“Την εικόνα σου σεβάστηκα
στη φλόγα δεν εκράτησα,
την εικόνα την καλή
θα σου φέρω μιαν αυγή.
Χρώματα, χρώματα
άσε τα καμώματα
χρώματα, χρώματα
χρώματα κι αρώματα.”
Στιχοι: Μιχαλης Κατσαρος
Μουσικη: Γιαννης Μαρκοπουλος
(Η εισαγωγη θυμιζει σε ολους μας ενα ωραιο τραγουδακι σχετικο με τα χρωματα και τα αρωματα).
Σημερα ψηφιζουμε αλλα εγω εχθες πηγα στη λαικη αγορα της Πανορμου κι εφερα μερικες εικονες χρωματα κι αρωματα για να δωσω λιγο τονο σε αυτες τις αχρωμες και ολιγον βαρετες εκλογες!
Ξεκινω με τα υπεραγαπημενα αμπελοφυλλα, που ειναι γεματα ευωδια και με υφη μεταξενια, ετοιμα να φιλοξενησουν καθε γεμιση και να την πανε πολυ μακρυα!
Συνεχιζω με τα ανεπαναληπτα φασολακια, που ειναι τρυφερα και τραγανιστα και χωρις κλωστες, τα οποια μαγειρευτηκαν εις διπλουν, απλο βρασιμο και λαδολεμονο και μετα στα ουρανια, και τα λοιπα με αρακα (βλεπε παρακατω).
Σημειωση: οι παραπομπες στις νοικοκυρες που καθαριζουν φασολακια ειναι απειρες, ακομη και στις Δημοσιες Υπαλληλους που κανουν το ιδιο, εδω ομως τα πραγματα χαλανε για τους ποιητες και λαογραφους, αφου αυτα τα φασολακια δεν θελουν καθαρισμα, παραμονο ενα σπασιμο στις μυτες!
Ηρθε και ο πεντανοστιμος αρακας, με μοσχοβολιες ολογυρες, ετοιμος να μαγειρευτει με τα φασολακια, ολιγη ντοματα, μαιντανο, ανιθο και φρεσκα κρεμμυδακια. Οσοι θελουν βαζουν και μερικες πατατες.
Παραδιπλα τα ολοστρογγυλα κολοκυθακια, ετοιμα να γινουν γεμιστα με διαφορα καλουδια!
Και η μεγαλειωτατη αδυναμια μου, τα ανθη, τα ανθη! Με αυτα τα πορτοκαλια κιτρινα χρωματα που με τρελλαινουν!
Και για να μην ξεχνιομαστε, να και τα κερατα, σε πολυχρωμη εκδοση!
“Μου το’πανε οι μαγισσες κι ολες οι καφετζουδες,
μου το’πε μια απ’την Αιγυπτο,
αχ με τις φαρδιες πλεξουδες”
Και περναμε στα φρουτακια, με τις καραμελες για αρχη!
“Χειλακια πετροκερασο και μαγουλο βερυκοκο,
ρικο ρικο ρικοκο ρικοκο ρικοκο”
Τα πανεμορφα αρωματικα κερασια εχουν σειρα τωρα.
Αυτα δεν τα εχω δοκιμασει ακομη, ειναι απο τη Ναουσα!
Κλεινω με τις φραουλες της καρδιας και του αιματος! Ειναι οπως λεει και το Δεσποιναριον “να μη δω κοκκινο!”.
Καλη ψηφο, ευτυχια, χαρα, και παλι εδω ειμαστε, σα να μην εχει αλλαξει τιποτε! Οπως λενε και καποιοι θυμοσοφοι:
“Οσο περισσοτερο αλλαζουν τα πραγματα, τοσο περισσοτερο παραμενουν αναλλοιωτα!”