φιλοξενιαν.

ΜΑΝΩΛΗΣ: ανηρ παρεπιδημων εις Βαυαριαν, οπου και επιδιδεται μεταξυ αλλων εις την συγγραφην διστιχων. Εχει αποκτησει το ψευδωνυμον ο “φιλοσοφος” αφου καθε του προταση παραπεμπει στο αντικειμενον της φιλοσοφιας. Προσφατως αρχισε να μαγειρευει με τη βοηθεια της κορης του Αθηνας.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ: Ειναι δυο ανθρωπινες φιγουρες αγνωστου προελευσεως, τους υιοθετησε το ατελιε πριν απο μερικους μηνες για να μην πεθανουν της πεινας. Στην αρχη του εργου ευρισκονται στην Ουασινγκτον Ντι Σι οπου και λυμαινονται το ψυγειο και την κουζινα του Δεσποιναριον.


Πραξις 1η – Σκηνη 1η

ΕΓΩ: παρτε με συννεφα!

ΣΥΝΝΕΦΑ: μα εχουμε βαρεθει να σε βλεπουμε καθε βδομαδα!

ΕΓΩ: ειμαι φαινεται βαρεια αρρωστος! ανιατος!

ΣΥΝΝΕΦΑ: πρεπει να σε εχει πειραξει ο αμιαντος

ΕΓΩ: παρτε με συννεφα μακρυα

ΣΥΝΝΕΦΑ: αδερφε δεν εισαι καλα, θα καλεσουμε τους εφημερευοντες Αγγελους!

ΕΓΩ: Ελατε Αγγελοι και Αρχαγγελοι, παρτε με μακρυα!

Πραξις 1η – Σκηνη 2η

ΑΓΓΕΛΟΙ: Χωρις φτερα δεν πας πουθενα!

ΕΓΩ: Ρε παιδια μια βοηθεια ζητησα, τα φτερα που θα τα βρω;

ΑΓΓΕΛΟΙ (δια φωνης Ρ εκ Ξ): εσύ παιδάκι μου γεννήθηκες με τα φτερά,με τα φτερά του έρωτα ταξειδεύεις!
μονίμως ερωτευμένος με τη ζωή,τους ανθρώπους!κάτσε εκεί που κάθεσαι στη γη,δεν βλέπεις πόσους ανθρώπους εμπνέεις,τι θα πει ο Βιμ Βέντερς?

ΑΤΕΛΙΕ ΕΝ ΧΟΡΩ: στάσου,μη,μη φεύγεις,έχω μύγδαλα…και μπακλαβά με φυστίκι αιγίνης(άρτι αφιχθέντα εξ ανατολής)

ΕΓΩ: Ερχομαι πετωντας με τα φτερα που μου εδωσες! Οπου μπακλαβας και χαρα!

ΑΓΓΕΛΟΙ: Μα καλα αυτος ειναι τρελλος, αφησε εμας τους αγελους για ενα μπακλαβα!

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Γι’ αυτο ειστε ακομη αγγελοι, καποιοι στιγμη θα καταλαβετε.
(Ακουγεται να κλεινει η βαρεια πυλη)

Πραξις 2η – Σκηνη 1η

Σε καποια πολη της βορειας Ελλαδας, που αρχιζει απο Ξ.
Ο Αγιος Πετρος μεταμφιεσμενος ως εμπορικος αντιπροσωπος περπατα στον δρομο και κατευθυνεται στο σπιτι της ηρωικης πρωταγωνιστριας Ρ εκ Ξ. Φθανει και χτυπα το κουδουνι.

Ρ εκ Ξ (και κατοχος του μπακλαβα): Ποιον θελετε καλε μου ανθρωπε;

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Εδω ειναι ο μπακλαβας και η χαρα;

Ρ εκ Ξ: Περαστε και κοπιαστε, ηρθατε στο σωστο μερος!

ΕΓΩ: Ερχεσθε απο μακρυα;

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Ναι, ειμαι εμπορικος αντιπροσωπος και πηγαινω παντου.

ΕΓΩ: Εγω κατεβηκα απο τα συννεφα για τον μπακλαβα.

(Η φωτο ειναι απο το μπλογκ τειστφουλ)

Ρ εκ Ξ.: ΩΩΩΩ!ΑΑΑΑΑΑ!!μισό να στρώσω το κόκκινο χαλί! ματς μουτς! συγκρατιέται για να μην χοροπηδάει από τη χαρά της,κλείνει το στόμα γιατί κυκλοφορούν και μύγες(λέμε τώρα)

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: ώρα να τα μαζεύω,δεν με παίρνει εδώ κάτω.αυτοί εδώ κάτω πετάνε πιο πάνω από μένα.

ΕΓΩ (απευθυνομενος στην Ρ εκ Ξ): κλείσε το στόμα σου παιδάκι μου,μην κάνεις σαν επαρχιωτοπούλα!

Ρ.εκ Ξ.:………………………………………..

(κάτι προσπαθεί να τραυλίσει,χαμογελά και κατευθύνεται στο ψυγείο που αναπαύεται ο μπακλαβάς με το φυστίκι αιγίνης,θεικός,λιώνει στο στόμα,μα πόσα διάφανα φύλλα να έχει άραγε,πρώτη φορά δοκίμασε και εκείνη με τέτοια πρωτόγνωρη γεύση που απογειώνει και σε πάει στα ουράνια.)

