Posted by Σημερα καλοι μοι φιλοι, φιλες και συνοδοιποροι στην ατραπο της γαστρικης και πλεον απολαυσης εχω να σας φερω πηχτη με γουρουνακι γαλακτος.
Για μενα η πηχτη ειναι ενα απο τα παρασκευασματα που με ενθουσιαζει αφου με τα υλικα και τη μεθοδο παρασκευης με φερνει σε επαφη με τα “δυσκολα” μερη του σφαχτου. Δηλαδη μου θυμιζει οτι η διαδικασια της μαγειρικης περιλαμβανει τον μετασχηματισμο “ολων” των υλικων σε τροφη, και οτι ο πραγματικος μαγειρας δεν πεταει τιποτε! Οσοι μεγαλωσαν σε χωρια καταλαβαινουν καλα τι εννοω!
Αφηνω τα προσωπικα μου τωρα στην ακρη και μπαινω στο ψαχνο (που εν προκειμενω ειναι πολυ λιγο).
Ξεκινω με τα ποδαρακια, που στην περιπτωση αυτη ειναι μοσχαρισια. Μου τα εφερε ο καλος μου ο χασαπης ο Σταθης κομμενα ετοιμα για την κατσαρολα.
Προτιμω τα μοσχαρισια ποδαρακια επειδη η οσμη τους ειναι πιο ηπια απο εκεινη του χοιρινου.
Ομολογω οτι δεν μου αρεσουν τα πολλα καρυκευματα στην πηχτη. Ετσι ριχνω αλατι, πιπερι, σκορδο και κρεμμυδι στο βραζον συνολο, μαζι με δενδρολιβανο.
Στη συνεχεια, και αφου βρασουν τα ποδαρακια και αρχιζουν να λοιωνουν, προσθετω το κεφαλακι απο το χοιριδιο, κομμενο στη μεση.
Αφηνω να βρασει και το κεφαλακι εως οτου αρχισει να διαλυεται.
Στο μεταξυ ομως εχω προσθεσει στο πανω μερος της κατσαρολας καροτα και σελινο για να μαλακωσουν.
Αφου βρασουν και σχεδον διαλυθουν το κεφαλακι και τα ποδαρακια, βγαζω το κεφαλακι για να κρυωσει πριν το χρησιμοποιησω, ενω αφηνω τα ποδαρακια στην κατσαρολα. Βφαζω επισης χωριστα τα καροτα και το σελινο (σελερυ).
Αφου κρυωσουν τα ζεστα, τεμαχιζουμε τα παντα (εχοντας αφαιρεσει τα κοκκαλα και τα ματια) και προσθετουμε αλατι, κοκκινη καυτερη πιπερια, μπολικο σκορδο και χυμο λεμονιου. Στο τελος προσθετω και λιγο ψιλοκομμενο καροτο και σελινο. Σημειωνω οτι δεν προσθετω αλλο κρεας, οτι εχει το κεφαλι αρκει και περισσευει.
Στη συνεχεια βαζω λιγο ζωμο στη φορμα και την αφηνω στο ψυγειο να δεσει. Μετα προσθετω το μιγμα γυρω γυρω, συμπληρωνω καροτα και σελινο και γεμιζω τη φορμα με το ζωμο.
Αφηνω στο ψυγειο να δεσει και σερβιρω οσο πιο παγωμενη γινεται.
Εκτος απο τη γευση, το παρασκευασμα κανει θαυματα σε γευματα με συνεχεια, μια και δημιουργει στο στομαχι μια στρωση που το προστατευει απο τα επερχομενα θηρια, δηλαδη τη σαρκα και την πετσα του χοιριδιου, στα οποια ειναι αφιερωμενη μελλοντικη καταχωρηση.
Δεν είχα ποτέ εκτιμήσει την πηχτή, αλλά δεν την είχα αντιμετωπίσει και με το σκεπτικό σου! Ίσως της δώσω άλλη μια ευκαιρία!
Χρόνια πολλά και καλές γιορτές. Φιλιά.
Μα τι εφιαξες!! Μιλαμε το καλυτερο μου ειναι!! Τρελλαινομαι κι εχω να φαω πηχτη ΧΡΟΝΙΑ!!! Η μαμα μου δεν την εφιαχνε ποτε και πηγαινα στη θεια μου τη Ρεα μια φορα το χρονο τρις γιορτες και τρελλαινομουνα. Σ’ ευχαριστω τοσο πολυ! Να δω αν θα βρω κεφαλακι γιατι ποδαρακια μοσχαρισια εχω δει εδω. Θα το φιαξω σου λεωωωω!!! Πραγματικα.. τιποτα δε πεταμε. Η φιλοσοφια της γαλλικης κουζινας.
@τρελοτουριστας: το σκεπτικο εχει μεγαλη σημασια, και η διαδικασια επισης, η απολαυση δεν ειναι μονο η “τελευταια υστερη πραξη” αλλα ολα τα προεορτια και προτελευτια! με την πρωτη ευκαιρια που θα μαζεψω τους μπλογκοφιλους σε συνεστιαση, ελπιζω να τα πουμε και απο κοντα!
@Δεσποιναριον: αγαπητη μου, μια μονη απαντησις υπαρχει εις το υπαρξιακον και πολιτιστικον σας διλημμα: αεροπλανακι με ερρικουκο αλα μπρατσετα και καθοδος εις αθηνας οπου και θα εορτασθει η αφιξη σας με πηχτη και αλλα καλα
@Ναταλια: χαθηκες αγαπητη και μου εδωσες μεγαλη χαρα με την ανανεωση της παρουσιας σου! ευχομαι και σε σενα οτι καλυτερο προσωπικα και επαγγελματικα και πανω απολα με ποιητικο οιστρο και εγρηγορση! το ποστ “που κανει κραααατς!” ειναι στη φατνη και ερχεται…
Αν προστεθεί (καλό) ξίδι, αγγουράκια τουρσί, κάπαρη, κόκκοι πιπέρι (ολόκληροι), και αυγά σφιχτά κομμένα σε μικρά κομμάτια η γεύση της εμπλουτίζεται φοβερά! Αρκαδική συνταγή, παραδοσιακή από τη γιαγιά μου.
Αγαπητε Επικουρε, καλως ηλθες και ευχαριστω για την συμβουλη. Θα την εφαρμοσω με την ευκαιρια της Χριστουγεννιατικης Πηχτης. Καλες Εορτες!!!