Posted by Όλα ξεκίνησαν απο την αιφνίδια συνάντηση μου σήμερα το πρωί με ένα τελλάρο σαρδελομάνες στη λαική της Πανόρμου. Όπως βλέπετε ήταν μεγάλες και θρεμένες κι ο πωλητής ορκιζόταν ότι ήταν ελληνίδες, γιατί εγώ τέτοια μεγάλα σαρδελάκια μόνο στην ισπανία είχα δει.
Γύρισα σπίτι και αποφάσισα να φτιάξω κάτι με τις σαρδελομάνες. Και ιδού το αποτέλεσμα.
Αρχικά καθάρισμα και φιλετάρισμα.
Στη συνέχεια τυλίγουμε τα φιλέτα σε αμπελόφυλλα.
Βάζουμε τα “ντολμαδάκια” να ψηθούν στο φούρνο για 10 λεπτά σε θερμοκρασία 200 βαθμών κελσίου.
Καθώς ψήνονται, παίρνουμε μακρόστενες πατάτες και τισ κόβουμε φέτες. Τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο και πασπαλίζουμε με χοντρο αλάτι.
Παίρνουμε τυρί φέτα, το λυώνουμε με ένα πηρούνι, προσθέτουμε λίγη κρέμα γάλακτος για να γίνει ομοιογενές το τυρί
Στο μεταξύ έχουν γίνει και τα ντολμαδάκια, οπότε τώρα συνθέτουμε και τρώμε.
Λίγη τυρόκρεμα σε κάθε φέτα πατάτας, κι απο επάνω ένα ντολμαδάκι σαρδελομάνας.
Η σαρδελομάνα με το αμπελόφυλλο είναι μια πανδαισία έντονων γεύσεων, η τυρόκρεμα συμβάλλει κι αυτή στο αρμονικό σύνολο γεύσεων με την οξύτητα και τη σπιρτάδα της, ενω η πατάτα παίζει και στην αρμονία της υφής. Συνοδεύεται και με ούζο, η τσίπουρο, αλλά εγώ προτίμησα ένα καλό ασύρτικο απο τη Σαντορίνη.
σλουρπ…εγώ θα παρω την πατατα με το τυρι..για το χατιρι τους και το ψαρακι σας θα φαω..α…και το ασυρτικο της Σαντορινης θα το τσακισω 🙂
καλώς ήλθατε και πάλι ατμίζουσα και χοροπηδηχτή κατσαρολίτσα (κουκ), επιτρέψτε μου την οικειότητα, εξ άλλου όπως λένε και οι εγγλέζοι “it takes one to know one”…
σας διαβεβαιώ ότι το καλό ασύρτικο είναι το κλειδί της απόλαυσης αυτών των “βαρέως τύπου” μεζέδων με ψαρικά…
για τις πατάτες έχω εφαρμόσει μια τεχνική διπλοτηγανίσματος, δηλαδή ένα πρώτο πέρασμα απαλό σχεδόν να βράζει στο λάδι, και ένα δεύτερο πέρασμα καφτό, τσουρουφλισμένο, που δίνει και αυτό το βαθύ χρώμα…
στο ενδιάμεσο αλατίζω με χοντρο αλάτι και…
μετά δεν σταματάς, οι ταπεινές πατάτες είναι το κάτι άλλο…
τι κανεις? διπλοτηγανιζεις?
δικη σου ειναι αυτη η συνταγή?
δεν πιστευω να εχεις κανενα michelin και το κρύβεις? 🙂
Καλησπέρα.
Η προτροπή της Ναταλίας να σας επισκεφτώ ήταν καταλυτική.
Τώρα πλέον τα ταπεινά που μπορώ εγώ να μαγειρέψω θα φαίνονται τουλάχιστον φτωχά.
Κλείνω με την μοναδική “λέξη” που μου έρχεται πλέον στο μυαλό…μιαμ!!!
@natalia: ναι, το ομολογώ, διπλοτηγανίζω και μάλιστα η συνταγη με τας σαρδελομάνας ειναι ολόδικη μου, αποκύημα της φαντασίας ενος σαββάτου, και δυστυχώς ή ευτυχώς τα αστεράκια είναι μόνο στην καρδιά και την σκέψη μου… όπως έλεγε και η μπαμπέτ όμως, ένας καλλιτέχνης δεν είναι ποτέ φτωχός! (αυτό ακούγεται άσχετο, αλλά κάπως μου ήρθε τώρα, κι έτσι το γράφω)…
@Πάνας: καλώς ορίσατε αγαπητέ, Πάνα, και χαίρομαι που βρήκατε κάτι που σας αρέσει…
θα μου επιτρέψετε να σημειώσω ότι όπως λέει η μπαμπέτ…” ένας μάγειρας δεν είναι …” οπότε η παρατήρηση σας είναι περισσότερο απόδειξις της ταπεινότητος σας παρά ένας ορθός χαρακτηρισμός για την μαγειρική σας…
εξάλλου κάθε τι που μαγειρεύεται με αγάπη είναι αγαπητό!
Συμπτωση.. σημερα σκεφτομουνα οτι θαθελα να ημουνα Μπαμπετ. Παντα το σκεφτομαι οταν εχω να ετοιμασω ενα τραπεζι για πανω απο 8 και παντα καταληγω στο συμπερασμα οτι δεν μπορω να ειμαι οποτε καλα θα κανω πα παψω να ονειρευομαι ξυπνια.
Επισης θελω να σχολιασω αυτο που ειπατε.. ” εξάλλου κάθε τι που μαγειρεύεται με αγάπη είναι αγαπητό! ” Πολυ σωστο. Η μαμα μου οποτε εφιαχνε κεϊκ για να το παει στις θειες μου που δε τις χωνευε.. ολο πατηκωμενο εβγαινε απο το φουρνο.
Με την ευχη να γυρισετε γρηγορα στην κουζινα σας για την δικη μας ευχαριστηση, σας ασπαζομαι!
φιλτάτη, επανήλθα εις αθηνας εν μεσω της νυκτός και απο πρωίας σήμερον 2/10 ανηρτησα συνταγην αφιερωμενην εξαιρετικά, με ευχάς δια την υμετεραν ευζωιαν και μακροημέρευσιν…
σας ευχαριστώ!
Αγαπημένε Παναθήναιε,
Αν και δεν συνηθίζω να ξενοπερπατώ μέρα γιορτής, με πείσατε πως είστε πολύ τσίφτης μάγειρας και δηλώνω ταπεινά θαυμάστριά σας.
Τι κάλλος και τι γεύση θα έχει το γουρουνόπουλο και τα συμπαραμαρτούντα.
Αλλά για τη γιορτούλα μου ούτε μια τόση δα μικρή αφιέρωση εκ Σερβίας!
Θα νιώθω πως δεν με παίζουνε οι φίλοι μου σήμερα!
Καλημέρες απο Μόντρεαλ υγρό και λατρεμένο όσο ποτέ.
Ιουστίνη
ιουστίνη του μοντρεάλ,
έτη πολλά και καλά!
σας στέλνω προσωπικό μπιλιετάκι με τις ευχές μου…