I continue this journey in Toscana with a visit to Firenze, home of so many treasures of the world culture that I cannot even attempt to name a few.
It is a city that does not knock you out on first sight, but instead grows on you.
Ponte Vecchio, one of the landmarks.
The river Arno is the blessing and the curse of the city. It has flooded the city many times, and in some of the floods has killed people and destroyed invaluable art treasures.
Galleria Uffizzi, an art lover’s dream.
Around the corner…
Palazzo Vecchio awaits you
Standing there for centuries
witness to the rise and fall of the Medici
Wandering around the streets you can see the emblem of the city
and have dinner in Enoteca Pincchiori, one of the gastronomic landmarks of the city, straight across the street from Michelangelo house.
or try a more modest but also delicious dinner in “Il Latini”
And then for a nice sleep behind the closed windows.
Buonanote Firenze e grazie!!!
….Εχετε θιξει ευαισθητες χορδες…αποψε..!!
Ημουν εκει τον Ιουνιο αλλα δεν την χορτασα…θα ξαναπαωωωω!!
Καληνυχτες…και αγαπητο ατελιε δες τε και την Πανσεληνο…ειναι υπεροχη μετα την βροχη…Μονο εγω τη βλεπω…τελικα???Αχ! Αχ!
Orfia μην ξεχνάτε ότι το ατελιέ είναι ου-τόπος. Η πανσέληνος χρειάζεται τον αττικό ουρανό, δηλ. τόπον, και τόπον δεν έχωμεν. Εχωμεν όμως τρόπον, τον τρόπον των ωραίων και ποιητικών περιγραφών των μελών και του δασκάλου.
εχομεν και λογον και δη δηκτικον, τσαχπινικον, ολιγον αναρχικον, ολιγον περιπλανωμενον, εχομεν και λαρυγγιον ευελικτον και τρυφηλον, και και και …
Buonanotte .. την πανσεληνο την ειδαμε χτες και μαλιστα την παρακολουθησαμε απο την ωρα που εσκασε μυτη στον οριζοντα, τεραστια. Υπεροχη η Φλωρεντια.
Μοναδική η τελευταία φωτογραφία. Βαθιά τα σημάδια του χρόνου μα αδύνατον να πειράξουν τον αρχιτεκτονικό λόγο, λόγο όχι ως ratio, αλλά ως σημαίνον αρμονίας. Μήνυμα ήτας της φθοράς.
Ο φακός του δασκάλου α-ληθεύει.
Τι ποιητικα που το ειπατε Μανωλη!
“Μήνυμα ήτας της φθοράς”…Ακριβως αυτο νοιωθει κανεις οταν βλεπει ολα αυτα τα αριστουργηματα σε αυτη την πολη…!!
Καλημερες απο μια ηλιολουστη Αθηνα!!
Στα Πατησια στην διασταυρωση των οδων Πατησιων και Γαβριηλιδου υπαρχει ενα παλιο νεοκλασσικο εγκαταλελειμενο που τα παραθυρα του και οι τοιχοι του ειναι καπως ετσι. Το μαυρισε το καυσαεριο και χαθηκε στη μουτζουρα της ατμοσφαιρας. Εννενηντα και.. χρονια κανεις δε διαβαζει μηνυματα πλεον σε μερικα μερη. Μα ολοι πια κουφαθηκαν. Την υπερατλαντικη μου καλημερα.
ναι που ηρθε και ο λογος στο προσκηνιο! και ο λογος που αναζωογονει και λειτουργει ως ελιξηριον, και εργαλειον κατανικησης του θανατου
Γεννάται η επιθυμία για ταξίδι. Συμβάλλετε πολύ σε αυτό. Η χθεσινή καταιγίδα στην Αθήνα, παρέσυρε το νου σε κακό δρόμο, στενάχωρο. Ούτε τη πανσέληνο δεν είδα:((
Λοιπόν μακριά οι λύπες!!STOP.
Δάσκαλε τι όμορφες φώτο!!Να είστε καλά!!
Καλημέρα
παρε και τις λυπες αγκαλια
μαζι με τις τουλιπες της αυλης
κι ελα να με βρεις
μαζεψε τη βροχη στο ομορφο σου χερι
και ανοιξε την καρδια σου στον ουρανο
και θα ρθω να σε βρω
Firenzeeeeeeeeeeee!!!!!!!!! Σου ‘ρχομαι!!!!
Τρελοτουρίστρια
τρελλοτουριστρια προσεχε γιατι θα σε πατησει η φερραρι με το δεσποιναριο ετσι που τρεχεις!
Των Ούφιτσι πεζοδρόμησαν την ωραία γκαλερία
τσ ίντα εξήγηση να πω στης Σιένας τη τσυρία
που σ όλη τη διαδρομή τσι λεγα με καμάρι
πως στου μουσείου το τζισέ θα μπω με τη Φερράρι
να τος κι ο μανωλιος με τη φερραρι!
ηθελε δεν ηθελε το δεσποιναριον, τον αφησε κι αυτον τον δολιο φιλοσοφο να γευθει την μοναδικη αυτη ηδονη
με πήρε και με σήκωσε η τριλογία.έχω την εντύπωση είμαι η μόνη από την παρέα που δεν πήγα Ιταλία αν και είναι μεγάλη μου επιθυμία.το μικρό πέρασμα από τη Σικελία δεν το καταγράφω.προς το παρόν θα αρκεστώ στα ταξίδια του νου μπας και μου φύγει η νοσοκομειακή κόπωση και όχι μόνο.
ρουλα μου καλη ξεκουραση και ευχομαι να εκδιωξεις του σωματος σου τον οδυνηρο καματο
οσο για την ιταλια, θα εχεις την τιμητικη θεση στο πουλμανακι του ατελιε για να τα βλεπεις ολα φατσα καρτα!