Lunch in Microlimano, Piraeus, Greece

Microlimano is a small fishing harbor in Piraeus that today features a wide variety of dining and entertainment options. What follows is photos from a Sunday lunch in one of the restaurants located by the sailing boat dock.

Sea Urchin Eggs. An absolute delight for the sea lover.

Grilled Octopus with “stamnagathi” greens. The greens are slightly bitter, dressed in olive oil and lemon juice. The octopus is grilled and sliced thinly. Divine simplicity.

Grilled Grouper Fillet. The fish was grilled whole, and then deboned when served.

Grilled Grouper Head. The absolute fish delicacy.

Top Gastronomic Destination in Greece: Papaioannou Fish and Seafood Restaurant in Mikrolimano, Piraeus

I visited Papaioannou’s Fish and Seafood Restaurant in Mikrolimano, Piraeus, on a busy Sunday lunch time. The maitre D informed us that due to the holidays the variety of dishes is not as wide as it usually is. This was a most welcome first sign of the attention the restaurant pays to the quality of its ingredients. What followed confirmed this in the most positive way. Papaioannou Restaurant is a top gastronomic destination in Greece.

Sea Urchin Eggs – Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Sea urchin eggs.We started with the eggs in their own natural juices and nothing else. No salt, no lemon, no olive oil. As it should be. As mother nature gave it to us.

The accompanying drink was ouzo. If you do not like ouzo, you may try tsipouro, or a dry white wine with high acidity, like asyrtico.

Red mullet sashimi. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Red mullet sashimi followed. It needed no dressing whatsoever. But eating an olive and a leaf of rocket after tasting the fish was sensational.

Cray fish tartare. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Crayfish tartare.This is by far the best crayfish dish I have ever tasted. You cannot imagine the sweetness, the kindnes of the flesh as it unleashes its flavours in the unuspecting and unprepared oral cavity. It is so captivating that it continues to unravel its magic until it has reached the lower depths of the oropharynx.

Fried baby cuttlefish. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Fried baby cuttlefish. The flesh melts in your mouth, while the crispy ink explodes in in millions of parcels of pleasure. Infinity as a sensation must be this bombardment of the taste buds by these agents of hedonism.

Grilled squid. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Grilled squid sweet as sin cand tender as desire ame next. The chef had given it just a touch of olive oil for the grill, and a light sprinkle of salt. It needed nothing else. No lemon, no extra salt.

Grilled grouper. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Grilled grouper.The flesh is moist, gelatinous, full of the aromas of the sea, soft yet firm. Eating in Papaioannou is not just an experience, it is an adventure. Dear reader, plase take a second to note that there is no dressing whatsoever on the fish, just the salt the chef put on it while on the grill. This is not an ommission, it is a deliberate act. No dresing is nedded! Because it will distort the gastronomi message, muffle the sounds of hedone emanating from the body and mind of the patron.

Grilled red mullet filet. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Grilled red mullet filet.It must be very few people on this planet who can perfect the grilling of red mullet’s skin to a degree that it complements the juicy succulent flesh in a way that makes one believe in miracles. At the end of the day, metaphysics must have a physical grounding, and it might very well be this dish.

Fried red mullet filets. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Fried red mullet filet. The chef, George Papaioannou has a reputation for frying fish to perfection. He lived up to it. The filet of flesh was melting in the mouth, releasing all the flavours of the red mullet’s skin. And as always with fresh fish, a sweetness enveloped every sensation in the silky delusion of never ending pleasure.

Grilled sea bream. Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

Grilled sea bream. It was time to return to reality and the grilled sea bream pulled it through.

Grilled Mediterranean Slipper Lobster (Kolochtypa). Papaioannou Fish and Seafood Restaurant, Mikrolimano, Piraeus, Greece

The grilled mediterraneam slipper lobster (kolochtypa) ended the feast. This was an ode to the endless adventure of texture interweaved with flavour.

As I now recover from the flood of sensory stimuli that was mercilely unleashed against my cells I can say without any hesitation that Papaioannou is quite possibly the best fish and seafood restaurant in Greece today.

In addition to the food, service is top class. The team is professional, friendly and efficient.

