My uncle Spiros died on Monday morning. I was on my way to the airport, to catch a flight to Bucharest when my cousin Kostas, his son, called me and gave me the news. I postponed my departure and today I went to the small town in rural Greece and attended the funeral.
Ο θειος μου ο Σπυρος πεθανε τη Δευτερα το πρωι. Ημουνα στο αυτοκινητο πηγαινοντας στο αεροδρομιο οταν ο ξαδερφος μου ο Κωστας μου τηλεφωνησε και μου ειπε τα ασχημα νεα. Ανεβαλα το ταξιδι μου και σημερα παρεστην στην κηδεια που εγινε στην κωμοπολη στην οποια εζησε ο θειος μου.
Ο θειος μου ητανε μαθητευομενος τεχνιτης στο μηχανουργειο του παπου μου.
Στη δεκαετια 1930 και μεχρι τον πολεμο του 1940, ο παπους μου ητανε ο γιατρος καθε μηχανης στην κωμοπολη και την περιοχη της. Με καταγωγη απο την Τριπολη, μεγαλωσε στον Πειραια και αφου δοκιμασε διαφορα, κατεληξε στην μεγαλη του αγαπη, τις μηχανες. (Η φωτογραφια εποχης ειναι απο το μηχανουργειο Ζουμπουλιαδη, και την δανειζομαι επειδη δεν βρισκω τωρα την αντιστοιχη με τον παπου και τον θειο απο το αρχειο μου).
Ο παπους εφτασε στην κωμοπολη στα τελη της δεκαετιας του 1920, για να επισκευασει τις μηχανες ενος εργοστασιου της περιοχης. Αφου τα καταφερε, τον καλεσαν να επισκευασει την ατμομηχανη ενος αλευρομυλου.
Ο αλευρομυλος αυτος ανηκε στον πατερα της κορης που ερωτευτηκε και παντρευτηκε ο παπους.
Ετσι λοιπον ο “γιατρος” των μηχανων εγκατασταθηκε στην κωμοπολη και εκανε την οικογενεια του. Τρια κοριτσια και ο πατερας μου γεννηθηκαν λιγα χρονια αργοτερα.
Οι δουλειες πηγαιναν καλα και καποια μερα ο παπους προσελαβε σαν μαθητευομενο τεχνιτη τον θειο Σπυρο.
Ο θειος Σπυρος ετσι γνωρισε την μεγαλη κορη του παπου, την οποια και ερωτευτηκε και ζητησε σε γαμου κοινωνια, η οποια πραγματοποιηθηκε μετα τον προωρο θανατο του παπου.
Ο Σπυρος ητανε εργατικος και προκομενος ανθρωπος, και ανελαβε το μηχανουργειο και συνεχισε την καλη δουλεια που ειχε αρχισει ο παπους.
Καποια στιγμη ο θειος συνειδητοποιησε οτι το μικρο καλο μηχανουργειο δεν εχει μελλον. Ειτε θα επρεπε να γινει μια βιοτεχνια, ειτε θα επρεπε να κλεισει και να παει εργατης σε εργοστασιο. Επελεξε κατι που ητανε προσαρμοσμενο στις αναγκες της τοπικης κοινωνιας, που ηταν κατα βαση (και ειναι και σημερα) αγροτικη. Ανεπτυξε εμπορικη δραστηριοτητα, προμηθευοντας τρακτερ και αλλα μηχανηματα στους αγροτες της περιοχης.
Ο θειος Σπυρος ελατρεψε την θεια μου Μαρια, που “εφυγε” τρια χρονια πριν. Μαζι μεγαλωσαν και σπουδασαν τα δυο παιδια τους.
Η θειαΜαρια ηταν ανθρωπος εκρηκτικος και πανεξυπνος. Ο θειος Σπυρος ηταν μετρημενος, ισως οχι τοσο εξυπνος οσο η θεια, αλλα πιο ισορροπημενος και φλεγματικος στην αντιμετωπιση των προκλησεων της ζωης, λιγομιλητος, και περιεκτικος. Ειχε ενα μποστανι που το λατρευε, που τον εχανες που τον ευρισκες, στον ελευθερο χρονο του φροντιζε τα φυτα και τα δεντρα του.
Καλο ταξιδι θειε Σπυρο.