An industrial site in Romania some years ago
Πράσινες πιπεριές γεμιστές με ρύζι, παντζάρι και κόκκινη πιπεριά
Το καλοκαίρι στην Ελλάδα θέλει γεμιστά.
Σήμερα βρήκα στον μανάβη υπέροχες πράσινες πιπεριές, παντζάρια, και πράσινα μυρωδικά που σπάγανε τη μύτη. Επειδή μου αρέσουν πολύ τα παντζάρια, και έχουν και πολλές ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό, σχεδόν στα πάντα, η ιδέα γεννήθηκε αυθόρμητα αλλά και φυσιολογικά. Θα μαγειρέψω γεμιστές πιπεριές με παντζάρι.
Υλικά
6 πράσινες μεγάλες πιπεριές
6 φλυτζάνια ψιλοκομμένα ξερά κρεμμύδια
2 φλυτζάνια τριμμένα παντζάρια (στον χοντρό τρίφτη)
1 φλυτζάνι ψιλοκομμένη κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης
2 βολβοί τουρσί
6 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες
2 φλυτζάνια ρύζι καρολίνα
½ φλυτζάνι ψιλοκομμένο μαϊντανό
½ φλυτζάνι ψιλοκομμένο άνηθο
½ φλυτζάνι ψιλοκομμένο βασιλικό
½ φλυτζάνι ψιλοκομμένο δυόσμο
1 κουταλάκι τσαγιού μπούκοβο
3 κουταλάκια τσαγιού χοντρό αλάτι
6 μέτριες πατάτες, κομμένες σε μικρά κομμάτια
1 φλυτζάνι ελαιόλαδο
Τα λαδερά γεμιστά τουρκιστί λέγονται «γιαλαντζί ντολμά».
Η Μαριάννα Γερασίμου στο βιβλίο της «Η Οθωμανική Μαγειρική» μας θυμίζει κάτι που έλεγαν οι Αρμένιοι αρχιμάγειροι: «Όταν μαγειρεύεις γιαλαντζί ντολμά, δεν θα λυπηθείς το λάδι, κλείσε τα μάτια και άδειασε του.»
Παρασκευή
Η παρασκευή της γέμισης είναι απλή, αλλά χρειάζεται προσοχή. Στην αρχή τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια με το σκόρδο έως ότι το κρεμμύδι πάρει ένα χρυσαφί χρώμα. Μετά προσθέουμε το τριμμένο ωμό παντζάρι και ανακατεύουμε καλά. Το παντζάρι δεν το μαγειρεύουμε πριν το βάλουμε στο μείγμα της γέμισης. Αφαιρούμε τα φλούδια του βολβού και μετά τον περνάμε από τον χοντρό τρίφτη.
Αφού αναμιχθεί καλά το παντζάρι, προσθέτουμε όλα τα άλλα υλικά στο μείγμα και αφήνουμε να κρυώσει λίγο. Γεμίζουμε τις πιπεριές, προσθέτουμε τις πατάτες στο ταψί. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 1 ώρα.
Σερβίρισμα
Οι πιπεριές πρέπει να ξεκουραστούν για περίπου 30 λεπτά πριν τις σερβίρουμε.
Τι πίνουμε: Το πιάτο πάει και με δροσερή μπίρα και με δροσερό άσπρο κρασί όπως η μαλαγουζιά, ή ένα ροζέ.
Στρόμπολι με ζαρζαβατικά
Η φαντασία των Ιταλών και η αφθονία των καλών προϊόντων έχει δημιουργήσει στη διαδρομή του χρόνου «οικογένειες» πιάτων, που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, αλλά διαφοροποιούνται ως προς κάποια χαρακτηριστικά τους. Μια τέτοια οικογένεια είναι τα πιάτα που γίνονται με βάση τη ζύμη της πίτσας. Αυτή η οικογένεια έχει τρία επιφανή μέλη. Την πίτσα, το καλτσόνε, και το στρόμπολι.
