There was once a hot air balloon named “Argo”

It all began in a stormy summer night. The year was 1856. One hunderd years after the birth of Wolfgang Amadeus Mozart.

Ducks_in_the_Rain_1918_Frank_Weston_Benson
Ducks in the Rain, 1918, Frank Weston Benson

Salome Wheatblower had just escaped from her family’s summer Estate in Massachusetts, when she experienced the heavy showers of the storm by the lake nearby.

Isolde MacKenna, a close friend of the author of this totally unstructured report, had experienced a similar storm with white ducks in a lake some days ago in the year 2020.

It is quite obvious that I invented Salome in order to be able to talk about Isolde, who is of Irish decent and also has French Canadian blood in her.

Benson24
This woman could be Salome Wheatblower

Having weathered the storm, Salome was enjoying a retrospective vision of the ducks in the storm in the stormy date of her escape which was the result of her urge to join her best friend, Charlotte of Belgium (7 June 1840 – 19 January 1927, a Belgian princess who became Empress of Mexico), who was going to board a hot air balloon named “Argo”.

May I remind the reader that Jean-Pierre [François] Blanchard (4 July 1753 – 7 March 1809) was the French pioneer who conducted the first balloon flight in the Americas in January 1793. On 20 February 1808 Blanchard had a heart attack while in his balloon at the Hague. He fell from his balloon and died roughly a year later (7 March 1809) from his severe injuries.

Blessed are the ones who leave this world whilst enjoying their passion. This is my saying, and I challenge the reader to prove me wrong.

argo_baloon

I invented Charlotte because I wanted to bring Argo into the picture, as well as one of my absolute favorite poets, Andreas Empeirikos. So, in effect, the Argo of Empeirikos happened before the Argo of Salome, eventhough in physical time 1856 precedes 1944.

“Argo” is the hot air balloon that became the topic of a novella by the Greek poet Andreas Empeirikos (1901 – 1975) some years later. The circumstances of the epiphany that led Empeirikos to write this novella are not known. But he loved ships and “Argo” was originally a ship that travelled far, and is the symbol of boundless, adventurous travel.

We know that the novella was completed in 1944, but was not published until 1965. Due to the very strict morals of the time, the poet had to remove some of the “hottest” words, using spaces. It was an erotic novella.

verne_5_weeks_balloon
Jules Verne, Five weeks in a balloon, 1862

Empeirikos was influenced by ine of his favorite authors, Jules Verne, who in 1862 had written the novel “Five weeks in a balloon”,  about three Englishmen exploring Africa with the help of a hydrogen filled balloon.

However, in “Argo” Empeirikos describes the sexual adventures of Charlotte, the daughter of university professor in Bogota, Colombia. There are no Englishmen on board. My Charlotte comes from Belgium, Empeirikos’ Charlotte comes from Columbia.

Below the explicit sexual layer of many of his works though, Empeirikos worked on another theme. That “eros” happens when we love without any specific reason.

matsi
Matsi Hadjilazarou

Empeirikos had one great love in his life (may be more, but one for sure), the poet Matsi Hadjilazarou, who believed that in the heart of a woman in love there is a deeply rooted and inexplicable need to suffer.

Andreas and Matsi stayed together from 1940 to 1944.

Argo is about letting yourself enjoy eros, starting from the sexual level.

Eros is liberating, eros gave Salome and Charlotte the ability to see the world as boundless.

It is this excilarating sense of freedom that one feels when in love, floating and flying (“The fear of flying” by Erica Jong).

Welcome Isadora Zelda White Stollerman Wing, would you like to board “Argo”.

And, if having sex on the groung is nice, having sex on a ship is better, and having sex on a hot air baloon is even better.

Argo is ultimately a sex vessel, but it can become more. All you need to do, dear reader, is to explote the avenues that Argo can lead you to.

 

 

Kallipygos: The nude female behind in Classical Greek and Hellenistic sculpture

venus_kallipygos_naples
Aphrodite Kallipygos, National Archaelogical Museum, Naples, Italy

“ήν καλλιπύγων ζεύγος εν Συρακούσαις”

Ήταν στις Συρακούσες ένα ζευγάρι κοπελιές μ’ ωραία πισινά”

“There was in Syracuse a pair of girls with beautiful buttocks”

Athinaeos, Deipnosophistae, 554d, Vol. 12

Athinaeos wrote a wonderful story about culture and dining in the Greco-Roman world of the 3rd century AD. His masterpiece is considered to be the first cookbook, but it is a lot more.

He tells a story about two girls with beautiful buttocks and concludes by referring to a temple in Syracuse, dedicated to Aphrodite Kallipygos.

Kallipygos is a composite Greek word, meaning the one who has beautiful buttocks.

Kalos = beauty

pygos = buttock, or behind, or arse

Aphrodite Kallipygos, National Archaelogical Museum, Naples, Italy
Aphrodite Kallipygos, National Archaelogical Museum, Naples, Italy

The statue of Aphrodite Kallipygos in the National Archaeological Museum of Naples is a Roman copy of the Greek original, dating back to the 1st century BC (1).