ΕΓΩ: πού είσαι Πέτρο να με δεις,πετάω,αλλά κάνε κάτι να μιλήσει και αυτή με το ανοιχτό στόμα

Ρ εκ Ξ:  Β,Γ,Δ,….

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: ας φαω κι εγω λιγο μπακλαβα, πολυ ωραιος φαινεται! αυτη δεν μου φαινεται οτι θα ξαναμιλησει!

Πραξις 2η – Σκηνη 2η

Ο Αγιος Πετρος εχει επιστρεψει στον Παραδεισο, και συζητα με τον καλο του φιλο τον επιλεγομενο “Μαθητη”, αν λαβουμε υποψη οτι ο ιδιος ειναι ο “Δασκαλος”.

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Εφαγα ενα μπακλαβα, μα ενα μπακλαβα, τι να σου λεω!

ΜΑΘΗΤΗΣ: Θα πεθανω απο τη ζηλεια μου!

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Νομιζω εχει μεινει ενα κομματακι, προλαβαινεις!

ΜΑΘΗΤΗΣ: Δηλαδη τι να κανω;

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Μα ολα εγω πρεπει να τα προβλεπω; Ειναι πολυ απλο! Θα μεταμφιεσθεις εις Εωσφορον και θα παρουσιασθεις εις την Ρ εκ Ξ. Θα σε υποδεχθει εξ αναγκης και αντι να σου πουλησει την ψυχη της θα σου δωσει τον μπακλαβα!

ΜΑΘΗΤΗΣ: Ειμαι ετοιμος, μεταμφιεσμενος! Εφυγα!

Πραξις 2η – Σκηνη 3η

Ο Μαθητης του Αγιου Πετρου, μεταμφιεσμενος ως Εωσφορος, με την Τριαινα και τα κερατα, στεκεται μπροστα στην πορτα της Ρ εκ Ξ και την κρουει.

ΜΑΘΗΤΗΣ (μεταμφιεσμενος ως Εξαποδω): Ανοιξτε παρακαλω καλη μου κυρια, αλλεως πεως θα σας παρω την ψυχη!

Ρ εκ Ξ μονολογωντας: μας την πεσανε και οι τρελαμενοι τωρα! ειναι αυτο που λενε, οτι ο μπακλαβας εχει τρελανει κοσμο!

Ρ εκ Ξ απευθυνομενη στην πορτα: Ποιος εισθε καλε μου ανθρωπε εσεις που θα μου παρετε την ψυχη;

ΜΑΘΗΤΗΣ: Ειμαι ο Εξαποδω, εγω βασικα μπακλαβα ηρθα να φαω, η ψυχη σας δεν με ενδιαφερει και τοσο!

Ρ εκ Ξ μονολογωντας: που καταντησαμε, ακομη και ο Εωσφορος ειναι κοιλιοδουλος!

Ρ εκ Ξ απευθυνομενη στον Εωσφορο: Ενταξει κυριε Εωσφορε, δεν υπαρχει προβλημα, θα σας προσφερω τον ωραιο μου μπακλαβα, αλλα με εναν ορο!

ΜΑΘΗΤΗΣ: Σας ακουω! Αλλα δεν ανοιγετε και την πορτα στο μεταξυ, εδω εχετε κρυο!

Ρ εκ Ξ: Ο ορος μου ειναι οτι δεν θα ξαναπατησετε εδω μεσα, ουτε και στην πατριδα μου!

ΜΑΘΗΤΗΣ: Ενταξει, σας δινω τον εωσφορικο λογο μου, τωρα ανοιξτε μου!

Η Ρ εκ Ξ ανοιγει την θυρα, και προσφερει στον Εωσφορο τον μπακλαβα.

ΜΑΘΗΤΗΣ (Το εδαφιο αυτο ειναι γνωστο ως ο μονολογος του μπακλαβα):

ΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τι τρυφερα που ειναι αυτα τα φυλλα!!!!!! Ειναι 35 τον αριθμο, μα τοσο απαλα τοσο τρυφερα, κι αυτος ο ηχος που κανουν οταν θρυμματιζονται στο στομα! Δεν ξερω ποιος ανεπτυξε την τεχνη του ανοιγματος των φυλλων στην σημερινη της εκφανση, οι Λιβανεζοι ισχυριζονται οτι οι Ελληνες τους κλεψαμε το μυστικο, αλλα κι εμεις λεμε κατι που βολευει εμας. Τι σημασια εχει;

(Οπως καταλαβατε, ο μαθητης ειναι Ελλην)

Τι τραγανο που ειναι το φυστικακι!!!!!!! Και υγρο ταυτοχρονα, και αυτη η γλυκα που αναδυεται μεσα απο την απαλη του σαρκα σε μουδιαζει, σε κανει να αισθανεσαι ετοιμος να υποκυψεις στα παντα, καμια αντισταση δεν παραμενει με την σαρκα του φυστικιου!