Το Στρόμπολι είναι ένα μικρό ηφαιστειακό νησί στην Τυρρηνική Θάλασσα. Η ονομασία του στα ελληνικά είναι Στρογγύλη. Είναι πιθανότατο η ονομασία Στρόμπολι να είναι παραφθορά της Στρογγύλης. Το 1948 ο Ιταλός σκηνοθέτης Ρομπέρτο Ροσσελίνι σκηνοθέτησε την ομώνυμη ταινία με θέμα μια Λιθουανή πρόσφυγα που παντρεύεται έναν εντόπιο νησιώτη, αλλά δεν γίνεται αποδεκτή από την κοινότητα. Η Σουηδή πρωταγωνίστρια Ίνγκριντ Μπέργκμαν ανέπτυξε ερωτικό δεσμό με τον σκηνοθέτη Ροσσελίνι. Η σχέση αυτή προκάλεσε σάλο εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ επειδή και οι δύο ήταν παντρεμένοι. Οι ΗΠΑ συγχώρεσαν την Μπέργκμαν το 1965, όταν της απένειμαν το Όσκαρ για την ταινία «Αναστασία».
Το πιάτο στρόμπολι γεννήθηκε την δεκαετία του 1950 στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ. Ο Νατ Ρομάνο, ιδιοκτήτης του ομώνυμου ιταλικού εστιατόριου στην μικρή πόλη Έσσινγκτον της Πενσυλβανίας, μια μέρα έφτιαξε ένα πιάτο με αλλαντικά, μοτζαρέλα και ζύμη πίτσας. Αντί όμως να αφήσει απλωμένα τα υλικά, τύλιξε τη ζύμη και τα υλικά σε ένα ρολό και έτσι γεννήθηκε το στρόμπολι.
Η συνταγή που σας προτείνω σήμερα είναι μια παραλλαγή που έφτιαξα για να χρησιμοποιήσω τα ζαρζαβατικά (μελιτζάνα, πιπεριά, σέλινο, ντομάτα) που έκοψα από τον κήπο, παντρεμένα με κασέρι, μετσοβόνε και σύγκλινο.
Υλικά για τη ζύμη
- 3 φλ αλεύρι λευκό
- 1,5 φλ νερό σε θερμοκρασία 45 βαθμών Κελσίου
- 1 κ.τ.γλ ζάχαρη
- 2 κ.τ.σ ελαιόλαδο
- 2 κ.τ.γλ αλάτι
- 1 φακελάκι ξερής μαγιάς
Παρασκευή της ζύμης
Σε ένα μεγάλο μπολ αναμειγνύομε το νερό, την μαγιά, ένα κουτάλι σούπας λάδι και την ζάχαρη. Αφού ανακατέψουμε καλά, προσθέτουμε σιγά σιγά 1,5 φλυτζάνι αλεύρι και αναμειγνύουμε είτε με το χέρι είτε στο μίξερ. Στο σχετικά υγρό μίγμα προσθέτουμε το αλάτι και το υπόλοιπο αλεύρι, και συνεχίζουμε το ανακάτωμα μέχρις ότου έχουμε ένα ομοιογενές ελαστικό μίγμα.
Καλύπτουμε το ζυμάρι με το υπόλοιπο ελαιόλαδο και αφού το απορροφήσει, το πασπαλίζομε με αλεύρι και το τοποθετούμε σε ένα μπολ που του δίνει περιθώρια να διπλασιαστεί σε όγκο. Καλύπτομε με πλαστική μεμβράνη και μία βαμβακερή πετσέτα, και αφήνουμε να αφρατέψει για τουλάχιστον μία ώρα.
Υλικά για τη γέμιση
| 2 φλ τριμμένο κασέρι 1 φλ τριμμένο μετσοβόνε 1 φλ σύγκλινο κομμένο σε μικρούς κύβους 1 μεσαίο κρεμμύδι, κομμένο σε κυβάκια 1 ώριμη ντομάτα τριμμένη σε χοντρό τρίφτη 2 μελιτζάνες τσακώνικες κομμένες σε ροδέλες 1 πράσινη πιπεριά ψιλοκομμένη | Λίγα φύλλα φρέσκο σέλινο Λίγα φύλλα φρέσκο δενδρολίβανο Λίγα φύλλα φρέσκια ρίγανη Λίγο αλάτι Λίγο μαύρο πιπέρι 1 αυγό |
Παρασκευή της γέμισης
Σε ένα τηγάνι σε μέτρια φωτιά μαραίνουμε το κρεμμύδι και προσθέτουμε την ντομάτα, και την πιπεριά. Αφού βράσουν όλα μαζί για λίγο, προσθέτουμε τις μελιτζάνες, το σέλινο, δεντρολίβανο και τη ρίγανη, το αλάτι και το πιπέρι και αφήνουμε να μαλακώσουν για 10 περίπου λεπτά. Σβήνουμε τη φωτιά και αφήνουμε το μίγμα να κρυώσει πλήρως.
