Manuel Vazquez Montalban – Recetas Immorales (Ανηθικες Συνταγες)

Σήμερα θελω να μοιραστω μαζι σας λιγα δειγματα απο το έργο του Μανουελ Βάθκεθ Μονταλμπαν “Ανηθικες Συνταγες”. Θα δανειστώ αποσπάσματα απο τη μεταφραση του Σ.Μ. Εκδοσεις Σταχυ 2000.  Σχετικο ειναι και το βιβλίο “Οι Συνταγες του Καρβάλιο” Las Recetas de Carvalho, που έχει εκδοθει στην Ελλάδα απο τις εκδοσεις Μεταίχμιο το 2002, και αποτελείται απο τα αποσπασματα των αστυνομικων μυθιστορηματων του Μονταλμπαν στα οποια ο ντετεκτιβ Πέπε Καρβάλιο μαγειρευει.

Ο Μονταλμπαν ηταν ενας μερακλης καλοφαγας συγγραφεας που γεννηθηκε και εζησε το μεγαλυτερο μερος της ζωης του στην Βαρκελώνη.

Του χρωστω τα λιγα που ξέρω για την κουζινα της Καταλωνίας.

Με καθε συνταγη ο συγγραφεας κανει παραπομπες σε ζευγαρωματα πολλων και ποικιλων τυπων, εξ ου και ο τιτλος “ανηθικες”, επειδη παραπεμπουν, προαναγγέλουν και προβλεπουν την αναποφευκτη συνεχεια  μετα το γευμα. Το ζευγαρι αργα η γρηγορα θα περασει απο τις κατσαρολες και τα σερβιτσια στα σεντονια (η οπου τη βρισκει ο καθενας). Κι ο καλος μας συγγραφεας θα ειναι καπου εκει ψηλα να χαιρεται.

Για να μην τα αποκαλυψω όλα, επελεξα συντομα αποσπασματα, που δεν περιλαμβανουν τα περι ζευγαρωματων. Οι σημειώσεις που προσεθεσα αφορουν τα εδεσματα και οχι τα ζευγαρωματα.

Τρυγος
Γκογια: Τρυγος

Ψωμι με ντοματα

…Ολοι οι σοφοι ανθρωποι και λαοι της γης θα πρεπει να θεωρουν το ψωμι με ντοματα σαν το θεμελιακο τοπιο της ανθρωπινης διατροφης. Κατ-εξοχην αμαρτωλο εδεσμα, γιατι περικλειει και απλουστευει την αμαρτια κανοντας την προσιτη στον οποιονδηποτε….

Σημείωση δική μου: Το ψωμι με την ντοματα αποτελει το εμβλημα της καταλωνίας, σε βαθμο που πολλοί καταλανοί προσβάλλονται άμα το πεις στα καστιλιανικα. Βεβαια εμενα με σωζει το οτι ειναι ηλιου φαεινωτερο οτι δεν ειμαι καστιλιανος (λογω προφορας). Ειναι απλουστατο κατασκευασμα, αφου το μονο που χρειαζεσαι ειναι φρεσκο ψωμί φρεσκια ζουμερη ντοματα αλατι και ελαιολαδο. Όσο πιο γνησια τα υλικα, τοσο καλυτερο το κατασκευασμα. Μερικοί φρυγανιζουν το ψωμι, αλλοι το τρωνε απλα φρεσκο. Τριβουμε την κομμενη ντοματα πανω στη φετα του ψωμιου με ενθερμο και αποφασιστικό τροπο. ‘Ετσι ωστε  οι χυμοι και οι ουσιες να μετακομισουν στη λευκη σαρκα. Μετα ραντιζουμε τη φετα με ελαιόλαδο και τελος πασπαλιζουμε με το αλατι. Τρωμε ετσι απλα, η περιπλοκα, αφου οι παραλλαγες ειναι απειρες. Στα καφενεια της Βαρκελώνης στα οποια οι ντοπιοι τρωνε το πρωινο τους η απλα πινουν τον καφε τους, θα βρειτε υπεροχες φετες ψωμι με ντομάτα παρατεταγμενες ετοιμες για το μεγαλο ταξιδι στα στομαχια των ενθουσιωδων πελατων.

Ζεστο πατε απο μανιτάρια της Μαϊτέ

..Η συνταγη ανηκει στον βασιλια Αρθακ, φημισμενο εστιατορα του Σαν Σεμπαστιαν, πρωτοπόρο της νουβελ κυζιν, και ειναι μια νεα εκδοχη του παλιου και εξαιρετικου βασκικου παθους για τις μανιταροπιτες. Πολλά έχουν γραφτει και ζωγραφιστει για τον αμαρτωλο χαρακτηρα των μανιταριων, για το οτι τα μανιταρια εχουν δαιμονικη ανθηση και φυτρωνουν σε μερη κρυφα και απομερα…  

