Χαρακτηριστικά για την επιλογή και την αξιολόγηση καταστημάτων εστίασης

Με βάση την εμπειρία που έχω αποκομίσει επισκεπτόμενος καταστήματα εστίασης, προσδιόρισα κάποια χαρακτηριστικά των καταστημάτων που είτε θετικά είτε αρνητικά βοηθούν σε καλύτερες επιλογές και εμπειρίες. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να δομήσουν μια λίστα ‘επιλογής και αξιολόγησης’ και προσαρμόζονται εύκολα στις προτιμήσεις και τις απαιτήσεις κάθε αναγνώστριας.

Χαρακτηριστικό 1: Αριθμός πιάτων στο μενού

Όσο μεγάλη και αν είναι μια κουζίνα καταστήματος εστίασης, δεν μπορεί να παρασκευάζει επί τόπου πολλά πιάτα σε εύλογο χρόνο και με κόστος που είναι διατεθειμένη να πληρώσει η πελατεία. Ένα εύλογο όριο είναι να έχει το μενού έως 10 πρώτα και έως 10 δεύτερα πιάτα, με το άθροισμα τους να μην ξεπερνάει τα 20. Μενού με πολλά πιάτα σημαίνει τις περισσότερες φορές ότι τα πιάτα είναι έτοιμα και κατεψυγμένα και απλά ζεσταίνονται στο φούρνο μικροκυμάτων πριν σερβιριστούν.

Παίρνω για παράδειγμα μια ψησταριά. Είναι μια κατηγορία καταστήματος εστίασης που κατά κανόνα δεν προσφέρει περισσότερα από 10 κύρια πιάτα: κοτόπουλο, αρνίσια παϊδάκια, μοσχαρίσια μπριτζόλα, μοσχαρίσιο φιλέτο, χοιρινή μπριτζόλα, και παντσέτα.  Και τα πρώτα πιάτα ή οι μεζέδες σπάνια ξεπερνούν τα 10.  Συνήθως περιορίζονται στα απολύτως κλασσικά τηγανητά κολοκυθάκια και μελιτζάνες τηγανητές, τα ψητά λουκάνικα, ίσως και μία πίτα. Δεν συμπεριλαμβάνω στα πρώτα  τις απλές σαλάτες και τις αλοιφές, που είναι έτοιμες και απλά σερβίρονται.

Οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια αυτά προς τα επάνω είναι προβληματικό.  Αν για κάποιο άλλο λόγο το κατάστημα φαίνεται ενδιαφέρον, πριν καθίσω στο τραπέζι δεν διστάζω να ρωτήσω ευθέως.

‘Πως καταφέρνετε να μαγειρεύετε επί τόπου τόσα πιάτα;’

Αν δεν πάρω μια ικανοποιητική απάντηση, απομακρύνομαι εν τάχει. Καλύτερα να φάω ένα νόστιμο σουβλάκι στο κοντινό ψητοπωλείο.

Χαρακτηριστικό 2: Φωτογραφίες πιάτων στον φυσικό χώρο του καταστήματος

Ορισμένα καταστήματα εστίασης προβάλουν στον φυσικό χώρο τους φωτογραφίες των πιάτων τους. Οι φωτογραφίες αυτές είναι συνήθως κακές, τυπωμένες σε μια πλαστική επιφάνεια που με τον καιρό ξεφτίζει και αποπνέει μια παρακμή και φθορά που απέχει παρασάγγες από την θετική αύρα που θα πρέπει να υπάρχει στο κατάστημα. Ίσως οι φωτογραφίες μπήκαν κάποια στιγμή σε καταστήματα που βρίσκονταν σε τουριστικά μέρη για να βοηθήσουν τον ξένο επισκέπτη να καταλάβει τι θα φάει. Όμως δεν μπορώ να φανταστώ την ψησταριά στην Κάτω Ραχούλα να βάζει στην τζαμαρία της φωτογραφίες με παϊδάκια και πατάτες τηγανητές. Ένας άλλος λόγος μπορεί να έχει σχέση με κουζίνες άλλων χωρών. Έτσι, ένα εστιατόριο που προσφέρει πιάτα από την Ταϊλάνδη, αναρτά φωτογραφίες από τα εδέσματα του, μια και ο Έλληνας πελάτης κατά κανόνα δεν έχει ιδέα τι είναι κάθε πιάτο.

Εδώ όμως τίθεται το απλό ερώτημα. Είναι μια φωτογραφία ενός πιάτου, όσο καλή και αν είναι, ικανή να δώσει στον πελάτη την πληροφορία που απαιτείται για να γευθεί το πιάτο; Η απάντηση είναι αρνητική. Ο τρόπος να μάθει ο πελάτης κάτι για ένα πιάτο είναι να ρωτήσει το προσωπικό της σάλας του καταστήματος, ή και τον ίδιο τον σεφ, αν είναι διαθέσιμος. Ρωτάει, ακούει, και αποφασίζει. Όσα και να μάθει όμως, μόνο η δοκιμή του πιάτου θα απαντήσει τα ερωτήματα που μπορεί να έχει ο πελάτης. Εξάλλου το να δοκιμάζεις πιάτα που δεν γνωρίζεις είναι ένας από τους βασικούς λόγους για να γευματίζεις σε καταστήματα εστίασης. Κάποτε η γνωριμία είναι θετική, άλλοτε είναι αρνητική. 

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και για εκείνον που δεν ερωτά για να μάθει τι είναι ένα πιάτο, η προσφερόμενη εικόνα είναι απλά μια εικόνα που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει μια κίβδηλη επιβεβαίωση σε ένα ανασφαλή πελάτη  ότι το ‘άγνωστο’ πιάτο είναι εντάξει, και όλα θα πάνε καλά αν το διαλέξει. 

Χαρακτηριστικό 3: Περιγραφή των πιάτων στο μενού

Η περιγραφή ενός πιάτου στο μενού του καταστήματος δεν πρέπει να ξεπερνά τις 20 λέξεις. Αυτές πρέπει να αφορούν μόνο τα συστατικά και τον τρόπο παρασκευής και σερβιρίσματος του πιάτου. Δεν πρέπει να περιλαμβάνονται επιθετικοί προσδιορισμοί όπως γευστικό, απολαυστικό, μοναδικό, παραδοσιακό, ζουμερό, αφράτο, πιπεράτο, λεμονάτο. Όπως έγραψε ο Jay Reiner, κριτικός εστίασης στην βρετανική εφημερίδα ‘Guardian’.

Αν το μενού αισθάνεται την ανάγκη να σου πει ότι το καλαμάρι είναι τρυφερό, βρες κάπου αλλού να φας.