The woman lifts her dress and turns to see her buttocks reflected in the water of a pond or something like that.

She may be one of the two sisters mentioned by Athinaeos, but we will never know.

The original sculpture is attributed to 2nd century BC, and thus belongs to the Hellenistic period.

The attribution of a work to a period (Classical Greek or Hellenistic) is indicative. A lot of the information on the original sculpture is questionable, and the resemblance of the copy to the original is also subject to scrutiny. It is well known that the Roman copiers had quite an eclectic attitude towards making copies.

Aphrodite Cnidus, Glyptothek, Munich
Aphrodite Braschi, Glyptothek, Munich (Photo by Panathinaeos)

The works included in the post contain a representation of the female nude.

I use the word “nude” rather than “naked”, in reference to a distinction that originated in Kenneth Clark’s “The Nude” (2).

According to Clark, the “nude” is an invention of the Greeks, an “idealization”. The “naked” is the ordinary, the mundane.

I will use the term “nude” differently, to imply a multiplicity of layers of sense and representation, compared and contrasted to the “naked” that has a single layer, the physical / instinctual.

The first Greek sculpture depicting a female in full nudity was most likely Praxiteles’ Aphrodite.

It was the middle of 4th century BC when the Greek sculptor Praxiteles was commissioned by the island of Kos to produce a sculpture of goddess Aphrodite.

He produced two, one fully clothed, and another fully nude.

The citizens of Kos were too conservative to accept the nude sculpture, and it was purchased by the city of Knidos, on the Minor Asia peninsula just south of Kos.

Aphrodite Braschi, back, Glyptothek Munich
Aphrodite Braschi, back, Glyptothek Munich. (Photo by Panathinaeos)

The Aphrodite of the Glyptothek in Munich is one of the many copies of Praxiteles’ Knidian Aphrodite, made in the Roman period.(3)

It shows Aphrodite placing her drape on top of a “hydria” (water jar), as she is ready to take her bath. Her right hand (broken) covers her pubic area.

Until the depiction of the fully nude female by Praxiteles, Greek Art was only depicting full male nudity.

Even after the Aphrodite of Knidos, the dominant theme in nudity was male, be it athletes, warriors, gods, deities, and so on.

The Three Graces Roman copy of a Greek work of the second century B.C. Marble. Metropolitan Museum of Art, New York
The Three Graces
Roman copy of a Greek work of the second century B.C.
Marble. Metropolitan Museum of Art, New York

The impact of the Knidian Aphrodite on the Greek world was huge.

The three graces, surviving today as a Roman copy of the 2nd century B.C. Greek original, is a good example of the impact. The original belongs to the “Hellenistic” period. Its distinctive feature is that instead of one female figure we have a group of three in harmony.

The Hellenistic period was a “lighter” period compared to the “classical”, during which the artists celebrated the joy of life and emphasized earthly, hedonistic aspects of the human existence. They also depicted vices (e.g. The Drunken Woman) It is as if the classical period landed on earth.

The Three Graces Roman copy of a Greek work of the second century B.C. Marble. Metropolitan Museum of Art, New York
The Three Graces
Roman copy of a Greek work of the second century B.C.
Marble. Metropolitan Museum of Art, New York

We have three female figures, more relaxed compared to the rather uncomfortable Aphrodite of Knidos, ready to take their baths, as their towels indicate, enjoying the moment.

Notice that they do not attempt to cover their body. Their hands rest elegantly on the other graces’ shoulders.

The Roman copy sculpture was placed in a garden or  a public building like a bath.

The Broghese Hermaphrodite, Louvre, PAris, France.
The Borghese Hermaphrodite – front, Louvre, Paris, France.

Hermaphroditus was the son of Aphrodite and Hermes.

The marble sculpture that reclines on a marble mattress sculpted by Bernini in 1620 was discovered in the Church of Santa Maria della Vittoria in Rome. It is an early Roman Empire copy of a bronze sculpture created by Greek sculptor Polycles around the middle of the 2nd century BC.

The sculpture was sold to Napoleon and thus it found itself in the Louvre.

Another copy is displayed today in Villa Borghese of Rome.

hermaphrodite_back_750
The Borghese Hermaphrodite – back, Louvre, Paris, France.

This is a highly sensual sculpture.

The hermaphrodite is seemingly asleep, but there is expectation all over.

The breasts and male genitals are visible, leaving no doubt as to the hybrid nature of the creature, man and woman bound together.

A 18th century visitor commented: “This is the only happy couple that I have seen”.

Sources

1. The National Archaeological Museum of Naples. Electa Napoli, 1996.

2. Kenneth Clark. The Nude: A Study in Ideal Form.

3. Raimund Wuensche. Glyptothek, Munich.  C.H. Beck. Verlag, Munich 2007.

Nutcracker: by Jennifer Rubell

2200-gf12540_nocetto_nutcracker

nutcracker: a device for cracking nuts (Oxford Dictionaries).