The location in Mikrolimano is ideal for a long lunch. We spent something like 4 hours and enjoyed all variations of light on the sky and the sea.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Panathinaikos vs. Olympiakos: Eternal Conflict – ΠΑΟ εναντίον ΟΣΦΠ: Οι αιώνιοι αντίπαλοι

This post is about the eternal conflict between the football teams of Panathinaikos and Olympiakos.

For obvious reasons, this post is in Greek. Language is essential in expressing the conflict.

Γκραφίτι στο γήπεδο της Λεωφόρου. Φωτο: Νίκος Μορόπουλος

 

Προοίμιο

Γεννήθηκα στην Αθήνα, στο μαιευτήριο “Έλενα¨, λίγα μέτρα πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Το χρωστάω στη μητέρα μου ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι Παναθηναϊκός. Στην οικογένεια μου ο πατέρας μου ήτανε άμπαλος, η αδερφή μου ισχυρίζεται ότι είναι Ολυμπιακός αλλά δεν το εισπράττω, δεν έχει την απαιτούμενη βαρβαρότητα του γαύρου, και μόνο η μητέρα μου έμπρακτα απέδειξε ότι ήτανε βαμμένη Παναθηναϊκάρα.

Με πήγε στο γήπεδο για πρώτη φορά το 1964, στην Λεωφόρο, στον αγώνα ΠΑΟ – Εθνικός Πειραιώς. Θυμίζω ότι το 1963-1964 πήραμε το πρωτάθλημα αήττητοι.

ΠΑΟ Η Ομάδα του 1964 – www.pao.gr

Στο Πρωτάθλημα του 1964 έπαιξαν οι: Οικονομόπουλος, Βουτσαράς, Βόμβας, Καμάρας, Ανδρέου, Σ. Αγγελόπουλος, Τζουνάκος, Γιαννακόπουλος, Πιτυχούτης, Σούρπης, Λουκανίδης, Παπουλίδης, Παναγιωτίδης, Χολέβας, Δομάζος, Παπαεμμανουήλ. Θεοφάνης, Τουμπέλης, Παπουτσάκης, Πανάκης, Κομιανίδης.

Βάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό
Κι άλλα τέσσερα στον Άρη
Γειά σου Άγγελε Μεσσάρη!

Αιώνιοι εχθροί – Γκράφιτι στην πόλη της Άρτας. Φωτο: Νίκος Μορόπουλος

Το Φως και το Σκότος

Καθώς άκουγα το τραγουδάκι, παις ών,  ανεδύθη εντός μου η μεγάλη αλήθεια: ο ΠΑΟ ως ύπαρξη έχει νόημα για να κατακρημνίζει τον ΟΣΦΠ. Ο ΠΑΟ ως ομάδα υπάρχει για να ταπεινώνει τον ΟΣΦΠ. Και αντίθετα, όταν νικά και θριαμβεύει ο ΟΣΦΠ, είναι η ώρα του θρήνου για τον ΠΑΟ.

Θεωρώ ότι αυτή η αντιπαλότητα ανάγεται στο εκμαγείο Καλό – Κακό,  Χριστός – Σατανάς, που είναι βαθιά ποντισμένο στα εσώψυχα του ανθρώπου.

Ακόμα και αν δεν υπήρχε ο ΟΣΦΠ, έπρεπε να τον εφεύρουμε!

Γκράφιτι στην πόλη της Άρτας. Φωτο: Νίκος Μορόπουλος

Οι “γαύροι” και οι “βάζελοι” – Η πάλη των τάξεων;

Οι φίλαθλοι και οπαδοί του ΟΣΦΠ ονομάζονται “γαύροι”, και κατ’ επέκταση ο ΟΣΦΠ “γαύρος”.

Επίσης αποκαλούνται “ψαροκασέλες”. Και τα δυο ονόματα οφείλονται στην έδρα του ΟΣΦΠ, τον Πειραιά, αλλά και την “ταπεινή” καταγωγή των φιλάθλων του,  που ήτανε πτωχοί ψαράδες και λιμενεργάτες.

Αυτή είναι μια διάσταση της παλαιάς αντιπαλότητας των δύο ομάδων, αστική ομάδα ο ΠΑΟ, προλεταριακή ο ΟΣΦΠ.  Η διαμάχη των δύο ομάδων είναι μια προέκταση της πάλης των τάξεων. Οι βάζελοι αποκαλούνται επίσης “λαγοί” και “κότες”.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και σε άλλες χώρες. π.χ. η Μίλαν με την Ίντερ στο Μιλάνο. Προλετάρια η Μίλαν, αστή η Ίντερ.