Αν χρησιμοποιούνται περισσότερες λέξεις, είναι πολύ πιθανό ότι το πιάτο είναι παραπάνω περίπλοκο από όσο θα έπρεπε. Σε διαφορετική περίπτωση, είτε η περιγραφή έχει γραφτεί από κάποιον άσχετο που δεν ξέρει πως να περιγράψει το πιάτο, είτε – και αυτό είναι χειρότερο – γίνεται απόπειρα να πλασαριστεί το πιάτο σε αδαείς που σαγηνεύονται από επιθετικούς προσδιορισμούς και φανταχτερούς όρους και δεν καταλαβαίνουν τι τρώνε, οπότε τους ταΐζουν με λέξεις.

Η παραβίαση του κανόνα περιγραφής ενός πιάτου στο μενού αποτελεί ισχυρή προειδοποίηση ότι μπορεί και άλλα χαρακτηριστικά του καταστήματος να είναι προβληματικά. Παρόμοια ισχύουν και για τις περιγραφές των πιάτων που μας δίνουν οι σερβιτόροι στο κατάστημα.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση στην περιγραφή ενός πιάτου, που αναδεικνύεται μόνον εκ των υστέρων, αφού δηλαδή γευθώ το πιάτο, και είναι η απόσταση ανάμεσα στην περιγραφή του πιάτου και την γευστική εμπειρία του. Στην περιγραφή μιας σαλάτας σε ένα διακεκριμένο εστιατόριο της Αττικής αναφέρονταν ως συστατικό το καπνιστό χέλι. Επειδή μου αρέσει πολύ, παρήγγειλα την σαλάτα αυτή. Όταν ήρθε το πιάτο στο τραπέζι πρόσεξα ότι η ποσότητα καπνιστού χελιού ήταν δύο τρία κομματάκια για δείγμα. Το πιάτο είχε καπνιστό χέλι, όπως αναφερόταν στην περιγραφή, όμως η ποσότητα του συστατικού ήταν τόσο μικρή που δεν δικαίωνε την περιγραφή του πιάτου. Το καπνιστό χέλι υπήρχε σαν δείγμα και μόνον, κάτι που έκανε το πιάτο λειψό και διατάρασσε την γευστική του ισορροπία. Επισημαίνω ότι η τιμή της σαλάτας ήταν στα ταβάνια. 

Χαρακτηριστικό 4: Ο αριθμός των υλικών σε ένα πιάτο

Πρόσφατα διάβασα την συνταγή για μια σούπα στην οποία ο μάγειρας χρησιμοποιεί 40 συστατικά. Αυτό το θεωρώ αχρείαστη υπερβολή. Ο συνωστισμός των υλικών οδηγεί τις περισσότερες φορές σε ένα άγευστο παρασκεύασμα, αν όχι σε ένα γευστικό σύνολο που χαρακτηρίζεται από δυσαρμονία. Ένα καλό πιάτο μπορεί  κάλλιστα να γίνει με λίγα υλικά. 

Φαίνεται όμως ότι σήμερα οι σεφ δέχονται τεράστια πίεση να πρωτοτυπήσουν, οπότε βλέπουμε πιάτα που έχουν πολλά υλικά, που τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται όλα μαζί. Ένα κατάστημα εστίασης διαφημίζει το πιάτο «Μαρινάτος γαύρος / νεκταρίνι / μέντα / μοσχολέμονο / πλιγούρι». Η πρώτη μου αντίδραση σε αυτό είναι αρνητική. Ο γαύρος είναι μαρινάτος, που σημαίνει ότι έχει ήδη ένταση στη γεύση και τα αρώματα του. Ο συνδυασμός του με όλα τα άλλα συστατικά θα είναι πιθανότατα προβληματικός. Θα μπορούσα να δώ το μοσχολέμονο σαν συνοδευτικό, για να σιγοντάρει ήπια τα ξινά του μαρινάτου γαύρου και να δώσει άρωμα. Το νεκταρίνι όμως; Η μέντα; Δε νομίζω. Όσο για το πλιγούρι είναι παντελώς άχρηστο σε ένα πιάτο στο οποίο κυριαρχεί και πρωταγωνιστεί ο μαρινάτος γαύρος. Με δύο λόγια, ο σεφ αρκεί να εστιάσει την προσοχή και τη δεξιότητα του στο να μαρινάρει σωστά και ισορροπημένα τον γαύρο, χωρίς να προσπαθεί να προσθέσει συστατικά που είναι άσχετα, μόνο και μόνο για να γίνει μπούγιο.   

Όσο ευρηματικός και αν είναι ένας μάγειρας, θα πρέπει να χειρίζεται την πρώτη ύλη με σεβασμό και να την αναδεικνύει. Έτσι θα πρέπει να έχει στο μενού του πιάτα στα οποία πρωταγωνιστεί η ολόφρεσκη ποιοτική πρώτη ύλη χωρίς περιστροφές. Εξάλλου δεν μιλάμε για αστέρια Michelin, μιλάμε για ένα κατάστημα στο οποίο ζητάμε να γευθούμε ποιοτικό φαγητό σε λογικές τιμές. Τονίζω τις τιμές, γιατί μπορεί κάποιος να νομίζει ότι όσο πιο μπουρδουκλωμένα και περίπλοκα είναι τα πιάτα του, τόσο περισσότερο μπορεί να χρεώνει για αυτά.

Χαρακτηριστικό 5: Λουλούδια

Η προσθήκη λουλουδιών σε πάρα πολλά  πιάτα είναι πλέον πραγματικότητα. Είναι κάτι που απεχθάνομαι και ομολογώ ότι αν ένα κατάστημα σερβίρει πιάτα με αυτόν τον τρόπο, το αποφεύγω. Βέβαια κινδυνεύω να αποφύγω πάρα πολλά, αλλά αυτή είναι η επιθυμία μου. Το επιχείρημα ότι τα λουλούδια βελτιώνουν την εικόνα και την πολυτέλεια του πιάτου δεν στέκει κατά την γνώμη μου. Αν θέλω να δω ένα έργο τέχνης, θα πάω σε ένα μουσείο ή σε μια γκαλερί. Τα πιάτα με τα λουλούδια πόρω απέχουν από το να είναι έργα τέχνης, είναι παντελώς περιττά όσον αφορά το γαστρονομικό χαρακτήρα ενός πιάτου, και επιβαρύνουν το χρόνο και το κόστος παρασκευής.  

