Greek Folk Songs of Love – Διστιχα της Αγαπης

Μια και το πιο σπουδαιο, το πιο υπεροχο, το πιο δυσκολο στη ζωη ειναι η Αγαπη, ξεκινω το 2010 με διστιχα της Αγαπης, απο τη Συλλογη Ελληνικων Δημοτικων Τραγουδιων του Φοριελ (Πανεπιστημιακες Εκδοσεις Κρητης 1999). Καλη Χρονια και με Αγαπη!

Ω, Παναγια μου Δεσποινα, βαρια που ειν’η αγαπη!

Μηδε ο τοπος με χωρει, μηδ’ ολο το σοκακι.

Για μαυρα ματια χανομαι, για μπιρμπιλια πεθαινω,

γι’ αυτα τα καταγαλανα σκαπτω την γην και μπαινω.

Τις ειδεν ψαρι στο βουνον, την θαλασααν σπαρμενην;

Τις ειδεν εις τετοιον καιρον αγαπη εμπιστευμενην;

Τι αδικια εις εμε, ματακια μου και φως μου

ολοι αγαπουνε την ζωην, κι εγω τον θανατον μου.

Μαυρα μαλλια στην κεφαλη, στες πλατες ξαπλωμενα,

αγγελοι τα κτενιζουνε, με διαμαντενια κτενια.

Να χαμηλωναν τα βουνα, να’ βλεπα το Μισιρι,

να’ βλεπα το πουλακι μου, με ποιονα τρωει και πινει.

Ας ητο τροπος ματια μου το χερι σου να κρατουν,

κι ευθυς ας με περεχυνε ο ιδρως του θανατου.

Απο τα γλυκα σου ματια, τρεχει αθανατο νερο,

και σε γυρεψα λιγακι, και δεν μοδωσες να πιω.

Μια ψυχη χωρις το σωμα, πια να ζησει δεν μπορει,

και πως εζησα ως τωρα, το θαυμαζω κι απορω.

Τηρα με πως εγινηκα, μαυρος σαν τον αραπη,

δεν ειμ’ απο την Αραπια, μον’ ειμ’ απ’ την αγαπη.