By the breaking wave: Tavern “Ta Kymata” in New Epidavros, Greece (Παρα θιν’ αλος: Ταβερνα “Τα Κυματα” Νεα Επιδαυρος, Ελλας)

I continue to be in the “breaking wave” mood, in spite of the fact that the first autumn rain drops pelted the dry soil since yesterday.

Three and a alf years ago I wrote about Nikos Varverakis’ tavern in New Epidavros.

Today I return to find the same values and, fresh seafood, fresh as ever, and cooked with respect to Nature.

Epidavros, Asclepeion

It is only natural to visit Nea Epidavros (a small village 20 km northeast of Palea Epidavros) and Nikos Varverakis’ tavern after a visit to the Theater and the Asclepeion in Palea Epidavros.

The first thing I asked for was the octopus. I remembered that last time I had tasted it simmered in wine and it was delicious.

Octopus cooked in wine

I was not disappointed. First of all, the octopus was small, which means fished locally. Second, the head was “dirty”, which means untouched, with all the delights of the sea left intact.

This is the reason why seafood is better consumed fresh. Can you imagine eating a frozen octopus with a “dirty” head? I cannot.

Octopus – detail

However, it is not enough to have a really fresh small octopus. Cooking it is a real challenge, as it can be so easily destroyed.

Nikos is a master in simmering the octopus in wine until it reaches perfection. The sauce was so good, that whatever was left I ate with the fish!

Vlita

The greens that accompanied the fish were vlita, boiled to perfection, served with real olive oil.

One of the most abused greens, vlita, when fresh and young is so tender that it is usually overboiled and destroyed, losing its colour to a murky muddy green-grey.

Not in Nikos’ tavern. Silky leafs, melting in your mouth, with tasty olive oil that dressed them adequately to the extent that no lemon was needed.

Fried cod

Now to the fish. Nikos recommended – and of course I accepted – fried cod.

Cod fished in the local waters is a small fish, nothing compared to the 5-10 kg fish of the Atlantic.

It is tasty, has very few bones, but it has to be super fresh, otherwise it is no good.

Not to mention the frying. The oil has to be “fresh” because the flavor of the flesh is very subtle. A reused oil can spoil a perfectly good fish.

Not in Nikos’ tavern.

The cod was fried to perfection, and it was so fresh that I could literally see the gelatin flowing out of the fish.

Needless to say, I will – one day – return.

“Except for the times of suffering, as of fear, I would think that the worst moments are those of pleasure because the hope for them and the memory of them, which occupy the rest of our lives, are better and much more pleasant than the pleasures themselves.”

Memorable sayings of Filippo Ottonieri, Giacomo Leopardi

Faces of the Market – Fishmongers (Προσωπα της Αγορας – Ιχθυοπωλες)

Ο Μανολης - Παληο Ψυχικο
Ο Μανολης - Παληο Ψυχικο

Σημερα θελω να επιχειρησω την προσωποποιηση της αφηρημενης εννοιας της ιχθυαγορας, οπως τη βιωνω στην Αθηνα και τα περιχωρα.

Η Βαρβακειος Αγορα στην οδο Αθηνας ειναι ενας πρωτος πολος και ξεκινω απο αυτον.

Ο Χρηστος μου δινει χταποδια. Ειναι χαμογελαστος και εξυπηρετικος. Αλλα εχει και λιγο αγχος για το ποσα ψαρακια θα πουλησει. 

Χρηστος - Βαρβακειος
Χρηστος - Βαρβακειος

Ο “Μαλλιας” ητανε διπλα στο Χρηστο, και μου εδινε σουπιες και καλαμαρια, αλλα τωρα εφυγε.  Ειχε παντα δυο δουλειες, τα απογευματα μετα την Βαρβακειο μετεφερε στρωματα. Τωρα τον εχω χασει.  

Ο Μαλλιας
Ο Μαλλιας

Ο Θανασης ειναι λοξα απεναντι απο τον Χρηστο, και ειναι οπαδος της φωτογραφησης. Μου δινει μεσαια (1-2 κιλα) ψαρια που ειναι μουρλια. Καθε φορα που με βλεπει μου λεει οτι μπορω να βγαλω πολλα λεφτα αν παρω την καταλληλη φωτογραφια του καταλληλου ανθρωπου στην καταλληλη στιγμη. Και κλεινει πονηρα το ματι.

Ο Θανασης - Βαρβακειος
Ο Θανασης - Βαρβακειος

Το αφεντικο του Θαναση, στο καμαρακι με το ταμειο. 

Το ταμειο - Βαρβακειος
Το ταμειο - Βαρβακειος

 Ο Στεφανος ηταν στη Βαρβακειο, αλλα τον εχω χασει. Εφερνε ποταμισια και λιμνισια ψαρια με περιεργα ονοματα που δεν τα ηξερα ουτε και θα τα μαθω ποτε. Απο αυτον αγοραζα χελια. Στην φωτογραφια τεμαχιζει ενα μεγαλο χελι απο την Παμβωτιδα. 

Ο Στεφανος
Ο Στεφανος

Φευγω απο τη Βαρβακειο και παω στο Παληο Ψυχικο, στην αγορα της πλατειας Πινδου οπου ευρισκεται ο απο ετων φιλος και προμηθευτης Μανολης. Ο Μανολης ειναι ψυχουλα και χανουμισσα (δηλαδη ΑΕΚτζης).  Το απαραιτητο πρελουδιο καθε αγορας ειναι η ποδοσφαιρικη αναλυση.  Ο πατερας του Μανολη ειναι βοσκος στη Ναξο. Καθε χρονο μου φερνει δυο κεφαλια τυρι που ξεπερναει την περιγραφη και – βεβαια – δεν υπαρχει στην αγορα. Με τη μητερα του πιανω συζητηση για τη μαγειρικη οταν τη βρισκω εκει. Αυτο που ποτε δεν θα ξεχασω ειναι η συμβουλη της για το τηγανισμα του μπακαλιαρου. “Το ψαρι πρεπει να βραζει μεσα στο λαδι”.

Τελευταιος σταθμος για σημερα το Λαυριο, οπου παω για βολτα αραια και που. Ο Λαμπρος και ο Κωστας επιδεικνυουν εδω τα καλα του μαγαζιου. Ο Λαμπρος ειναι Βαζελος οποτε ξεκιναμε παντα με τα καθεκαστα της ομαδας και μετα περναμε στο ψαρακι. Ο Λαμπρος μου δινει και αχινοσαλατα, εκτος απο τα ψαρακια, που περηφανευεται οτι ειναι παραγαδισια!

Λαμπρος και Κωστας στο Λαυριο
Λαμπρος και Κωστας στο Λαυριο

 Αυτα λοιπον για τους καλους μου ιχθυοπωλες, που τους ευχαριστω καθε φορα και τωρα για τα καλα που μου δινουν.