Σημερα που εχει μπει ο Νεος Χρονος, και κατοπιν αλλεπαλληλων συνεστιασεων και εξοντωτικων μαχων με τις γευσεις, οσμες, διορασεις, υφες, επανερχομαι σε μια μινιμαλιστικη παρουσιαση της ακρως ποιμενικης εκδοχης του ψησιματος του χοιριδιου γαλακτος.
Δεν εχω πολλα λογια να πω, μονον οτι τα παντα ειναι στο ψησιμο, μετα την απαραιτητη αριστη ποιοτητα του χοιριδιου. Ας μην ξεχναμε οτι τρωμε οτι εχει φαει το χοιριδιο! Πρεπει λοιπον να διασφαλισουμε οτι η προελευση του ειναι τετοια που μας καλυπτει σε οτι αφορα αυτη την υψιστη αναγκη. Εξαλλου και ημεις οι ιδιοι, ειμαστε οτι τρωμε!
Η ιστορια ειναι απλουστατη. Ελαφροτατο μαριναρισμα αποβραδις, με χοντρο αλατι, πιπερι απο μυλο, και μυρωδικα απο τις πλαγιες των ελληνων, οσο πιο φρεσκα γινεται.
Μετα φουρνος, και το αποτελεσμα τα λεει ολα!
Μια σημειωση μονο για τις πατατες πριν απο τις εικονες. Μου αρεσει να ψιλοκοβω φυλλα απο σελινο και να τα αναμειγνυω με τις πατατες πριν τις βαλω στο ταψι. Δινει μια προσθετη διασταση που παντρευεται υπεροχα με τους χυμους του χοιριδιου. Και δεν βαζω καθολου λεμονι! Αν το χοιριδιο ειναι απο καλη οικογενεια, το λεμονι και οτιδηποτε οξυ χαλαει την αφατη γλυκα, τρυφεροτητα και απαλοτητα των γευσεων και των υφων! Αν η πρωτη υλη ειναι σωστη, το χοιριδιο φουρνου με πατατες ειναι μια διασταυρωση αναμεσα σε κανονικο φαγητο και σε ελαφρο γλυκο.
Παμε μαεστρο ας δουμε και τις εικονες!
Διακρινετε τους κοκκους απο το χοντρο θαλασσινο αλατι και τα φυλλαρακια σελινου.
Δεν πρεπει να το ξερανουμε, αρκει να ειναι τραγανιστο απεξω και ζουμερο απο μεσα!
Αυτες οι προεξοχες με το κοκκαλακι ειναι ολα τα λεφτα! Ολα σε ενα!
Το χερακι αποτελει προκληση μεγαλη, αφου το κοκκαλο σου μενει στο χερι και η αφατου τρυφεροτητος ουσια εις την στοματικην κοιλοτητα σου δινει την αισθηση οτι τρως ζεστη πηχτη χωρις τα παρελκομενα!
Τα παιδακια αποτελουν προκληση, καθοσον η κοπη τους απαιτει χειρουργικες ιακνοτητες για να μην γινουν χαλια. Ειναι ετοιμα να λοιωσουν. τα κοκκαλακια βγαινουν μονα τους, θελει καλο μαχαιρι και γρηγορες κινησεις για να μπορεσεις να σερβιρεις.
Στην πιατελα σερβιρισματος με τα παιδακια κατεπλευσαν ως αρπακτικα διαφορα κουταλοπηρουνα!
Προσεξτε το ροζ της σαρκας σε αντιπαραθεση με τη σιενα της πετσας!
Οι πατατες μπορει να σε απογειωσουν, αλλα θελει εγκρατεια στα αλατια και τα πιπερια. Παρατηρησα οτι – οπως παντα – οι συνδαιτημονες τσακισαν τα αλατοπιπερα, με αποτελεσμα να μην ξερουν καλα καλα τι γευονται!
Αυτη τη μανια των νεοελληνων με τα αλατοπιπερα δεν μπορω να την περιλαβω στην ποιμενικη μας παραδοση!
Οσον αφορα το κρασι, προτεινω ενα μερλο, για να συνοδεψει διακριτικα.
Καλη Χρονια !