Posted by This is a collection of photos taken at airports.
It does not really matter where and when.
Juxtaposition
The play of light with darkness
There will be rain
It is too early in the morning to start swearing
I am gonna suck you in
Somewhere
Cannot see a bloody thing
Awaiting the new layer of paint
Just landed
It’s getting busy
Unloading
Yianna is somewhere down there!
Remnants of another time
Reliable flying machine
Its a long wait
Boarding
Parking aea
Have a nice day now!
ενταξει θα ειμαι καλό κοριτσι, μη με πεταξεις στην τουρμπινααα…
υγ οποιος ταξιδευει πολυ, εκτιμαει ιδιαίτερα τέτοιες φωτογραφίες
ευχαριστω ναταλια μου, ευχαριστω!
Σας παρακαλώ αγαπημένε μου δάσκαλε, ζεστό καφέ στην αναμονή κατόπιν επιλέξτε όποια πτήση και όποιο αεροδρόμιο θέλετε ,μπιζνες θέλω άνεση, και στείλτε τη Κατριν
διακοπες!!Για να μη σας πω όλο το ατελιέ!!
Καλημέρα με ασπασμό:))
κατερινακι κουκλα μου γλυκεια, και υποδοχη στο μπιζινες λαουντζ και πρωτη θεση!
για να μην πω οτι θα αγορασουμε και το ληαρ τζετ για να μην περιμενουμε απο τους αλλους!
αυτα οταν γινουμε ιντερνασιοναλ φιρμες!
μεχρι τοτε, ψυχραιμια και στα ταξιδια οχι ολοι μαζι, γιατι πρεπει να βγαλουμε και κανα φραγκο!
woo hoo – i love flying!
looking at these photos, i feel i have gone around the world – and in only a few seconds!
thank you maria, we all have our secret path to ithaki!
Χρόνος εναντίον Χρόνου
Τόπος εναντίον Τόπου
Αεροδρόμιο. Η κυριαρχία του αντικειμενικού χρόνου, χρόνου της σύμβασης. Προκαθορισμένες ώρες αναχώρησης, επιβίβασης, άφιξης. Προκαθορισμένη διάρκεια πτήσης. Σκοπός η εξοικονόμηση χρόνου, χρόνου αντικειμενικού. Η κυριαρχία του αντικειμενικού τόπου, τόπου της σύμβασης. Προκαθορισμένοι χώροι αναμονής, ελέγχου, θέσεις, διάδρομοι απογείωσης, αεροδιάδρομοι. Σκοπός η εκμηδένιση του τόπου, τόπου αντικειμενικού. Είμαι και εγώ στο αεροδρόμιο. Η συνείδηση μου υπάρχει σαν συν-είδηση, δηλαδή γεγονός μετοχής στον λόγο του κόσμου, στον λόγο του άλλου. Υπάρχει σαν έκ-σταση στον κόσμο με το δικό της παρελθόν, με τις δικές της προσδοκίες για το μέλλον, δηλαδή με τον δικό της χρόνο. Ο χρόνος της είναι το μέτρο της ελευθερίας της, ο καμβάς της έκ-στασης, της σχέσης με τον κόσμο. Ξεδιπλώνει το δικό της τόπο, το δίχτυ που ανασύρει τα όντα από τον φόντο του κόσμου για τα δει από το δικό της προσωπικό πρίσμα. Και ξαφνικά ο άκαμπτος χρόνος και τόπος της σύμβασης, αρχίζουν να ρουφάνε τον χρόνο μου και τον τόπο μου. Να το βάλω στα πόδια; Πιο εύκολη λύση η αυταπάτη. Να πω της συνείδησης μου ότι δεν είναι ένα γίγνεσθαι, μια ελευθερία, μια έκ-σταση αλλά μια στάση, ένα δεδομένο, μια ουσία υποταγμένη στον προκαθορισμό, στην σύμβαση. Κάποτε φτάνω στον προορισμό μου. Κέρδισα χρόνο, χρόνο αντικειμενικό. Νίκησα την απόσταση, απόσταση αντικειμενική Όμως δεν υπήρχα σαν ελευθερία, δεν υπήρχα πραγματικά, ήμουν ένα πράγμα. Θα περιμένω λοιπόν την επόμενη ευκαιρία. Αν μου δοθεί.
