Posted by Σημερα εφτιαξα κατι ελαφρυ αλλα νοστιμο για να ξεφυγω λιγο απο την ενταση του ψητου και της σαρκας. Ειναι πανευκολο και σαν πρωτο πιατο παει σχεδον με ολα. Εν προκειμενω αποτελεσε το κυριο πιατο.
Today I wanted to cook something light but tasty, to escape the taste of the lamb and the other Easter delicacies. This dish is easy and as a starter goes well with everything. Today it was the main dish and it behaved quite well.
Βρηκα τροφαντες πιπεριες σε τρια χρωματα κοκκινο, πορτοκαλι και κιτρινο (απο τη Δραμα) κι ετσι χωρις δισταγμο προχωρησα στην συνθεση της γεμισης.
I found in my neighbourhood market nice peppers from Drama (Northern Greece) in three colors: red, orange and yellow, and without any hesitation I proceeded to prepare the stuffing.
Η βαση αποτελειται απο ελαιολαδο, αφθονο κρεμμυδι και ψυχα κουκουναρι. Αφου καβουρντιστουν καλα αυτα τα δυο, και καραμελωσουν τα κρεμμυδια, προσθετω μαυρη μικρη σταφιδα, λιγη φρεσκια ριγανη για τα αρωματα της, αλατι, πιπερι, και το ρυζι. Αφου τα φερω τρεις βολτες στο καυτο τηγανι ολα μαζι, σβυνω τη φωτια και προσθετω αφθονο δυοσμο και κολιαντρο ψιλοκομμεντα για να αποδωσουν τα αρωματα τους στο μεγιστο. Προσοχη: καθολου σκορδο!
The base of the stuffing is onions and pine kernels that are brown and caramelized. After this is done, I add black raisins (small), fresh oregano leaves, salt, pepper and rice. Once the mix is homogeneous, I take the pan off the heat and add chopped cilantro and mint.
Η συνεχεια ειναι απλη και πανευκολη. Ανοιγμα καθε πιπεριας, εξω τα σπορια, γεμισμα μεχρι τη μεση με τη γεμιση, και ουτω καθεξης. Για να ψηθει καθε πιπερια, χρειαζεται και λιγο νερακι η ζωμο απο πανω, οτι κι αν εχετε ειναι ενταξει. Πρεπει ομως να ειναι χλιαρο.
The rest is really easy. Open each pepper, get rid of the seeds, fill to the middle of the rim with the stuffing, add a bit of warm water or stock and cover.
Προσθετω πατατες και απο πανω ολοκληρες ντοματες απο κονσερβα (χρειαζομαι την οξυτητα, οταν ειναι καλοκαιρι βαζω φρεσκια ντοματα).
I add potatoes and canned whole tomatoes (when it is not the season for them) because I need the acidity.
Παμε για ψησιμο και σε 45 λεπτα ειμαστε ετοιμο. Βγαζουμε απο το φουρνο και αφηνουμε να ηρεμησει για 30 λεπτα.
Bake for 45 minutes in 200 Centigrade and let it rest for 30 minutes before serving.
Οι πιπεριες παντα αρπαζουν λιγο, αλλα αυτο ειναι μερος της χρησης αυτης της πρωτης υλης.
The peppers may burn a little, but this is part of the story!
Το αποτελεσμα ειναι ενα γευστικωτατο πιατο, με τα αρωματα απο τον κολιαντρο και το δυοσμο να αγκαλιαζουν την φρεσκια ριγανη και χερακι χερακι να πανε να συναντησουν την τραγανη υφη της ψυχας απο το κουκουναρι, με υποβαθρο την λεπτη γλυκυτητα της σταφιδας και παραδιπλα την οξυτητα της ντοματας. Ολα αυτα με την θεαμταικη υποκρουση απο το καραμελωμενο κρεμμυδι και την γλυκεια θαλπωρη που αποδιδει η ζουμερη σαρκα της πιπεριας.
The highlight of the taste is the interplay between cilantro, mint, raisins, pine kernels and the sweet moist flesh of the peppers in the environment created by the caramelized onions.
Και ηρθε και η φιλη μου η Λ και μου εφτιαξε τυροπιτα απο τη Γεωργια, με φετα και γραβιερα, ενα θαυμα απλοτητας, με βελουδινο φυλλο ανοιγμενο στο χερι.
