Ode to Olympiacos – Ωδη στον Θρυλο

Δεν ζωντανευουν οι νεκροι

Δεν ζωντανέυουν οι νεκροί
όσο κι αν κλαίς δεν ωφελεί
την τόση αγάπη που είχα για σένα
εσύ την έθαψες μην το ξεχνάς

εσύ την πρόδοσες εσύ την σκότωσες
εσύ είσαι ο δράστης κι ο φονιάς

Δεν ζωντανέυουν οι νεκροί
όσο κι αν κλαίς δεν ωφελεί

Δεν σε λυπάμαι κι αν πονάς
φύγε λοιπόν τι με κοιτάς

είσαι για μένα τώρα μια ξένη
κι αν ξαναγύρισες είναι αργά

εσύ πληγώθηκες εσύ ζημιώθηκες
και σενα δέρνει η συμφορά

Δεν ζωντανέυουν οι νεκροί
όσο κι αν κλαίς δεν ωφελεί

Και ο υπερμεγιστος Στελλαρας τραγουδα αυτη τη μνημειωδη συνθεση του Μπαμπη Μπακαλη σε στιχους του Γκουτη σε ζωντανη ηχογραφηση του 1958.

Ωδη στο Θρυλο

(στιχοι Παναθηναιος, ψαχνω ακομη για μουσικοσυνθετη – ατιμη κενωνια!)

Σημειωση του στιχουργου: Προκειται περι ασματος ηρωικου και πενθιμου, σε μορφη διαλογου,

αναμεσα στους διασημους πλεον περαστικους και τον αιμοτοβαμενο και καταξεσκισμενο Θρυλο.

Η δραματουργικη ελευθερια και εκφραση επιβαλει την χρηση γλωσσας αμεσης, και για το λογο αυτο το ασμα ειναι ακαταλληλο για τα γαυρακια, και τα μικρα παιδακια.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 1: Γεια σου Θρυλε αλανιαρη

γιατι εισαι λυπημενος;

ΘΡΥΛΟΣ: Εχασα τα σωβρακα μου

κι ειμαι ταλαιπωρημενος

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 2:Που τα’ χασες βρε Θρυλε φοβερε

τα εσωρουχα και κλαις ωρε;

ΘΡΥΛΟΣ:Στο Φαληρο στο Φαληρο

χωρις να χασω ταληρο!

Εβρεθηκε ο αητος

και με ραμφησε ορθος!

Εκει μπροστα μου σταθηκε

με θωρησε, με γ..μησε

Το ραμφος του μπηκε βαθεια

μεσ’ του Φαληρου τη γωνια

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 1: Κλαψε κλαψε Θρυλε,

εγω μαντηλια θα σου φερω,

τα κοκκινα επηγαν στη Σεληνη,

κανενα πρασινακι θα προσφερω

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ 2: Τα δακρυα του Θρυλου ειναι καυτα

μου εκαψαν τα μαντηλια

σταλαγματια σταλαγματια

στερεψαν τα καντηλια.

Παει εφυγε το τρενο!

Μουσικη: Μανος Χατζηδακις, Στιχοι: Νικος Γκατσος

Σβήνει τ’ αστέρι του βοριά
στην ανηφοριά
και κάποιο αστέρι φωτεινό
κυλάει στον ουρανό
Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά
κάτω απ΄τη ροδιά
Και μ΄ένα δάκρυ μου θολό
τα μάτια τους φιλώ

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή
πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί

Πήρες απ’ το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι
το λαμπερό τ’αστέρι και πήγες σ’άλλη γη
μ’ όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω
νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή

Πάει έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή

Σβήνει τ’ αστέρι του βοριά
στην ανηφοριά
και κάποιο αστέρι φωτεινό
κυλάει στον ουρανό
Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά
κάτω απ΄τη ροδιά
Και μ΄ένα δάκρυ μου θολό
τα μάτια τους φιλώ

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή
πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί

Πήρες απ’ το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι
το λαμπερό τ’αστέρι και πήγες σ’άλλη γη
μ’ όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω
νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή

Πάει έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή

Η Ζωη Φυτουση ερχεται να μας θυμισει αυτην την δραματικη κατασταση ανθρωπων και γαυρων.

Και κλεινω αυτην την αφιερωση με το βαλς των χαμενων ονειρων του υπερμεγιστου Μανου Χατζηδακι