Σημειώνω ότι “ψαροκασέλες” αποκαλούν (π.χ. οι οπαδοί της Ξάνθης) και την ομάδα της Καβάλας, επειδή είναι και αυτή ομάδα λιμανιού.

Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ το πήρανε πολύ σοβαρά το παρατσούκλι του ΟΣΦΠ κι έτσι στον αγώνα ΠΑΟΚ – ΟΣΦΠ της 17 Απριλίου 2014, γέμισαν τον πάγκο του ΟΣΦΠ με εκατοντάδες ψαράκια γαύρους.

Οι οπαδοί του ΟΣΦΠ αντικρούοντας, αποκαλούν εμάς “βάζελους”.  Και εδώ η προέλευση είναι ταξική, αφού οι νέοι της αστικής Αθήνας έβαζαν στα μαλλιά τους βαζελίνη (εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ζελέ).

 

Η επανάσταση των οπαδών

Όπως όμως σε όλα στην ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν γεγονότα που αποτελούν εξαίρεση. Η αντιπαλότητα έχει και διαλείμματα. Τέτοια γεγονότα είχαμε την 17η Ιουνίου 1964 στο γήπεδο της Λεωφόρου.

Την ημέρα εκείνη ενώθηκαν οι οπαδοί των δύο αιωνίων αντιπάλων και κατέστρεψαν το γήπεδο της Λεωφόρου, επειδή θεώρησαν ότι το παιχνίδι Κυπέλλου που παρακολουθούσαν ήτανε σικέ.

Όπως καταλαβαίνεις αγαπητέ αναγνώστη, εκείνη την εποχή οι αγώνες γινόντουσαν με παρουσία των αντιπάλων φιλάθλων, δεν είχαμε τα σημερινά ρεζιλίκια που δεν μπορούμε να πάμε στο Καραΐσκάκη, ή δεν μπορούνε οι γαύροι να έρθουν στη Λεωφόρο.

Ο όχλος που δολοφονεί

Μιλάω για αντιπαλότητα τόσην ώρα και μπορεί να παρεξηγηθώ. Αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο δεν σημαίνει και φυσική βία. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να πλακωνόμαστε κάθε φορά που βρισκόμαστε κοντά ο ένας στον άλλο. Θυμίζω το τραγικό συμβάν του 2007, όπου ένας φίλαθλος του ΠΑΟ έχασε τη ζωή του σε “ραντεβού θανάτου” στη Λεωφόρο Λαυρίου. Όποιος περνάει τη διαχωριστική γραμμή της φυσικής βίας δεν έχει θέση στον φίλαθλο κόσμο.

Άλλο το να λέμε πέντε έξι μπινελίκια και άλλο το να μαχαιρώνουμε και να σκοτώνουμε.

Γκράφιτι στην πόλη της Άρτας. Φωτο: Νίκος Μορόπουλος

Τα “μπινελίκια”

Ένα κοινό υπόβαθρο που μας ενώνει όλους σε μια κολυμβήθρα ακολασίας, είναι η γενετήσια πράξη, ιδίως δε όταν πραγματοποιείται με μέλη της οικογενείας του αντιπάλου.

Το 1964 που πήγα για πρώτη φορά γήπεδο δεν υπήρχαν τραγουδάκια, σήμερα όμως χωρίς τραγουδάκια από τους αφιονισμένους υποστηρικτές της, καμιά από τις κορυφαίες ομάδες δεν μπορεί να σταθεί στο γήπεδο. Το πιο χαρακτηριστικό τραγουδάκι των βάζελων είναι το ακόλουθο:

“Η μάνα σας γαμιέται στο λιμάνι κι ο αδερφός σας στο Πασαλιμάνι 

και ο πατέρας σας ο παληοπουσταράς, 

γαμιέται ο Θρύλος και ο Πειραιάς”

Σχετικό είναι και το σύνθημα:

“Γαμιέται το λιμάνι κι ο Ολυμπιακός!”

όπως και η παραλλαγή:

“Γαμιέται ο Θρύλος κι ο Πειραιάς!”

