Αυτο το πιατο προεκυψε οταν ο καλος μου ο χασαπης ο Σταθης μου εδωσε κατι τρυφερες μπριτζολες απο μοσχαρακι 11 μηνων. Το να τις βαλω στη σχαρα μου φανηκε πολυ πρωτογονη πραξη, κι ετσι σκεφτηκα να αποδωσω στα ελληνικα ττην κινεζικη “τηγανια”.
Εχουμε βεβαια κι εμεις την τηγανια με το χοιρινο και το πρασο, η τη συκωταρια, αλλα ειναι περιορισμενη σε ποικιλια και παρασκευη.
Αρχικα ξεκοκκαλιζω τη μπριτζολα και την κοβω σε φετες.
Το κοκκαλο μπαινει αμεσως σε τηγανι με ξερα κρεμμυδια και σωταρεται με ενθουσιασμο.
Σβυνω (κατ’επαναληψιν) με κοκκινο κρασι (αυτο ηταν ενα πολυ καλο κιαντι που ειχε περισσεψει απο προχθες) και αφηνω να εξατμισθουν τα πολλα υγρα.
Απομακρυνω απο τη φωτια, ξεχωριχω τα κοκκαλα και τα πεταω, ενω σερβιρω το μοσχομυριστο μιγμα σε βαθυ μπωλ.
Στη συνεχεια στο ιδιο τηγανι περναμε δυο τρεις φορες το κρεας. Υπενθυμιζω οτι το τηγανι πρεπει να εχει “πατο”. Επισης, το κρεας πρεπει να μεινει ζουμερο και με το αιματακι του, δεν πρεπει να γινει σολα. Αυτο ειναι το πιο κρισιμο βημα του μαγειρεματος.
Βγαζω το κρεας και το βαζω στο μπωλ με την σαλτσα να ηρεμησει. Και περνω στο τριτο και τελευταιο βημα. Τις πιπεριες. Απο τα διαφορα βαζακια με πιπεριες που εχω συντηρησει, πιανω ενα και το αδειαζω. Διπλα προσθετω ψιλοκομενο μαιντανο.
Ενα γρηγορο περασμα στο τηγανι για να μαζεψουμε οτι εμεινε απο ουσιες και αποσταγματα.
Και τωρα τουμπα στο μπωλ και 5 λεπτα για ηρεμια.
Απολαυστε το με ενα ποτηρι απο το κρασι που χρησιμοποιησατε στο σωταρισμα.
Οι νοστιμιες ειναι πολλες και παντρευονται ομορφα μεταξυ τους. Εκεινο που το καταφερνει ειναι η σαλτσα με τα κρεμμυδια, το κρασι και το ζωμο απο τα κοκκαλα.