Αφού κρυώσει εντελώς η γέμιση, κόβουμε το ζυμάρι στα δύο και ανοίγουμε κάθε κομμάτι σε ένα ορθογώνιο διαστάσεων 20 επι 35 εκ. Προσέχουμε να μην είναι πολύ λεπτό το φύλλο, γιατί θα σκάσει και θα διαλυθεί το στρόμπολι.
Με ένα πινέλο αλείφουμε με το χτυπημένο αυγό την μία μικρή πλευρά του ορθογωνίου, και ελαφρά τις δύο μεγάλες πλευρές. Απλώνουμε τριμμένο κασέρι στη ζύμη, μετά λίγο από το κρύο μίγμα ζαρζαβατικών, μετά λίγο μετσοβόνε, και στο τέλος σύγκλινο. Τυλίγουμε προσεκτικά κατά μήκος της μεγάλης διάστασης και φροντίζουμε να είναι καλά «σφραγισμένο» το στρόμπολι. Τέλος, με ένα πιρούνι πιέζουμε τα άκρα για να κολλήσουνε μεταξύ τους.
Με το πινέλο αλείφουμε την επιφάνεια των στρόμπολι με το αυγό. Αν θέλετε τα στρόμπολι ξεροψημένα, καλό είναι να τα χαράξετε εγκάρσια. Εγώ τα προτιμώ ζουμερά, κι έτσι δεν τα χαράζω.
Τοποθετούμε τα δύο στρόμπολι σε προθερμασμένο φούρνο (225 βαθμοί Κελσίου) και ψήνουμε για 20 – 25 λεπτά.
Σερβίρισμα
Βγάζουμε από τον φούρνο και τα αφήνουμε να ηρεμήσουν για 15 λεπτά. Κόβουμε το ρολό εγκάρσια σε φέτες και σερβίρουμε με μια παγωμένη μπύρα ή ένα αγιωργίτικο.
Το μετσοβόνε δίνει μια έντονη γεύση στο μίγμα, και το απογειώνει. Δένει δε εξαιρετικά με το σύγκλινο, που είναι και αρωματικό και νόστιμο.
Σημείωση: Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 20 Ιουλίου 2015 στον ιστότοπο bostanistas.gr.
Ηπίως αλίπαστο σκουμπρί
Προτιμώ το σκουμπρί, όπως και όλα τα λιπαρά ψάρια ηπίως αλίπαστα.
Ηπίως αλίπαστο είναι το ψάρι που έχει μείνει σε ήπιο διάλυμα νερού και αλατιού για 2 ώρες.
Το κύριο χαρακτηριστικό του ηπίως αλίπαστου σκουμπρίου είναι ότι ότι η υφή του παραπέμπει σε φρέσκο σχεδόν ωμό ψάρι, αφού το αλάτι έχει μόνο δώσει μια υπέροχη γεύση χωρίς όμως να επισκιάζει την αυθεντική γεύση του ψαριού. Σε συνδυασμό με φρέσκο ελαιόλαδο και χυμό λεμόνι είναι ένας υπέροχος μεζές.
Ο Γιαπωνέζος σεφ Naomichi Yasuda ισχυρίζεται ότι το καλύτερο σούσι γίνεται με ολόφρεσκο ψάρι που έχει προηγούμενα καταψυχθεί.
Αυτό κάνω και εγώ με το σκουμπρί. Βάζω τα φρέσκα ψάρια σε μια λεκάνη με πολύ νερό και πάγο για τέσσερις περίπου ώρες για να φύγει το αίμα και μετά τα βάζω στον καταψύκτη. Τα αποψύχω λίγο πριν τα παρασκευάσω. Η διαδικασία αυτή σκοτώνει όλα τα παράσιτα και με κανένα τρόπο δεν χαλάει το ψάρι, αρκεί να μπει στην κατάψυξη φρέσκο. Στη συνέχεια φιλετάρω το σκουμπρί και αφαιρώ τη σκληρή πέτσα που έχει. Αν δεν θέλετε να μπείτε στον κόπο, ζητείστε να το κάνει ο ψαράς σας.