Jeniffer Rubell: Portrait of the artist
Jennifer Rubell: Portrait of the artist

New York based artist Jennifer Rubell has created her own nutcrackers.

In doing so, she objectified a metaphor of the female body.

Dal Shabet Merilis Foto Teaser “Look At My Legs”
Dal Shabet Merilis Foto Teaser “Look At My Legs”

A 2007 review of studies examining depictions of women in the media including commercials  prime-time television programs, movies, music lyrics and videos, magazines advertising, sports media, video games, and Internet sites revealed that women more often than men are depicted in sexualizing and objectified mannerrs (e.g., wearing revealing and provocative clothing, portrayed in ways that emphasize their body parts and sexual readiness, serving as decorative objects). (Sexual Objectification of Women: Advances to Theory and Research)

Rubell builds dramatically on the SO metaphor, and turns the female body into a nutcracker.

The Nutcrackers Project in Dallas Texas, 2011
The Nutcrackers Project in Dallas Texas, 2011

In the artist’s website, we read the following introduction to her “nutcracker” project:

“In the Dallas Contemporary’s largest gallery space, Nutcrackers consists of 18 life-size interactive sculptures of women surrounding a pedestal holding one ton of Texas pecans. Each prefabricated female mannequin is mounted on her side in an odalisque position and has been retooled to function as a nutcracker. Visitors interact with each sculpture by placing a pecan in the mannequin’s inner thigh, then pushing down the upper leg to crack open the nut so they may eat it in the gallery. Inspired by nutcrackers depicting female figures – especially one of Hillary Clinton – these interactive sculptures embody the two polar stereotypes of female power: the idealized, sexualized nude female form; and the too-powerful, nut-busting überwoman.”

jennifer-rubell
“Lea L” Nutcraker, by Jennifer Rubell. New York Frieze Art Fair 2012

One cannot resist but consider the artful play with words.

phoca_thumb_l_LYSA-II_JenniferRubell_2012_photobyAdamReich-4
Nutcraker, by Jennifer Rubell

A nut-busting woman is a stereotype in a man’s world.

phoca_thumb_l_NUTCRACKERS_JenniferRubell_2011_photobyAndrewShephard_websiteimage_fullres-7

Rubell is explicit. The nut is broken high up, between the thighs.

phoca_thumb_l_LYSA-II_JenniferRubell_2012_photobyAdamReich-5
Nutcraker, by Jennifer Rubell

What can be the source of life (Courbet) can also break one or more nuts.

phoca_thumb_l_NUTCRACKERS_JenniferRubell_2011_photobyAndrewShephard_websiteimage_fullres-5
The Nutcrackers Project in Dallas Texas, 2011

I must confess that the close ups reminded me of Jeff Koons. Although totally irrelevant, Rubell’s parents are art collectors and their collection includes some of Koon’s works.

Having seen pictures from Dallas and New York, I prefer the “factory-like” arrangement of Dallas to the solitary and rather depressing “solo” of New York.

The “contingent” of the factory gives a totally different meaning tot he work.

1470361660_76df5c5365_z615

I think I will return to the work of Jennifer Rubell.

P.S. What is the relationship between sexual objectification and heartbeats?

P.S. 2 Here is the answer.

Γλωσσολογικον πονημα επι του “Σεβαστου” και των παραγωγων του

H Mάτση Χατζηλαζάρου ποζάρει προκλητικά στο φακό του Ανδρέα Εμπειρίκου
H Mάτση Χατζηλαζάρου ποζάρει προκλητικά στο φακό του Ανδρέα Εμπειρίκου

“Η Γκρέτα, καταφανώς εν μεγάλη διεγέρσει διατελούσα, χωρίς την παραμικράν προφύλαξιν, ανέσυρε εν ριπή οφθαλμού το φόρεμά της, και, αποκαλύπτουσα, προς στιγμήν, ένα θαυμάσιον και προεξέχον πολύ, εν μέσω ολίγων αραιών τριχών μουνί (δεν έφερε σκελέαν), ήνοιξε τούς μηρούς της, έθεσε την κούκλαν μεταξύ αυτών, και καλύπτουσα πάλιν το ερωτικόν της όργανον, έσφιξε τούς μηρούς της, και ήρχισε να κινήται ζωηρώς, ζωηρότατα, επί του καθίσματός της, κατά τρόπον που εφανέρωνε ότι ηυνανίζετο με πάθος, τρίβουσα μανιωδώς το αιδοίον της, επί της κεφαλής και των μαλλιών του κομψού ανθρωπομόρφου ομοιώματος, επιδιώκουσα με αφάνταστον ζέσιν να επιφέρη τοιουτοτρόπως την έκχυσιν του ερωτικού χυμού της, αδιαφορούσα τελείως, και, ίσως, τερπομένη επιπροσθέτως, από το γεγονός ότι εξετέλει την τόσον άσεμνον, άλλα και τόσον χαριτωμένην αυτήν πράξιν δημοσία.”

