Posted by Today’s post is the first part of a small tribute to Vincent van Gogh and focuses on his period in the Provence town of Arles.
It is a mix of photos I have taken back in March 2009 and paintings that van Gogh painted while in Arles, with minimal commentary.
Arles is a small town in Provence, where van Gogh spent 15 months, from February 1888 to May 1889.
I start from the central square, Place du Forum, celebrated by van Gogh in his painting “Cafe Terasse on Place de Forum, Arles”. The painter was a frequent guest of the Cafe, with Gauguin.
The Arles hospital where van Gogh was hospitalized for a short time is today a public university building.
Its is a quiet place, that seems to have stood still in the passage of time.
Arles is a nice town, where people create beauty even in small things. Yellow.
The houses in the center of town are well maintained. Blue.
Van Gogh saw this beauty and delivered it as a powerful and yet moving picture. The ever present yellow, is contrasting with the cool blue.
The Rhone, the river that crosses Arles, one of the most important rivers in France, is seen in the photo in one of the most beautiful passages.
Van Gogh gave his interpretation in one of the most spectacular night paintings. Starry night over the Rhone.
No tribute to the Arles period can be considered acceptable without the sunflowers. I chose for today’s post the painting that you can see in the Neue Pinakothek in Munich, as I really like the way the light pale blue brightens the picture and somehow breaks the endless introspective nature of the subject.
P.S. Now that the article is completed, I realized that with the exclusion of the Cafe, all other paintings are basically an interplay between yellow and blue.
ουάου!!!!!λέω προς το παρόν!!!!
θα το απολαύσω αύριο με την ησυχία μου και που δε θα νυστάζω!!!
καληνύχτα!!!
Σημερα ταξιδεψα σε δυο χωρες για να θαυμασω τα αριστουργηματα της ανθρωπινης δημιουργιας.Στην Γαλλια ο VAN GOGH ενταγμενος σε ενα ονειρικο περιβαλλον,υποτασσει το χρωμα και το φως στην ατιθαση πεννα του,για να μας αφησει παρακαταθηκη την ιδια του την ψυχη.Πισω στην ιδιαιτερη πατριδα του οι χρωματικες του αποκαλυψεις αναρτωνται στο μουσειο που φερει το ονομα του για την απολαυση των ματιων και την εκρηξη των συναισθηματων.
καλημερα στην ποιητρια της μικρης μας παρεας! Γιαννα μου, αν σου αρεσει τοσο ο Ωαν Γκογκ, πρεπει να επισκεφθεις το απολυτο μουσειο σε ενα δασος κοντα στην μικρη πολη Οτερλου, το μουσειο Κρολερ Μουλερ, ειναι ασυγκριτο! μπροστα του, το μουσειο Βαν Γκογκ στο Αμστερνταμ ειναι μια ομορφη αλλα πολυ περιορισμενη εισαγωγη!
Καρεκλακιααααα!!! εχω παει σ’αυτο!! Και την Αρλ εχω γυρισει, αχ τι καλα!! να και κατι κοινο! Πωω πω δε κανω πλακα, εχω καθησει σ’αυτα τα τραπεζακια!! Με ξαναπηγες βολτα! Κισσες φρομ Αθενς γουϊθ ρεϊν.
τι να πρωτοπώ!φοβάμαι μήπως φανώ υπερβολική,αλλά οι φωτό που μας φέρατε ε-ξαι-ρε-τι-κές.έργα του Βαν Γκωγκ όλοι έχουμε δει,δεν εννοώ φυσικά από το μουσείο,αφού δυστυχώς για τον ίδιο δεν αναγνωρίστηκε όσο ζούσε αλλά πολύ αργότερα!νομίζω ότι πούλησε μόνο ένα έργο του!η περίοδος που ήταν στην ηλιόλουστη Προβηγκία ήταν και η πλέον “φωτεινή” για τους πίνακές του.ο έναστρος ουρανός πάνω από το Ροδανό όπως πολύ σωστά το περιγράφετε είναι θεαματικός!έχω διαβάσει ότι τον ζωγράφισε βράδυ φορώντας ένα ψάθινο καπέλο με κεριά πάνω στο γείσο!
