“Εδω Παπας, εκει Παπας, πουναι ο Παπας, πουναι ο Παπας; ”
Σημερα ο Παπας χαθηκε οχι απο τα επιδεξια χερια καποιου αετονυχη μαγκα στους δρομους της Ομονοιας αλλα απο την καταναλωση του εδεσματος περι ου η σημερινη αναρτηση. Λιποθυμησε ο Παπας (ο Ιμαμης επι το ακριβεστερο) λεει η ιστορια, μολις εφαγε αυτες τις θεικες μελιτζανες, κι ετσι δοθηκε και το ονομα “Ο Παπας Λιποθυμησε”.
Η σημερινη συνταγη ειναι ελαφρωτατη και ευγεστωτατη, αρκει να εχουμε τα καλυτερα υλικα.
Ξεκινω λοιπον με τις μελιταζανες, που πρεπει να ειναι Τσακωνικες και να μεινουν (αφου καθαριστουν οι ακρες) τουλαχισοτν μια ωρα σε αλατισμενο νερο.
Για να ειναι ελαφρα η μελιτζανα, μπαινει στο φουρνο να μαραθει για μιση ωρα, με λιγο λαδακι για να μην κολλησει στο ταψι. Δεν τηγανιζω λοιπον, απλα μαραινω στο φουρνο.
Στο μεταξυ εχω ψιλοκοψει τουλαχιστον δυο κιλα κρεμμυδια και τα αφηνω να καραμελωσουν με αφθονο μαιντανο.
Στη διπλανη κατσαρολα σιγοβραζει ενα κοτοπουλακι και παιρνω λιγο λιγο ζωμο απο εκει και τον ριχνω στα κρεμμυδια στα οποια τωρα εχω προσθεσει και τις ολοκληρες ντοματες ΚΥΚΝΟΣ (οι καλυτερες).
Οπως παντα, χοντρο αλατι και πιπερι και ενα δυο σκελιδες σκορδο για να σπασει η μονοτονια του κρεμμυδιου. Ο μεγας σεφ Γκορντον Ραμσευ προτειενει και πολλα αλλα μυρωδικα για τη γεμιση, αλλα για μενα το μυστικο ειναι στην απλοτητα και την ποιοτητα των υλικων.
Αφου δεσει λιγο η γεμιση, χαραζουμε τις μελιτζανες, και γεμιζουμε.
Ψηνουμε για 30 λεπτα σε 250 βαθμους, σε φουρνο που ειναι ηδη ζεστος!
Το κριτηριο της επιτυχιας ειναι η υφη της μελιτζανας που πρεπει να ειναι μεταξωτη, χωρις ομως να διαλυεται! Και χωρις να ειναι η φλουδα σολα! Ειπαμε, καλα υλικα, αλλα και καλη ετοιμασια!
Αφου ηερεμησουν για 20 λεπτα, σερβιρουμε με κατικι Δομοκου! Πολυ καλυτερο απο γιαουρτι η φετα (που ειναι πολυ δυνατη σα γευση) συνοδευει αψογα τις μελιτζανες και αναμειγνυεται με τα αρωματα και τους χυμους τους.
Καλη ορεξη και ανοιξτε κι ενα ωραιο μερλο προς πασαν απολαυσιν!