Posted by Do I exist?
I was recently asked to prove my existence. What follows is the first attempt.
But it is not a proof.
I is merely an invitation to discourse.
Υπαρχω;
Προσφατα μου ζητηθηκε να αποδειξω την υπαρξη μου.
Το πονημα που ακολουθει ειναι η πρωτη αποπειρα.
Ομως δεν προκειται περι αποδειξεως.
Περισσοτερο ειναι μια προσκληση σε διαλογο περι της υπαρξεως.
Ο Νικος Γαβριηλ Πεντζικης ηρθε πρωτος στο μυαλο μου.
Με το αστειρευτο χιουμορ του ειχε αναρωτηθει:
“Σκεφτομαι αρα υπαρχω. Οταν κοιμαμαι δηλαδη ειμαι πεθαμενος;”
Ας δεχτουμε λοιπον την ασυνεχεια της υπαρξης.
Κι οταν ειμαι ξυπνιος; Υπαρχω;
Υπαρχω οταν ταξιδευω.
Υπαρχω οταν ερωτευομαι.
Υπαρχω οταν αναπνεω μεσα απο το στηθος της Αγαπημενης
Οταν βλεπω μεσα απο τα ματια της.
Οταν την μισω περισσοτερο και απο τον εαυτο μου.
Υπαρχω οταν ειμαι ελευθερος
Οταν γινομαι απεραντος σαν την θαλασσα
Οταν μπορω να ζω χωρις τον φοβο οτι θα πεθανω
Υπαρχω οταν ειμαι ετοιμος να ανεβω στον χορο με τις νεες κοπελλες
Υπαρχω κι οταν χορευω μια ζεμπεκια για την Ευδοκια
Υπαρχω οταν πινω ενα ουζακι
Υπαρχω οταν μοιραζομαι ενα χταποδακι με τους αγαπημενους
Υπαρχω οταν σαλπαρω
Υπαρχω οταν εμβαπτιζομαι στην κολυμβηθρα του Αιγαιου
Υπαρχω οταν εχω μνημη
Υπαρχω οταν δεομαι υπερ των ψυχων και των πνευματων υμων
Η υπαρξη σου ειναι οντως θεμα για συζητηση, οπως αλλωστε του καθενα απο μας, Για ποια υπαρξη ομως μιλαμε την πνευματικη η την σωματικη. Εδω και καιρο γραφεις ομορφα κομματια σε ενα μπλογκ, μας λες οτι μαγειρευεις, μας πας ταξιδια. Υποθετουμε οτι υπαρχεις και σωματικα εκτος απο πνευματικα. Πας σε ολα αυτα τα μερη, φερνεις εικονες, μαγειρευεις, γραφεις τις σκεψεις σου σε μαυρο φοντο. Ξερεις πραγματα αρα υπαρχεις. Υποθετουμε οτι εχουμε ενα φιλο που μας χωριζει απο αυτον κατι που μενει παντα αναπαντητο. Ποιος ειναι ο φιλος μας, εχει σαρκα και οστα; Πως ειναι η σαρκα και πως τα οστα; Κανεις δε σε εχει δει. Αν κανω λαθος ας με διαψευσει καποιος. Αν καποιος σε χαιρετησε με χειραψια ας πει αν εχεις χερι. Φαινονται λιγο περιεργα αυτα που γραφω αλλα παντα αναρωτιομουνα σιωπηλα, υπαρχει ο αγαπητωτατος. Και απαντουσα ναι υπαρχει το ξερω αλλα πως υπαρχει. Ναι υπαρχουμε ειναι η απαντηση μου αλλα υπαρχουμε μονο γι αυτους που θελουμε να υπαρχουμε. Για τους αλλους υπαρχουμε μερικως. Και εδω που βρισκομαστε το βρισκω φυσικο. Σε φιλω και ευχομαι καλη εβδομαδα.
Περαστικος 1: Ειναι με τα καλα της; Τι λεει;
Περαστικος 2: Απλα δεν υπαρχει η γυναικα, δεν υπαρχει!
Περαστικος 3 (ενας αποστρατος ταγματαρχης του πολεμου του Κολπου): η γυναικα ψαχνει να βρει αυτο που δεν εχει χασει – ειναι με δυο λογια σοφη
Περαστικος 4 (ιερομοναχος στην Καππαδοκια): το ορατον ειναι και το πλεον αορατον – οταν θα τον δεις θα τον εχεις ξεχασει
Λελουδι: σκιζω τα πτυχια μου και φευγω για Καππαδοκια γιατι ο ιερομοναχος ειναι μουρλια
Περαστικος 3: με θελετε κι εμενα παρεα; κανω το καλυτερο κοκταιλ μανχαταν!