Υλικά
2 κιλά σκουμπρί φιλέτο, χωρίς την διαφανή σκληρή μεμβράνη που το περιβάλει
2 λίτρα νερό
2 κούπες χοντρό θαλασσινό αλάτι
½ κούπα ελαιόλαδο
1 λεμόνι στυμμένα
Παρασκευή
Εμβαπτίζουμε τα φιλέτα στο διάλυμα με το χοντρό αλάτι και το νερό, προσθέτοντας 2 κούπες θρυμματισμένο πάγο. Τα αφήνουμε 2 ώρες.
Στη συνέχεια στεγνώνουμε τα φιλέτα σε χαρτί απορροφητικό και τα τοποθετούμε σε μια πιατέλα. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο και τα αφήνουμε 10 λεπτά πριν τα σερβίρουμε.
Σερβίρισμα
Προσθέτουμε σταγόνες από χυμό λεμονιού στο ψάρι πριν το σερβίρουμε. Συνοδεύουμε με φρέσκο ψωμί και τσίπουρο, ή ούζο, ή ένα δροσερό λευκό κρασί με οξύτητα και σώμα, όπως το ασύρτικο.
Vincent van Gogh: The Potato Eaters
Van Gogh painted the potato eaters in 1885, in Nuenen.
He hoped that the picture would gain him entry into the Parisian art scene.
But the picture was very dark and the human figures suffered from many drawing errors for Vincent’s goal to be achieved.
In 1890 Vincent was interned in a psychiatric asylum in Saint Remy, near Arles.
He decided to rework the potato eaters and started sketching human figures around a table.
He did not manage to paint a new version of the potato eaters.
Four People Sharing a Meal
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Nuenen, Maart-April 1885
chalk on paper, 20.9 cm x 34.6 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Studies of the Interior of a Cottage, and a Sketch of ‘The Potato Eaters’
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Nuenen, March-April 1885
chalk on paper, 21.3 cm x 34.6 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Study for ‘The Potato Eaters’
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Nuenen, April 1885
oil on canvas, 33.6 cm x 44.5 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Letter from Vincent van Gogh to Theo van Gogh with sketch of The Potato Eaters (recto)
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Nuenen, 9 April 1885
pen and ink on paper, 20.7 cm x 26.4 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
The Potato Eaters, Currently on view
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Nuenen, April-May 1885
oil on canvas, 82 cm x 114 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
The Potato Eaters
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Nuenen, April 1885
lithograph on paper, 31.2 cm x 39.6 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Sketches of Figures Seated at a Table
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Saint-Rémy-de-Provence, March-April 1890
pencil on paper, 31.9 cm x 23.9 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Interior with Two Figures Eating
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Saint-Rémy-de-Provence, March-April 1890
pencil on paper, 24.4 cm x 32.0 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Three Figures Eating
Vincent van Gogh (1853 – 1890), Saint-Rémy-de-Provence, March-April 1890
pencil on paper, 24.4 cm x 25.3 cm
Credits (obliged to state): Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Vincent van Gogh, ‘Interior with Five Figures Around a Table’, March-April 1890,
pencil on paper, 23.2 x 32 cm,
Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Foundation)
Ρεβίθια στη γάστρα με … απορρίμματα
Το προσιούτο ή το χαμόν είναι ένα μπούτι χοιρινό. Γύρω γύρω έχει λίπος και πέτσα. Στα παντοπωλεία πριν κόψουν φέτες από ένα μπούτι αφαιρούν την πέτσα και το λίπος και τα πετάνε στον κάδο των απορριμμάτων. Όμως αυτά τα κομμάτια που ρίχνονται στα απορρίμματα έχουν αρώματα και νοστιμιά που αναδεικνύονται με τον καλύτερο τρόπο αν προστεθούν σε μια γάστρα με όσπρια, και επιτείνουν το μέλωμα.
