Posted by 
- Genuinely polite service
I believe that civilization is an everyday affair. Of course saying is not practicing. One of the occasions when I felt that practicing is not that difficult, was when I by chance visited the Frescobaldi Wine Bar at Fiumicino.
I had a couple of hours to kill before catching my flight back to Athens. This time is usually spent shopping things I do not need, or being bored to death.
This time I got lucky. I opened my eyes and there it was: an oasis of civilization.
I has the seafood crudo misto and felt that I was by the sea. I accompanied it with a full bodied glass of chardonnay to establish some balance with the strong raw seafood flavours.
The very nice lady serving me offered me at the end some nice biscottini (cookies) and I washed them down with a divine glass of Grappa di Brunello. There is no better way to prepare yourself for a flight!
Before my next flight, together with praying, I will try … a divine glass of grappa di Brunello
nice blog
kaloriziko
prayers are needed indeed, yesterday the flight from Vienna to Belgrade was dealyed because the aircraft had a mechanical problem and had to be replaced… and in Vienna Airport there is no Frescobaldi to entertain the worrying traveller
having said that, before your next after the next flight (and prayers) you might want to try a glass of Brunello di Montalcino!
many thanks for your encouraging words
“… civilization is an everyday affair. ”
!!!
“… Of course saying is not practicing.”
!!!
tks!
Οταν εχεις μπουχτισει απο το απιστευτα βαρετο και ομοιομορφο φαγητο των αεροδρομιων του κοσμου, το μπαρ του φρεσκομπαλντι ειναι μια πινελια πολιτισμου που χρειαζομαστε περισσοτερο παρα ποτε. Ακομη και ο μελλοθανατος ερωταται την παραμονη της εκτελεσεως τι γευμα επιθυμει.
“Γλώσσα μου, εχθρέ μου”, λέμε εμείς κι εγώ το αποδεικνύω συνέχεια. Ίσως το έχω “χάρισμα”, να εκφράζομαι πάντα μπερδεμένα. 🙁 Με το παραπάνω σχόλιό μου παραβίασα το “il n’y a pas de hors-texte” 🙁
Και τις δυο προτάσεις από το κείμενό σας που ξεχώρισα, τις μετέφερα … αλλού. Μου άρεσαν και σαν γενική σκέψη. Γι’ αυτό και τα θαυμαστικά κλπ. Δεν ξέρω πώς με καταλάβατε εσείς. Είθε να μην τα πήρατε… “στραβά”.
P.S. Είδα που μου έχετε απαντήσει για το ρητό – ευχαριστώ! Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
…”τόσοι και τόσοι περάσανε αλλά δεν είδανε.”… + θλίψη, βροχή, μετασεισμοί… και του Φρεσκομπάλντι τόσα μίλια μακριά… 🙁
Τώρα πια ουτοπικό όνειρο μου φαίνεται, αν όμως τύχει και περάσω από εκείνο το αεροδρόμιο της Ρώμης, θα πιω στο συγκεκριμένο μπαρ ένα κρασί εις υγείαν σας
Αγαπητη φιλη,
Η αποσταση αναμεσα στην πραγματικοτητα και την ουτοπια οριοθετειται απο την ικανοτητα μας να βιωνουμε τις στιγμες. Η βιωματικη στιγμη αποτελει το “κυτταρο” της υπαρξης εν τοπω και εν χρονω.
Οσον αφορα τα “στραβα”, θα ηθελα να σας διαβεβαιωσω οτι με κανενα τροπο δεν αναγιγνωσκω τα γραφομενα σας με τεθλασμενο τροπο. Πολυ περισσοτερο, δεν αποπειρωμαι την διαθλαστικη ερμηνεια των. Μπορειτε λοιον να συνεχισετε να εκφρραζεσθε ανοιχτα και ανετα, χωρις να διερωτασθαι περι διαθλασεων και λοιπων παραμορφωσεων.