Τι ευωδια αναδυεται απο το βουτυρο!!!!!!!!!! Ειναι αποκλειστικα προβειο και μοσχοβολαει! Οπως γραφει και η Μυρσινη Λαμπρακη:

ΤΟ ΦΗΜΙΣΜΕΝΟ ΒΟΥΤΥΡΟ ΤΗΣ ΟΥΡΦΑ
Κάθε μπακλαβατζής που σέβεται τον εαυτό του, από την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς έως σήμερα, πρέπει νa φροντίσει να προμηθευτεί το περίφημο βούτυρο της παλαιά πρωτεύουσας της Μεσοποταμίας, της Ούρφα. Οι καλοί τεχνίτες κάνουν κάθε χρόνο ειδική παραγγελία, για να έχουν το βούτυρο που γίνεται από γάλα προβάτων τα οποία βόσκησαν στα γεμάτα αρωματικά χόρτα βοσκοτόπια της περιοχής”

Τι δεμενο που ειναι το σιροπι!!!!!!!!!!!! Δεν ειναι πολυ γλυκο ουτε και πολυ βαρυ, εχει και ροδονερο και καρδαμο! Ισως και μια ιδεα πορτοκαλι.

Και ω του θαυματος, ο Μαθητης – Εωσφορος μετατρεπεται σε Αγγελο που ασπαζεται την Ρ εκ Ξ και αφανιζεται στα ουρανια!

Πραξις 2η – Σκηνη 4η

Και ω του θαυματος! Ο Μαθητης επεστρεψε στον Παραδεισο και ανοιξε μπακλαβατζιδικο!

Εκτοτε οι Αγγελοι δεν χανουνε λεπτο, οπου και να τους βρεις μασουλανε μπακλαβαδακια! Συντομα θα τους πεσουνε τα φτερα, αφου απο το πολυ βαρος δεν θα μπορουνε να πετανε πια!

ΑΓΓΕΛΟΣ1: Πιασε ενα με φυστικι!

ΑΓΓΕΛΟΣ2: Εγω προτιμω το σκετο καρυδι!

ΑΓΓΕΛΟΣ1: Γουστα ειναι αυτα, πιασε αλλο ενα!

Περαστικος 1

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ1: Ρε, τι μπακλαβαδες ειναι αυτοι, παμε να φαμε λιγακι!

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ2: Ειναι στον Παραδεισο ρε βλακα, θελεις να πεθανεις;

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ1: Μια δοκιμη θα κανω βρε παιδι μου!

Η Αυλαια πεφτει καθως ακουγεται ο θορυβος απο τα φυλλα που θρυμματιζονται στα στοματα των Αγγελων.

(ENCORE!!!!! ENCORE!!!!!) πεντακις

(Κατοπιν επανηλειμμενων αυλαιων η παρασταση συνεχιζεται, με την προσθηκη που τοσο υπεροχα συνεγραψε το Δεσποιναριον και προσηρμοσα στο κυριο αρθρο. )

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Περαστικος 1.
Φυγαμε απ την κολαση που λεγεται ντη ση
και ηρθαμε λιγουρηδες εδω, εγω κι εσυ!

Περαστικος 2

Περαστικος 2.
Και παντα συνεχιζουμε τον ιδιο τον χαβα
απτοητοι οι ζητουλες για ενα μπακλαβα

δεσποιναριον:
αχ επι τελους φυγανε οι 2 καταραμενοι
και μπακλαβαδες γευονται τρελλοι και μαγεμενοι.

Ρ. απο Ξ.
Εχω ενα σωρο ταψια που εχουν απομεινει
μετα απ την επιδρομη, τωρααα ποιος θα τα πλυνει

ΑΤΕΛΙΕ εν χορω
Ευγε Ρουλα ευγε Ρουλα ομορφη βασιλοπουλα

ΕΓΩ:
Η πεννα μου πηρε φωτια με τουτα τα σοροπια
και ολα αυτα τα υλικα που ειναι καλα και ντοπια

Μανωλης:
Οι αγγελοι κατεβηκαν εδω στη Βαυαρια
κι εγω θα φιαξω μπακλαβα να φαει η Μαρια

Ορφια :
Για δες τι τον ενεπνευσα να γραψει ο καλος μας
που ειναι ο διευθυντης μα και ο δασκαλος μας
(υφος ποια ειμαι επι τελους..)

Γιαννα:
Αχ τι μου λενε μπακλαβα.. μωρε παιδια συγνωμη
εγω τορονια γευομαι και παγωτα στη Ρωμη

ΑΤΕΛΙΕ: Ολαρια ολαρα φερτε μου ενα μπακλαβα

Περαστικος 1:
Αχ εχω βαρυστομαχια δεν επρεπε να φαω
τωρα φοβαμαι πως ευθυς στην κολαση θα παω
Περαστικος 2:
Με σενα ασχολουμαστε συνεχεια χαμενο
σκασε και θελω μπακλαβα, ακομα περιμενω

Ρου απο Ξου:
Ελατε μη τσακωνεστε εχω γλυκο για ολους
για αχρηστους για χρησινους και για ονειροπολους

ΑΤΕΛΙΕ Γιες γιες γιες ενα κομματι αμιγες!

ΕΓΩ:
Εγω ειμαι ο συγγραφευς σε τουτο το εργακι
κι οχι το παρεπηδημον αυτο το δεσποινακι

δεσποιναριον:
Μα Νικο παρασυρθηκα στα συννεφα πεταω
δωστε μου ενα μπακλαβα γιατι αλλοιως δε σκαω

Ρου απο Ξου:
Στον Πειραια συννεφιασε και στην ΑΘηνα βρεχει
μα εδω στην Ξου αγαπες μου καλα γλυκακια εχει.