στο αεροδρομιο αποκτας τη συνειδηση του επιβατη
επιβαινεις και απλα περιμενεις να φτασεις
δεν χρειαζεται να κανεις τιποτε
ο περιορισμενος χωρος και χρονος
ενισχυουν την αισθηση της απραξιας και μιας ασφυξιας
και οταν σε περνανε απο τον ελεγχο ασφαλειας
και αρχιζουν να αγγιζουν με τα πλαστικα γαντια
υπαρχει και η αισθηση μιας απαξιωσης,
σε λιγο νομιζω οτι θα ξεβρακωνομαστε κιολα!
διπλα ομως σε ολα αυτα υπαρχει ενας κοσμος που δουλευει για να πανε ολα καλα
για να φτασεις εκει που θελεις για να φτασεις με ασφαλεια
αυτο το ενοιωσα πολυ εντονα την περασμενη εβδομαδα,
οταν ειχα παει ταξιδι αυθημερον σε μια επαρχια και επρεπε να γυρισω το βραδυ στο βουκουρεστι οπου υπηρχε βαρεια χιονοπτωση
με καθυστερηση 90 λεπτων τα καταφεραν ολοι οι καλοι ανθρωποι να προσγειωθουμε στον παγωμενο – αλλα καθαρο – διαδρομο
και να μπουμε στην αιθουσα αφιξεων με ενα χαμογελο στο στομα
επειδη εχω πολλες φορες αποκλεισθει σε αεροδρομια λογω καιρου,
μπορω να πω οτι οι ανθρωποι στο αεροδρομιο του βουκουρεστιου αλλα και η αεροπορικη εταιρεια ταρομ
υπερεβησαν εαυτους
και τους ευχαριστησα εκ βαθεων
ειναι λοιπον αυτα τα εκτακτα περιστατικα που βλεπεις την καλη αλλα και την καη μερικες φορες πλευρα
και πανω απολα προσωποποιεις την αμορφη μαζα που σε περιβαλλει, αφου ολοι προσπαθουν να πετυχουν κατι δυσκολο και αξιοσημειωτο
Μα βαλτος ειστε αγαπημενε μου φιλε και επεστρεψα μολις το πρωι απο νυχτερινη βαρδια;Ωραιοτατες φωτο ειναι μια αλλη αποψη που δεν την βλεπεις ευκολα.Τωρα αν μου λεγατε οτι ξερετε και το αεροπορικο αλφαβητο,ωστε να διαβαζετε το registration του αεροπλανου-τα πεντε γραμματα που βλεπουμε πανω του-δεν θα εκπλαγω καθολου.
Δυο φιλια και μια αγκαλια για τους τιτλους,αλλα μονο επειδη εισαι εσυ.Μονο!!!
ΠΑΟ ΟΛΕ!!!!!
εγω δεν φταιω τιποτε, το ΛΕΛΟΥΔΙ με παρεσυρε, να κανω λεει μια σημειολογικη εικαστικη αναφορα στο μεταεπιπεδο της συνειδησιακης φορτισης
της μεταστατικης υπαρξης που υφερπει σε καταστασεις απωλειας ελεγχου και μειωσης της προσωπικοτητας
οσο για τα πεντε γραμματα, μην προκαλεις το ΛΕΛΟΥΔΙ γιατι θα αποκαλυψει πολλα για τα αεροπορικα!
ειναι βαρεια μορφωμενο το ατομο και σκεφτεται, σκεφτεται πολυ!
την αγκαλια την λαμβανω με αγαλλιαση,
και ανταποδιδω,
εισαι ψυχαρα και πρωτο παιδι
και θα με κανεις να χασω την κακιστη ιδεα που εχω για τους γαυρους!
Τα αεροδρομια εχουν κατι πιο φιν φον απο τα λιμανια. Αλλα και τα δυο εχουν την αισθηση της φυγης. Πολυ ωραια η φωτογραφια που φαινεται η Γιαννα κατω. (Τι ειπεεεεε;;;;; χο χο χο ) Πρωϊ πρωϊ θελω να φυγω τωρα!
μονο το προσωπακι της δεν φαινεται, κατα τα αλλα τους επιασα ολους κει στον πυργο ελεγχου στα πρασα!
τα λιμανια εχουν αυτο το κατι αλλο, το παρακμιακο, τον θρηνο της θαλασσας, ενω τα αεροδρομιο ειναι απροσωπα, εκτος των ειδικων συνθηκων
φιλακια!
Τώρα καταλαβαίνω καλύτερα γιατί μου αρέσει πιο πολύ το λιμάνι.
Βέβαια παραπέμπει στον γαύρο, το προς υπέρβαση δεδομένο.
….γυρναει ο νους…σε ονειροδρομια Δασκαλε…ετσι που κοιταζω τις υπεροχες φωτογραφιες…και οταν ο νους…ταξιδευει…τοτε..τιποτε δεν μας σταματα..!!
