Island of Symi, Dodecanese, Greece

Photos I took on the island of Symi, which is approximately 20 nautical miles to the northwest of Rhodes in the Dodecanese islands complex of Greece.

La Mezquita in Cordoba – Part IΙ

In the first part, published some time ago, I presented the Mosque of the Mezquita complex.

In the second part I present photographs of the Christian Chapel that has been built inside the complex.

The Port of Thessaloniki – Το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης

Είνια μια ζωγραφιά που έφτιαξα με λαδομπογιά σε καμβά επί πλαισίου τον Ιούλιο του 1998. Αγαπημένη πόλη η Θεσσαλονίκη, μέγα εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο των Βαλκανίων και της Βόρειας Ελλάδας ανά τους αιώνες. Η υγρασία τη περιοχής κάνει το φώς χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο.

This is an oil painting on canvas I crafted back in July 1998. Thessaloniki is the major metropolitan centre of Northern Greece and over the centuries it played a major role as a commercial and cultural centre in the life of the Balkans. The humidity of the area contributes to making the light exceptional.

Τα θέατρα έγιναν λαϊκά δικαστήρια;

Καλοκαιράκι, σε μια χώρα γεμάτα ανοιχτά θεάτρα. Έτσι σκέφτηκα κι εγώ να πάω να δω μια παράσταση. Μέχρις έδω όλα καλά. Ξαφνικά όμως μια τεράστια απειλή παρουσιάστηκε μπροστά μου. Έγκυροι κύκλοι με ενημέρωσαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μετατρέψει τις θεατρικές σκηνές σε λαϊκά δικαστήρια.

Που θα πάω ο μικροαστός ο τακτοποιημένος ο κονφορμιστής ο ΟΦΑ εγώ λοιπόν; Θα τολμήσω να διακινδυνεύσω να δικαστώ και καταδικαστώ αιφνιδίως από τα λαϊκά διακστήρια του ΣΥΡΙΖΑ;

Θα μου πείτε – κάποιοι ίσως – ότι δεν κατηγορούμαι για κάτι, όπότε δεν κινδυνεύω.

Κι εσείς που το ξέρετε;

Ποιος μπορεί να το εγγυηθεί ότι δεν θα πέσω θύμα της αριστερής αυθαιρεσίας του λαϊκού δικαστηρίου; Γιατί αυτοί οι αριστεροί κάνουν ότι θέλουν, μπορεί ο συμφοιτητής μου από το ΕΜΠ που είναι σήμερα αξιωματούχος στο ΣΥΡΙΖΑ να μου τη φυλάει που όταν κάναμε συνέλευση του συλλόγου φοιτητών και ήμουνα πρόεδρος δεν του έδινα το λόγο. Ποτέ μην εμπιστεύεσαι τους αριστερούς μου έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου!

Εδω κοτζαμ υπουργός πολιτισμού σηκώθηκε κι έφυγε από το θέατρο στην Καλαμάτα εχθες το βράδι επειδή το κάνανε λαϊκό δικαστήριο εκεί πέρα, και μάλιστα Βέλγοι ακτιβιστές, δηλαδή αριστεροί, ίσως και αναρχικοί μαζί, μίγμα εκρηκτικό, ανατρεπτικό, επικίνδυνο! Και τώρα που δώσανε και άδεια στο Γιωτόπουλο, μπορεί να με δικάσει δικαστήριο στο οποίο μετέχει και η 17 Νοέμβρη! Που ζούμε, Στην άγρια Δύση του αριστεροαναρχισμού; Και κυκλοφοράνε τα βιβλία του Κουφοντίνα ελεύθερα, και τα διαβάζουν τα παιδιά, και ποιος μπορεί να με διαβεβαιώσει ότι στο δικαστήριο δεν θα έιναι ένα παιδί επηρεασμένο από τον Κουφοντίνα;

Οι βέλγοι αριστεροαναρχικοί τόλμησαν να αναρτήσουν στην Καλαμάτα πανώ με το ανατρεπτικό σύνθημα “Οι βιαστές στη φυλακή”.

Έχετε ξαναδιαβάσει πιο ανατρεπτικό σύνθημα; Σας ερωτώ.

Ακόμη και άν εμπιστευόμουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τα λαϊκά του δικαστήρια, όταν υπάρχει τέτοιος ξένος δάκτυλος που σκανδαλωδώς υποσκάπτει τα θεμέλια της κοινωνίας μας, δεν έχω δίκηο να λέω στον εαυτό μου να μην πάει πουθενά, και να καθήσει σπίτι; Γιατί ακόμη και αν κάπως μπορέσω να κουμαντάρω τους ντόπιους δικαστές, με τους ξένους – που δεν μασάνε – δεν την γλυτώνω.