ΑΤΕΛΙΕ
Βιβα Ρουλα και προχωρα
και σε θελει ολη η χωρα

δεσποιναριον:
Φρενο βαζω στον οιστρο μου για να μη σας κουρασω
και παω στο πατισερι γλυκο να αγορασω
ναναι πολυ κρατσανιστο και ναχει φυστικακια
και το σιροπι να κολλα στα ωραια φυλλαρακια

Περαστικος 1:
Μα οτι να της ταξουμε και οτι να της πω
αυτη η δεσποιναριον δε βγαζει το σκασμο

δεσποιναριον:
αμεσως υποκλινομαι και παω στα καμαρινια
να φαω το μπακλαβακο μου να μην ακουω γκρινια!

ΑΤΕΛΙΕ
ναι ναι ναι ναι ναι ναι
φιαξε μας κι ενα καφε!

Σημειωση 1: Απο τη συνθεση του εργου, προεκυψε και η απαντηση στο μυστηριο της προελευσης των περαστικων. Ησαν δυο ναυτες στην ελληνικη φρεγατα που μετειχε στον πολεμο του κολπου το 2003, και λιποτακτησαν. Περασαν 6 χρονια σε χωρες της Αραβικης χερσονησου χορευοντας ζειμπεκικο με τους βεδουινους και παμπλουτους Κινεζους και κατεληξαν στην Αθηνα οπου τους μαζεψα. Στο αμπεχωνο τους βρηκα μια μικρη φωτογραφια του Γιαννη Τσαρουχη.

Σημειωση 2: Στην Αμερικη οι περαστικοι μετεβησαν οπως απεκαλυφθη με τη βοηθεια αγγελων που ειχαν γνωρισει στην Αραβια καθως εχορευαν ζειμπεκιες. Οι αγγελοι μαγευτηκαν απο τον ζειμπεκικο και μετεφεραν τους περαστικους στα φτερα τους.

Greek Folk Songs of Love – Διστιχα της Αγαπης

Μια και το πιο σπουδαιο, το πιο υπεροχο, το πιο δυσκολο στη ζωη ειναι η Αγαπη, ξεκινω το 2010 με διστιχα της Αγαπης, απο τη Συλλογη Ελληνικων Δημοτικων Τραγουδιων του Φοριελ (Πανεπιστημιακες Εκδοσεις Κρητης 1999). Καλη Χρονια και με Αγαπη!

Ω, Παναγια μου Δεσποινα, βαρια που ειν’η αγαπη!

Μηδε ο τοπος με χωρει, μηδ’ ολο το σοκακι.

Για μαυρα ματια χανομαι, για μπιρμπιλια πεθαινω,

γι’ αυτα τα καταγαλανα σκαπτω την γην και μπαινω.

Τις ειδεν ψαρι στο βουνον, την θαλασααν σπαρμενην;

Τις ειδεν εις τετοιον καιρον αγαπη εμπιστευμενην;

Τι αδικια εις εμε, ματακια μου και φως μου

ολοι αγαπουνε την ζωην, κι εγω τον θανατον μου.

Μαυρα μαλλια στην κεφαλη, στες πλατες ξαπλωμενα,

αγγελοι τα κτενιζουνε, με διαμαντενια κτενια.

Να χαμηλωναν τα βουνα, να’ βλεπα το Μισιρι,

να’ βλεπα το πουλακι μου, με ποιονα τρωει και πινει.

Ας ητο τροπος ματια μου το χερι σου να κρατουν,

κι ευθυς ας με περεχυνε ο ιδρως του θανατου.

Απο τα γλυκα σου ματια, τρεχει αθανατο νερο,

και σε γυρεψα λιγακι, και δεν μοδωσες να πιω.

Μια ψυχη χωρις το σωμα, πια να ζησει δεν μπορει,

και πως εζησα ως τωρα, το θαυμαζω κι απορω.

Τηρα με πως εγινηκα, μαυρος σαν τον αραπη,

δεν ειμ’ απο την Αραπια, μον’ ειμ’ απ’ την αγαπη.

Lunch 26th December 2009 – Toscana meets Thessaly

On the 26th December is the name day of my “brother”, Manolis. We have made it a tradition that every year we get together in my house and celebrate his name day having lunch. The same happened yesterday, and I happy to report the proceedings of this event.

As you may remember, I already had a go at the menu a couple of weeks ago, but as it usually happens, things changed. The ever moving fate brought two regions of the Mediterranean together on the menu. Thessaly of Greece and Toscana of Italy contributed their best products. Spleen sausage (splinantero) from Trikala and Bistecca Fiorentina from Panzano, Toscana.

Lets start from the appetizer, which is like a greeting card of the two regions in an envelope.

Hard salty goat’s cheese (kefalotiri) from Trikala and pancetta from Toscana, join forces in the greeting card.

Place one slice of cheese on top of a phillo pastry sheet, then a slice of pancetta, then tomato and parsley and wrap as an envelope. Bake and serve steaming hot.

This envelope was well received by all participants, who more or less gulped it down in a frenetic mode. This was largely due to the fact that the cheese had melted, it was thoroughly covered by the liquid fat of the pancetta, and engaged in constant dialogue with the acidity of the tomato and the strong sweet flavoor of the parsley. Hard to resist!