Σημείωση δική μου: Τα μανιτάρια κατεχουν περιοπτη θεση στην κουζινα και τις ψυχες των κατοίκων στην Καταλωνία αλλά και τη χωρα των Βασκων.  Και οι δυο αυτονομες περιοχες της Ισπανιας διαθετουν μεγαλα και περηφανα βουνα στα οποια φυτρωνουν απειρες ποικιλιες μανιταριων. Ο βασιλιας Αρθακ ειναι μεγας μαγειρος στη χωρα των Βασκων, και λατρευει τα μανιταρια οπως κάθε καλός Βασκος. Την τελευταια φορα που ειχα πάει στον Σαν Σεμπαστιαν ειχα περιοδευσει σε μπακαλικα και θυμαμαι τα τεραστια βαζα με ξερα μανιταρια που κοσμουσαν τις προθηκες τους. Τοσο που αγορασα κι εγω ενα και γυρισα στην Αθηνα με το βαζο παραμασχαλα. Και βεβαια δεν μιλαμε για τις ανοστες μαζες της μαζικης παραγωγης που βρισκουμε στα μιζερα ελληνικα παντοπωλεια, μιλαμε για μιγματα απο πολλες ποικιλιες με γευσεις και αρωματα που σε ριχνουν κατω.

 Σαρμαδαια με συκωτακια πουλιων

…Η μεταφυσικη αυτου του εδεσματος εδραζει ακριβως στον ογκο και τη λιπαρη υφη που προσδιδει η σκεπη (μπολια) και στις ηγεμονικες γευσεις του συκωτιου και του εστραγκον, αλλως αρτεμισια η δρακοντειος, βοτανι που καταγεται απο τις ιστορικες Ρωσιες και που κατορθωσε να διατηρησει την παγκοσμιοτητα του εναντια σε μια σειρα ψυχρων πολεμων…

Αχνιστη Σουπια με πρασινες ελιες

 …Η λευκη και υποξινη τρυφεραδα της τεμαχισμενης σουπιας καλει τη σκοτεινη γευση της πρασινης ελιας, γευση συμπυκνωμενη και γωνιωδη, που γεμζει τον ουρανισκο με αντιφατικες εντυπωσεις…

4 comments

  1. Ωραια! Μισα πραγματα. Αντε τωρα να τρεχω να βρω το βιβλιο!! 🙁 Τα κομματια που επελεξες να φερεις ειναι εξαιρετικα, και δεδομενου οτι ειναι μεταφρασεις προσπαθω να φανταστω ποσο υπεροχο θα ειναι το οριτζιναλ. Εφαμιλλα τα σχολια σου ερχονται να συμπληρωσουν την αναρτηση. Εχω μπλοκαρει λογω κουρασης γι αυτο επιφυλασσομαι να το διαβασω και αυριο και να γραψω κατι πιο ουσιαστικο. Προς το παρον αρκουμαι σε ενα .. σουπερ!

  2. Α δεν σταναχωριεμαι καλε μου Παναθηναιε. Θα το βρω δεν υπαρχει θεμα, χαιρομαι που εγραψες τις περικοπες κι ετσι εμαθα για τον Μονταλμπαν που ομολογουμενως δεν τον ηξερα. Μ’ αρεσει η γαστρονομικη λογοτεχνια γιατι τη θεωρω συγχρονως πολιτιστικη λογοτεχνια. Με την ευκαιρια να συστησω (αν δεν το γμωριζεις ηδη) το βιβλιαρακι του Ανδρεα Σταϊκου “Επικυνδινες μαγειρικες” αρκετα χαριτωμενο μπερδεμα μαγειρικης και σκανδαλων.
    Στεκομαι στη φραση “για το οτι τα μανιταρια εχουν δαιμονικη ανθηση και φυτρωνουν σε μερη κρυφα και απομερα” που μου φερνει εικονες .. οταν κατι Οκτωβρηδες παλια μαζευα κυκλαμινα στην Παρνηθα και τα χαζευα εκει διπλα τα μανιταρια. Και μου φωναζανε. Μη τα πιανεις Δεσποινακι, δεν ξερουμε αν ειναι δηλητηριωδη. Ομορφα αλλα απαγορευμενα για τα χερακια της μικρης. Ουτε τωρα τα αναγνωριζω. Τωρα τα βλεπω και απλα αναρωτιεμαι.

  3. ευτυχως, η στενοχωρια ειναι κακο πραγμα, παρολο που και το να ειναι κανεις συνεχως διαρκως και αδιαλειπτως χαρουμενος ειναι προβληματικο, αν οχι βαρετο…
    ο Μονταλμπαν ειναι σημαντικος συγγραφεας “αστυνομικών”, αλλα και ιστορικών εργων, ενω διετελεσε και τακτικος αρθρογραφος της “Ελ Παις”…
    και το εργο του περιλαμβανει σαν σημαντικο του κομματι την πολιτιστικη πλευρα των κοινωνιων…
    το βιβλιαρακι του σταικου το εχω, και θυμαμαι οτι μου ειχε αρεσει, πρεπει να το ειχα τελειωσει αυθημερον…
    η εικονα του δεσποιναριου εν τω μεσω των αγρων να συλλεγει ανθη και να αποτρεπεται απο την συλλογη μανιταριων ειναι καταπληκτική, και παραπεμεπει στην εποχη των αθωων αμαρτιων, καθοσον τοτε στην κυριολεξια δεν ειχαμε ιδεα το τι καναμε…

Comments are closed.