Ανδρεας Εμπειρικος, Μεγαλος Ανατολικος

____4122822_orig
Georgia O’Keeffe, Series I White and Blue Flower Shapes, 1919, Oil on Board, 19 7/8 x 15 3/4 inches, Gift of the Georgia O’Keeffe Foundation, ©Georgia O’Keeffe Museum

Προ της εισαγωγης

Αποτιω τιμη στην μεγαλη Αμερικανιδα ζωγραφο Τζωρτζια Ο’ Κηφ, που ζωγραφισε ανθη, και με καποιον τροπο πολλα απο τα ανθη της παραπεμπουν στο ανθος του αιδοιου.

Αυτο εξαλλου παρετηρησε και εις εκ των δυο πρωταγωνιστων τη σειρας Breaking Bad, ο νεαρος Τζεσσυ, οταν η νεαρα καλλιτεχνιζουσα φιλενας του τον επηγε να δουνε μαζι το μουσειο της Τζωρτζια Ο’ Κηφ στην πολιτεια του Νεου Μεξικου των ΗΠΑ.

Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe
Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe

Εισαγωγικες παρατηρησεις

Η διερευνηση αυτης της πραγματειας ειναι εκ των πραγματων προσδιορισμενη αλλα και περιορισμενη απο το γλωσσικο ιδιωμα.

Αυτη η παρατηρηση ομως με κανενα τροπο δεν οδηγει σε πολιτισμικη μονοσημαντοτητα.

Το αντιθετο θα ελεγα. Ακριβως η αναγνωριση του περιοριστικου παραγοντα ειναι η απαρχη της αναιρεσης του.

Ο μεγας πρωταγωνιστης της πραγματειας αυτης ειναι το “αιδοιον”.

Χαιρε, ώ χαιρε τετιμημενον!

Η διερευνηση θα στηριχθει στην γλωσσα.

Πρεπει ομως να προειδοποιησω τον αναγνωστη (και την αναγνωστρια) οτι τα πολιτιστικα δικτυα δεν αναγονται αποκλειστικα εις την γλωσσαν, αρα θα υπεισελθουν και αλλα στοιχεια πολιτισμου σχετικα με το τετιμημενον.

Andreas Empeirikos
Andreas Empeirikos

“Εις εν ακρότατον σημείον της ομηγύρεως, μία ομάς εκ δεκαπέντε περίπου ανδρών, παρετήρει, ουχί το αερόστατον, αλλά μίνα νεαράν ακροβάτιδα, ήτις, υπό τους ήχους ενός ντεφιού, που έσειε ένας νεώτερος αδελφός της, εξετέλει διάφορα γυμνάσματα με μεγάλην ευκαμψίαν και δεξιοτεχνίαν. Η νεάνις αυτή ήτο ευειδής και χαρίεσσα. Εις μίαν στιγμήν που περιεστρέφετο επί των χειρών, με τους πόδας της εις τον αέραν, εσχίσθη, εν αγνοία της, η περισκελίς της εις καίριο σημείον, εις τρόπον ώστε, εις ωρισμένην φάσιν της ακροβασίας, να φαίνεται το αιδοίον της ευκρινώς. Εντεύθεν η εξαίρεσις, εντεύθεν η γοητεία. Διότι, εις το γεγονός ότι διεκρίνετο το ερωτικόν της όργανον, ωφείλετο η απόσπασις της προσοχής των δεκαπέντε θεατών από το αερόστατον.”

Ανδρεας Εμπειρικος, Αργώ ή Πλους Αεροστάτου

Sarah Lucas, Chicken Knickers 2000, Saatchi Gallery.
Sarah Lucas, Chicken Knickers 2000, Saatchi Gallery.

Η προσεγγιση

Εν αρχη ην η γλωσσα.

Ο Λακάν στρέφεται στη γλωσσολογία μέσα από δύο βασικά σημεία (1):

1. Υιοθετώντας τη βασική ιδέα ότι η γλώσσα ως συμβολικό σύστημα μαζί με τα άλλα κοινωνικο-πολιτιστικά συστήματα και τις δομές τους προϋπάρχουν της γέννησης ενός ανθρώπου και υπέρ-κεινται αυτού. Κατά συνέπεια, το παιδί με την κατάκτηση της γλώσσας εγγράφεται σε αυτή τη συμβολική τάξη, η οποία επειδή ακριβώς υπέρ-κειται θα το πλάσει ανάλογα με τις δομές της. Με άλλα λόγια, το άτομο αναδύεται ως υποκείμενο μέσα από την εγγραφή του στη συμβολική τάξη της γλώσσας ή, όπως λέει ο Αλτουσέρ (1983), η κατάκτηση της γλώσσας είναι αυτή που με την εισαγωγή στη συμβολική τάξη θα σημαδέψει το πέρασμα από τον άνθρωπο-θηλαστικό στον άνθρωπο-παιδί -άνδρα ή γυναίκα.