Τα γενετήσια συνθήματα όμως έπαιζαν και σε παλιότερες εποχές. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το ακόλουθο που μας λέγανε οι γαύροι:

“Ποιος είναι αυτός ο αρχηγός, 

το νούμερο το δέκα, 

που πιάσαν τη γυναίκα του 

καβάλα με τον Πρέκα”

Ο Σισέ προσπαθεί να αποφύγει το μπλόκο των γαύρων μετά τη λήξη του αγώνα

Από τον Γεώργιο Ανδριανόπουλο στον Βαγγέλη Μαρινάκη

Στον αγώνα ΟΣΦΠ – ΠΑΟ της 19ης Φεβρουαρίου 2011, μετά τη λήξη του αγώνα, συνέβησαν επεισόδια ανάμεσα στον Πρόεδρο του ΟΣΦΠ κ. Μαρινάκη και ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ. Ο εισαγγελέας έγραψε τα ακόλουθα στην έκθεση του της 22ας Φεβρουαρίου 2011:

«….Ειδικότερα, κατά τον ανωτέρω τόπο και χρόνο, μετά τη λήξη του αγώνα της εγκαλουμένης ομάδας (της οποίας είναι πρόεδρος) με την ομάδα της ΠΑΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, στο στάδιο Καραϊσκάκη, αφενός μεν, μετέβη στον χώρο των αποδυτηρίων και συνεπικουρούμενος από φίλα προσκείμενα προς αυτόν άτομα, επετέθη φραστικώς και υβριστικώς, και με απειλητικές διαθέσεις κατά ποδοσφαιριστών της αντιπάλου ομάδας του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ και ιδιαίτερα κατά των Σωτ. Νίνη, τον οποίον έσπρωξε βιαίως, του Σισέ και του Τζόρβα, στον οποίον μάλιστα είπε «Τζόρβα, φύγε από εδώ, εμείς απόψε σας γαμήσαμε», αφετέρου δε, δημόσια, δηλ. παρουσία πολλών τρίτων προσώπων, μεταξύ των οποίων και δημοσιογράφων, που δημοσίευσαν τις σχετικές δηλώσεις, απευθυνόμενος στον ποδοσφαιριστή του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ Τζιμπρίλ Σισέ του είπε: «Δεν πειράζει Τζιμπρίλ. Θα τα πούμε του χρόνου πάλι. Σήμερα σας πηδήξαμε, σας γαμήσαμε». Προς δε, με δηλώσεις που έκανε στον τύπο και τις οποίες εδημοσίευσαν οι εφημερίδες, αναφερόμενος κατά τρόπο ειρωνικό και προσβλητικό για τον ως άνω ποδοσφαιριστή Τζιμπρίλ Σισέ εδήλωσε και τα εξής: «Αν θέλει να φύγει ο κ. Σισέ χωρίς φούστες και μπλούζες μπορεί να το κάνει». Οι πράξεις δε αυτές του εγκαλουμένου ενέχουν ιδιαίτερη απαξία, δοθέντος ότι ούτος τυγχάνει και πρόεδρος της Super League…..»

Πάρτε τώρα μιαν ανάσα και σκεφτείτε. Ο κ. Μαρινάκης ήτανε ο πρόεδρος του ΟΣΦΠ. Μπορείτε να φανταστείτε τον πρόεδρο μιας άλλης μεγάλης ομάδας, π.χ. της Γιουβέντους (θα την συναντήσουμε λίγο αργότερα) τον κ. Τζιοβάνι Ανιέλι να πηγαίνει και να λέει σε ένα ποδοσφαιριστή της αντίπαλης ομάδας “σήμερα σας γαμήσαμε;”.

Θα έθετα στους αγαπητούς γαύρους και το συναφές ερώτημα: “Μπορείτε να φανταστείτε τον Γεώργιο Ανδριανόπουλο να μιλάει και να φέρεται έτσι;”

Ο Γεώργιος Ανδριανόπουλος ήταν ένας από τους ιδρυτές του ΟΣΦΠ, ένας γνήσιος ευπατρίδης, που ανάμεσα σε άλλα πολλά που έπραξε στον βίο του, το 1975 με την ψήφο του απέτρεψε τον υποβιβασμό του ΠΑΟ στην Β’ Εθνική, με την κατηγορία της δωροδοκίας σε αγώνα Κυπέλλου με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