Χαρακτηριστικό 6: Καρδιογράφημα στο Πιάτο

Τις προάλλες είχα πάει σε ένα ψητοπωλείο που προσφέρει καλής ποιότητας κρέατα ψημένα όπως τα ζητάει κανείς. Όταν ήρθε το πιάτο μου, είδα ότι η μπριτζόλα που είχα παραγγείλει έφερε επάνω της ένα σχήμα από σάλτσα μουστάρδας που έμοιαζε με καρδιογράφημα.

Καταρχάς στο γευστικό επίπεδο, την μπριτζόλα μου την θέλω σκέτη, δεν θέλω να προσθέτω σάλτσες. Το σερβίρισμα με τα καρδιογραφήματα έχει νόημα μόνο όταν η ποιότητα του κρέατος είναι κακή. Το είχε πει και ο μεγάλος Γάλλος σεφ Paul Bocuse, ότι ένα κακό πιάτο κρύβεται κάτω από μια σάλτσα. 

Εκτός από το γευστικό, και το αισθητικό μέρος είναι απωθητικό.

Επέστρεψα το πιάτο όπως ήλθε, και ζήτησα να μου φέρουν μια μπριτζόλα χωρίς γραφήματα. Ευτυχώς το έκαναν χωρίς κουβέντα. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα με ξαναέβλεπαν.

Δυστυχώς το σπορ με τα σχήματα είναι διαδεδομένο. Σε μια άλλη περίπτωση, μου έφεραν ένα εξαιρετικό μαστέλο ψημένο στα κάρβουνα με πιτσιλίσματα από ένα μαύρο παχύρρευστο υγρό που υποθέτω είχε μέσα και μπαλσάμικο.  Και αυτό το πιάτο επιστράφηκε, αφού αυτή η υποτιθέμενη σάλτσα είχε ήδη καταστρέψει την λεπτή γεύση και το άρωμα του μαστέλου.

Στους μάγειρες που τα κάνουν αυτά, έχω να πω ένα μόνο πράγμα. Αν νομίζετε ότι μια σάλτσα συμπληρώνει το κύριο συστατικό ενός πιάτου, βάλτε την στην άκρη, σε ένα μικρό κυπελάκι, με τρόπο που να μην βανδαλίζει το πιάτο. Ο πελάτης θα δοκιμάσει και θα αποφασίσει τι θέλει να κάνει.

Χαρακτηριστικό 7: Χταπόδι με καραμελωμένα κρεμμύδια και φάβα

Ο βασικός κανόνας για τα συνοδευτικά του κύριου συστατικού σε ένα πιάτο είναι ότι θα πρέπει να συμπληρώνουν διακριτικά το γευστικό φάσμα και τα αρώματα του πιάτου, χωρίς να δημιουργούν σύγχυση, μπέρδεμα, και ασάφεια στην παρουσία του κύριου συστατικού.

Μου αρέσει πολύ το χταπόδι, μου αρέσει πολύ η φάβα, αλλά ο συνδυασμός τους με μια τούρλα από καραμελωμένα κρεμμύδια είναι ένα πιάτο υπερφίαλο που φτιάχτηκε μόνο και μόνο για να δημιουργήσει εντυπώσεις, μειώνοντας την ποσότητα χταποδιού, και διατηρώντας μια σχετικά ψηλή τιμή. Χαρακτηρίζεται από ένδεια πρώτης ύλης, αφού με την φάβα και τα κρεμμύδια καλύπτονται όλες σχεδόν οι πιθανές ελλείψεις που μπορεί να έχει ο υποτιθέμενος πρωταγωνιστής του πιάτου, που είναι το χταπόδι, και εκλείπει το βασικό χαρακτηριστικό ενός καλού πιάτου, που είναι η ευκρίνεια των γεύσεων.

Στην καλύτερη περίπτωση είναι ένα πιάτο κλισέ που το προσφέρουν σχεδόν όλοι οι μάγειροι που δεν έχουν κάτι καλύτερο να μαγειρέψουν και απευθύνεται σε πελάτες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, με την έννοια ότι θα έτρωγαν οτιδήποτε έβαζε κάποιος μπροστά τους. Έχομε επομένως ένδεια στην φαντασία του μάγειρα, και ένδεια στην κρίση της πελατείας.

Επισημαίνω ότι η «επιδημία» της φάβας έχει απλωθεί και σε άλλα θαλασσινά. Νησιώτικο εστιατόριο διαφήμιζε περήφανα ότι σερβίρει πάνω σε φάβα το ψητό στα κάρβουνα καλαμάρι. Με αποπροσανατόλισε τόσο πολύ η παρουσίαση, που δεν κοίταξα αν το πιάτο έχει και καραμελωμένα κρεμμύδια.  Ένα φρέσκο καλαμάρι σωστά ψημένο στα κάρβουνα είναι ένα έδεσμα που τρώγεται μόνο του, αρτυσμένο με λίγο αλάτι, λίγο λάδι και δυο σταγόνες λεμόνι. Η συνοδεία του με φάβα είναι εντελώς περιττή.

Χαρακτηριστικό 8: Το πιάτο της ημέρας, ή/και το γαστρονομικό μενού του σεφ

Σε κάποια καταστήματα υπάρχει πιάτο ημέρας, σε άλλα το γαστρονομικό μενού – πρόταση του σεφ, που είναι μια ακολουθία από πιάτα που εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο στο σύνολο τους την μαγειρική τέχνη του σεφ.

Το πιάτο ημέρας και το γαστρονομικό μενού ενέχουν κίνδυνο να είναι μετριότητες ή/και αποτυχίες.  Είναι όμως ο καλύτερος τρόπος να δω το πόσο ο σεφ σέβεται τον εαυτό του και τον πελάτη του, και ποιες είναι οι μαγειρικές ικανότητες και δεξιότητες του.

Χαρακτηριστικό 9: Μαγιονέζα

Ένα βράδι δείπνησα σε ένα κατάστημα εστίασης της Αττικής που έχει εξαιρετική θέα. Οι τιμές λόγω θέας υψηλές προς πανύψηλες. Πήρα για κύριο πιάτο φέτα σφυρίδα στη σχάρα. Το ψαράκι ήρθε στεγνό, χωρίς λαδολέμονο στο πλάι, με ολίγα βραστά λαχανικά. Ζήτησα από τον σερβιτόρο να μου φέρει μαγιονέζα για να προσθέσω ένα στοιχείο λίπανσης στο πιάτο. Μου έφερε σε ένα πιατάκι του καφέ μία χαρτοπετσέτα και επάνω της ένα φιαλίδιο από έτοιμη μαγιονέζα γνωστής πολυεθνικής εταιρείας.

