Μελανωμενες Ροδελες Καλαμαρομανας

Μετα το σχετικα “βαρυ” χιουνκαρ μπεγεντι θελω να σας προτεινω ενα απλουστατο μα υπεροχο πιατο που απαιτει μια εξαιρετικα φρεσκια καλαμαρομανα με το μελανι της και δεξιοτεχνια στο τηγανισμα.

Την Κυριακη σο Λαυριο ο καλος ψαρας ειχε μεινει με δυο καλαμαρομανες, οποτε προσετρεξα να βοηθησω αγοραζοντας αμφοτερες.

Εχω τη λοξα να μην αφηνω τον βοηθο του ψαρα να καθαριζει τα καλαμαρια επειδη θελω να βγαζω το μελανι και να το χρησιμοποιω. Η κατασταση της σακουλας με το μελανι ειναι και βασικο κριτηριο φρεσκαδας του καλαμαριου, παρολο που οταν το βρισκεις ειναι αργα, γιατι εχεις ηδη αγορασει το καλαμαρι.

Ενα αλλο σημαντικο κριτηριο ειναι το χρωμα. Πρεπει να ειναι ανοιχτο καφε σταχτι και οχι ροζ η μωβ. 

Το μηκος του μεγαλου της φωτο ηταν περιπου 30 εκατοστα.

Αυτο το ονειρο θαλασσινης νυκτος καθαριστηκε, βρεθηκε η σακουλα με το μελανι, που ηταν ρευστο σαν μαυρο χρυσαφι , και κοπηκε σε ροδελες.

Το μελανι επεσε τουμπα απο επανω, ενω προσεθεσα το χυμο ενος λεμονιου και λιγο αλατι και το αφησα να ηρεμησει και 30 λεπτα.

Τελος, αλευρωσα και τηγανισα, και σερβιρισα ζεστα!  Με ουζο!

Τα αρωματα του φρεσκου καλαμαριου δενουν με το ξυνο του λεμονιου και το βαρυ γλυκυ του μελανιου και ο συνδυασμος ειναι απογειωτικος! Σημειωνω οτι το πιατο αξιζει να γινει με καλαμαρομανα, για να εχει σαρκα που σαλευει!

Αξιζει να το δοκιμασετε!