Για το λόγο αυτό κάθε φορά που αγοράζω προσιούτο ή χαμόν, προσπαθώ να εξασφαλίσω όσα περισσότερα κομμάτια από το λίπος και την πέτσα μπορώ, πείθοντας την πωλήτρια να μην τα πετάξει εις τον κάδο απορριμμάτων, αλλά να μου τα δώσει. Το μεγαλύτερο όλων βέβαια είναι το κόκκαλο, αλλά στατιστικά είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει κανείς. Στον μεσαίωνα υπήρχαν στην Ευρώπη γυρολόγοι που περιφερόντουσαν στα φτωχά νοικοκυριά και πωλούσαν «χρόνο χρήσης» από κόκκαλα που προέρχονταν από καπνιστό ή /και αλίπαστο χοιρινό κρέας. Έτσι μια νοικοκυρά που δεν μπορούσε να αγοράσει κρέας αγόραζε την χρήση ενός κόκκαλου για ορισμένο χρόνο, για νοστιμίσει το φαγητό που είχε στην χύτρα χωρίς να κάνει μεγάλα έξοδα.
Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να βρείτε τα «απορρίμματα», μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με ψιλοκομμένο guanciale.
Υλικά
| 4 κούπες ρεβίθια, που έχουν μείνει στο νερό για 24 ώρες 2 κούπες λίπος από προσιούτο ή χαμόν 4 ψιλοκομμένα ξερά κρεμμύδια μεσαίου – μεγάλου μεγέθους 4 ψιλοκομμένες καυτερές πράσινες πιπεριές 1/2 κούπα φρέσκια ρίγανη | 1/2 κούπα φύλλα δενδρολίβανου 4 φύλλα δάφνης 1 κουταλιά της σούπας χοντρό αλάτι Μεσολογγίου 1 πρέζα χοντροκομμένο μαύρο πιπέρι 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο 4 κούπες νερό |
Παρασκευή
Τσιγαρίζουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά το λίπος και την πέτσα για τουλάχιστον δέκα λεπτά και στη συνέχεια προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια και τις πιπεριές. Αφού συγχρωτισθούνε τα υλικά για τα καλά, προσθέτουμε τα πράσινα μυρωδικά και σβήνουμε τη φωτιά.
Βάζουμε τα ρεβίθια σε μια γάστρα, προσθέτουμε το νερό, και όλα τα τσιγαρισμένα, ανακατεύουμε καλά και τοποθετούμε χαρτί ψησίματος στον φούρνο πριν καλύψουμε τη γάστρα με το καπάκι της.
Ψήνουμε για 3 ώρες στους 180 βαθμούς, ελέγχοντας κατά διαστήματα το μίγμα. Αν είναι ξερό, προσθέτουμε λίγο νερό.
Σερβίρισμα
Βγάζουμε από το φούρνο τη γάστρα και αφήνουμε το σκεύος να κρυώσει για τουλάχιστον 30 λεπτά. Σερβίρουμε τα ρεβίθια με φρέσκο ψωμί και ένα αγιωργίτικο ή μερλό. Εμένα μου αρέσει να προσθέτω στο πιάτο και κομμάτια λίπος και πέτσα.
Σημείωση. Η συνταγή πρωτοδημοσιεύτηκε στον ιστοχώρο bostanistas. gr την 25η Αυγούστου 2020. Η παρούσα έκδοση είναι ξαναδουλεμένη.
Greek Parliamentary Elections – A Summary of Results since 1974
This is a summary of the Greek Parliamentary election results since 1974. It is presented in charts covering three periods. Each chart shows the percentage of the popular vote that was received by each section of the electorate.
The period 1974 – 1990 marks the formation of the post – dictatorship era.
The period 1993 – 2009 is characterized by the dominance of the New Democracy, the stronghold of the right, and PASOK, the powerhouse of the center-left.
The period 2012 – 2023 is the one where the patterns and certainties of the previous two periods have disappeared. This significant change of the political landscape has been confirmed in the elections of 21/05/2023 and 25/06/2023.
The following sections are included:
Right. New Democracy is the party that dominates the right and today covers a significant part of the center.
Center. The center party EK disappeared after the 1977 elections. Most of its supporters moved over to PASOK.
Center-Left. PASOK has been the dominant party of the center-left in Greek politics until 2009.
Left. This section includes the Communist Party of Greece, SYRIZA, and some opportunistic and marginal formations that do not have longevity.
Extreme Right. This is a section that has been revived since 2012. It includes formations to the right of the “New Democracy” party.
From 1974 to 1990
The major developments in this period are the following.