2. Θεωρώντας ότι το “το ασυνείδητο είναι δομημένο σαν γλώσσα”, δηλαδή μια δομή που όπως και η γλώσσα αποτελείται από στοιχεία που βρίσκονται σε σχέση, και εξομοιώνοντας τους μηχανισμούς του ασυνειδήτου με τους γλωσσικούς μηχανισμούς της μεταφοράς και της μετωνυμίας.

Θα συναντησομε τον Λακαν και παρακατω, οχι ως μεγιστο ψυχαναλυτη, αλλα ως συλλεκτη εργων τεχνης.

Louise Bourgeois, "Untitled", 2002
Louise Bourgeois, “Untitled”, 2002

Η Κυρία Λέξις, Παραλλαγες και Παραγωγα της

Οι λεξεις που θα αναλυθουν ειναι κυριως ελληνικες. Για λογους ομως που σχετιζονται με την αυθαιρεσια του συγγραφονοτς να κανει του κεφαλιου του και να μην δινει αναφορα σε κανενα, θα εμπλουτισθουν αι λεξεις αυτες, και με καποιες ξενικες.

Μουνί
Θεωρειται απο καποιους χυδαια λεξις. Το ολον θεμα του πως οριζεται η χυδαιοτης ειναι τεραστιον και δεν θα το αναπτυξω εδω.

Θα εκφρασω ομως τη διαφωνια μου με τον χαρακτηρισμο λεξεων και γλωσσικων ιδιωματων ως χυδαια.

Για την ετυμολογία της λέξης, το Λεξικο Κοινης Νεοελληνικης  (3) μας διδει δυο εκδοχες.

Η πρώτη είναι από το ευνή:

(αρχαια) εὐνή `κρεβάτι, κρεβάτι του γάμου΄ – ελληνιστικο υποκοριστικο  *εὐνίον

> μεσαιωνικο *βνίον (αποβολη του αρχικού άτονου  φωνήεντος)

> *μνίον (για την τροπή [vn > mn] σύγκρινε ευνούχος > μουνούχος, ελαύνω > λάμνω)

> *μουνίον (ανάπτ. [u] ανάμεσα σε αρχικό [m] και ακόλουθο σύμφωνο, σύγκρινε *μνούχος > μουνούχος) > (μεσαιωνικο) μουνίν

POLIDORI Gian Carlo(1943-), Italy: Οδαλίσκη και Ευνούχος στο χαρέμι
POLIDORI Gian Carlo(1943-), Italy: Οδαλίσκη και Ευνούχος στο χαρέμι (5)

Και η δεύτερη από τη λέξη μνούς:

(αρχαια) μνοῦς `μαλακό πούπουλο, χνουδάκι΄ ελληνιστικο υποκοριστικο *μνίον

> (μεσαιωνικο) *μουνίον (όπως στην προηγ. υπόθεση) > (μεσαιωνικο) μουνίν

Sarah Lucas
Sarah Lucas

Η παραλλαγμενη εννοια

Η λεξη μουνι χρησιμοποιειται και με απαξιωτικη διασταση, οτι καποιος δηλαδη αρσενικος ή θηλυκος, ειναι σκαρτος.

Παρομοιως, απαξιωτικη ειναι και η εκφραση “τα καναμε μουνι”, ή η παρεμφερης “τα καναμε μουνακι”.

Η χρηση του υποκοριστικου υποδηλωνει μια μικρου ή μεσαιου μεγεθους αστοχια, ενω η χρηση της πληρους λεξεως κατι σημαντικο.

Εδω παραβαλλω και την παραλληλη απαξιωτικη εκφραση “πουτσες μπλε”.

Αποδεικνυεται περιτρανως λοιπον οτι η γλωσσα δεν γνωριζει συνορα φυλλου.

Απαξιωση ενθεν και ενθεν.

L'Origine du Monde de Gustave Courbet
L’Origine du Monde de Gustave Courbet

Παρενθεση: Η Αρχη του Κοσμου  του Γκουσταβ Κουρμπε (The Origin of the World by Gustave Courbet)

Δεν μπορω παρα να παραθεσω παραυτα το μεγαλειωδες εργο του Γκουσταβ Κουρμπε, την Απαρχη του Κοσμου.

Το εργο παρηγγειλε ο Τουρκος διπλωματης και συλλεκτης Χαλιλ Μπεη το 1866.

Αμεσως μετα την ολοκληρωση του, το εργο εξαφανιστηκε απο την δημοσια θεα.

Ο συλλεκτης το τοποθετησε στο λουτρο του, και εβαλε και μια κουρτινα μπροστα, ωστε να το κρυβει σε ορισμενες περιπτωσεις.

Μετα την χρεωκοπια του Χαλιλ Μπεη ο πινακας κατεληξε στη Βουδαπεστη, οπου και αλλαξε πολλα χερια.

