Σημερα θελησα να γευθω κατι ελαφρυ αλλα γευστικο, φορτωμενο με τις γευσεις της γης και της θαλασσας, παντρεμενες και αρμιονικα δεμενες. Το πιατο που ακολουθει ειναι πανευκολο, και γευστικωτατο!
Ξεκινω με το χταποδι. Ομορφο λαχταριστο, καθαρισμενο και κομμενο. Τα πλοκαμια ενα ενα και η κεφαλη ανοιχτη και σφριγηλη. Το πλασμα αυτο ζυγιζε λιγο πανω απο κιλο.
Σε μια μεγαλη κατσαρολα τσιγαριζουμε τρια μεγαλα ξερα κρεμμυδια, και προσθετουμε καπαρη ομορφη και τσαχπινα απο τα νησια του Αιγαιου, εν προκειμενω απο την Παρο. Παντα με ελαιολαδο! Προσθετουμε φρεσκια ρηγανη και δενδρολιβανο για να ενισχυθει η αρωματικη συνθεση.
Αφου μαλακωσουν τα κρεμμυδια, προσθετουμε τα κομματια απο το χταποδι, και ραντιζουμε με τροφαντες ελιες.
Οσοι αντεχουν, προσθετουν και καυτερες πιπεριες για εκεινη την αισθηση που σε απογειωνει απο τον πλανητη!
Καθως σκεπαζουμε και αφηνουμε τον οχταποδα να ψηθει, κοβουμε τις μελιτζανες σε χοντρες ροδελες και τις ψηνουμε στη σχαρα.
Μετα απο 15 λεπτα το χταποδι μας εχει μαλακωσει, και ειναι ωρα να στεγνωσει λιγο και να παρει τη γευση της σχαρας.
Μετα απο πεντε λεπτα βγαζουμε και κοβουμε σε λεπτες ροδελες.
Σερβιρουμε τις ροδελες απο το χταποδι πανω στη μελιτζανακαι ραντιζουμε με ολιγο ζωμο απο την κατσαρολα, ελιες και κρεμμυδια.
Η μελιτζανα συμπεριφερεται ως μαξιλαρακι και απορροφα ολους τους χυμους, το χταποδακι ειναι μεταξενιο και αιθεριο, τα κρεμμυδια ειναι λυωμενα και μεσα στην καλη χαρα με τη ρηγανη, το δενδρολιβανο, την καυτερη πιπερια και ολους τους χυμους απο τον οχταποδα!
Οσο για τις ελιες, αυτη η απιστευτη ικανοτητα τους να συνδυαζουν την πικρα με την χαρα ειναι η κορωνιδα στην γευστικη ιεροτελεστια!