Εγω: οχι μονο δεν εχω προσωπο, αλλα ουτε χερια!
η συνεχεια στο υπερπεραν
καλήν εσπέρα σε όλη την παρέα!
Ωραίο θέμα για συζήτηση ανοίξατε αγαπημένε μας δάσκαλε αλλά και το “γάντι” της συμμαθήτριας δεν πέφτει παρακάτω.Δεν σας κρύβω ότι μόλις διάβασα το σχόλιό της,χαμογέλασα γιατί και γω πολλές φορές αισθάνθηκα σαν άγγελος του Τσάρλυ και ήθελα να το γράψω σε σχόλιο.Είναι που σπανίζουν οι άνθρωποι σαν εσάς και περισσότερο έχετε εντυπωθεί στη συνείδησή μας ότι είστε ιδέα που αγαπάμε.Θα επιστρατεύσω τον Πλάτωνα για να προσεγγίσω το θέμα.
“Η πλατωνική φιλοσοφία είναι δυϊστική, χωρίζοντας τον κόσμο σε μία υλική και μία ιδεατή σφαίρα ύπαρξης. Αυτό γίνεται με την εισαγωγή της θεωρίας των ιδεών, οι οποίες κατά τον Πλάτωνα είναι τα αιώνια αρχέτυπα των αισθητών, υλικών πραγμάτων, υπερβατικά καλούπια τα οποία γίνονται αντιληπτά μόνο με τη λογική και όχι με τις αισθήσεις. Τα αισθητά αντικείμενα τα θεωρεί κατώτερα, υλικά και φθαρτά είδωλα των ιδεών, οι οποίες τα μορφοποιούν. Έτσι π.χ. κάθε άλογο είναι υλικό στιγμιότυπο, ή αντανάκλαση, της άυλης ιδέας “άλογο”, η οποία συγκεντρώνει τα αναλλοίωτα και κοινά χαρακτηριστικά όλων των αλόγων (αφηρημένες έννοιες όπως η δικαιοσύνη ή η ομορφιά έχουν επίσης τις δικές τους αρχετυπικές ιδέες). Ο Πλάτων λοιπόν αναγνωρίζει δύο διαφορετικούς κόσμους, τον αισθητό, ο οποίος διαρκώς μεταβάλλεται και βρίσκεται σε ασταμάτητη ροή, κατά τον Ηράκλειτο, και τον νοητό κόσμο, τον αναλλοίωτο, δηλαδή τις ιδέες, οι οποίες υπάρχουν σε τόπο επουράνιο. Αυτές είναι τα αρχέτυπα του ορατού κόσμου, τα αιώνια πρότυπα και υποδείγματα τα οποία συντηρούν τη μορφή των υποκείμενων υλικών σωμάτων. Πρόκειται δηλαδή για ένα δυϊστικό, ιεραρχικό μεταφυσικό σύστημα.”
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD
Μια είναι η λύση κορίτσια,να οργανώσουμε την απαγωγή του,βοηθούντος και του Μανώλη φυσικά.
Περαστικος 3Α (λοχαγος των πεζοναυτων που υπηρετησε με τον περαστικο 3 και τωρα μου τηλεφωνει απο την Καμπουλ οπου και ευρισκεται) : καλα βρε αορατε και ανυπαρκτε τυπε, αυτη η Ρουλα ειναι πολυ γλυκεια κοπελλα! στην καρδια μου μου μιλησε! πες μου για απαγωγες και παρε μου την καρδια!
Περαστικος 4Α (προεδρος παρα-εκκλησιαστικης οργανωσεως στη Βορεια Ελλαδα): λεω ναι στην απαγωγη, γιατι αυτος ο αορατος ειναι αντιχριστος! βαρεια κουλτουρα και δηθεν, και στο βαθος υποσκαπτει τα ιερα και τα οσια! σταυρωσον σταυρωσον!