Κατεληξε στη συλλογη του Ζακ Λακαν στη δεκαετια του 1950, που ηταν και ο τελευταιος ιδιωτης που το ειχε στη συλλογη του.

Σημερα το απολαμβανουν οι επισκεπτες του Μουσειου Ορσαι στο Παρισι.

Jacques Lacan
Jacques Lacan

Αιδοιον

Προερχεται απο το ρημα αιδεομαι, που σημαινει σεβομαι, ευλαβουμαι.

Αποτελει το ουδετερον του “Αιδοιος”, που σημαινει Σεβαστος.

Αιδοιον λοιπον σημαινει “Σεβαστον”.

Renato Guttuso, untitled figure study, 1982. Lithograph, Gardiner Permanent Art Collection.
Renato Guttuso, untitled figure study, 1982. Lithograph, Gardiner Permanent Art Collection.

Con

Γαλλικη λεξις, που μπορει να μεταφρασθει και σαν “μουνακι” και σαν “μαλακας”.

Σε απταιστα Γαλλικα, στο παρον πονημα « con » désignant trivialement la vulve.

412PX-~1
Achille Deveria, French Painter

Μουνακι

“Η Ειρηνη ειναι σνα μια αψιδα πανω απο την θαλασσα. .. Αχ, αχ. Η Ειρηνη καλει τον εραστη της. Τον εραστη της που καυλωνει απο μακρυα. Αχ, αχ, Η Ειρηνη αγωνια και σπαρταρα. Εκεινος ορθωνεται καυλωμενος σαν θεος πανω απο την αβυσσο. Αυτη κουνιεται, εκεινος την αποφευγει, αυτη κουνιεται και του δινεται. Αχ. Η οαση υποκλινεται με τις πανυψηλες τις χουρμαδιες της. Ταξιδιωτες, οι πανωφορες σας στροβιλιζονται μεσ’ τη λεπτη την αμμο. Απ’ το λαχανιασμα η Ειρηνη κοντευει να διαλυθει. Εκεινος την κοιταζει. Το μουνι εχει μουσκεψει καρτερωντας τ’ ολοζωντανο παλουκι. Στ’ απατηλα βουνα της αμμου, μια σκια ζαρκαδιου. Κολαση ας αρχισουν οι καταραμενοι σου να μαλακιζονται, η Ειρηνη εχυσε.”

Λουις Αραγκον, “Το μουνακι της Ειρηνης”.  Μεταφραση Ανδρεας Νεοφυτιδης. Εκδοσεις Γαβριηλιδη, Αθηνα 1989.

Απο τον Αθεοβοβο2
Απο τον Αθεοφοβο2

Μουνάρα

Λεξη επιτιμητικη. Χιλαδες, εκατονταδες χιλιαδες, εκατομμυρια Ελληνων και Ελληνοφωνων εχουν κραυγασει καποια στιγμη του βιου τους “Μουναρα μου!”.

Τι εννοουσαν αραγε;

Εντελως υποθετικα, θα ελεγα οτι η λεξη αρχικα αναφερεται στο υπερτατο θηλυκο.

Η φαινομενικη απλοηκοτης της λεξεως δεν αφαιρει την διασταση του υπερτατου, αντιθετως την κανει πιο εντονη.

Μιλαμε λοιπον για το υπερτατο θηλυκο, και τουτο με την διασταση την σεξουαλικη.

Δεν θα ακουσετε καποιον να λεει “αγαπω μια μουναρα”. Καποιο αλλο ρημα θα χρησιμοποιησει.

Εδω λοιπον, η λεξη μας διδει το εδαφος δια να  θυμηθουμε αυτο που εγραψε ο μεγας Λακαν: ” Η αγαπη ερχεται να αναπληρωσει την ανυπαρξια ερωτικης σχεσης.”

Η “μουναρα” ειναι βαθεια βυθισμενη και σφραγισμενη απο το ερωτικο και μονο το ερωτικο στοιχειο.

Οι αγαπες και οι μαργαριτες ειναι αλλου.

1507711_642672642454408_1706543165_n

Γλυκομούνα

“Διαβάζοντας το βιβλίο Τα αδιάντροπα -Λεσβιακά Λαογραφικά του Βαγγέλη Καραγιάννη με πρόλογο του Μ.Γ.Μερακλή  (Φιλιππότης) Αθήνα 1983, είδα να αναφέρει στην φράση : Είνι γλυκουμούνα μια τοπική συνήθεια που δεν την είχα ξαναδιαβάσει. Γράφει ακριβώς :