Next in line was the spleen sausage, the “splinantero” (σπληναντερο), prepared by a shepherd in a village near Trikala, in the region of Thessaly. This is forbidden food, according to the European Union. This is sausage made from the spleen and heart of muton, wrapped in the “suet” fat (μπολια). For the Greek speaking visitors, I have created an entry in wikictionary on splinantero (the spleen sausage).

I grilled it on charcoal fire and the result was divine! The honest beauty and quality of the ingredients shone through the grilled melting cover. Every dialog seized. Only moans could be heard.

Then it was time to greet the Tuscan beauty, La Bistecca Fiorentina! Especially prepared by my friend Dario Cecchini in Panzano, Chianti. I grilled la bistecca over charcoal, as the spleen sausage.

In Greece a lot of people eat meat well done, and so my task was a difficult one, as I personally detest well done meat. In any case, it all worked well and everyone was happy! Manolis more than anyone else, as he devoured the bone!

The bistecca was out of this world! Tender, juicy, full of flavors, it was literally melting in the mouth! Grazie Dario!

Every good meal must end with a good desert, may be more than good, to lighten the hearts and the stomachs of the participants. In this case, I made a kiwi tart on the basis of a recipe by Thomas Keller (Bouchon).

I am proud to report that not even a flake of the pastry was left! Needless to say, this lunch also demolished the alleged divorce that I have taken from sweets. (Manolis could make a comment here!).

A short note on the wines, all of which came from Toscana. We started with Morellino di Scansano Riserva 2000, from Val delle Rose (92 out of 100 in the Wine Spectator). Continued with Alte d’ Altesi 2000 from Altesino (93 out of 100 in the Wine Spectator). For the desert we had Castello di Brolio Vinsanto del Chianti 2004, from Barone Ricasoli.

Τριφυλλαρα Ολέ!!!! Ειμαστε Πρωταθλητες Χειμωνα!!!

Χαθηκε ο Γαυρος στο Βορρα,

τον εφαγε ο Βαρδαρης

καβαλα τον επηγαινε

στου Χαριλαου ο Αρης!!!

Εβογγαγε και εσκουζε

“τι μου μελε να παθω;”

μεσα στη νυμφη του βορρα

την παρθενια να χασω;” (Σημειωση 1η)

Ο Αρης μας εκαλπαζε

και δεν εχαμπαριαζε

κι ο γαυρος πηγε προωρες διακοπες

μετα απο τις απειρες καρπαζιες

Ο Βαζελος εχαρηκε

πρωταθλητης εβγηκε

μεσα στο καταχειμωνο

στην πρωτη θεση κειται

Κι εκει θα ναι μεχρι το τελος

πρωταθλητης για τη χρονια ο βαζελος

Στον πολεμο και τον ερωτα ολα ειναι θεμιτα

εστω και με τον αρη εβγηκαμε

τα πρωτα τα παιδια

Σημειωση 1η: αυτη ειναι η πρωτη ηττα του ΟΣΦΠ αυτη τη σαιζον

Ενα ρεμαλι μεσα στο λιμανι

αργοσερνεται

μονο η σκια του φαινεται

ειναι η ομαδαρα του σωκρατη

που επεσε θυμα του Αρη του τρομοκρατη

που την αμολησε την οβιδα

και εσκισε του γαυρου την κ…τρυπιδα (Σημειωση 2η)

Σημειωση 2η: Γαυρακια μην σκοτιζεσθε, στην αρχη ποναει λιγο, μετα θα σας αρεσει!

Ειμαστε βαζελες

διαλεχτα παιδια μεσα στην πιατσα

σκιστε τις σαρδελες

ο θρυλος μας εγινε χλαπατσα!

Καλα Χρισουγεννα σε ολους

μα πιο πολλα στους γαυρους

Και με τη νεα τη χρονια

θα κανουμε γυροβολια

ειμαστε πρωταθλητες

ολε ολε ολε!!!!

Festive Menu: Take One

Due to the extreme pressure exerted on me by the atelier members, I present today “Take One” of the festive menu, to get the dialog and exchange of ideas started. This is a conceptual presentation, there are no real photos of the dishes.

First Dish

The first dish is the opening of the experience. It has to be adventourus, but at the same time familiar, so it does not have to fight the distance.

My choice is trout tartar, served with pears marinated in Greek Tsipouro (grappa) and leaks confit.  

Main Dish

The main dish is always a big gamble, as you have ot meet and excced the expectations that were (hopefully) created from the first dish.

I propose a Millefeuille of roast pork leg with chestnuts, prunes, green and red gabbage and craked wheat.

The leafs are paper thin slices of the leg, the cream is made of all the ingredients listed above. It is served with caramelized carrots and potatoes. 

Desert

My favourite is a Chocolate and Chestnut charlotte.

This is it for now folks, the ball is over to you!

Μια μερα του Δεκεμβρη – αποπειρα στοχασμου πανω στο Θανατο (A day in December – an attempt to contemplate Death)

Αυτη η μερα ειναι γεματη μνημες. Μνημες αγαπημενων που πεθαναν αλλα δεν χαθηκαν. Ο θανατος του Αλεξη Γρηγοροπουλου αποτελεσε την αφορμη για αυτη την αναρτηση, που οντας γεματη Θανατο αποπειραται να  στοχαστει και να τον κατανικησει δια του στοχασμου και της μνημης.

The day brings a lot of memories. Memories of loved ones who are no longer with me on this earth. The trigger for this shower of memories is the death of a 15 old student – Alexis Grigoropoulos – last year by a policeman in downtown Athens.