οντως, τιποτε δεν μας σταματα φετος, θα παρουμε πρωταθλημα με τον τσαμπουκα!
επιτελους, ο βαζελος ονειρευεται και διεκδικει!
το γιουσουφακι του γαυρου πεταξε τα πασουμια, φορεσε τσαρουχια και βγηκε στα βουνα να φερει την κουπα!
ορμα τσαρουχοφορε βαζελε!
κι ο Σισε βοσκος ητανε!
Η απαντηση στο σχολιο του Μανωλη με συγκινησε.Εγω θα πω ευχαριστω,γιατι νομιζω οτι ενα τοσο δα κομματακι με αφορα.Τοσα χρονια στη δουλεια εχω ζησει απιστευτες καταστασεις,δυσκολιες,απωλεια επικοινωνιας με αεροπλανα που δεν ξερεις που πηγαινουν, κακοκαιρια,με χιονι και καταιγιδες,που ειναι οτι χειροτερο για τις πτησεις.Η προσπαθεια για την ασφαλεια των ανθρωπων που ειναι στον αερα ειναι τεραστια και το ρανταρ παιρνει φωτια στην κυριολεξια.Ελαχιστοι απο τους επιβατες το καταλαβαινουν αυτο και ισως δεν υποχρεουνται κιολας.Σαφως η ασφαλης προσγειωση ειναι συλλογικη δουλεια των ανθρωπων του αεροδρομιου.Η σημερινη σου αναφορα σ’αυτην την προσπαθεια, για μενα λεει πολλα και μπαινω λιγο στο μυαλο σου,οπως κι εσυ μπηκες στην ψυχη μου.Ευχαριστω!
γιαννα μου ειναι χαρα μου που μπορεσα να σου δωσω και γω λιγη ικανοποιηση – η εστω αυτη τη ζεστη γλυκεια αισθηση οτι καποια στιγμη καποιος η καποιοι καταλαβαινουν και εκτιμουν τη σκληρη δουλεια σου
η μεγαλη αξια αυτης της αισθησης ειναι η αυθεντικοτητα της, αφου ουτε υλικο αντικρυσμα εχει ουτε και το ζητησες εσυ
να εισαι παντα καλα και να δινεις τον καλυτερο σου εαυτο σε οτιδηποτε σε εμπνεει και σε προκαλει
Γιάννα καλησπέρα σας. Η σύμβαση-θεσμός παρεμβάλλεται σαν ένα (δυστυχώς)διογκούμενο μονωτικό στρώμα μεταξύ των ανθρώπων που μοχθούν για προσφέρουν, όπως εσείς, και εκείνων που παίρνουν μια υπηρεσία. Η έλλειψη προσωπικών σχέσεων και η κάθετη επιβολή μιας δεδομένης πραγματικότητας οδηγεί κάποιους σε συνειδητοποίηση αλλοτρίωσης. Εδώ βλέπω εξαιρετικά γόνιμη την παρέμβαση του δασκάλου για τα έκτακτα περιστατικά. Εκεί φαίνεται με θετικό ή αρνητικό τρόπο η ετερότητα των ανθρώπων σαν ελευθερία υπέρβασης του μη λειτουργούντος θεσμού. Ίσως το διαχρονικό φιλότιμο του Έλληνα (ο έπαινος του δήμου) να φανερώνεται σε τέτοιες περιστάσεις. Δεν θα ξεχάσω ότι η λειτουργία του παλιού αεροδρομίου μεταφέρθηκε σε μια νύχτα στο καινούργιο χωρίς πρόβλημα, ενώ όταν άνοιξε ο καινούργιος σταθμός στο Heathrow έγινε χαμός.
…Καλημερες ατελιε…!!!
..και μετα τις καλημερες….θα σας πω ενα τραγουδακι….
“Κάποιος γιορτάζει που να ξέρω. Που να θυμάμαι τι να πω Κάποιος γιορτάζει κι ησυχάζει, δε με νοιάζει Κάποιος γιορτάζει μα το βρήκα ….”
Οποιος γιορταζει…να σηκωσει το χερι του αντε μην γινω εντελως μαρτυριαρα…!!!
Θα επανελθω…!!
Φιλακια πολλα
κακο κοριτσι ορφια! μαρτυριαρα! που το βρηκες βρε ζιζανιο οτι εχω τα γενεθλια μου; ασε που δεν γιορταζω! ευχαριστω ομως για την γλυκυτητα με την οποια ανεσυρες αυτο το μυστικο απο την κασελα και εβγαλες κι εμενα λιγο απο τη μουχλα, σε ενα χιονισμενο παγωμενο και μαλλον γκριζο βουκουρεστι!