Φράση που λέγεται για γυναίκες που έχουν επιτυχίες στους άνδρες, έστω και αν δεν είναι πολύ όμορφες.
Τον παλιό καιρό, στα χωριά της Λέσβου, ρίχνουν στο αιδοίο  του πολύ μικρού κοριτσιού λίγη ζάχαρη, “για να γλυκάν΄” κι όταν θα γίνει κοπέλα πια να την λαχταρούν και να την ζητούν σε γάμο οι γαμπροί.
Απ΄εκεί και η φράση “γλυκουμούνα” (4)”
Tracey Emin Ruined (2007) acrylic, oil pastel and pencil on canvas, 72 5/8 x 72 5/8 x 2 1/2, Photograph by Stephen White. Courtesy of White Cube. © the artist
Tracey Emin Ruined (2007) acrylic, oil pastel and pencil on canvas, 72 5/8 x 72 5/8 x 2 1/2, Photograph by Stephen White. Courtesy of White Cube.
© the artist

Παληόμουνο

Βλεπε σχετικα λεξεις οπως “παληοχαρακτηρας”, “παληοκοριτσο”.

Δια της λεξεως προβαλλει αυτος που την χρησιμοποιει την ιδιοτητα του κακου χαρακτηρα εις την γυναικα.

Μπορει να ειναι μια αστατη γυναικα, μπορει να ειναι μια γυναικα που δεν τιθασευεται, δεν ελεγχεται, δεν υποτασσεται.

Εδω δεν υπαρχει αντικειμενικη διασταση.

Ο χαρακτηριζων αυθαιρετει και χρησιμοποιει την λεξη ασυστολως.

Μπορει λοιπον η ουτως χαρακτηριζομένη γυνη απλα “να μην καθεται” στον χαρακτηριζοντα, να μην ανταποκρινεται θετικα εις τα ερωτικα του κελευσματα.

Καριολομουνο

Black Widow
Black Widow

Φαρμακομούνα

Εδω το “φαρμακο” εχει την ιδιοτητα του δηλητηριου, και οχι της θεραπευτικης δρασης.

(Βλεπε σχετικα την λεξη “ποντικοφαρμακο”. Δεν θεραπευει τους ποντικους, αλλα τους θανατωνει, ειναι δηλητηριον, και δη ισχυρωτατον.)

Και ειναι ενδιαφερον να παρατηρησομε ποσον κοντα αλλα και μακρυα ειναι οι λεξεις φαρμακο και φαρμακι στην ελληνικη γλωσσα.

Κατι που δεν συμβαινει σε αλλες γλωσσες, παραδειγμα στην αγγλικη, οπου εχομε medicine vs. poison. Παντελως διαφορετικη ριζα.

imagesCAYK2DZW

Η διαθετουσα το σχετικον οπλον (η πηγη του φαρμακου ειναι το αιδιοιον) “φαρμακωνει” τον ερωτικον της συντροφον, ή τον συζυγον της.

Κατι κακο θα του συμβει, ισως και ο θανατος.

Παραπεμπει λοιπον στην “μαυρη αραχνη”, που μετα την ερωτικη πραξη, και εκ της συνεπειας της, θανατωνει τον ερωτικον της συντροφον.

Εν προκειμενω η λεξις δεν αναφερεται υποχρεωτικα σε υπαρκτη ιδιοτητα.

Μπορει να εκφραζει και τον φοβο του ερωτικου συντροφου, οτι η ερωτικη συνανστροφη με την φερουσα το φαρμακοφορον αιδοιον θα τον θανατωσει, ή θα τον βλαψει.

Αρα η γλωσσα εκφραζει το ονειρο, τον εφιαλτη, τον φοβο, οποτε οπως θα ελεγε και ο Δοκτωρ Φροϋντ την υποβοσκουσα επιθυμια.

Ο φαρμακοφορος και απειλητικος ερως αντικειμενοποιειται εις τον φαρμακοφορον αιδιοιον.

Ιδου λοιπον και μια εισετι λειτουργια – και δη θεραπευτικη – της γλωσσας.

Δια της εκφρασεως την φοβων και των επιθυμιων εν τροπω αντικειμενοποιησεως, εκβαλλομεν το κακον, το βλαβερον, και του αποδιδομεν υλικη συγκεκριμενη υποσταση.

Παυει λοιπον ο φοβος του θανατου να ειναι μια αφαιρεση, και συγκεκριμενοποιειται ως το Αιδοιον της γυναικος Χ.

Απο το αλμπουμ "Φωτοφρακτης"του Ανδρεα Εμπειρικου
Απο το αλμπουμ “Φωτοφρακτης”του Ανδρεα Εμπειρικου

Οδοντωτον Αιδοιον (Μουνι με δοντια)

Αποδοσις του εις την λατινικην ορου Vagina Dentata – ενω εις την αγγλικην αναφερεται ως Toothed Vagina.

Αναφερεται εις την μυθικης προελευσεως γυναικα ητις φερει οδοντας εις το αιδοιον της, και ως εκ τουτου δυναται να ακρωτηριασει το πεος του ερωτικου της συντροφου εν τη εκτελεσει της γενετησιας πραξεως.

