Ο υπαιτιος πάντα εχει μια υπαίτια!
Ετσι κι εγω ανασυρω απο το ντουλαπι του χρονου αναμνησεις απο επισκεψη μου στο Παλερμο.
Επειδη ειμαι υπαιτιος, θα ακολουθησω την υπαιτια και θα κανω κι εγω δυο μερη, το πρωτο θα ειναι η πολη. Θα σας παω σιγα και χαλαρα στην αρχη μια βολτα σε διαφορα αξιοθεατα να παρετε μια γευση, και μετα θα παμε να φαμε ως Χριστιανοι και Ορθοδοξοι.
Στο κεντρο της πόλης το κτηριο αυτο αποτελει χωρο πολιτιστικων εκδηλωσεων.
Επιβλητικος ο Καθεδρικος Ναος.
Στο συμπλεγμα του Καθεδρικου Ναου και το αγαλμα ενος Καρδιναλιου.
Μεγαλοπρεπος Πυργος στην κυρια Πυλη της Πόλης.
Η πιατσα Μπελινι με το συντριβανι, τα αγαλματα, μια οπτικη οαση μεσα στην πολυασχολη πολη.
Το μοναστηρι του Αγιου Ιωαννη των Ερημιτων, απο τις αρχες του 12ου αιωνα, με εκδηλες τις αραβικες επιδρασεις.
Αφηνοντας το μνημειακο μεγαλοπρεπες μερος της πολης, βλεπουμε γυρω ενα μιγμα αρχιτεκτονικων ρυθμων που παραπεμπει στην ιστορια του νησιου και της πολης.
Ολα αυτα τα ροζ ειναι τα χρωματα της τοπικης ποδοσφαιρικης ομαδας.
Το υπαιθριο χαρακτηριζει τη ζωη της πολης, που εκτεθειμενη στους ανηλεεις νοτιαδες ειναι παντα σχεδον ζεστη και υγρη.
Η παληα πολη του Παλερμο ειναι μια ομορφη γηρασκουσα γυναικα που ειναι φτωχη αλλα περηφανη.
Υπεροχες πλακοστρωτες πλατειες με “”παλάτσι”, οπου ακομη και ο πωλητης υποδηματων παιρνει αλλη διασταση.
Καποτε θα συντηρηθουν σωστα αυτα τα υπεροχα κτισματα.
Στη νεα πολη, εκει που μενουνε οι μεσοαστοι.
Η περιοχη ειναι ασφαλης και φιλοξενει και αστεγους.
Πενια τεχνας κατεργαζεται.
Μεσα σε κατι στενα δρομακια αναπτυσσεται η αγορα της Βουτσιρια, η πιο γνωστη αγορα της πολης.
Ο τονος ειναι το κυριαρχο ψαρι, με το υπεροχο ρουμπινι χρωμα του να σε κανει να θελεις να τον γευθεις ωμο!
Λαχταριστα φρεσκα λαχανικα και φρουτα στη Βουτσιρια. Και, ω του θαυματος, κανενας τουριστας!
Μετα απο ολα αυτα ειναι αναποφευκτη η καταληξη σε εκλεκτο ταβερνειο για αναπληρωση δυναμεων!
Η ταβερνα “Piccolo Napoli” ειναι κοντα στα ντοκια της πολης, και σερβιρει ντοπιους και ολιγους ξενους που το βρισκουν. Το εχει μια υπεροχη οικογενεια, ο δε μαγειρας ειναι ενα Αυστριακο παλληκαρι που ηρθε στο Παλερμο για τουρισμο, γνωρισε μια μαυρομματα και ειδε αλλιως το νοημα της ζωης!
Ολιγον βρασμενες, γεματες ευωδιες και αρωματα, με υφη που παραπεμπει σε παχυρρευστο μελι.
Ο οκταπους ενεβαπτισθη εις βραζον υδωρ επι δυο λεπτα χωρις οιονδηποτε καθαρισμο, με ολες τις ουσιες και σερβιριστηκε!
Εβρωθη παραυτα, καθως τα “ακαθαρτα” του ησαν ευωδιαστα, ιωδιο και χορταρακια, η δε σαρκα του σαν λουκουμακι.
Ακολουθησαν τα αχνιστα και καταμαυρα σπαγγετι με το μελανι της σουπιας! Ενα πιατο που ευλογει τα σωθικα, αυτο το μελανι (που ειναι αφθονο) ειναι το ελιξηριο της ζωης!
Στη συνεχεια ο μαιτρ εφερε ρολλο με ψαρι, που ηταν νοστιμωτατο, αλλα ομολογω οτι μετα τα μαυρα και αχνιστα οι αισθησεις ειχαν ολιγον ναρκωθει! Κι ετσι δεν συγκρατησα ουτε το ονομα του ψαριου απο το συμπαθες αλλα ουχι αξιομνημνημονευτο πιατο.
Το ξυπνητηρι χτυπησε μολις πλησιασε το ραγου με τονο.
Η υπεροχη σαρκα του τονου σε ευθεια αντιπαραθεση με την αγερωχη οξυτητα της ντοματας απο τη σικελικη γη!
Η πανδαισια ολοκληρωθηκε με το γλυκο “κασατα” απο το φημισμενο ζαχαροπλαστειο “Οσκαρ” αλλα οταν ηρθε το γλυκο δεν μπορουσα να σηκωσω το χερι μου να το φαω, ποσο μαλλον να τραβηξω φωτοφραφια!