Ο χρόνος ο συμβατικός να με μεστώσει θέλει
μα για το χρόνο τσι καρδιάς ακόμη είμαι κοπέλι
απο μεσα κοπελι
κι απεξω φριγαδελι!
μανωλη μου σ’ ευχαριστω για την υπενθυμιση
καλοοοοοοοοό κορίτσι Όρφια,μπρρρρράβο που το θυμήθηκες και έδωσες σε μας την ευκαιρία να ευχηθούμε!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ
και για την περίσταση έκανα ένα γλυκό με…μαγική συνταγή!
ένα μαγικό γλυκό
Θα σου πω μια συνταγή
για μια τούρτα μαγική
Πρώτ’ ανακατεύεις καλά
ένα κιλό χαμόγελα γλυκά
ένα ποτήρι με τραγούδια
ένα, με λόγια σαν λουλούδια
Χάδια τρεις κουταλιές,
λίγο ξύσμα ζεστές αγκαλιές
Πασπαλίζεις με φιλιά,
ψήνεις στο φούρνο σιγανά
Ζάχαρη βάλε στου ονείρου την πύλη,
απόλαυσέ την, σαν θα ‘ρθουνε οι φίλοι!
να σας χαιρόμαστε!
για ενα τετοιο γλυκο θα πηγαινα ως την ακρη του κοσμου!
ευχαριστω ρουλα!
Χρονια πολλα, παντα ευτυχισμενος !!!!!!!!!
ευχαριστω, ευχαριστω!!!!!
ΥΓ. εσενα ειδικα θα σε περιποιηθω καταλληλως εν ευθετω χρονω!
Να τι μαθαινει οποιος τριγυριζει στο Ιντερνετ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ.
Ο χρονος που θαρθει να φερει οτι καλυτερο.Το σωμα μπορει να μεγαλωνει,η ψυχη ποτε,κι αυτο εχει αξια.
ειιναι ομως και οι κακες παρεες που οδηγουν σε κατι τετοια!
πολυ σωστα το λες, μονο οι στιγμες μπορει να ειναι χαρουμενες!
να μια κουβεντα που μπορει να τη συζηταμε μερες, μηνες, χρονια!
για τα αλλα, ασταματητη η ροη του χρονου, αλλα κι εμεις αγερωχοι!
Και δυο λεξεις στον φιλοσοφο αυτης της παρεας.Μανωλη μου ημουνα κι εγω ενας κρικος της αλυσιδας στη μεταφορα του αεροδρομιου.Και το θυμαμαι παντα.Εγω και η βαρδια μου πηραμε τα κλειδια απο το Ελληνικο εκεινο το βραδυ και υστερα πηγαμε για ποτα στη Γλυφαδα,με ενα δακρυ στο βλεφαρο μας.Συγγνωμη που μιλαω συνεχεια για τη δουλεια αυτη,αλλα εχει κατι το διαφορετικο.Ευχαριστω που με ανεχεστε και υποσχομαι να μην ξαναμιλησω για μεγαλο διαστημα.Φιλια στους καλους μου ολους εσας.
Γιάννα μου σου το έχω πει και άλλη φορά.Το γεγονός και μόνο ότι εσύ είσαι κάπου εκεί με τα μάτια και την ψυχή στον ουρανό με γαληνεύει,όταν ταξιδεύουμε,αποπνέεις ήρεμη δύναμη. εγώ,σ’ευχαριστώ!
θετικη αυρα, θετικη ενεργεια, ο καλος ο ανθρωπος ποτε δεν αφηνει κατι να παει στραβα!
αυτα περι ανοχης και οτι δεν θα ξαναμιλησω παρακαλω να διαγραφουν αμεσως απο τα πρακτικα ως μη λεχθεντα!
γιαννα μου εμεις εδω σε αγαπαμε ολακερη, οχι μονο το βραδυνο η σ/κ κομματακι σου, σε θελουμε ατοφια και αυθεντικη γιατι μονο ετσι μας αρεσεις και σ’ αγαπαμε, οχι σε περιληπτικη εκδοση! αρα θελουμε και απαιτουμε να μιλαμε για ολα και τη δουλεια, και τα λοιπα …..
Στελνω σ’αυτη την υπεροχη παρεα την αγαπη μου και ευχαριστιες πολλες.Να μια στιγμη ευτυχιας που με χαροποιησε πολυ.