τα δε δώδεκα ηλιοτρόπια είναι από τα πλέον ανγνωρίσιμα έργα του και μπορεί να διακρίνει κάποιος τις πολλές αποχρώσεις του κίτρινου.
αναρωτιέμαι αν ζούσε τη σημερινή εποχή και γνωρίζοντας πόσο θα μπορούσε να βοηθηθεί η ταραγμένη του ψυχή με τα σημερινά δεδομένα τι θα μπορούσε ή δε θα μπορούσε να δημιουργήσει!
σας ευχαριστούμε πολύ,πολύ για την εξαιρετική ποιότητα των φωτογραφιών και το μίνιμαλ μεν ουσιαστικό δε, σχολιασμό σας!
πάω για πολλοστή φορά να τα ξαναδώ!
οσο περισσοτερο το φως, τοσο μεγαλυτερη και η δημιουργικη εμπνευση, αλλα και η διαταραχη του καλλιτεχνη
απο την Αρλ αρχιζει η το τελευταιο μερος της πορειας προς την αβυσσο
Υπαρχει μια γενικη κονσπιρασυ οταν δεν ειμαι στη βαση μου. Χτες εγραψα παλι σχολιο και σημερα πουφ, το παρεσυρε η βροχη. Αλλα θα την κανονισω εγω. Αγαπητωτατε εγραφα οτι εχω παει στην Αρλ με τις αρενες και τα υδραγωγεια της και εχω καθησει σε αυτα τα τραπεζακια. Κι εχω κανει βολτες στην αυλη της φωτογραφιας σας. Πεντε χρονια πριν. Ετσι η σημερινη σας αναρτηση ειναι αναρτηση αναμνησεων. Μαλιστα στην Αρλ εχω φαει τις πιο ωραιες πατατες ωγκρατεν που εχω δοκιμασει ποτε. Σας φιλω απο την βροχερη Αθηνα. Σε 3 ωρες αναχωρω για Μετσοβο. Τσαο!
τωρα καταλαβα! το δεσποιναριον απο την αρζεντινα, η ομορφη ταχπινα, εγινε για λιγες ωρες αθηναια και τωρα εβαλε πλωρη να παει στην ηπειρο! αυτη ειναι η πραγματικη ταξιδιωτισσα! Brava, Brava, Carissima!
Υπαρχει μια γενικη κονσπιρασυ οταν δεν ειμαι στη βαση μου. Γραφω σχολια και δεν αναρτωνται .. χτες ενα μολις πριν λιγο αλλο, και τωρα επιχειρω αλλη μια φορα να δω. Ελαγα λοιπον οτι αυτη η αναρτηση αγαπητωτατε ειναι αναμνηση για μενα γιατι εχω επιστεφτει την ρωμαικη Αρλ με τα υδραγωγεια και τις αρενες της και εχω καθησει σε αυτα τα τραπεζακια και εχω περπατησει στην αυλη της φωτογραφιας. Σας φιλω απο τη βροχερη Αθηνα και σαμπμιτ τωρα να δω αν θα εμφανιστει.
..Διαβασα με ιδιαιτερη συγκινηση την αναρτηση σας..ο van gogh ηταν ο λατρεμενος ζωγραφος του αντρα μου…ενα μεγαλο μερος της βιβλιογραφιας στο σπιτι ανηκει σε αυτον τον ζωγραφο…αν μπορουσε θα εγραφε…κατεβατα σημερα εδω… αν και πολλες φορες μου ειχε αναλυση..αυτην την αδυναμια του….εγω..παντα την ελεγα “υπερβολικη”…
..παρασυρθηκα… και μενα μου αρεσει πολυ…και σημερα στην αναρτηση σας βρισκω γοητευτικη την συγκριση των τοπιων με την πραγματικοτητα..
Καλημερες
ποσο ανοστη θα ηταν η ζωη χωρις αυτες τις υπερβολικες αδυναμιες!