• “New Democracy”, the party founded by Konstantinos Karamanlis after the restitution of democracy in 1974, dominated the political scene in the two elections of 1974 and 1977. It lost power in the period 1981 – 1989, to retail it in the period 1989 – 1993.
• PASOK became the dominant party of the center – left and was able to challenge New Democracy, seizing power in 1981. It retained it until 1989, when it lost it.
• “Union of the Center”, the party of the “center”, received 20% in 1974, and then fell to 12% in 1977 vanishing into insignificance in the elections that followed.
• The parties of the left, including the communists, maintained a percentage around 12%.
• Apart from 1977, the extreme right did not receive a percentage above 2%.
From 1993 to 2009
The major developments in this period are the following.
- PASOK returns to power after the 1993 elections.
- Andreas Papandreou dies in the summer of 1996.
- His successor, Kostas Simitis wins the elections of 1996 and 2000.
- Kostas Karamanlis, the leader of “New Democracy”, wins the 2004 and 2007 elections.
- George Papandreou, the leader of PASOK wins the elections of 2009.
- The left struggles to reach 12%
- The extreme right climbs to 6% of the popular vote in the 2009 elections.
From 2012 to 2023
The major developments in this period are the following.
• In the first 2012 elections, the left gets more votes than the right.
• This will continue until the 2019 elections.
• In 2023 the right reverses the previous trend and gets more votes than the left.
• The extreme right becomes a significant force in Greek politics.
• PASOK shows signals of a slow recovery, but still has a long way to go.
After a spectacular rise and a stint in government (2015-2019), SYRIZA is in 2023 almost down to the level of 2012.
Artificial Intelligence and Work
One of the key questions regarding the impact Artificial Intelligence (AI) might have on work is whether it will make jobs more interesting and demanding, or it will just change them radically. Given the predictions made years ago about the impact on work of technologies that are mature today, it is reasonable to say that both impacts are likely.
Some jobs will become more interesting and demanding, and some will be radically changed.
I will give two examples.
Marketing is in my view an area where jobs will become more interesting and demanding. Marketing professionals will need to be trained to handle the AI tools that will be available to them, and use their professional expertise in a way that capitalizes on the use of the tools. In 5 years’ time no marketing professional will be able to survive in the marketplace without the knowledge and the ability to use AI tools.
On the other hand, jobs that review information relevant to a topic, like legal and regulatory requirements, and prepare a relevant report, will most likely change drastically. AI tools will be doing this task.
The jury is out, and it will be for the immediate future.
What is certain is that no business can afford to ignore the question “What impact will AI have on its current operating model”. This impact analysis is the first step in realigning the business operating model with the opportunities and threats created by AI.
Grande Albergo Delle Rose
Το ιστορικό “Ξενοδοχείο των Ρόδων” κτίστηκε στη Ρόδο την περίοδο 1925 – 1927 σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Φλορεστάνο ντι Φάουστο, που είχε αρχίσει να εργάζεται για τον Ιταλό Διοικητή των Δωδεκανήσων Μάριο Λάγκο από το 1923.
Ο Λάγκο είχε αναλάβει καθήκοντα το 1922 και φιλοδοξούσε να καταστήσει τα Δωδεκάνησα διεθνή τουριστικό προορισμό. Όταν τελείωσε η κατασκευή του το 1927, το κτίσμα συνδύαζε αρχιτεκτονικά στοιχεία από το Βυζάντιο, την Αραβία, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και την Βενετία.
Όμως η πληθώρα διαφορετικών στοιχείων στα οποία τονίζονταν ιδιαίτερα τα ανατολικά, δεν άρεσε στο νέο Διοικητή Τσέζαρε Μαρία ντε Βέκι, που ανέλαβε τα καθήκοντα του το 1936, και διέταξε την αφαίρεση τους, ώστε να κυριαρχήσει η αυστηρότητα που χαρακτήριζε την φασιστική αρχιτεκτονική.
Τα Δωδεκάνησα πέρασαν στην κυριαρχία της Ιταλίας το 1911 μετά τον Ιταλο-Τουρκικό πόλεμο. Η Ιταλική κατοχή επικυρώθηκε από την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. Οι Ιταλοί κατείχαν τα νησιά μέχρι το 1943, οπότε κατέρρευσε ο Ντούτσε και τα νησιά πέρασαν στην κατοχή των Γερμανών.
