Painter Valias Semertzides – Ο ζωγραφος Βαλιας Σεμερτζιδης

Σημερα τιμω τον οικογενειακο φιλο και μεγαλο ζωγραφο Βαλια Σεμερτζιδη. Σε μερες δυσκολες που παραδερνουμε και βολοδερνουμε, χωρις οραματα, χωρις αξιες,  η δουλεια και η κληρονομια του Σεμερτζιδη αποτελουν σημειο αναφορας για εναν Ελληνισμο που μπορει να παει μπροστα.

Γεννημενος στον Καυκασο το 1911 απο Ελληνοποντιο πατερα και Καυκασια μητερα, ερχεται στην Ελλαδα το 1923.  Η οικογενεια της μητερας του ειχε τεραστια κτηματικη περιουσια, την οποια και εχασε μετα την Οκτωβριανη Επανασταση.

Στη δεκαετια του 1930 ο Σεμερτζιδης ειναι στη Σχολη Καλων Τεχνων του ΕΜΠ και γινεται μαθητης του Αλεξανδρινου Κωνσταντινου Παρθενη, που τον επηρεασε βαθυτατα.

Η ζωγραφικη του καρριερα στο ξεκινημα της σημαδευεται απο την συμμετοχη του σε μια μεγαλη εκθεση στο Παρισι το 1937, με το εργο “Βραχος στο Αιγαλεω”.

Πριν ξεσπασει ο Δευτερος ΠΑγκοσμιος Πολεμος και στην Ελλαδα, βρισκει την ευκαιρια να ζωγραφισει τον φιλο του Νικο Καββαδια.

Μετα την εναρξη του Πολεμου, ο Σεμερτζιδης εντασσεται στον ΕΛΑΣ και πηγαινει στη Βινιανη, στην Ευρυτανια, κι αργοτερα στα Αγραφα.

Εκει αποθανατιζει τους αγωνιστες και τη ζωη τους. Στην φωτογραφια του Σπυρου Μελετζη, ο Σεμερτζιδης ζωγραφιζει τον Λεοντα, ενω ο Αρης Βελουχιωτης παρακολουθει.

Ο Σεμερτζιδης απεικονιζει  την ανθρωπινη φιγουρα και το προσωπο με αδρες λιτες γραμμες και συνθεσεις.

Η πολυπλοκοτητα παραφυλαει, αλλα δεν παρεισφρυει.

Οι ανθρωπινες φιγουρες του Σεμερτζιδη ειναι σαν αγαλματα. Ακομη κι οταν κινουνται ειναι καπου αλλου, σε ενα αλλο κοσμο. Η δωρικη λιτοτητα και ισως και μια αυστηροτητα αγκαλιαζουν τις ανθρωπινες φιγουρες του Σεμερτζιδη.

Απο την αλλη μερια, στα τοπια του Σεμερτζιδη κυριαρχει το χρωμα και το συναισθημα.

Ο Σεμερτζιδης απο το 1963 εγκαθισταται στη Ροδο οπου και παραμενει μεχρι τις αρχες της δεκαετιας του 1980.

Ερωτευεται τα τοπια, με κορυφαιο ισως τον ορεινο ογκο του Ατταβυρου, του ψηλοτερου και μεγαλυτερου ορους της Ροδου, τον οποιο και απεικονισε πλειστακις.

Ο Σεμερτζιδης εκτος απο ζωγραφος ηταν και χαρακτης. Η ικανοτητα του να μεταβαινει απο τα πλουσια χρωματικα τοπια στα συγκρατημενα χαρακτικα τοπια ηταν μοναδικος.

Γνωρισα τον Σεμερτζιδη στη Ροδο, καθως ηταν φιλος των γονεων μου. Θυμαμαι εναν ιδιαιτερα ευγενικο σεμνο ανθρωπο, παντα με το χαμογελο, και μια ζεστη φωνη. Ειχε ενα σπιτι κοντα στο χωριο της Κρεμαστης, γεματο φως. Ακομη και τα χειμωνιατικα απογευματα που τον επισκεπτομαστε το σπιτι ειχε φως.

Ο Σεμερτζιδης ταξιδεψε το 1983. Το 1985 εγινε στην γκαλερι Νεες Μορφες μια πολυ ομορφη εκθεση εργων του, απο την οποια και αναρτω την συνοπτικη παρουσιαση με κειμενο της Τζουλιας Δημακοπουλου.