“12 Δεκεμβρίου 1975. Στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο εκδικάζεται η «υπόθεση των λουλουδιών». Ο Παναθηναϊκός κατηγορείται ότι ο πρώην ποδοσφαιριστής του και μετέπειτα του Ηρακλή, Γιώργος Ροκίδης, είχε δεχθεί πρόταση από τον παράγοντα της αθηναϊκής ομάδας, Αντώνη Μαντζαβελάκη, για να προτείνει στους συμπαίκτες του, Ζαχαρία Χαλιαμπάλια και Τάκη Νικολούδη, να έχουν μειωμένη απόδοση στον ημιτελικό αγώνα του κυπέλλου, που έγινε με αντιπάλους τις δύο ομάδες στις 28 Μαΐου του 1975, στο «Καυταντζόγλειο» στάδιο. Η υπόθεση αποκλήθηκε έτσι, διότι στις συνομιλίες όσων είχαν ανάμειξη, τα χρήματα αναφέρονταν σαν… λουλούδια. Ο πρώην πρόεδρος του Ολυμπιακού, Γιώργος Ανδριανόπουλος, πρόεδρος του δικαστηρίου -ήταν έγκριτος νομικός- ψηφίζει υπέρ της απαλλαγής του Παναθηναϊκού και με την ψήφο του, ουσιαστικά, τον κρατά στην Α΄ εθνική.” (από άρθρο του Ν. Κωνσταντόπουλου στην εφημερίδα Καθημερινή) 

Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι ο Γεώργιος Ανδριανόπουλος αποτελεί παρελθόν, και ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποτελεί το παρόν. Και ο νοών νοήτω.

Ο διαιτητής Ευθυμιάδης αιμόφυρτος μετά την επίθεση που δέχθηκε στη Λεωφόρο

Από τον Άγγελο Φιλιππίδη στον Γιάννη Αλαφούζο

Μάρτιος 2002. Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 1-1. Ο Εμανουέλ Ολιζαντέμπε περνάει στο παιχνίδι ως αλλαγή και δίνει προβάδισμα στο σκορ στον Παναθηναϊκό στο 78′, αλλά στη συνέχεια οι Πράσινοι ταμπουρώνονται και προσπαθούν να κρατήσουν την όντως πολύτιμη νίκη με μαζική άμυνα. Απόρροια αυτής της τακτικής είναι ένα πέναλτι του Μιχάλη Κωνσταντίνου στον Στέλιο Βενετίδη στις καθυστερήσεις του αγώνα που υποδεικνύει ο διαιτητής Μάκης Ευθυμιάδης και με το οποίο ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς ισοφαρίζει. Ακολουθεί επίθεση στον διαιτητή από τον πρόεδρο της ΠΑΕ ΠΑΟ Αγγελο Φιλιππίδη που συνεπικουρούμενος από τη μισή εξέδρα των επισήμων κυνηγάει τον διαιτητή ο οποίος γρονθοκοπείται σε απευθείας πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση. Ο Φιλιππίδης τιμωρείται από την αθλητική δικαιοσύνη με έκπτωση από τη θέση του. (από την εφημερίδα “Το Βήμα”)

Εύγε λοιπόν και στον κ. Φιλιππίδη, που έκανε αυτό που έπρεπε για να δυσφημήσει το ποδόσφαιρο, να εξευτελίσει τον ΠΑΟ, και να μετατρέψει το γήπεδο της Λεωφόρου σε ρινγκ πάλης. Πόσο μάγκας μπορεί να είναι όμως όταν επιτίθεται σε έναν ανυπεράσπιστο διαιτητή;

Από τον “ευέξαπτο” κ. Φιλιππίδη, περάσαμε στον διαιτητόπληκτο κ. Αλαφούζο.

Ο ΠΑΟ σήμερα σε ό,τι αφορά την δημόσια παρουσία της Διοίκησης είναι μια ομάδα που συνέχεια διαμαρτύρεται για την διαιτησία. Και δυστυχώς είναι μια ομάδα που δεν βλέπεται, χάρη στις προσπάθειες του κ. Αλαφούζου, που έχει καταστρέψει την ομάδα.

Η ενδεκάδα του ΠΑΟ στο Γουεμπλει το 1971

Η Ευρώπη

Ο ΠΑΟ είναι η ομάδα που έχει τιμήσει την Ελλάδα στην Ευρώπη.