When I was ready to serve, my good friend L came and prepared a cheese pie (hajapuri) from Georgia (not the US state), using feta cheese and the Greek equivalent of gruyere. The pie is very thin, and the crust is made by hand minutes before using it in the pie.
Καλη ορεξη! Bon appetit!
ΡΥΖΙ;;;;;; δε βαζετε ρυζακι καθολου ε; Για να γεμισουν εται τοσες πιπεριες θα πρεπει να ειναι πολυ το κερμμυδι και το κουκουναρι χμμμ..εστω και μεχρι τη μεση. Πολυ ωραιο το τρικολορο ταψακι σας. Και η τυροπιττα της Λου φαινεται πολυ ωραια, στην αρχη νομιζα οτι ηταν μια πιτα στη φωτογραφια. Το φυλλαρακι της ειναι τραγανο; κανει κριτσι κριτσι ; Την κερασατε πιπεριτσες την Λου που εκανε τοσο κοπο; Καλη κυριακη αγαπητωτατε.
@δεσποιναριον: και βεβαια εχουν ρυζι, αλλα η βαση ειναι το κρεμμυδι και το κουκουναρι – μπηκαν ολα στο τραπεζι, και ετσι και φαγωθηκαν
καλησπέρααα!
Αχ φωτιές που μας ((ανάψατεεεεε)).Σιγά μην αφήσω τον Γ.(ιώργο) μου να διαβάσει την ανάρτηση!!!
Θα ζητάει όλα τα γράμματα της αλφαβήτου να παρελάσουν από το σπίτι για να του πετύχουν την πίτα.
Δε λέω ωραία τα γεμιστά αλλά σιγά μην κολλήσουμε εκεί.Στην πίτα κολλήσαμε…..
Να είστε καλά
@ρουλα: πω πω μπελαδες! πολυ σκληροπυρηνικα ειναι ολα αυτα βρε παιδι μου, λιγο πιπερια ειναι αγιασμα στον ουρανισκο, οχι μονο πιττα!
και φαντασου οτι το κουκουναρι καθολου δε μου αρεσει….μα με τετοια περιγραφη που κανεις ουτε που το σκεφτομαι!…τα μυρωδικα με ενθουσιασαν!…οπως και η εμφανιση του πιατου…
χριστος ανεστη καλε μου!
…και μετα την υπεροχη πολυχρωμη πανδαισια…το δικαιον ειναι να μας περιγραψετε πως γινεται αυτη η τραγανη πιτουλα της φωτογραφιας…αφου την μαθετε απο την αγαπητη σας φιλη Λ.!!!
μου φαινεται οτι διαπλεκεται συνομωσια κλοπης της μυστικης συνταγης της Λ – αυτη η τραγανη πιτουλα εχει τρελανει κοσμο, ιδιαιτερως δε τις κοπελλες… κατι πρεπει να κανω, μαλλον θα υπνοτησω την Λ για να μου δωσει την συνταγη χωρις να το καταλαβει!
Αχ ειδατε οταν διαβαζω νυσταγμενη, μου διαφευγουν υλικα. Λοιπον ξερετε η αγαπημενη μου πεθερα που φιαχνει ωραια ορφανα γεμιστα, αλοιφει τα καπακια με λιγο λαδι και τα πασπαλιζει με ζαχαρη. Το καπακι λοιπον μετα το ψησιμο με την ζαχαρη να εχει ελαφρα καραμελωσει, ειναι μια γλυκεια εισαγωγη. Κι εγω ειχα παθει πλακα οταν για πρωτη φορα εφιαξα γεμιστα και μου επεσε απο διπλα ο Ερρικος με τη ζαχαριερα. Αν θελετε να βοηθησω στον υπνωτισμο της Λου με τις συμπαντικες διασυνδεσεις μου σφυριξτε μου δυομισυ φορες, συνθηματικα να μη μας καταλαβουν. Η πιτα πρεπει να γινει παμπλικ ματερ!!!!!
πολυ μου αρεσε αυτο το κολπο με τη ζαχαριερα και τα καπακια! ζητωσαν τα μυστικα της μαγειρικης τεχνης της μητρος του Ερρικου! οσο για την πιτουλα της Λ κατι θα γινει νομιζω, απλα χρειαζεται υπομονη – αγαλη αγαλη γινεται η αγουριδα μελι!