Μου είναι αδιανόητο ότι η κουζίνα ενός εστιατορίου που χρεώνει 60 ευρώ για μια φέτα σφυρίδα δεν μπορεί να φτιάξει σε πέντε λεπτά μια φρέσκια μαγιονέζα. Πόσο μάλλον όταν αυτοχαρακτηρίζεται και αυτοπροβάλλεται  σαν εστιατόριο “fine dining”. Υπό κανονικές συνθήκες θα έκανα σκηνή και μάλιστα μεγάλη. Δεν το έπραξα επειδή στο δείπνο παρίσταντο συγγενείς μου από την Αμερική που ήταν πανευτυχείς με το φαγητό τους και δεν είχαν καταλάβει τίποτε. 

Χαρακτηριστικό 10: Μπουφές

Ο μπουφές είναι ένα χαρακτηριστικό που με οδηγεί αυτόματα στην αποφυγή ενός καταστήματος εστίασης. Από την φύση του ο μπουφές χαρακτηρίζεται από χαμηλή ποιότητα και ενώ τιμή του φαίνεται καλή δεν είναι, αν λάβει κανείς υπόψη την χαμηλή ποιότητα. Ο σεφ με τον μπουφέ έχει την ευκαιρία να «ξεφορτώσει»  υλικά που δεν τα θέλει για διάφορους λόγους. Προτιμώ να φάω ένα καρβέλι ψωμί με ντομάτα και ελιές και να το ευχαριστηθώ, από το να διακινδυνεύσω να περάσω από την συστοιχία δίσκων με φαγητά αμφιβόλου γεύσεως και ποιότητας.

Σχετικός είναι ο μπουφές «όσο φας και όσο πιείς», η απόδοση στα ελληνικά του αμερικάνικου «all you can eat». Εξ ορισμού τα προσφερόμενα στον μπουφέ με αυτή την τιμή είναι αμφιβόλου ποιότητας, για να το πω ευγενικά. Μόνο οι άσχετοι και οι τσιγκούνηδες ανταποκρίνονται σε τέτοιες προσφορές, που βεβαίως δεν έχουν καμιά σχέση με την ποιοτική εστίαση.

Χαρακτηριστικό 11: Καλή Απόλαυση

Μια φορά πήγα να γευματίσω σε παραλιακό εστιατόριο. Είχαμε μόλις καθίσει και συνομιλούσα με τους άλλους συνδαιτημόνες, όταν πήρε το αυτί μου κάτι που έλεγε ένας σερβιτόρος στο διπλανό τραπέζι, καθώς απέθετε τα πιάτα με το φαγητό: “Καλή σας απόλαυση!” Ναι, δεν κάνω λάθος. Λίγο μετά, όταν έφερε φαγητό και στο δικό μας τραπέζι, το άκουσα και από κοντά. “Καλή σας απόλαυση!” Μερικές μέρες αργότερα, το άκουσα και σε πτήση ελληνικής αεροπορικής εταιρείας.

Αδυνατώ να αντέξω την κακοποίηση της γλώσσας και ανθίσταμαι. Ποια καλή απόλαυση; Ποια γλώσσα είναι αυτή; Πήραμε το αγγλικό “enjoy it” και το μεταφράσαμε; Και γιατί δηλαδή δεν κάνει το “καλή σας όρεξη”;  Σημειώνω ότι στα αγγλικά δεν υπάρχει έκφραση “καλή όρεξη”, και μερικοί χρησιμοποιούν εναλλακτικά το γαλλικό “bon appétit”. Να επισημάνω επίσης ότι η λέξη απόλαυση εμπεριέχει το καλή. Δεν υπάρχει κακή απόλαυση. Υποψιάζομαι ότι το «δήθεν» λάϊφ στάϊλ βρίσκεται πίσω από αυτήν την κακοποίηση. Και η αγραμματοσύνη. 

Χαρακτηριστικό 12: Ο γύρος του σεφ

Ο γύρος του σεφ είναι η βόλτα που κάνει από τραπέζι σε τραπέζι. Στην Ελλάδα δεν το έχω δει σε πολλά καταστήματα.  Στο εξωτερικό είναι πιο συνηθισμένο.

Ο γύρος είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να δώσει ο πελάτης τις εντυπώσεις και τα σχόλια του στον σεφ. Ο καλός σεφ ακούει, κάνει ερωτήσεις και ευχαριστεί τον πελάτη. Αυτή είναι η εμπειρία μου από την επίσκεψη μου στο εστιατόριο Αρθάκ. Η Έλενα Αρθάκ που έχει τρία αστέρια Michelin όχι μόνο άκουσε τα σχόλια μου, που με βλέπει μια φορά στα 10 χρόνια, αλλά με ρώτησε για το πιο είναι το αγαπημένο μου πιάτο από όσα έχω δοκιμάσει στο εστιατόριο. Όταν της το είπα, ζήτησε να της στείλω ηλεκτρονικό μήνυμα 3 μέρες πριν την επόμενη επίσκεψη μου για να προμηθευθεί την πρώτη ύλη και να το ετοιμάσει.

Στον αντίποδα, ο νάρκισσος σεφ μιλάει ασταμάτητα για τον εαυτό του, ενώ ο πελάτης μάταια προσπαθεί να αρθρώσει μια πρόταση. Αυτή ήταν η εμπειρία μου σε ένα ελληνικό εστιατόριο το οποίο δεν ονοματίζω. Ο σεφ μας είπε πόσο διάσημος είναι, δεν ρώτησε καν αν μας άρεσε το φαγητό, και μετά έφυγε.

Μια εναλλακτική προσέγγιση που είναι πολύ διαδεδομένη στα ελληνικά καταστήματα είναι να ερωτάται ο πελάτης όταν πληρώνει τον λογαριασμό πως ήταν το γεύμα. Αυτός που ερωτά όμως δεν είναι ο σεφ αλλά ο υπεύθυνος σάλας ή ο σερβιτόρος του τραπεζιού. Ενίοτε και ο ιδιοκτήτης που κάθεται στο ταμείο. Από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα.

Taverna Strofi, Perama, Attica, Greece – Ταβέρνα Στροφή, Πέραμα, Αττική

Taverna Strofi is in Perama, a remote neighborhood of the port of Piraeus.  “Pera” in Greek means “far”. The name of the area literally means the “far away place”. I will let the photos describe the food. Service is good, and value for money above average.

Η Ταβέρνα Στροφή βρίσκεται στο Πέραμα, Αξίζει η μετάβαση, όπως θα δείτε και από τις φωτογραφίες. Καλή εξυπηρέτηση, και σχέση αξίας προς τιμή.

