"Smoky" Songs / Τα Χασικλιδικα – Της Μαστουρας

Σημερα, την ημερα της καπνοαπαγορευσεως, εμπνευστηκα και θυμηθηκα τα μαστουρικα και τα χασικλιδικα.

Ας κανουμε λοιπον μια βολτα πισω ολοταχως.

Το μαγαζί του Γιώργου Μπάτη ανάμεσα στ’ άλλα ήταν και χασισοποτείο

ΠΡΟΣΟΧΗ: Μονο για ρεκτες, μαγκιτες, μαγικτισσες,μερακληδες, οδοιπορους, περιπλανωμενους, πληγωμενους και αγιατρευτους, οσους ειδαν τον Χριστο φανταρο, τους ναυαγισμενους, τους αποκληρους, τους απογονους του Μεγαλεξανδρου, τα αλανια, τους αλανιαρηδες, τα χαρμανια, τους Βυζαντινους στρατιωτες του Βουλγαροκτονου που δεν μπορεσαν να πεθανουν και τωρα τρωγλοδυτουν στα Βαλκανια, τους φανταρους που ξεψυχησαν στο Εσκη Σεχιρ χωρις να αντικρυσουν την θαλασσα, τους πειρατες του Αιγαιου του 18ου αιωνα, το Λησταρχο Νταβελη, την Πριγκηπεσσα Ιζαμπω, το Αεροπλοιο Αργω, τα φιλτνισενια μανικετοκουμπα, τα χρυσοποικιλτα πασουμακια, …..

ΝΤΑΛΚΑΣ: Φερτε Πρεζα να πρεζαρω

Μια μοιραια γυναικα εχει τρελανει τον αοιδο που με αφατη γλυκυτητα περιγραφει την κατρακυλα του,

την πτωση στο χαος που ανοιξε αυτη που θα μπορουσε να του χαρισει τον Παραδεισο

ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ: Μας κυνηγουν τον αργιλε

Πως μια γυναικα η Ροζα Εσκεναζυ απεδωσε αυτο το τραγουδι παραμενει για μενα ενα μεγα μυστηριο. Το αποδεχομαι ως τετοιο και το απολαμβανω καθε φορα που ακουω το ασμα.

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ: Πεντε Χρονια Δικασμενος

Η αυλη του Γεντι Κουλε

Μεγα ασμα, μεγιστη αποδοση απο τον Στελλακη Περπινιαδη. Οσο για το διαλογο της εισαγωγης, εχει μεινει στις χρυσες σελιδες:

“τι κρατας Στελλακη;”

“αργιλε κραταω, τι ηθελες να κραταω, υπερωκεανειο;”

Απο τα ωραιοτερα ασματα της φυλακης.

ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ: Το παπορι απ’την Περσια

Δεν μπορει να υπαρξει αναφορα στα χασικλιδικα χωρις το παπορι.

Ο μεγας Τσιτσανης στις αρχες της δεκαετιας του ’80 προκαλει κοσμο και ντουνια και χαμογελα πονηρα καθως εξαναγκαζει τους κοσμικους που κατακλυζουν το “Χαραμα” να θρηνουν για το παπορι.

ΘΑΝΑΤΟΣ: Απ’τον καιρο που αρχισα

Απ’ τον καιρό που άρχισα την πρέζα να φουμάρω
ο κόσμος μ’ απαρνήθηκε, δεν ξέρω τι να κάνω.
Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ ο κόσμος με πειράζει
και η ψυχή μου δεν κρατά πρέζα να με φωνάζει
[Γεια σου μαγκίτη μου Ανέστο!]
Απ’ τη μυτιά που τράβαγα άρχισα και βελόνι
και το κορμί μου άρχισε σιγά-σιγά να λιώνει.
[Αχ! Μ’ έφαγες πρέζα!]
Τίποτε δε μ’ απόμεινε στον κόσμο για να κάνω
αφού η πρέζα μ’ έκανε στους δρόμους να πεθάνω.

Ο Ανεστης Δελιας με το τραγουδι του μας προετοιμαζει για τον τραγικο του θανατο. Το βιωσε στην κυριολεξια!