Θελω να κανω αρχη με το υπεροχο ποιημα του Γκετε “Der Erlkoenig”, που το μελλοποιησε ο Σουμπερτ. Εδω εχομε την ανυπερβλητη ερμηνεια του βαρυτονου Dietrich Fischer Dieskau.

I want to start with Goethe’s poem “Der Erlkoenig”, which Schuebert turned into a beautiful song (lieder).

There is no better interpretation of the approach of Death, its flirting with the innocent child, and the final abduction.

Here it is sung by the King of Baritones, Dietrich Fischer Dieskau.

Ποιος καλπαζει τοσο αργα μεσα στο σκοταδι και τον ανεμο;

Ειναι ο πατερας με το παιδι του.

Κρατει το παιδι μεσα στην γουβα του χεριου του

Το κρατει προστατευμενο, και ζεστο.

Who rides, so late, through night and wind?
It is the father with his child.
He holds the boy in the crook of his arm
He holds him safe, he keeps him warm.

“Γιε μου, γιατι σκεπαζεις το προσωπο σου με τοση αγωνια;”

“Πατερα, δεν τον βλεπεις τον Βασιλια;

Τον Βασιλια με την κορωνα και την ουρα;”

“Γιε μου, ενα παιχνιδι της ομιχλης ειναι”

“My son, why do you hide your face so anxiously?”
“Father, do you not see the Erl king?
The Erl king with crown and tail?”
“My son, it’s a wisp of fog.”

“Αγαπημενο μου Παιδι, ελα, φυγε μαζι μου!

Ποσα πανεμορφα παιχνιδια θα παιξω εγω μαζι σου!

Στην παραλια μας περιμενουν τοσα ομορφα λουλουδια

κι η μητερα μου εχει τοσες χρυσες φορεσιες”

“You lovely child, come, go with me!
Many a beautiful game I’ll play with you;
Some colourful flowers are on the shore,
My mother has many golden robes.”

“Πατερα, πατερα μου, ακουσες

Τις υποσχεσεις του Βασιλια;”

“Παιδι μου μην ανησυχεις,

Ειναι ο αερας που σφυριζει μεσα απο τα ξερα φυλλα.”

“My father, my father, can’t you hear,
What the Erl king quietly promised me?”
“Be calm, stay calm, my child;
The wind rustles through dry leaves.”

“Θελεις να ερθεις μαζι μου, αγαπητο μου παιδι;

Οι κορες μου θα σε περιποιηθουν,

Οι κορες μου σερνουν τους χορους μεσα στη νυχτα

Και θα σε αποκοιμησουν με τους χορους και τα τραγουδια τους.”

“Do you want to come with me, dear boy?
My daughters shall wait on you fine;
My daughters lead the nightly dances
And will rock and dance and sing you to sleep.”

“Πατερα, πατερα μου, δεν βλεπεις εκει,

Τις κορες του Βασιλια στο σκοτεινο μερος;”

“Παιδι μου βλεπω καλα,

Οι γερικες ιτιες εχουν γκριζα φυλλα.”

“My father, my father, can’t you see there,
The Erl king’s daughters in the gloomy place?”
“My son, my son, I see it well:
The old willows they shimmer so grey.”

“Σ΄αγαπω, με θελγει η ομορφια σου,

Κι αν ερθεις οικειοθελως, θα σε αναγκασω.”

“Πατερα, πατερα μου, με αρπαζει τωρα!

Ο Βασιλιας με λαβωσε!”

“I love you, your beautiful form entices me;
And if you’re not willing, I shall use force.”
“My father, my father, he’s grabbing me now!
The Erl king has done me harm!”

Ο πατερας τρεμει, καλπαζει γοργα,

Κρατωντας το παιδι που βογγαει στην αγκαλια του.

Με δυσκολια φτανει στο κτημα του,

Στην αγκαλια του το παιδι ειχε πεθανει.

The father shudders; he rides swiftly,
He holds the moaning child in his arms.
He can hardly manage to reach his farm;
In his arms, the child was dead.

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;

Ο Θανατος επηρε τον  Υιο και η Παναγια θρηνει τον μεγαλο θρηνο.  Το τελος επηλθε, ο Υιος ταξιδεψε στο Βασιλειο του Σκοτους.

“Oh my sweet spring, my sweetest child, where is your beauty gone?” cries the Holy Mother over the dead body of Jesus.

Death has now captured the Son, and the Mother is weeping.

Εδω με την βοηθεια του Γιωργου Σεφερη επερχεται το γυρισμα, η ανατροπη, η κατανικηση του Θανατου, που ειναι η κατανικηση του Φοβου του Θανατου. Παραθετω πρωτα το ποιημα.

And here comes the turn, the overthrow, the defeat over Death, which is the defeat of the Fear of Death, with the help of George Seferis, and his poem “Epiphany”.

Επιφανια, Γιωργος Σεφερης, 1937

(Epifania, George Seferis, 1937)

Τ’ ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγ-
γαριού
η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ’ ασφοδίλια
το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας
και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλ-
λιά σου
χρυσά. τ’ άστρα του Κύκνου κι εκείνο τ’ άστρο ο Αλδεβαράν

Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στη κορυφή τους. βραδιάζει.