Taverna Strofi – Sea urchin eggs. Photo:Nikos Moropoulos

Sea Urchin Eggs – Αχινοσαλάτα

Taverna Strofi – Razor Clams. Photo: Nikos Moropoulos

Razor Clams – Πετροσωλήνες

Taverna Strofi – Venus clams. Photo: Nikos Moropoulos

Venus Clams – Κυδώνια

Taverna Strofi – Calamari. Photo: Nikos Moropoulos

Calamari – Καλαμαράκια

 

 

By the breaking wave: Tavern “Ta Kymata” in New Epidavros, Greece (Παρα θιν’ αλος: Ταβερνα “Τα Κυματα” Νεα Επιδαυρος, Ελλας)

I continue to be in the “breaking wave” mood, in spite of the fact that the first autumn rain drops pelted the dry soil since yesterday.

Three and a alf years ago I wrote about Nikos Varverakis’ tavern in New Epidavros.

Today I return to find the same values and, fresh seafood, fresh as ever, and cooked with respect to Nature.

Epidavros, Asclepeion

It is only natural to visit Nea Epidavros (a small village 20 km northeast of Palea Epidavros) and Nikos Varverakis’ tavern after a visit to the Theater and the Asclepeion in Palea Epidavros.

The first thing I asked for was the octopus. I remembered that last time I had tasted it simmered in wine and it was delicious.

Octopus cooked in wine

I was not disappointed. First of all, the octopus was small, which means fished locally. Second, the head was “dirty”, which means untouched, with all the delights of the sea left intact.

This is the reason why seafood is better consumed fresh. Can you imagine eating a frozen octopus with a “dirty” head? I cannot.

Octopus – detail

However, it is not enough to have a really fresh small octopus. Cooking it is a real challenge, as it can be so easily destroyed.

Nikos is a master in simmering the octopus in wine until it reaches perfection. The sauce was so good, that whatever was left I ate with the fish!

Vlita

The greens that accompanied the fish were vlita, boiled to perfection, served with real olive oil.

One of the most abused greens, vlita, when fresh and young is so tender that it is usually overboiled and destroyed, losing its colour to a murky muddy green-grey.

Not in Nikos’ tavern. Silky leafs, melting in your mouth, with tasty olive oil that dressed them adequately to the extent that no lemon was needed.

Fried cod

Now to the fish. Nikos recommended – and of course I accepted – fried cod.

Cod fished in the local waters is a small fish, nothing compared to the 5-10 kg fish of the Atlantic.

It is tasty, has very few bones, but it has to be super fresh, otherwise it is no good.

Not to mention the frying. The oil has to be “fresh” because the flavor of the flesh is very subtle. A reused oil can spoil a perfectly good fish.

Not in Nikos’ tavern.

The cod was fried to perfection, and it was so fresh that I could literally see the gelatin flowing out of the fish.

Needless to say, I will – one day – return.

“Except for the times of suffering, as of fear, I would think that the worst moments are those of pleasure because the hope for them and the memory of them, which occupy the rest of our lives, are better and much more pleasant than the pleasures themselves.”

Memorable sayings of Filippo Ottonieri, Giacomo Leopardi

Fishtavern “Cavouri”, Marathon Beach: By the (breaking) sea wave

I continue to be in a “breaking sea wave” mood, and there is no better place to have lunch when you are in this mood than the beach itself, especially when the tables are less than one meter away from the breaking wave!

There was a nothern wind of medium strength, and the wave was breaking indeed!

The fresh wind comes from the Aegean, passing from the Southern tip of Evoia.

This wind has a cleansing effect on me.

It strips away all the mumbo-jumbo that clutters my Being and helps me see into my true (authentic) nature.

The breaking sea wave is my satori catalyst.

Unfortunately this glimpse into the true me does not last for very long.

However, I consider myself fortunate that it lasts even for a few seconds.

In any case, having achieved the “satori” state, I had to go for the unadulterated, pure taste of the fish.

The colorful salad that came as a prelude, acted as an evangelist for the main course.

A fresh sea bass, grilled to perfection.

Words fail me.

In addition to the subtle aroma of the sea, I was deeply absorbed by the gelatinous texture of the moist flesh.

The more fresh the flesh, the higher the gelatine effect.

Absolutely delicious!

But I must confess that a thought crossed my mind.

Given the quality of the fish, how would it be to have half of it served raw by Mizutani, and the other half grilled?

For the time being I will stay with the thought stuck in my mind. It may be a while before Mizutani visits Marathon.

Fresh grapes, cut a minute ago from the vines providing the very welcome shade, took away the aromas of the sea and brought Dionyssus to the table.

Ora sono ubriaco

d’ universo

I am now drunk

from the universe

(Giuseppe Ungaretti)

Damianos Fish Tavern, Ambelas, island of Paros, Greece

Update

The fish tavern has closed.

In its place today you can find the “Blue Oyster” bar/restaurant.

Original Article

A touch of the unforeseen landed me on the island of Paros for a short visit in October. The tourist season in Paros is very short, only three months, June, July, September. As a result in the first half of October the options for a decent meal to the visitor are limited.

Initially I wanted to go to Ventouris, a fish tavern I have enjoyed in the past, but as I have heard the tavern was closed. Instead, I opted for the fish tavern of Damianos, 100 meters from Ventouris. Here is my report.

The tavern is literally by the sea. However, the days before my arrival there were quite strong winds that prevented the fish boats from fishing. The result is that the fresh fish available was minimal (literally). When nature tries you you have to resort to the means by which man has been able to preserve food. In this case, salt curing provided the answer to the question: “what  do you recommend for today?”

Salt cured red mullet with garlic and rosemary

Manos brought to me the red mullet fillets that have been salt cured, then thoroughly cleaned from the salt and stored in olive oil, thin slices of garlic and rosemary. The taste was wonderful, intense, full of flavor, and the flesh juicy and firm. Eduardo, the Peruvian who has made Paros his home for the last 15 years, told me the story of the dish. It started from a village on the Peloponnese and was modified by Damianos, the owner of the tavern.

Salt cured sardines – frissa

The next delicacy was salt cured frissa, the large sardine fished in the waters of the Aegean.  Here what impressed me was the balance of the salty taste, and the moist flesh of the fish. One thing is obvious, Damianos knows how to salt cure fish!!!

Potatoes with onions and capers

The island of Naxos can be seen from Ambelas. It is less than 5 nautical miles away. Manos told me that they had received some nice potatoes from Naxos. they boiled them, dressed them with olive oil, and served with parsley, onions and capers which grow in abundance on Paros. I Was lucky to taste this dish, that in its simplicity was magnificent!!!! The flesh of the potato was sweet, soft and almost creamy. The combination with the onions and the capers was harmonious.