Περαστικος 3: παιδια να οργανωθουμε λιγο καλυτερα, ας περιμενουμε τον 3Α απο την Καμπουλ, και μετα απλα ακουλουθειστε τις οδηγιες του
Περαστικη 5 (αντιπροεδρος Κολομβιανης τραπεζης): εγω θα χρηματοδοτησω και την απαγωγη και την σταυρωση, γιατι εμεις εκει κατω ετσι κι αλλιως καποιον σταυρωνουμε καθε Πασχα – μετα την απαγωγη κρατειστε τον καπου να περασει ο καιρος και με το Πασχα τον σταυρωνουμε κιολα και μετα θα πουμε οτι το κανανε οι συμμοριες της ντρογκας και μας πεθανε στο τελος γιατι δεν τον προλαβαμε
Εγω: ερε μπελας που με βρηκε – και πανω που ελεγα οτι τους παραμυθιασα παλι και θα την γλυτωσω
Περαστικη 6 (ιεροδουλος στο Τουσον της Αριζονα): αφειστε τον καλε τον ανθρωπο, ητανε εδω προχθες και μαρτυρω οτι και χερι εχει και αλλα…
Περαστικη 7 (ταμιας κινηματογραφου στη Δαμασκο): μασαλα μασαλα αυτος ο μερακλης ηταν εδω χθες και ειδε το εργο που παιζαμε, ενα ελληνικο πορνο που σπαει ταμεια!
η συνεχεια στην ερημο σαχαρα, καπου στα συνορα τυνησιας με μαροκο…
🙂 🙂 🙂 και μετά και μετά;καλά,καλά μπορώ να περιμένω,έτσι για να έχει και λίγο σασπένς η υπόθεση!
Περαστικος 4Α (προεδρος παρα-εκκλησιαστικης οργανωσεως στη Βορεια Ελλαδα): σαν πολυ συμπαθουσα ειναι αυτη, να τη σημειωσω και να την ψαξω μπορει να ειναι και αυτη αντιχριστη
Περαστικος 8 (αοιδος φοροφυγας): αυτη η κουφαλα ο ανυπαρκτος θα ξερει κανα κολπακι να μην πληρωνει φορους, φερτε τον εδω μπας και γλυτωσω την τελευταια στιγμη!
Περαστικη 9 (συζυγος του αοιδου): τετοια ωρα τετοια λογια! απο τον αορατο περιμενεις προκοπη; τοσους μηνες που σου ελεγα να το τακτοποιησεις το θεμα με κομψο τροπο και δεν με ακουγες! παει η καριερα μου, καταστραφηκα! και πανω στην ωρα που με ειχε αναγκη η πατριδα!
Περαστικος 8 (αοιδος): ρε Περαστικε 3Α τι θα γινει θα μας τον φερεις τον αορατο να δουμε τι μπορει να κανει;
συνεχιζεται…
Υπάρχω; Τι άλλο μπορεί να περιγράψει συντομότερα τον τρόπο με τον οποίο μετέχει ο άνθρωπος στο είναι, τον τρόπο της έλλειψης. Η ερώτηση είναι έλλειψη, α-πορία. Ο υπαρξισμός ορίζει τον άνθρωπο σαν το ον που στο είναι του υπάρχει ερώτηση για το είναι του. Ο γνωστός-άγνωστος χρόνος φροντίζει να μην δοθεί μόνιμη απάντηση. Η όποια απάντηση στο επόμενο δευτερόλεπτο γίνεται παρελθόν, απλό σημάδι σε ένα δρόμο, δρόμο ατέλειωτο. Η ερώτηση αρθρώνεται με τη γλώσσα, τη γλώσσα που είναι για τον άλλον. Ο άλλος όμως δεν μένει ο ίδιος, αλλάζει με τον χρόνο. Που είναι η σταθερή βάση αναφοράς; Όταν πεθάνει χάνεται και η όποια γνώση είχε για μένα; Μήπως τότε δεν υπήρξα ποτέ; Κοιτάζω την αναμνηστική φωτογραφία, φέρνω στην μνήμη την σχέση, μοναδική και ανεπανάληπτη, με πρόσωπο αγαπημένο. Η ετερότητα του φαντάζει άχρονη. Δέομαι για το αγαπημένο πρόσωπο, και δέηση είναι έκφραση μοναδικής και ανεπανάληπτης ετερότητας, αυτής του δεομένου. Ο χρόνος τότε δεν φαίνεται πως περνάει, καμπυλώνεται, δεν συντηρεί το είναι ως έλλειμμα, αλλά σημαίνει το είναι σαν κοινωνία, σαν αγάπη, σαν ελευθερία. Όσο υπάρχει ο άλλος για μένα, ακόμη και σαν ανάμνηση, όσο δέομαι για εκείνο, ίσως υπάρχει ελπίδα να υπάρχω αντίστοιχα στον τόπο του. Η ελπίδα χωρίζεται από την βεβαιότητα με ένα μυστήριο, τον χρόνο.