Γειὰ στὰ χέρια τῆς Λ .Τὶ καλὰ νὰ εἴχαμε καὶ ἐμεῖς λίγο ἀχνιστὸ χατσαπούρι.
ετσι οπως τα λετε ειναι, ειδικα οταν τα πιτακια αυτα αχνιζουν, σου κλεβουν την καρδια και το μυαλο!
…Και επειδη νοιωθω οτι οι πιπεριτσες σας μπηκαν σε δευτερη μοιρα κατα σειρα προτιμησης του κοινου, λογω της πιττουλας της Λ. και ισως αισθανεστε…παραμελημενος (χιουμορ)…σας ενημερωνω οτι ..ακολουθωντας κατα γραμμα τις οδηγιες σας…τις εφτιαξα και εγιναν ..μουρλια…μονο που δεν προλαβα το τρυκ του Δεσποιναριου… με την ζαχαριτσα…,την επομενη φορα…!!! Καλη σας μερα και καλη εβδομαδα.
να εισθε καλα καλη μου ορφια, επιτελους, δικαιωση! δεν λεω, καλες οι πιτουλες, αλλα και οι πιπεριες καλες ειναι κι αυτες! οσο για τη ζαχαρη του δεσποιναριου, επεται και συνεχεια! ευχαριστω για την ολοπλευρη αναπτερωση του ηθικου, σας χρωστω τουλαχιστον ενα γευμα!
Καλησπέρα,
μιαμ, μιαμ, μιαμ…..
Δεν ξέρω τι με ενθουσίασε περισσότερο. Οι πιπεριές ή η τυρόπιτα; Τις πιπεριές θα τις δοκιμάσω πάντως. Και μόνο από τα υλικά που έχουν είναι σίγουρο πως θα μ’ αρέσουν.
ναι νταρια, αξιζει τον κοπο, και τα δυο ειναι γευστικα και ελαφρα!
Οι αρπαγμένες πιπεριές είναι μμμμμ!
Μπράβο και πάλι μπράβο.
δεσποινα και το καμμενο εχει τη χαρη του, αρκει να ειναι με μετρο! ευχαριστω για τα μπραβο, αλλα εν προκειμενω ειναι η φυση που τα αξιζει, τα υλικα ειναι δικα της ολα! οσο για την παρασκευη, ειναι απλουστατη
Παθαίνω ένα πανικό όταν διαβάζω περι φέτας. Αλλά μου άρεσε το μεταφραστικό στοιχείο.
Καλημέρες απο την κόρη του Κεμπέκ (απεκδυθείσα τη στολή της μαζορέτας)
προς τι ο πανικος, αφου η μαζορετα γυρισε σπιτι, και φορεσε το μανδυα της κορης του κεμπεκ; μια φετα δε μπορει να μας πανικοβαλει! καλως ορισατε λοιπον και περιμενουμε την επομενη εκπληξη
Καλησπέρα,καλησπέρα !!!
Λοιπόν έκανα τελικά τις πιπεριές και έγιναν υπέροχες,μελωμένες!!!
Οι πολύχρωμες πιπεριές,το καραμελωμενο κουκουνάρι και οι μαύρες σταφιδούλες νομίζω έκαναν τη διαφορά και για ακόμη μια φορά σας βγάζω το καπέλλο!!!
Η συνταγή καταχωρήθηκε,ευχαριστώ!!!
Καλό μήνα σας εύχομαι
ευγε Ρουλα! ευχαριστω για τα καλα νεα, θα εχομε και αλλα πιατα με κουκουναρι και σταφιδες! ειδες ομως το μικρο το μαυρο σταφιδακι τι διαφορα κανει; καμια σχεση με το ξανθο για το συγκεκριμενο πιατο! ευχομαι και εγω με τη σειρα μου καλο μηνα και ολα καλα!
Έπεισα και τους άλλους και βάλαμε ρότα για Κακιά Θάλασσα.Είπαμε νάναι Σάββατο,μην πέσουμε στις ορδές της Κυριακής.Η διαδρομή υπέροχη, πρασινάδα παντού και το κολπάκι μιά ομορφιά.Βρήκαμε και τη No Name ταβέρνα του Γιωργάκη για να απολαύσουμε τις ανόθευτες νοστιμιές της.Είχαμε βλέπεις διαβάσει τα διθυραμβικά που της αφιέρωσες!