Χαρακτηριστικό είναι το σύνθημα:

“Ελλάς Ευρώπη Παναθηναϊκός, γαμιέται το λιμάνι και ο Ολυμπιακός”.

Παρόλη την πρωτογονική απόχρωση του, το σύνθημα αποδίδει τιμή στην Ευρωπαϊκή πορεία του ΠΑΟ, πορεία που είναι μέχρι σήμερα μοναδική. Καμιά άλλη Ελληνική ομάδα δεν έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Οι γαύροι κάνουν ό,τι μπορούν για να ευτελίσουν την επιτυχία του ΠΑΟ, και αποκαλούν τον άθλο του 1971 “Χουντογουέμπλει”.

Η εφτάρα του Θρύλου

Η πορεία του Θρύλου στην Ευρώπη είναι στην καλύτερη περίπτωση άχρωμη, άτονη, και άνευ καμίας σημασίας και διακρίσεως.

Αξέχαστη θα παραμείνει η εφτάρα που έφαγε ο Θρύλος από τη Γιουβέντους.

Οι γαύροι προσπαθούν να πάρουν το αίμα τους πίσω με την πεντάρα που φάγαμε στο Μάντσεστερ από την Γιουνάιτεντ, αλλά εις μάτην.

Άλλο εφτάρα, άλλο πεντάρα!

Είναι προς το συμφέρον του ΠΑΟ να πάει καλύτερα ο ΟΣΦΠ στην Ευρώπη, μπας και ξυπνήσει η ληθαργούσα Διοίκηση του κ. Αλαφούζου και βάλει το χέρι στην τσέπη για να φτιάξει ομάδα και όχι γκρουπούσκουλο.

Γιώργος Δεληκάρης

Οι μεταγραφές

Ο Γιώργος Δεληκάρης ήτανε ο πρώτος μεγάλος επαγγελματίας παίκτης που άλλαξε στρατόπεδο. Το Φθινόπωρο του 1978 έφυγε από τον Θρύλο και ήρθε στον Πανάθα.

Την 10η Απριλίου 2005 στο ντέρμπι ΠΑΟ – ΟΣΦΠ επανήλθε στη Λεωφόρο ο Αντώνης Νικοπολίδης, που το καλοκαίρι του 2004, μετά από 15 χρόνια στον ΠΑΟ, πήρε μεταγραφή για τον ΟΣΦΠ.

Ήμουνα μέσα και τα είδα και τα άκουσα όσα πέρασε ο Νικοπολίδης. Για την μάνα του, για το σπίτι του, και τα σχετικά. Δεν συμφωνώ με αυτήν την συμπεριφορά. Είναι κτηνώδης. Το ποδόσφαιρο είναι μια επιχείρηση, οι παίκτες είναι επαγγελματίες, τι πιο φυσικό από την μεταγραφή από την μια ομάδα στην άλλη.

Γκράφιτι στην πόλη της Άρτας. Φωτο: Νίκος Μορόπουλος

Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι

Ότι και να λέμε, ότι και να γράφουμε, το γεγονός είναι ένα. Κάθε φορά που παίζουμε με τον αιώνιο, έχω αγωνία. Όταν κερδίζουμε, είναι χαρούμενος. Για λίγο τα ξεχνάω όλα και απολαμβάνω αυτή την αίσθηση της αληθινής χαράς. Όταν χάνουμε είναι δυστυχής. Κατεβαίνει ο ουρανός και με πλακώνει.

Υπάρχουν πολλοί που ξοδεύουν τεράστια ποσά για να βιώσουνε κάποια από αυτά τα συναισθήματα, σε μένα ο Βάζελος και ο Γαύρος τα προσφέρουν δωρεάν. Είναι ένα δίδυμο λυτρωτικό, ένα δίδυμο αιώνιο.

ΠΑΟ Ολέ!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

Vassilenas Restaurant in Piraeus, Greece – Το εστιατοριο “Βασιλαινας” στον Πειραια

I recently visited the Vassilenas restaurant in Piraeus, Greece.

It has been one of my father’s favorites.

The restaurant began its life as a grocery store back in 1920. The owner was also serving some “meze” dishes to the grocery’s customers.

When my father started visiting, the grocery store had transformed itself into a taverna.

But not any taverna.

My father’s reminiscences were almost ecstatic.