Μετά το τέλος του πολέμου το 1945, τη Διοίκηση των νησιών ανέλαβαν οι Άγγλοι. Με τη συνθήκη των Παρισίων του 1947 τα νησιά αποδόθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1949 το ξενοδοχείο φιλοξένησε τις διαπραγματεύσεις για την παύση των εχθροπραξιών ανάμεσα στο Ισραήλ, την Αιγυπτο, την Ιορδανία και την Συρία.
Φωτογραφία: Ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών Abdel Moneim Moustafa (τρίτος από αριστερά) συνομιλεί με τον Κόμη Folke Bernadotte (στο κέντρο) στο ξενοδοχείο των Ρόδων. (by Frank Scherschel/The LIFE Picture Collection/Getty Images)
Ο νονός μου Νικόλαος Μαυρής διετέλεσε Διοικητής των Δωδεκανήσων αμέσως μετά την ενσωμάτωση. Διέμενε στο ξενοδοχείο των Ρόδων σε όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας του.
Σήμερα το ξενοδοχείο συνυπάρχει στο ιστορικό κτήριο με το καζίνο της Ρόδου.
Το επισκέφθηκα τον Απρίλιο 2023 και πέρασα υπέροχα.
Πέρα από την ιστορική διάσταση και την πολυτέλεια του κτηρίου, εκείνο που προσδίδει μεγάλη αξία στην παραμονή στο ξενοδοχείο είναι το εξαιρετικό προσωπικό.
Ελπίζω να το επισκεφθώ ξανά.
Οδός Αμερικής, Ρόδος
Το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας 1960 – 1970 η οικογένεια μου κατοικούσε στο ισόγειο διώροφης κατοικίας στην οδό Αμερικής στην πόλη της Ρόδου. Στον πρώτο όροφο κατοικούσε η οικογένεια του Σπύρου και Τασούλας, που είχε δύο γιούς, τον Μιχάλη και τον Παναγιώτη. Στην παιδική μας παρέα η αδελφή μου Τώνια και ο Μιχάλης ήταν οι «μεγάλοι», ο Παναγιώτης κι εγώ οι «μικροί».
Πρίν από λίγες μέρες είχα την ευτυχία να επισκεφθώ μαζί με την Τώνια την Ταούλα στην οικία της, όπου παρισταμένων των Μιχάλη και Παναγιώτη, και της γυναίκας του Παναγιώτη Λίντας, απολαύσαμε ένα εξαιρετικό γεύμα.
Το γέυμα άνοιξε με μια ψαρόσουπα σφυρίδας, εμπλουτισμένη με τα πράσινα μυρωδικά του Πάσχα. Το ολόφρεσκο ψάρι άντεξε την φιλική επίθεση των μυρωδικών και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Η Λίντα είναι κανή μαγείρισα!
Στη συνέχεια απόλαυσα τις μελιτζάνες του Ρετζέπ, που ήταν ένα μαγειρείο στο Ρόδο την δεκεταία του 1960. Δεν ξέρω πως τα κατάφερε, αλλά η Λίντα βρήκε τη συνταγή και με μετέφερε 50 και πλέον χρόνια πίσω, στο μαγειρείο του Ρετζέπ.
Μια ανάπαυλα με βραστά κολοκυθάκια παντρεμένα με ξινόπκρες πράσινες ελιές, ένα συνδυασμό που δεν είχα γευτεί πριν και με ενθουσίασε. Η άφατη γλύκα των κολοκυθιών συνδυάστηκε με το πικρό και ξινί της ελιάς και το αποτέλεσμα ήταν ηδονιστικό.
Το γέυμα ολοκληρώθηκε με το κυρίως πιάτο, κεφτεδάκια με δυόσμο, φτιαγμένα από την Λίντα και αυτά. Θα μπορούσα να τα φάω όλα, αλλά κρατήθηκα.
Για επιδόρπιο γεύτηκα ένα πανάλαφρο και γευστικό γαλακτομπούρεκο, πασπαλισμένο με κανέλα.
Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτή η συνεύρεση, και στέλνω θερμές ευχαριστίες στην Τασούλα, τον Μιχάλη, την Λίντα και τον Παναγιώτη για τη φιλοξενία.
Εις το επανιδείν!