Κράτησα τη ζωή μου. στ’ αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατό σου, τάχα να υπάρχουν
στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα
να μένουν εκεί που φύσεξε ο βοριάς καθώς ακούω
γύρω στη παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή.

Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα
περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της
Ανεβαίνω τα βουνά. μελανιασμένες λαγκαδιές. ο χιονι-
σμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν
μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια μήτε
τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι
δρόμοι.
Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη
σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ. ψίθυροι
σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα
χαλίκια
σαν την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας “ευτυχία”.
Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των
νερών
κάτω απ’ τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλει-
στά πηγάδια
ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες
που μου ξεφεύγουν
εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος
που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής
Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που
σ’ αγγίζει
στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου
μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
βρίσκοντας ένα κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτε-
ρά του,
δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα.

Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο
γυρεύεις
να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν
εκείνους
που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους,
όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν
κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου,
ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου

Το χιόνι
και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων.

The flowering sea and the mountains in the moon’s waning
the great stone close to the Barbary figs and the asphodels
the jar that refused to go dry at the end of the day
and the closed bed by the cypress trees and your hair
golden; the stars of the Swan and that other star, Aldebaran.

I’ve kept a rein on my life, kept a rein on my life, travelling
among yellow trees in driving rain
on silent slopes loaded with beech leaves,
no fire on their peaks; it’s getting dark.
I’ve kept a rein on my life; on your left hand a line
a scar at your knee, perhaps they exist
on the sand of the past summer perhaps
they remain there where the north wind blew as I hear
an alien voice around the frozen lake.
The faces I see do not ask questions nor does the woman
bent as she walks giving her child the breast.
I climb the mountains; dark ravines; the snow-covered
plain, into the distance stretches the snow-covered plain, they ask nothing
neither time shut up in dumb chapels nor
hands outstretched to beg, nor the roads.
I’ve kept a rein on my life whispering in a boundless silence
I no longer know how to speak nor how to think; whispers
like the breathing of the cypress tree that night
like the human voice of the night sea on pebbles
like the memory of your voice saying ‘happiness’.

I close my eyes looking for the secret meeting-place of the waters
under the ice the sea’s smile, the closed wells
groping with my veins for those veins that escape me
there where the water-lilies end and that man
who walks blindly across the snows of silence.
I’ve kept a rein on my life, with him, looking for the water that touches you
heavy drops on green leaves, on your face
in the empty garden, drops in the motionless reservoir
striking a swan dead in its white wings
living trees and your eyes riveted.

This road has no end, has no relief, however hard you try
to recall your childhood years, those who left, those
lost in sleep, in the graves of the sea,
however much you ask bodies you’ve loved to stoop
under the harsh branches of the plane trees there
where a ray of the sun, naked, stood still
and a dog leapt and your heart shuddered,
the road has no relief; I’ve kept a rein on my life.

The snow and the water frozen in the hoofmarks of the horses.

(interpretation by Edmund Keeley and Philip Sherrard)

Η προτελευταια στροφη τα λεει ολα και δινει και την απαντηση:

“ο δρομος δεν εχει αλλαγη” δηλαδη το πεπρωμενον φυγειν αδυνατον, για αυτο μην ζητας αλλους δρομους, δεν υπαρχουν, κοιτα το δρομο που εχεις και να τον διαβεις, με αρωγο την μνημη.

Η διαδρομη του ποιητη “κρατωντας τη ζωη του” και αναμετρηση του με το παγωμενο νερο και το χιονι τον εφερε μπροστα στην κατανικηση του Φοβου του Θανατου.


(E la nave va) Το παπορι απ΄την Περσια (Ο πλους συνεχιζεται)

Ο πλους συνεχιζεται, ατελειωτο το κουβαρι ξετυλιγεται και σταματα για λιγο στα στενα της κορινθου, λιγο νοτιωτερα απο τα δυο στενα των τρικαλων, για να μαρτυρησει την πορεια του παπορι απο την περσια. Ο,τι και να συνεβει στον σακαφλια, μοιαζει λιγο μπροστα στο δραμα που εκτυλισσεται μπροστα μας.

Το παπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίνε όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρέ μπουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιός την πληρώνει
και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία

Ήταν προμελετημένη
καρφωτή και λαβωμένη
δυό μεμέτια(*) τα καϋμένα
μες στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

(*) Μουσουλμάνος, ο Μωαμεθανός, κατά τους Έλληνες (ίσως σύντμηση του «Μωάμεθ»)

Και τωρα ακροαση απο αυθεντικη εκτελεση

Μνημη Πολυτεχνειου 1973 – 2009

Μερα που ειναι σημερα η μνημη ξυπναει και αναμοχλευει τα παληα.

Η μνημη ομως δεν υπαρχει αφ εαυτης, αλλα παντα μεσα στο πλαισιο του παροντος χρονου. Και η συγκριση του παροντος με το παρελθον που γονιμοποιει τη μνημη ειναι αναποφευκτο.