Vegetables

This dish of assorted vegetables came to partner with the main protein dish of the meal, chick peas!!! Chick peas  grown on the island of Paros are limited in quantities but delicious. They cook them in the oven with plenty of onions and herbs (mainly oregano). They are soft, tender, and have smoky flavor.

Chick peas

At the end, a simple and delicious local sweet, called “patsavouropita”, literally translated as “rag-pie”. It is made with fillo, and a mix of eggs, milk, flower, and a bit of lemon peel.

Eating is Damianos was a pleasure of discovery of the technique and joy of salt curing done with expertise and skill. But the potatoes with the onions and the capers topped the bill for me as the simplest and most flavorful dish. Talking to Eduardo after the meal, he promised to me that next time (assuming that fish and seafood will be available) he will prepare the original Peruvian cheviche. For those who have tasted the original Peruvian cheviche, this sounds like a very good reason for another quick visit to Paros. Thank you Eduardo, Manos, and Thodoris, for a wonderful meal and your hospitality.

Au revoir!

Tavern Afthoni, Pyrgadikia, Halkidiki, Greece – Ταβερνα Αφθόνη, Πυργαδικια Χαλκιδικης

Παρολη τη θλιψη μου για την καταστροφη της Αττικης, δεν προκειται να μηρυκασω για μια ακομα φορα τα ιδια και τα ιδια, περι κρατους, λαου, καταπατητων, ληστων και αποκεφαλιστων, ειδολολατρων και ιουδαιων. Δεν εχει πια νοημα.

Θα γραψω λιγα λογια για ενα μικρο ταβερνακι στο χωριο Πυργαδικια στη Χαλκιδικη, την Αφθόνη. (Η καλη  μου η φιλη η Γιαννα με ρωτησε στο σχολιο της, και της απαντησα οτι την ανακαλυψη της ταβερνας της δεσποινας την οφειλω στον Βασιλη, τον κυρη του Βιραγγα, που παρολον οτι ειναι μερακλης μαγειρας, με παροτρυνε να δοκιμασω τα καλα της δεσποινας! ειναι αυτο που λεμε, ρωτοντας πας στην πολη! το θεμα βεβαια ειναι ποιον ρωτας!)

Η Αφθόνη, ηταν μια τοποθεσια στη Μικρα Ασια, δεν ξερω ακριβως που, και τη μετεφεραν μαζι τους οι προσφυγες στη Χαλκιδικη.

Η Ταβερνα διευθυνεται απο τη Δεσποινα, μια ευγενικη και δραστηρια γυναικα που ειναι παντου. Και στην κουζινα και στο σερβιρισμα.

afthoni1 Η πρωτη γευση αποτελεσε και την μεγαλη εκπληξη της επισκεψης, γιατι ηταν για μενα πρωτογωρη. Τηγανητα μυδια.

musselsΕλα ομως που δεν ειναι τα συνηθισμενα, μυδια, αλλα απο την Ολυμπιαδα, λιγο παραδιπλα δηλαδη. Τετοια ζουμερη νοστιμια αψογα τηγανισμενη και σερβιρισμενη χωρις αλλατια και αλλα, δεν θα βρειτε σε πολλα μερη!

mussels1Δειτε το σχημα και θα αρχισετε να καταλαβαινετε τι εννοω. Συνηθως τα μυδια που τρωμε τηγανητα ειναι ελλειψοειδη μαλλον πεπλατυσμενα. Εδω εχομε σφαιροειδη και μαλλον σφαιροειδεστατα! Οσο για το τι υπαρχει εντος, προκειται περι κυψελης αρωματων θαλασσινων και υφης που χωρις να ειναι σκληρη, σου αφηνει ολοκληρη την αισθηση της σαρκας του μυδιου.

Προσοχη! Μην κανετε το λαθος να παρετε σαγανακι τα μυδια, μονο τηγανητα! Το σαγανακι ειναι εφευρεση για την αναλωση των αγευστων και αοσμων θαλασσινων αγνωστου προελευσεως και φρεσκαδας! Αυτο δεν αναφερεται στην καλη Δεσποινα, αλλα στην βαρβαρη εφευρετικοτητα της συμπαθους ταξεως των σσαβουρατζηδων επαγγελματιων της εστιασης.

shrimp1 Οι ψητες γαριδες ενα γλυκισμα, ζουμερες και κοτσωνατες.

skoubriΤο σκουμπρι στα καρβουνα μια αποθεωση αρωματων και σαρκωδους υφης!

Και οπως σημειωσε το δεσποιναριον, ολα αυτα με ουζακι!  Και μετα υπνακι κατω απο τα δεντρα, γιατι ο πολιτισμος ειναι καθημερινη υποθεση, και ο μεσημεριανος υπνακος μεγα πολιτιστικο αγαθο για ολιγους και μερακληδες!

Ευγε στη Δεσποινα και στον ψηστη συζυγο της, και με το καλο να τους ξαναδω!

Η ραψωδια γευσεων και αρωματων εκλεισε με τραγανιστο πεντανοστιμο καρπουζι απο τα Πλανα, ενα χωριο στο οροπεδιο του Χολομωντα.

Dourambeis Fish Restaurant in Mikrolimano, near Piraeus, Greece – Δουραμπεης στο Μικρολιμανο

Σημερα θελω να παμε στο Δουραμπεη στο Μικρολιμανο για μεζεδακια και ψαρακια.

Μια παραδοσιακη δυναμη καλου φαγητου, ο Δουραμπεης σημερα προσφερει ενα ομορφα διαμορφωμενο και δροσερο καλοκαιρινο ντεκ.

Το καλοκαιρινο ντεκ
Το καλοκαιρινο ντεκ

Η αρχη εγινε με αχινοσαλατα τελεια και γευστικωτατη.

Αχινοσαλατα
Αχινοσαλατα

Μετα το λουτρο στις αναλαφρες γευσεις ακολουθησε η αρμονια γευσεων απο τους πετροσωληνες.

Πετροσωληνες
Πετροσωληνες

Η σως στους πετροσωληνες ηταν ενα αριστουργημα, αξιζε δεκα φορες και παραπανω η επισκεψη και μονο για αυτη την αρμονια γευσεων!

Καλαμαρι
Καλαμαρι

Για να καταλαβετε την ενταση και τη διαρκεια της γευσης, εντυσα τη ροδελα του καλαμαριου με τη σως και πηγα για μια ακομη φορα στα ουρανια!