Έχουμε και λέμε.
Περιβάλλον-εσωτερικό:το γνωστό απρόσωπο φαγάδικο.
Εξυπηρέτηση:ευγενική πλην άσχετη από Αλβανούς.Πουθενά αφεντικό να σε καλοδεχτεί, να δώσει μια προσωπική νότα.
Φαγητό: ψάρια Α΄από 55 ευρώ τα μπαρμπούνια, 50 οι τσιπούρες- μεγάλες του κιλού- και τα λιθρίνια.Ο Αλβανός προσπαθούσε να μας πείσει οτι είναι αλανιάρες, πλην δεν μασήσαμε.Καλαμάρια τηγανητά-εννοείται τα γνωστά κατεψυγμένα.Πατάτες ψιλοκομμένες, μοιάζαν στο χέρι, δεν παίρνω κι όρκο.Σαλάτες φρεσκοκομμένες και αλοιφές έτοιμες σερβιρισμένες σε πιατάκια στο ψυγείο-βιτρίνα.
Κάναμε το μέγα λάθος να πάρουμε μπαρμπούνια.Ήρθαν σε ωραία μεγάλη πιατέλα- 2κιλά-και μόλις βγαλμένα… απο τη φριτέζα!Θεόστεγνα και άγευστα.Δεν τα φάγαμε όλα.Κρασί δικό τους αρετσίνωτο, πόσιμο.
Στο τέλος ζητήσαμε καφέ και συμφωνήσαμε να περιμένουμε κανα μισάωρο γιατί μας είπαν οτι ” τώρα έχουμε δουλειά”.Για γλυκό δεν μας είπαν, ούτε βέβαια μας τράταραν.Ευτυχώς είχα φέρει μαζί ένα κουτί απο τον Τερκενλή, να κεράσω για τη γιορτή μου.
Πληρώσαμε λίγα, 160 ευρώ για 7 άτομα.Δεν θα ξαναπάω.
Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση.
Λίζα
λιζα καλως ηλθες! ειναι φανερο οτι απογοητευτηκες απο την επισκεψη σου στο “γιωργακη” – η δικη μου εμπειρια απο το μαγαζι αυτο εχει βασιστει στο μενου σαλατα, μαριδες, ψαρι ψητο στα καρβουνα – και ειναι παντα αριστη! διαλεγω παντα εγω το ψαρι (ποτε τσιπουρα) και το ψηνουν εξαιρετικα! ομολογω οτι δεν εχω παει ποτε οταν εχουν πολυ κοσμο
Καλώς σε βρήκα!
“Δεν φταίς εσύ..η φαντασία μου τα φταίει.
Που τάπλασε όπως ήθελε αυτή”.Καί πώς?
Ήταν λέει – για φαντάσου- το τελευταίο
εναπομείναν αυθεντικό ταβερνάκι των Μεσογείων.
Πάνω στη θάλασσα.Απλά πράγματα.
Έξω στην ακροθαλασσιά τα δίχτυα απλωμένα.
Μέσα η ψαριά της ημέρας περίμενε…εμένα!
Εδώ γελάμε!
Και πάμε γι΄ άλλα.
Λίζα
αυτη τη φαντασια τη χρειαζομαστε τωρα περισσοτερο παρα ποτε! ο πηχυς πρεπει να μπαινει ψηλα και οταν πεφτει πρεπει να ξαναμπαινει ακομη ψηλοτερα! εστω και αν αυτο σημαινει οτι πρεπει να αντιμετωπιζουμε – συχνοτερα απο οσο θα θελαμε – το φαντασμα της απογοητευσης! που και μονη η θεα του μας οδηγει πισω στο δρομο της αναζητησης ξανα!
Να υποθέσω οτι κέρδισε ο Παναθηναϊκός απόψε?
Εξ ου και τα φτερά της αισιοδοξίας?
Καληνύχτα μηχανικέ.
Ες αύριον τα σπουδαία.
Λίζα Σ.
Λιζα ευχαριστω για το προμηνυμα Νικης που εστειλες, σημερα θα σηκωσουμε την Κουπα, το βραδυ, κατατροπωνοντας τους Ρωσους!
υγ. χωρις αισιοδοξια η ζωη ειναι ενα αχαρο στοιχημα