Κοιταζω γυρω μου και βλεπω τη χωρα των χαμενων ευκαιριων. Μετα απο 36 χρονια και παρολους τους αγωνες, τη θυσια της Κυπρου, τα σημαντικα ποσα που εισερευσαν απο την Ευρωπαικη Ενωση, το κρατος ειναι χρεωκοπημενο, τα εθνικα συμφεροντα εχουν παραγκωνισθει απο την αναγκη να ειμαστε αρεστοι στους αμερικανους, οι ιδεες ειναι παροπλισμενες, σχεδον μουσειακα αντικειμενα, και πολλοι νεοι και ωριμοτεροι παλευουν με το τερας της ανεργιας. Οσο για τις πολιτικες ηγεσιες, και τα πολιτικα κομματα, η συνολικη εικονα ειναι απογοητευτικη.

Εχω πλεον πεισθει οτι σαν λαος δεν μαθαινουμε απο την εμπειρια μας, και παμε σαν τα ζωα προς το σφαγειο.

Στο ατομικο επιπεδο μπορει ακομη να σωζονται καποιοι ελληνες και καποιες ελληινιδες, ομως στο συλλογικο επιπεδο μας παρεσυρε το ρεμα και φοβαμαι οτι τωρα το ρεμα εγινε ποταμι και δεν παει πισω.

Ξερω, ειναι απαισιοδοξα αυτα που γραφω τετοια μερα, αλλα η χρεωκοπια σε συλλογικο επιπεδο ειναι βαρυ πραγμα. Και δη η χρεωκοπια παντου!

Ravenna! The Italian jewel of Byzantium – Part I: San Vitale

Today I visit Ravenna, a sleepy small town near the Adriatic Coast. Ravenna became the seat of Byzantine government in Italy in the sixth century (540), and remained so until 751, when the Lombards took it.

What makes Ravenna unique is the Byzantine treasures that have survived over the centuries and carefully been restored, the mosaics that adourn so many churches and monuments.

In this first part I present some of the highlights of the beautiful Church of San Vitale. The church was built in the middle of the sixth century and is the only church from the period of Emperor Justinian, that has survived the centuries.

justinian In one of the spectacular panels of the church, the Emperor who made Ravenna the capital of Byzantium in the West is seen with his entourage and Bishop Maximian.

panel_justinianThe Church was dedicated to Bishop Maximian in 547 and he is the nly named figure in the panel.

maximianIn another panel, we see a young, beardless Christ

face1giving the crown of martyrdom to St. Vitalis, while Bishop Exxlesius is presenting a model of the Church. Ecclesius was the Bishop who started the building of the Chuch in 526.

major1The representation of Agnus Dei, the Lamb of God is stunning.Agnus Dei is the allegorical representation of the “Sacrifice” of Christ.

agnus-dei

Agnus Dei is positioned directly above the altar.

major2

over1The mosais on the Arches are by themselves masterpieces.

saviourWhat a wonsderful depiction of our Saviour! Encircled by four dolphins!

decorativeThis decorative detail is the best testimony to the absolute glory of the church’s mosaics.

empressEmpress Theodora and her friends.

inside1The church is full of symbolic images, figures and episodes from the Testament.

inside2Abel and Melchizedek.

inside3San Vitale is a treasure that cannot be exhaused easily. I feel I need to go back again and again. Same feeling I had in Moni Choras.

Virgin with Child – Protato, Mount Athos (Βρεφοκρατουσα – Πρωτατο, Αγιον Ορος)

Σημερα μια μερα μετα την 15η Αυγουστου, θελω να μοιραστω μαζι σας δυο τοιχογραφιες απο τη Μονη Πρωτατου στο Αγιο Ορος, δια χειρος Μανουηλ Πανσεληνου.

Today, one day after the dormition of the Virgin, I want to share with you two frescoes of the Protaton Monastery in Mount Athos, Greece. They are the work of the celebrated 14th century painter Manouil Panselinos.

virgin

Η Βρεφοκρατουσα εχει ολα τα χαρακτηριστικα της τεχνης του Πανσεληνου. Διακατεχεται απο μια ηρεμια και εγκρατεια μεσα απο τα ελληνιστικα της στοιχεια, που ενω δενουν με τα βυζαντινα, δεν εχουν την αυστηροτητα που χαρακτηριζουν τις υστερες σχολες. Το βρεφος ειναι ενας μικρος φιλοσοφος, δεν ειναι δηλαδη βρεφος αλλα παιδι αρα και ο τιτλος θα επρεπε να ειναι παιδοκρατουσα.

The Virgin fresco has all the features of Panselinos’ art. It radiates calm and self-composure, features of portraits of the Hellenistic period. They blend with Byzantine art but do not have the out of this world austerity of later Byzantine periods. The Child is a young philosopher, almost melancholic.

virgin_with_child

Ο Χριστος Σωτηρας ειναι εν προκειμενω το γλυκυ εαρ, ο μελαγχολικος αλλα σταθερος και ηρεμος θνητος εν παροδω.

Jesus the Saviour is the “Sweet Spring”, the steady, calm, but melancholic human passing through life.

christ

Τις φωτογραφιες τις πηρα εγω την 14η Αυγουστου, με την ευγενικη αδεια της Μονης, κατω απο δυσκολες συνθηκες, μια και η Μονη ειναι γεματη σκαλωσιες και πρακτικα δεν εχει φωτισμο (εκτος απο τα κερια).

I took these photos on the 14th August, with the kind permission of the monastery under difficult light conditions. The monastery is full of scaffolding and the only light comes from the lit candles.

Θα συνεχισω με περισσοτερες φωτογραφιες απο τις τοιχογραφιες του Πανσεληνου.

Προς το παρον ας μας βοηθα η Χαρη Της.