Που πας ρε Καραμήτρο, ρωτάω τον εαυτό μου!

Η μόνη διέξοδος άν πήγαινα θα ήταν να παίξω κι εγώ θέατρο, και να παραστήσω ότι είμαι μέλος του λαϊκού δικαστηρίου, με καταγωγή από τη Γαλλία, γιατί βρήκα μια φωτογραφία του παππού μου σε ένα καφενείο στο Παρίσι, οπότε δεν θα κινδυνεύω, και θα βρώ και την ευκαιρία να καταδικάσω κάποιους που δεν τους γουστάρω. ‘Ετσι μάλιστα!

Όχι “Λαός”, μόνο “Πολίτες”

Η καταδίκη της λέξης (και γενικώς) “λαός” μας ανοίγει νέες προοπτικές έκφρασης. Για παράδειγμα, μπορούμε να αναφερόμαστε επιλεκτικά και προαιρετικά σε ομάδες και κατηγορίες πολιτών, ανά περίπτωση. Έτσι λοιπόν θα μιλάμε για τα μπάνια των πολιτικάντηδων, των απατεώνων, των τοκογλύφων, των παντοπωλών, των ελαιοχρωματιστών, των κομπραδόρων, των κτηνιάτρων, των κομμωτών, των καταδικασμένων πρωτοδίκως αλλά ελεύθερων έως την έφεση βιαστών, των καταδικαζόντων την άδεια του Γιωτόπουλου, των αυλοκολάκων, των επιδόξων Π/Θ, των αγνών και τιμίων εθνικιστών, των αποστράτων αξιωματικών ΕΣ, των ουτοπικών σοσιαλιστών, των ονειροπόλων κομμουνιστών, και ούτω καθεξής. 

Σκωληκοειδής Απόφυση

Όλως τυχαίως περιέπεσεν εις την κατοχήν μου η ακόλουθος μαρτυρία.

Όταν ήμουν εννέα ετών είχαμε στο σπίτι μια νεαρά κοπέλα ως οικιακή βοηθό. Ας την ονομάσω Μαρία για την σύντομη αυτή αφήγηση. Μια μέρα η Μαρία ασθένησε και εισήχθη στο νοσοκομείο, όπου και εγχειρίσθηκε και της αφαιρέθηκε η σκωληκοειδής απόφυση. Μετά από λίγες ημέρες νοσηλείας στο νοσοκομείο, η Μαρία επέστρεψε στο σπίτι.

Το επόμενο απόγευμα είχε αποκοιμηθεί στο κρεββάτι της, καθώς ακόμη δεν είχε αναρρώσει πλήρως και ο γιατρός είχε συστήσει ανάπαυση. Μόλις το αντιλήφθηκα, μπήκα σιγά σιγά στο δωμάτιο της. Είχε κλειστά τα παντζούρια αλλά το απογευματινό φως ήταν αρκετά έντονο, και μπορούσα να βλέπω καλά.

Πλησίασα το κρεββάτι της Μαρίας, και είδα ότι ήταν ξαπλωμένη ανάσκελα, παραδομένη σε βαθύ ύπνο. Ένα τεράστιο λευκό σεντόνι κάλυπτε το σώμα της, αφήνοντας ορατό μόνο το πρόσωπο της. Καθώς είδα από κοντά τις κορυφογραμμές από τα καλοσχηματισμένα της στήθη, φούντωσε μέσα μου η επιθυμία να δω το γυμνό της σώμα.  

Με ανάλαφρες κινήσεις ανασήκωσα το λευκό σεντόνι μέχρι τα γόνατα της Μαρίας.

Το θέαμα που απλωνόταν μπροστά μου ήταν συγκλονιστικό. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Ένα αλαβάστρινο κορμί, ένα τοπίο απέραντης ομορφιάς, με στήθη στιβαρά, χρωματισμένα από καφετιές ρόγες, και καλοβαλμένους γλουτούς. Ακόμη και η χειρουργική τομή και τα ευδιάκριτα ράμματα, φάνταζαν σαν στολίδια επάνω σε αυτό το εξαίσιο κορμί.

Ευτυχώς κρατήθηκα και δεν άπλωσα το τρεμάμενο χέρι μου να αγγίξω το μεγαλειώδες τοπίο που απλωνότανε μπροστά στα μάτια μου.

Από τον φόβο να μην με πιάσουνε στα πράσα, επανέφερα το σεντόνι στην αρχική του θέση και απεχώρησα, κρατώντας σαν ένα μικρό μυστικό την ηδονοβλεπτική μου εμπειρία.

Έγραψεν καθ΄υπαγόρευσιν αγνώστου περαστικού ο Βενιαμίν Πανοπτικός, στην κωμόπολη Τράνι της Απουλίας