He would recall that after entering the taverna, the owner, “Vassilenas”, would greet the customer and perform some sort of “assessment”, on the basis of which he would start serving various dishes to the table. The customer was advised to “ride the wave”. And it was a wave of gastronomic nirvana!

Today the taverna has been transformed into a restaurant, and is run by the son of the “Vassilenas” of my father’s days.

In my last visit I had the set menu.

Pumpkin soup
Pumpkin soup

It starts with a pumpkin soup, with cumin, nutmeg and curry.

I do not like soups. Especially in the Greek summer. But I tasted it. And I ate it every scoop of it. Delicious!

Anchovies
Anchovies a tomato marmalade slice of crispy bread and taramosalata (fish row dip) with Arabian bread

Next came marinated anchovies on a tomato marmalade slice of crispy bread and taramosalata (fish row dip) with Arabian bread. The anchovies were light in the salt and vinegar and tender, perfectly accompanied by the tomato marmalade. The fish roe dip creamy and light.

Sea bream
Sea bream

It was followed by sea bream on a bed of spinach and leeks, served with a cauliflower puree and a wild fennel sauce.

The fish was perfectly cooked, and the combination with the greens was delicious.

Duo of salmon
Duo of salmon

Next came a duo of salmon. Marinated in soy sauce and grilled in a crust of spices.

Duo of salmon - grilled salmon detail
Duo of salmon – grilled salmon detail

The grilled piece was cooked to perfection. You can see for yourself the photo above.

As I write this, I realize how exciting it has been to taste all these wonderful dishes, let alone relive the experience by writing about them!

This is a very good reason to write indeed!

Grilled calamari and fried cod
Grilled calamari and fried cod

In any case, grilled calamari and fried cod fillet came next.

The calamari was served on a bed of smoked eggplant.

I was overwhelmed by the cod, as it was perfectly fried, not oily at all, accompanied by heavenly aioli.

"Rice-shaped" pasta with mushrooms
“Rice-shaped” pasta with mushrooms

A “rice-shaped” pasta dish with mushrooms came next, It was cooked as a risotto, and wwas delicious, but I must confess I felt it was rather late in the menu for this type of dish. I am used to have pasta as a first dish, and could not really come around to tasting it as the penultimate dish.

Braised pig's cheeks
Slow cooked pig’s neck

The slow cooked pig’s neck concluded the savoury part of the menu. I loved it. It was served with quince marmalade, sweet potato puree, confit of onions and angel hair fried potatos.

Lemon tart
Lemon tart

All the dishes were exceptional, including the desert, a lemon tart I could kill for.

But I did not, thankfuly.

Instead I paid the bill and went home a happy man.

Kollias Seafood Tavern in Piraeus, Greece

Kollias is a tavern in a working class neighbourhood of Piraeus, near Athens, Greece.
 
It may be the best seafood tavern in Greece.

The Entrance Door
The Entrance Door

 
The owner has given the tavern its name, and quite deservedly so. He is always there, meeting the customers, cooking, serving, chatting. He is the heart, the mind, everything.
 
I visited the tavern on a Friday, when thousands of people were departing from the port of Piraeus for their summer holidays. The tavern was open, Kollias was there and so were the customers. The food I was going to taste required a rather strong drinki, so I opted for ouzo from the island of Chios, named “Apalarina”.

The first dish was “Asparagus of the Sea”. They come from the island of Lefkada. Incidentally, I saw some “greens of the sea” similar to them in the fish market in Venice, but do not recall how they are called in Italian.

 

Asparagus of the Sea
Asparagus of the Sea

The taste of sea prominent, crunchy and enjoyable.

He then served “Stuffed Mushrooms”. They had cheese, shrimps and clams with white wine. Quite tasty.

Stuffed Mushrooms
Stuffed Mushrooms

When it came to the fish, the chef recommended “katsoules”, a fish very popular in Piraeus and the Saronic Gulf Islands. They are like flattened red mullets. They are very tasty and juicy, although they are considered to be a humble fish.

"Humble" Katsoules
"Humble" Katsoules

To wrap the meal up, the chef brought another “B” fish, from the sea lake of Messolonghi, called “stiradi”.

The fish was grilled in “butterfly” mode, as you can see in the picture. Lightly fatty, juicy, tasty, great choice!!!

"Butterfly" Stiradi
"Butterfly" Stiradi

Overall, if you ever visit Athens, grab a cab and go to Kollias. You will not regret it.