Ο Αγιος Προδρομος ειναι ενα καταπρασινο χωριο λιγο πριν τον Πολυγυρο Χαλκιδικης, καθως ερχεσαι απο Θεσσαλονικη. Εκτος απο το πρασινο ομως διαθετει και μια συστοιχια απο ψησταριες που μπορει να δελεασουν ακομα και χορτοφαγους! Το συννεφο της τσικνας απλωνεται γλυκα πανω απο το χωριο που κατακλυζεται απο τους περιοικους για ενα ωραιο μεζεδακι σε συμφερουσα τιμη!
Ο φιλος μου ο Βασιλης μου προτεινε να επισκεφθω τον “Διογενη”, ενα πεντακαθαρο μαγαζι που το κρατα μια οικογενεια με χαρα και ευγενεια.
Δοκιμασα τα πιο δυσκολα, τα πιατα δηλαδη που ακριβως επειδη υπαρχουν σχεδον παντου κινδυνευουν να ειναι σχεδον αδιαφορα και χωρις χαρακτηρα.
Ξεκινω με τα σουτζουκακια.
Μυρωδατα, ζουμερα, με εντονη τη γευση κρεατος! Αξιζουν τον κοπο, ειναι μια πολυ ωραια λιχουδια! Και ειρησθω εν παροδω, ειναι και πολυ κοντα στα ρουμανικα”μιτς” που ειχα παρουσιασει προσφατα. Τα σουτζουκακια του Διογενη χωρις να ειναι λιπαρα ειναι πολυ ζουμερα, και αυτο κανει τη διαφορα!
Συνεχιζω με το ελληνικον σουβλακι!
Και εδω ο Διογενης διεπρεψε. Νοστιμωτατο κρεας, χωρις να ειναι λυσσα στο αλλατι η γεματο πιπερι που κρυβει την γευση του κρεατος! Με λελογισμενο λιπακι, ισα ισα για να σε γλυκαινει με τη χαρα της μικρης αμαρτιας που ομως ειναι τοσο μικρη που την παιρνει ο ανεμος μαζι με την τσικνα!
Το ψησιμο και στα δυο πιατα αψογο! Επεναλαμβανω το πιο σημαντικο απολα μετα την πιοτητα των κρεατων. Ο ψηστης εβαλε και στα δυο πιατα ελαχιστο αλατι και πιπερι! Αυτο αποτελει σχεδον “ανθελληνικη” συμπεριφορα!
Κλεινω με τα συνοδευτικα που εν προκειμενω ταιριαζουν τελεια!
Η τυροκαυτερη ηταν μετριας εντασεως, και νοστιμη, ενω οι περισσοτερες ειναι απλα μια καυτερη μαζα!
Η χωριατικη πλουσια και με υλικα ολοφρεσκα και τραγανα!
Το καταστημα προσεφερε το πατροπαραδοτο ραβανι.
Η “ποιοτητα προς αξια” ειναι πολυ υψηλη! Ο Διογενης χτυπα την κριση κατακεφαλα!
Καλην εβδομαδα και καλη ορεξη!
Τα καλα υλικα χρειαζονται αναδειξη των γευσεων, και οχι συσωρευση και συγχιση. Προσθετουμε λοιπον λιγο σκορδο, λιγο τριμμενο παξιμαδι (αποφευγω το ψωμι γιατι δεν μου αρεσει η υφη του), μπολικο κυμινο (σπορους), αλατι, πιπερι, ελαιολαδο, και δυο αυγα (σε ενα κιλο κιμα). Ειχα στο ραφι και λιγο θρουμπι απο τη λαικη, οποτε προσεθεσα και αυτο το μυρωδικο που μου αρεσει. Ο Ηλιας Μαμαλακης σωστα λεει και επιμενει οτι δεν βαζουμε κρεμμυδι στα σουτζουκακια.
Αφου τηγανισουμε, αφηνουμε τα σουτζουκακια να χαλαρωσουν και ετοιμαζουμε την σαλτσα ντοματας για να τα παντρεψουμε.
Με τετοια ντοματα δεν θελεις τιποτε στην σαλτσα, παρα μονο λιγο αλατι, πιπερι και ισως μια ιδεα ζαχαρη (αναλογα με τα γουστα σας). Το μυστικο ειναι να προσθεσουμε στην σαλτσα το λαδι απο το τηγανισμα αφου προηγουμενα το στραγγισουμε.
Μολις δεσει η σαλτσα προσθετουμε ολα τα σουτσουκακια και τα αφηνουμε σε χαμηλη φωτια να παντρευτουνε με τη σαλτσα. Στο μεταξυ ετοιμαζουμε ενα ασπρο ρυζι, το στρωνουμε στο σκευος σερβιρισματος, και απο επανω σερβιρουμε τα σουτζουκακια.
Απολαμβανουμε με κοκκινο κρασι (ειχα ενα μπορντω του 2001 και πηγε θαυμασια).
Ο μεγιστος πειρασμος επι του πιατου!