πρωι πρωι στην ακαδημιας τρεχουνε τα ματια μου
απο τα δακρυγονα που επικρεμονται
τριγυρω αποκαιδια, καταστηματα συντριμια,
μαυρες οπες χασκουν εκει που ηταν σπιτια και μαγαζια
γαια πυρι μειχθητω!
μιλαμε για καταστροφικη μανια που δεν εχει ορια
ο κοσμος λιγοστος, η κυκλοφορια ελαχιστη,
οπου ναναι αρχιζει και η συγκεντρωση των καθηγητων
απο τον καφετζη μαθαινω οτι στο συνταγμα γινεται χαμος, και οτι πεφτει ξυλο στους περαστικους
γυρω στις τρεις μαζικη εξοδος
ειμαι ο τελευταιος που φευγει, εχουν κατεβασει τα ρολα
ο κλητηρας με ρωταει αν θελω να ψηθω απο τη μολοτωφ
το μετρο της πανεπιστημιου κλειστο
παραδιπλα ενα κιοσκι που πουλουσε εισιτηρια λεωφορειων καιγεται σιγα σιγα
δυο πυροσβεστικα οχηματα πιστιλανε τα αποκαιδια με νερο
τα ΜΑΤ παντου με τις ασπιδες και τις μασκες και τα οπλα χημικων και τα αλλα που σκοτωνουν
βρισκω κατα τυχη ενα ταξι και ανεβαινω την αλεξανδρας
ειναι σαν βομβαρδισμενη
τραπεζες, θεατρα, μπακαλικα, πολυκαταστηματα, αυτοκινηταδικα, πολυκατοικιες
μετα στην κηφισιας το σκηνικο αλλαζει
σα να μην συνεβη τιποτε
ο ταξιτζης μιλαει για μαζικη εξεγερση
και διερωταται μηπως μας ερθει ενας σαρκοζι να μας βαλει στον γυψο
λιγη ωρα αργοτερα η σωρος του δολοφονημενου αποτιθεται στην αττικη γη
ολουθε τριγυρω ξεσπα το πληθος
κανεις δεν ξερει τι θα γινει το βραδυ
οι ωρες που ζουμε ειναι δυσκολες
και ισως γινουν ακομη δυσκολωτερες