Καραβιδοψυχα
Καραβιδοψυχα

Επιτελους! Καραβιδοψυχα υπεροχα τηγανισμενη, με λιγο πιπερακι, χωρις μαγιονεζα!  Πολιτισμος θαλασσινος και αληθινος!

Κατσουλες
Κατσουλες

Κι ερχομαστε στις αδιαμφισβητητες σταρ του τραπεζιου, τις υπεροχες κατσουλες (Xyrichtys novacula), που οσο ομορφες ειναι να τις βλεπεις αλλο τοσο γευστικες ειναι να τις απολαμβανεις τηγανισμενες σε βουτυρο! Ζητησα απο τον σεφ να βαλει βουτυο γιατι αυτο ψαρακι θελει το βουτυρο του!

Τηγανητες Κατσουλες
Τηγανητες Κατσουλες

Δεν το συζητω, μοναδικες γευσεις ελληνικες, η σαρκα του ψαριου αυτου ειναι σαν το μεταξι! Και μοσχοβολα θαλασσα!

Το τηγανισμα ηταν εργο μαεστρου, που ξερει καλα το ψαρι και το τηγανι!

υγ. Στα αγγλικα το ψαρακι λεγεται Pearly razorfish.

“Niko’s Tavern in New Epidavros – Η Ταβερνα του Νικου στην Νεα Επιδαυρο

Στη Νεα Επιδαυρο, εκει ακριβως που τελειωνει ο δρομος, φατσα στο λιμανακι για τα αλιευτικα, υπαρχει η ταβερνα του Νικου. Το επισημο ονομα ειναι “το κυμα”, αλλα ολι τον ξερουν με το ονομα του, απο την εποχη που εδω και χρονια, οταν η περιοχη ηταν μονο κτηματα και τιποτε αλλο, ο παππους Νικος ανοιξε αυτο το μαγαζακι.

In the small community of Nea Epidavros, where the road ends and you arrive at the small fishing port, you can find the tavern of Nikos. Its official name is “To Kima”, bit everyone knows it by the name of its proprietor, Nikos. The tavvern goes three generations back, to the grandfather of Nikos, who started it when there was practically no one in the area, but oranges and lemons. 

 

Αποψη προς το λιμανακι των αλιευτικων
Αποψη προς το λιμανακι των αλιευτικων - The small fishing port

Η τοποθεσια ειναι ησυχη, ακομη και νταλα καλοκαιρι, ποσο περισσοτερο σημερα, 25 Μαρτιου. Καθεσαι στα τραπεζακια που εχει εξω και ακους τα πουλακια να τραγουδουν, και το κυμα να σκαει πεντε μετρα παρακατω.

The area is very quite, even during the summer, let alone today, the 25th March. You sit down, 5 meters from the sea, and you listen to the concert of the birds and the sounds of the sea.

 

Η ταβερνα του Νικου - Niko's tavern
Η ταβερνα του Νικου - Niko's tavern

 Στην περιπτωση του Νικου θα μπορουσε να ισχυσει οτι πουλαει τοποθεσια και μονο. Οχι ομως! Ιδου οι αποδειξεις.

With such an advantage, Nikos could sell only “location”. However, this is not the case. Here is the proof.

 

Βρουβες
Βρουβες - Greens

Ειχα απειρο καιρο να φαω βρουβες. Και ομως, ο Νικος τις εχει και τις σερβιρει βρασμενες στην εντελεια, λαχταριστες, με ελαιολαδο που παραγει στο κτημα του. Δεν υπαρχει ωραιοτερος τροπος να ξεκινησεις το γευμα απο αυτη την πικρη και μεταξενια γευση που κοντραρει με το λεμονι.

It was a long time ago when I last tasted the greens called “vrouves” in Greek. They are bitter and silky soft, when cooked properly, and go very well with lemon and olive oil. There is no better way to start a meal. They were divine!

 

Χταποδι ξυδατο - Octopus with vinegar
Χταποδι ξυδατο - Octopus with vinegar

Ακολουθησε το υπεροχο μαγειρευτο χταποδακι που λοιωνει στο στομα και σε πλημμυριζει με τα αρωματα του.

The octopus that followed was cooked in its own juice with a touch of salt and vinegar. Exquisite taste and texture, this dish alone deserves the visit!

 

Σαφριδι
Σαφριδι - Safridi

Το ψητο σαφριδι που ηρθε στη συνεχεια ηταν μια αποθεωση της θαλασσας, γεματο αρωματα και νοστιμια.

Safridi is a surface fish that is considered to be second rate. It arrived grilled to perfection, and it was fresh as the daisies in the nearby field.

 

Μπαρμπουνια στη σχαρα
Μπαρμπουνια στη σχαρα - Grilled red mullets

Κλεισαμε με μπαρμπουνια στη σχαρα, μια πολυ επικινδυνη αποπειρα, αν λαβει κανεις υποψη οτι το μπαρμπουνι ειναι πολ ευαισθητο και σχετικα μικρο ψαρι, οποτε μπορει να καει, να διαμελισθει, και εν γενει να ταλαιπωρηθει στη σχαρα στα χερια ενος μετριου ψηστη.  Στο Νικο ομως το ψησιμο ηταν στην εντελεια, η σαρκα ηταν ζουμερη και σφιχτη, και τα αρωματα εκαναν τις γατες της γειτονιας να στησουν τρελλο χορο.

We concluded the lunch with grilled barbounia  (red mullets). they were perfectly grilled and full of taste. The flesh was firm and jiucy.  

 

Η παραλια
Η παραλια - The Beach

Αξιζει λοιπον να παρεις το αυτοκινητο και να ταξιδεψεις τα 120 χιλιομετρα απο την Αθηνα προς τη Νεα Επιδαυρο, οι ευωδιες και η γαληνη του μερους σε ανταμοιβει. Οσο για τον λογο “αξια προς τιμη” μιλαμε για υψηλα μεγεθη! 

In the context of a visit to the ancient theater of Epidavros, providing you can do a retour, come to Nikos for lunch. You will not regret it.

Fishtavern Giorgakis, Kakia Thalassa, Keratea, Attica – Ψαροταβερνα “Γιωργακης”, Κακια Θαλασσα, Κερατεα, Αττικη, Ελλας

Η Ελλαδα ποτε δεν πεθαινει, και για του λογου το αληθες, σας παρουσιαζω την ψαροταβερνα “Γιωργακης”, στην Κακια Θαλασσα Κερατεας. Δυο βηματα απο την Αθηνα, ιδεωδης προορισμος για γρηγορη αποτοξινωση, εξαισιο ψαρι σε λογικες τιμες και μια ησυχια και γαληνη που διαρκει μεχρι που κλεινουν τα σχολεια. Για οσους ενδιαφερονται, το τηλεφωνο (το ζητησε η Βουλη) ειναι 22990 28444.