Βεβαιως υπαρχει και η επιστημονικη αποψη οτι το πεος ειναι αναλωσιμο, ως μια πρωτη υλη. Καθε φορα λοιπον που το πεος διεισδυει εις το αιδοιον, αναλωνεται.

Το οδοντωτον αιδοιον αποτελει και εφιαλτη δια τον ανδρα που ονειρευεται τον ακρωτηριασμο του εν τη τελεση της ερωτικης πραξεως.

Εν τη εννοια τουτη, το οδοντωτον αιδοιον αποτελει μεγαλυτεραν απειλην συγκρινομενη με την φαρμοκομουναν.

Καλυτερα ο ακαριαιος θανατος απο τον ατιμωτικον ακρωτηριασμον.

Castration-pic

Κλαψομουνα

Λεξις ητις υπαρχει και εις το αρσενικον, ως “κλαψομούνης”.

Υποδηλωνει καποιαν η οποια το ριχνει στο κλαμα, ή την κλαψουρα με το παραμικρο, υπερβαλλει, τρεχουν τα δακρυα ποταμι, και ολα αυτα χωρις λογο. Οποτε και δεν την παιρνει κανεις στα σοβαρα, ενω αποτελει και ενοχλησιν μεγαλην, με αποτελεσμα να την αποφευγουσιν οι παντες.

Υπαρχει βεβαιως και η γνωστη ταση του ανδρικου φυλου να υποτιμα τον συναισθηματισμο της γυναικας και να επιχειρει να τον απορριπτει ως κλαμμα ανευ λογου. Προσοχη λοιπον, η γλωσσα εν προκειμενω επιβεβαιωνει δια μιαν εισετι φοραν την αμφισημιαν ητις ενεδρευει.

achille_devc3a9ria_les_petits_jeux_innocens
Achille Deveria: Small and innocent games

Γλειφομούνι

Η πλεον αξιοπρεπης λεξις ειναι η “Αιδοιολειχια”.

Αποτελει πραξιν ητις αποδιδει εις τον πραγματοποιουντα εμπειριαν μοναδικην, καθοσον ενεργοποιουντια οι γευστικοι αδενες και σχεδον ολοκληρη η στοματικη κοιλοτης. Ταυτοχζρονως πραγματοποιουνται και ποικιλοτροπες προσμιξεις υγρων πολλαπλων προελευσεων και πηγων, συνοδευομενες απο οσμες και μυρωδιες μονον δια τους πραγματικους ρεκτες.

Ψευτομούνι. Είδος γλειφομουνίου, με τη διαφορά ότι ο τύπος προσποιείται ότι χρησιμοποιεί γλώσσα, ενώ στην ουσία χρησιμοποιεί δάχτυλο (πιθανόν λόγω σιχαμάρας). Απαραίτητη προϋπόθεση για ένα επιτυχημένο ψευτομούνι είναι η μίμηση του ήχου του γλειψίματος, (6)

Μουνόσκυλο αποκαλειται ο εχων σχεδον εθισμον εις την αιδοιολειχιαν, προσομοιαζομενος ουτω με τους συμπαθεις κυνες οιτινες οπου βρεθουν και οπου σταθουν γλειφονται και γλειφουν.

Παρομοιες στην εννοια ειναι και οι λεξεις Μουνοδουλος και Μουνακιας, παρολον οτι αμφοτερες εχουσιν και μεταφορικην εννοιαν ήτις αφορα την εξιν των ανθρωπων αυτων προς το σεβαστον.

Sarah LucasGot a Salmon On #3 1997
Sarah LucasGot a Salmon On #3 1997

Πλακομουνι

Πραξις ομοφυλοφιλικου ερωτος.

Το σχετικο ρημα αποδιδεται ως “πλακομουνιαζομαι”.

Το δε ουσιαστικον ειναι “πλακομουνού”.

“Οι στασεις ειχαν αλλαξει. Οι τριβαδες μου ειχαν εισχωρησει η μια στην αλλη, αγκαλιαζονταν ασφυκτικα ωστε να εφαπτεται το δριμυ και πυκνο τριχωμα τους, να τριβονται τα μελη τους. Εφορμουσαν, ενωνονταν και απωθουνταν, με το ρυθμο, την επιμονη και τη δυναμη που προμηνυει στις γυναικες το επερχομενο απογειο της ηδονης.”

Alfred de Musset  “Γκαμιανί, ή Δυο νυχτες παραφορας”. Μεταφραση Ανδρεα Στάϊκου. Εκδοσεις Άγρα, 2002.

Louise Bourgeois, "Janus Fleuri", 1968
Louise Bourgeois, “Janus Fleuri”, 1968

Παραπομπες

(1) Μαρια Θεοδωροπούλου, Μ. Saussure και Lacan: Απο τη γλωσσολογία στην ψυχανάλυση.

(2) slang.gr

(3) Λεξικο Κοινης Νεοελληνικης

(4) Αθεοφοβος2

(5) L’ Enfant de la Haute Mer

(6) Slang