Posted by
ΑΛΟΓΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
Άλογα περήφανα
οι επιθυμίες μου
γονάτισαν κάθισαν χάμω
η πόλη όλη βάφτηκε στο σκοτάδι
μόνο τρεις άνθρωποι περπάτησαν
ο ένας πήγε να βρει το Θεό
ο άλλος πήγε να βρει το Διάβολο
και ο τρίτος πήγε να βρει το Κενό.
(από τη συλλογή Έκτοτε)
“Το κεφάλι του ποιητή”
Έκοψα το κεφάλι μου
τόβαλα σ’ ένα πιάτο
και το πήγα στο γιατρό μου.
-Δεν έχει τίποτε, μου είπε,
είναι απλώς πυρακτωμένο
ρίξε το μέσα στο ποτάμι και θα ιδούμε
τό’ριξα στο ποτάμι μαζί με τους βατράχους
τότε είναι που χάλασε τον κόσμο
άρχισε κάτι παράξενα τραγούδια
να τρίζει φοβερά και να ουρλιάζει
το πήρα και το φόρεσα πάλι στο λαιμό μου
γύριζα έξαλλος στους δρόμους
με πράσινο εξαγωνομετρικό κεφάλι ποιητή.
(από τη συλλογή Το Σκεύος)
Ο Βυθός
Ένας ναύτης ψηλά
στα κάτασπρα ντυμένος
τρέχει μες στο φεγγάρι
Κι η κοπέλα απ’ τη γης
με τα κόκκινα μάτια
λέει ένα τραγούδι
που δε φτάνει ως το ναύτη
Φτάνει ως το λιμάνι
φτάνει ως το καράβι
φτάνει ως τα κατάρτια
Μα δε φτάνει ψηλά στο φεγγάρι
Η Νοσταλγία Γυρίζει
Η γυναίκα γδύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι
ένα φιλί ανοιγόκλεινε πάνω στο πάτωμα
οι άγριες μορφές με τα μαχαίρια αρχίσαν
να ξεπροβάλλουν στο ταβάνι
στον τοίχο κρεμασμένο ένα πουλί πνίγηκε
κι έσβησε
ένα κερί έγειρε κι έπεσε απ’ το καντηλέρι
έξω ακούγονταν κλάματα και ποδοβολητά
‘Ανοιξαν τα παράθυρα μπήκε ένα χέρι
έπειτα μπήκε το φεγγάρι
αγκάλιασε τη γυναίκα και κοιμήθηκαν μαζί
Όλο το βράδυ ακουγόταν μιά φωνή:
Οι μέρες περνούν
το χιόνι μένει
ΥΓ. Αφιερωμενο εξαιρετικα στις δυο ποιητριες του ατελιε, την Γιαννα, και την Ορφια.
Τι υπεροχος συνδιασμος η ποιηση με την ζωγραφικη!
Θα μου επιτρεψετε να αφιερωσω και εγω με την σειρα μου στην παρεα τον αγαπημενο μου Λειβαδιτη και τον “Ερωτα του”
‘Oλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ’ τον εαυτό τους,
δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκανε
σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, αλλόφρονες, ματωμένοι,
βγάλανε μια κραυγή
σα ναυαγοί, που, λίγο πριν ξεψυχήσουν, θαρρούν πως βλέπουν φώτα,
κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα
ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.
αδιεξοδος, καταστρεπτικος ερωτας, στον ματαιο ματαιωτατο κοσμο μας!
εχω αναμεικτα συναισθηματα για ολα αυτα, ξερεις αυτο το κουβαλημα της ηττας μεσα σε ολα τα κυτταρα, παρολο που με γοητευει το ρομαντικο στοιχειο (ο ερωτας, η καταστροφη, το αδιεξοδο) με προβληματιζει τωρα που γινομαι νεωτερος η εμμονη στην ηττα
Εδω ειμαι αναμεσα σας ακομα. Εχω μεινει αφωνη, να κοιτω τους πινακες και ακουω εσας να απαγγελετε. Και θαυμαζω τον συνδιασμο, των πινακων με τα ποιηματα. Στις ποιητριες μας λοιπον σηκωνω το ποτηρι και σε σας για την ευαισθησια της αφιερωσης. Ονειρα γλυκα!
γεια σου δεσποιναριον, παιχνιδιαρικο και ποιητικον!
στο τελος θα γινεται ολες ποιητριες στο ατελει και θα το κλεισω λογω επαγγλεματικης ανεπαρκειας!
ειπαμε βρε κοριτσια, ωραια τα χομπια (πληθυντικος που τσακιζει) αλλα και λιγη προσοχη στη δουλιτσα μας δεν βλαφτει!
ασε που με παρασυρετε και αντι να μαγειρευω ασχολουμαι να διαβαζω ποιηματα!
κια μια ο λογος περι ποιησεως, εντελως τυχαια, ακουσα στο ελληνικο ραδιοφωνο την μελλοποιηση του ρομαντικου ποιηματος που ενθυμουμαι μονο ενα αποσπασμα του:
“τα πηρες κι εφυγες μωρη καριολα
και μενα αφησες μονο μια μπριτζολα!”
…Και μετα απο αυτο..οπως ολοι..καταλαβατε το ατελιε..πρεπει να παραμεινει..αυστηρα…ατελιε…για καλοφαγαδες…Εμπρος δουλειαααα!!!!
Καληνυχτα σας…
ας μην ειμεθα των ακρων! ολα εχουν θεση στο ατελιε, ομως θα πρεπει να μπαινει και κανενα φαγακι που και που! γιατι ερχεται πεινασμενο το δεσποιναριο και δεν βρισκει!
Απο δω που βρισκομαι αφιερωνω στους αγαπημενους συνμπλογκερς μια μαντιναδα.
Γαλαζοπρασινος γιαλος στα ματια σου βρυχαται
κι οποιος θα μπει και δεν κρυφτει
θαχει να το δηγαται!
Σας φιλω και μακαρι να επινα εδω μαζι σας μια ρακη.
αναμενω εκτενες ρεπορταζ απο την κρητη, με τα ουσιωδη και μη, και το μονο που μπορω να πω ειναι οτι μας λειπεις!
από χθες που το διάβασα κρατιέμαι να εκφράσω τη χαρά για τις ποιήτριες,το θαυμασμό μου για την αφιέρωση για ακόμη μια φορά!
ποίηση “ντυμένη” με πίνακες ζωγραφικής,υπέροχος συνδυασμός!ευχαριστούμε τις συμμαθήτριες για τις αφιερώσεις και να ξέρουν ότι τις καμαρώνω!
εδώ σας θέλω δάσκαλε,στα δύσκολα,να “ντύσετε” και το μελοποιημένο ποίημα που ακούσατε τυχαία στο ραδιόφωνο!κάτι ανάλογο με τα διαφημιστικά του μαρτίνι δηλαδή σε… μπόλυγουντ έκδοση!
καλό σαββατοκύριακο!
η εκτενης μου ενασχοληση με την ποιηση και τα εικαστικα οπωσδηποτε θα με βοηθησει να ανταποκριθω στα δυσκολα θεματα που θετετε! αναμεινατε ομως, πρεπει να βαλω και μια ανρτηση με φαγακι, για να μην κλεισει το μαγαζι!