Η θεα απο το Γιωργακη
Η θεα απο το Γιωργακη

Η Κακια Θαλασσα ειναι περιπου 5 χιλιομετρα απο την οδο Μαρκοπουλο – Λαυριο. Καθως ερχεσαι απο Αθηνα, στριβεις αριστερα στη διασταυρωση που δεξια σε πηγαινει στην Κερατεα. Μετα απο μια διαδρομη μεσα σε ελαιοδεντρα και πευκα, φτανεις σε δυο μικρους κολπους. Ο πρωτος ειναι αυτος που βλεπεις και απο τη βεραντα της ταβερνας, ενω ο δευτερος ειναι λιγα μετρα παραπερα.

Ο δευτερος κολπος
Ο δευτερος κολπος

Η ταβερνα ειναι στον πρωτο κολπο, ενα χαμοσπιτο πανω στο κυμα, χωρις ταμπελα, που δεν το πιανει το ματι.

Η ταβερνα "Γιωργακης"
Η ταβερνα "Γιωργακης"

Παραδιπλα εχει δυο πελωριες ταβερνες με ταμπελες, πινακες και διαφορα αλλα, το ενστικτο μου ομως με οδηγησε στο χαμοσπιτο, επειδη δεν ειχε καμμια ταμπελα. Ημουν σωστος. Μια επισκεψη στο “Γιωργακη” ειναι ο καλυτερος τροπος να επιβεβαιωσει κανεις την αξια της μινιμαλιστικης ψαραδικης ελληνικης γαστρονομιας που με τεχνη αναδεικνυει την αριστη πρωτη υλη και υλικα.

Μαριδες γλυκισμα
Μαριδες γλυκισμα

Οι μαριδες ηταν γλυκισμα, αφρατες και με τα αρωματα της θαλασσας. Πανδαισια με το καλημερα σας.

Αχινοσαλατα
Αχινοσαλατα

Η αχινοσαλατα γεματη αρωματα εστω και αν δεν φαινεται στην φωτογραφια, οπου αντανακλαται η καλαμωτη στεγη της βεραντας.

Σφυριδα στα καρβουνα
Σφυριδα στα καρβουνα

Εκει ομως που ο “Γιωργακης” αριστευε μετα πολλων επαινων ηταν στο ψαρι. Διαλεξα μια σφυριδα ενος κιλου. Ηρθε ψημενη στην εντελεια, μελωμενη και μοσχομυριστη, μια πανδαισια μοναδικη. Μπορω να πω χωρις επιφυλαξη οτι ειχα χρονια να φαω τοσο σωστα ψημενο ψαρι στην ελλαδα.

Λεπτομερεια
Λεπτομερεια

Δια του λογου το αληθες: απολαυστε την παλλευκη σαρκα, με τους χυμους να την τριγυριζουν, και (δεν μπορειτε να μυρισετε εδω) ολες τις μυρωδιες να σου σπανε τη μυτη! Το λαδολεμονο αψογο, με πραγματικο ελαιολαδο. Περιττο να πω οτι φαγωθηκε αποκλειστικα με το χερι, κοκκαλα και σαρκες και κεφαλι. Το υπερτατο δε μεζεδακι, τα μαγουλα, ανηκουν στις χρυσες σελιδες της ελληνικης γαστρονομιας.

Η εισοδος της ταβερνας
Η εισοδος της ταβερνας

Γεια σου Γιωργακη, θα σου ξαναρθω!

Fishtavern Aristodimos – Ψαροταβερνα Αριστοδημος, Παχη Μεγαρων, Αττικη, Ελλας

Εν αρχη ην η θαλασσαααααα!!!!

Χρυσοβολουσα και πολλα υποσχομενη!

Θαλαττα, θαλαττα!!!!
Θαλαττα, θαλαττα!!!!

Η Παχη ειναι ενα μερος μαγικο, αφου μολις περασεις το στρατοπεδο βρισκεσαι μπροστα σε μια υπεροχη παραλια κι ενα λιμανακι μουρλια, γεματο ψαροβαρκες και ολιγα κοτεροειδη.

Κουκλι σκετο, με το κλωναρι συκιας να βγαινει μεσα απο την προβλητα!
Κουκλι σκετο, με το κλωναρι συκιας να βγαινει μεσα απο την προβλητα!

Ψαροβαρκες παντου, κι ενα κουκλι στη μεση, με ενα κλωναρι συκιας να αιφνιδιαζει τους παντες και να τεινει χειρα φιλιας στο κουκλι!

Αυτα τα διχτυα μπορει να σε δωσουν ευτυχια!
Αυτα τα διχτυα μπορει να σε δωσουν ευτυχια!

Παραδιπλα, βρισκεται ο Αριστοδημος, ψαροταβερνα που μεσα στην απλοτητα και ελλειψη επιτηδευσης μπορει να κλεισει με υπεροχο τροπο την βολτα!

Μπαλκονι στο γαλαζιο
Μπαλκονι στο γαλαζιο

Κι αν δεν φυσαγε τοσο πολυ θα τρωγαμε στο μπαλκονι επανω.

Καλαμαρι γλυκισμα
Καλαμαρι γλυκισμα

Θυμηθηκα τα ανγνωσματα απο τα παλατια του Σουλτανου, που μπερδευανε σκοπιμα τα γλυκα με τα αλμυρα πιατα! Εδω το καλαμαρι ειναι γλυκισμα, φρεσκο μεχρι εξοντωσεως, τηγανισμενο στην εντελεια με ενα αρωμα αφατης λεπτοτητας!

Ραδικια της αποπλανησης
Ραδικια της αποπλανησης

Τα ραδικια με την συγκρατημενη πικρα της επιγευσης ειναι για την αποπλανηση του ουρανισκου που μετα την μεταξενια υφη παραξενευεται απο την πικρα.

Μπακαλιαρος κουφετο
Μπακαλιαρος κουφετο

Ο μπακαλιαρος σερβιριστηκε τηγανητος ως κουφετο απο βαφτιση!

Η καταλευκη σφριγηλη σαρκα με την ευωδια της θαλασσας σε οδηγει στην απωλεια! Πως θα επιστρεψεις μετα στην κανονικη ζωή;

Κι ολα αυτα μολις 40 ανετα χιλιομετρα απο την Αθηνα. Στην επιστροφη ενοιωθα οτι γυριζα απο πολυημερες διακοπες.