Ο Ταιβ ηταν μια εξαιρετικη μαγειρισα και ζαχαροπλαστις.
Ας σημειωθει οτι μεχρι που παντρευτηκε δεν ηξερε να βρασει αυγο.
Μια μερα κουβεντιαζαμε για τις σπανακοπιτες και τη ρωτησα απο ποιον εμαθε να ανοιγει το φυλο.
“Απο την πεθερα μου παιδι μου. Οταν για πρωτη φορα ο μπαμπας σου μου ζητησε σπανακοπιττα, πηγα στη γιαγια σου και της ζητησα να με μαθει”. Στο σημειο εκεινο του χρονου, ο Ταιβ ειχε μολις γυρισει απο το Πανεπιστημιο της Κολουμπια στη Νεα Υορκη, οπου ειχε παρει το Μαστερ Επιστημων στα Αρχαια Ελληνικα, ειχε παντρευτει και ειχε αρχισει να διδασκει στην Εμπορικη Σχολη της Ροδου, ενα ειδος εξαετους Γυμνασιου Οικονομικου προσανατολισμου, που βεβαια δεν υπαρχει πια. Παρολον οτι γεννημα θρεμα Αθηναια, ως αριστουχος αποφοιτος του Πανεπιστημιου Αθηνων ειχε διοριστει απο το Ελληνικο Δημοσιο στη Ροδο, που μολις το 1947 ειχε απελευθερωθει απο τους Ιταλους.
Το περιστατικο δειχνει κι ενα αλλο χαρακτηριστικο του Ταιβ, ηταν ατρομητη, δεν σταματουσε μπροστα σε τιποτε. Αυτο ελειπε, ενα φυλο και μια σπανακοπιττα να τη σταματησουν!
Απο τη σπανακοπιτα λοιπον αρχιζει να ξετυλιγεται ενα κουβαρι ατελειωτο.
Ο Ταιβ θα μπορουσε να γινει εξαιρετικη σεφ. Δεν ηταν μονο οτι ηξερε να μαγειρευει καλα, ειχε φαντασια, ηταν ταχυτατη και ακριβεστατη. Ειχε την ικανοτητα να μπορει να οργανωνει την κουζινα για μεγαλες παρεες και σε πολυ λιγο χρονο.
Θυμαμαι ενα Πασχα στη Ροδο, ο μπαμπας τελειωνε ενα εργο και ηθελε να το γιορτασει, και καλεσε πανω απο 50 ατομα στο σπιτι. Ο Ταιβ τα οργανωσε ολα στην εντελεια, και τα παραπανω απο 60 ατομα που ηρθαν εφαγαν και ηπιαν μια χαρα!
Μιλωντας για Πασχα, η γαστρονομικη μνημη Ταιβ ξεκινα απο τα τσουρεκια και τα κουλουρια του Πασχα.
Απο την Μεγαλη Τεταρτη γεμιζε η κουζινα με τεραστιες πηλινες βαθειες πιατελες που μοσχοβολουσαν και σκεπαζοντουσαν το βραδυ με κουβερτες για να “σηκωθει” η ζυμη!
Μετα ερχοταν η μαγειριτσα της Αναστασεως και εκλεβε την παρασταση απο τα αρνια και τα κοκορετσια! Απο τα καλυτερα πιατα που εχω γευθει ποτε! Συμπεριλαμβανομενων εκεινων στα τριαστερα εστιατορια Μισελιν!
Αν επιχειρησω να αποδομησω την μαγειρικη τεχνη του Ταιβ, θα ελεγα οτι ηταν μια δυτικοτροπη νεωτεριστρια πιστη στην παραδοση. Επαιρνε ενα παραδοσιακο πιατο και το αναδομουσε, αναδεικνυοντας με τον δικο της τροπο τα κυρια συστατικα. Στη μαγειριτσα για παραδειγμα, ο Ταιβ ειχε αναδειξει το αυγολεμονο σε κυριο συστατικο, εφαμιλλο ολων των αλλων. Και τι αυγολεμονο ηταν αυτο! Τελεια ισορροπια γευσεων αναμεσα στο οξινο και το αλμυρο, και ενα ιξωδες που προκαλουσε σεβασμο με τη μεστοτητα του και απαιτουσε σερβιρισμα στη σωστη θερμοκρασια!
Στη σπανακοπιττα ο Ταιβ εδωσε μιαν αλλη νεωτεριστικη διασταση, διατηρωντας την απολυτη ισορροπια των γευσεων. Προσεθεσε μια σταλα γραβιερα και κεφαλοτυρι, και το εκανε με τροπο που ανεδειξε ακομη περισσοτερο την γευση της φετας, μετριαζοντας ταυτοχρονα την απολυτοτητα της.
Ενα αλλο χαρακτηριστικο της μαγειρικης του Ταιβ ηταν οτι ποτε το φαγητο δεν “κολυμπουσε”. Ακομη και τα λαδερα ηταν με λιγο λαδι, αλλα και πολυ γευση!
Ολα αυτα ακουγονται σημερα γνωστα ισως, αλλα πρεπει να σας θυμισω οτι αναφερομαι στην περιοδο απο το 55 και μετα.
Ο Ταιβ ηταν και χαρισματικη ζαχαροπλαστις. Τι να πρωτοθυμηθω. Κοπεγχαγη, Σβιγγοι, Γαλακτομπουρεκο, τσουρεκια, κουλουρια, παγωτα, σαρλοτες, μπακλαβαδες!
Εκτος απο το αποτελεσμα, η ολη διαδικασια της μαγειρικης προκαλουσε σε μας τα παιδια εναν ενθουσιασμο. Ετσι, τα καλοκαιρια που μαζευομασταν πολλα παιδια στο σπιτι και στον κηπο, περναγαμε ωρες θαυμαζοντας τη μαμα να μαγειρευει και βοηθωντας την! Η ευδαιμονια που αισθανομουνα εκεινες τις στιγμες θα μου μεινει για παντα σαν φυλαχτο!