Η σημερινη αναρτηση εχει θεμα το πατροπαραδοτο Αναστασιμο γευμα και τον οβελια με τα παρελκομενα.
Οι τελετες ελαβαν χωρα στην παραλια της Βορειας Ευβοιας, κοντα στους Ωρεους, με τελεταρχες τον Κωστα και την Μαρια, αγαπημενα ξαδερφια, και παροντες πλειστους οσους, αναμεσα στους οποιους και η αφεντια μου.
Θα ξεκινησω με τον αρτο, που εποιησε η Λιλα, με μυστικη συνταγη την οποιαν ομως εδωσε στον γραφοντα για μελλοντικη χρηση.
Το σουσαμι τελικα ειναι μεγαλη ανακαλυψη! Παει τελεια στο ψωμι που ειναι αφρατο και πεντανοστιμο!
Η Μαρια ειχε ετοιμα τα αυγα, τα οποια ηταν τοσο νοστιμα που ξεχουσε κανεις ευκολα τα ποσα ετρωγε! Αφηστε που υπηρχε και ενα με τον δαφνοστεφανωμενο νεο και αναγκαστηκε η καημενη η Μαρια να το απομακρυνει!
Συνεχιζω με την μαγειριτσα, που ετοιμασε η ξαδερφη η Μαρια.
Χρησιμοποιησε την συκωταρια ενος απο τα δυο αρνια του Πασχα, και τα σχετικα εντερακια, καταλληλως πλυμενα απο τον πατερα της, που ειναι ειδικος στο δυσκολο αυτο εργο.
Το τελικο αποτελεσμα ηταν γευστικο και ελαφροτατο, κατι ιδιαιτερα σπουδαιο αν σκεφθει κανεις την ωρα που γινεται το αναστασιμο τραπεζι! Η συκωταρια ηταν μελι, τα μαρουλακια και κρεμμυδακια μοσχοβολουσαν, μιλαμε για τελεια συνυπαρξη.
Συνεχιζω με το κοκορετσι! Το πλεξιμο των εντερων βεβαια ειναι η τεχνη, αλλα και τα υλικα ειναι το πρωτο και σπουδαιωτερον!
Το πλεξιμο ηταν εργο του ξαδερφου Κωστα, με την ακαματη βοηθεια του Αλεκου,
Το ψησιμο ειναι μια υπεροχη διαδικασια, που μετατρεπει το ασπρο κοκορετσακι σε ενα σκοτεινο και θεσπεσιο εδεσμα!
Και μετα την αρχη ερχεται το τελος! Δεν υπαρχει βεβαια φωτογραφια σε πιατο, αφου το κοκορετσι εγινε αφαντο μολις βγηκε απο τη σουβλα.
Και ερχομεθα στο κυριως πιατο, τον αμνο τον σουβλιστο. Θα παραθεσω μερικες φωτογραφιες απο το ψησιμο, αφου μετα τον αποσουβλισμο εγινε επιθεση και δεν εμεινε τιποτε! Και τα δυο σφαγια ειναι τοπικα, απο ενα διπλανο χωριο.
Ο αφηρημενος εξπρεσσιονισμος του αμνου ακολουθει σε δυο ποζες.
Οταν το ψητο εχει αυτο το χρωμα, χρειαζεται ακομη λιγη ωρα, εως οτου βαθυνουν οι ξανθες αποχρωσεις και γινουν καφεκοκκινες.
Ετοιμο για σερβιρισμα!
Συνοδεια αυτου του εξαισιου εδεσματος ηταν ενα προβειο τυρι απο την Κερασια, ενα χωριο κοντα στην Ιστιαια. Αυτο το τυρι εχει μια δυνατη σπιτροζικη γευση και το λετρευω. Το προβλημα τωρα ειναι οτι η γυναικα του τυροποιου τον εμποδιζει να συνεχισει την παραγωγη, για αγνωστους μεχρι στιγμηε λογους.
Επιδορπια ησαν πολλα, ομως εκεινο που μου εκλεψε την καρδια ηταν το γεμιστο με ανθοτυρο τσουρεκακι της ξαδελφης Μαριας.
Με αυτα τα ωραια τελειωσαμε και αυτο το Πασχα, ευχομαι σε ολους χαρα και ευτυχια, και του χρονου με υγεια!