Περαστικος 4 (Ιερομοναχος στην Καπαδοκια): η υπαρξη περναει μεσα απο την ετεροτητα
Λελουδι: κοιταξε με που λοιωνω και ασε τις φιλοσοφιες!
Περαστικος 3 (αποστρατος του Κολπου): μην ανησυχειτε κυρια μου, εγω ειμαι εδω, εως οτου ξυπνησει ο ιερωμενος, μπορω να μετριασω τη μοναξια σας
Μανωλης: εδω εμεις φιλοσοφουμε και αυτος κανει καμακι στη Λελουδι
Λελουδι: δεν μετριαζεται με τιποτε αυτη η μοναξια – ή θα κατακτησω τον Ιερωμενο ή θα μεινω στο ραφι!
Μανωλης: αυτη μαλλον εχασε τη σταθερη βαση αναφορας
Περαστικος 4: υπαγε οπισω μου μορφη της Μαγδαληνης! μην με αγγιζεις!
Εγω: ο καθενας οπως εχει συνηθισει
Περαστικη 5 (αντιπροεδρος κολομβιανης τραπεζας): φιλοσοφημενος ο ανυπαρκτος – μηπως να τον στειλω δωρο σε κανενα βαρωνο;
Περαστικος 3Α (λοχαγος πεζοναυτων απο την Καμπουλ): κυριε αντιπροεδρε κανενα στεγαστικο με χαμηλο επιτοκιο δεν θα μου δωσετε; δεν επιμενω στην απαγωγη, το σπιτι να σωσω θελω
συνεχιζεται ….
Εγω (αμφησβητιας με καπελλο καπου στην πρωτευουσα του πλανητη)
Τρελλαινομαι τρελλαινομαι
και σε καταρτι δενομαι
αμφησβητω τα παντα
και ολοι σας στην παντα.
Θελω χερια θελω ποδια
μη μου βαζετε εμποδια
θελω ματια θελω μυτη
μη σας βαλω δυναμιτη.
Στελλαρας (απο το υπερπεραν) (αλλα παντα με πονο και κλαψα)
ΥΠΑΡΧΩΩΩΩ ΚΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩΩΩΩΩ
Περαστικος 1. Πιασε τον λουλα.
Περαστικος 2. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ!
Και παλι εγω χωρις καπελλο αυτη τη φορα και σε μπαλκονι στην Θρακη με ενα πιατακι περιεχον 1 μπακλαβα, 2 τουλουμπες και οχτω μπαμπαδες, κοιτω την Ρουλα ασκαρδαμυκτι και της μιλω (στα διαλειμματα αναμεσα στο καταπημα και στην επομενη μπουκια αφου εχω τροπους οσονουπω) Ρουλα δεν θα θυμασαι στην αρχη που διωργανωναμε απαγωγες ιντερνασιοναλ, οι οποιες ομως δε μας οδηγησαν παρα μονο σε αδιεξοδα γιατι μια μας την επεφταν οι αθιγγανοι, την αλλη οι μαφιοζοι, την παραλλη τα καμακια. Δεν ειναι λυση η απαγωγη ΣΕ λεω.
Περαστικος 1 Βρηκε ευκαιρια να φαει τον αμπακο παλι!
Εγω: Επιμενω στη θεωρια μου οτι η υπαρξη ειναι σχετικη εννοια και μονο οι αισθησεις της δινουν υποσταση. Σε βλεπω, σε ακουω, σου δινω μια φαπα, αρα υπαρχεις. Εχοντας πει αυτα γνωριζω οτι ο αγαπητωτατος και κατ’ επεκταση ο καθε αγαπητωτατος, υπαρχει κι εκεινος μονο οριζει το πως υπαρχει.
Για τον Μανωλη τωρα… τι να πω; ΥΠΑΡΧΕΙ;
Χε χε!
Περαστικος 1. Πολλους αγγελους εχει αυτος εδω ο Τσαρλυ!
Περαστικος 2. Αυτη δεν ειναι αγγελος, διαολος ειναι, δεν ακους τι λεει;
Περαστικος 1 (στον 2) Εγω υπαρχω για σενα, χωρις εσενα οι ατακες μου δεν εχουν νοημα.
Περαστικος 2 . Ελα δω μωρο μου
Περαστικος 1. Ε! ειπαμε, αλλα οχι κι ετσι!!!!
Εγω: Υπαρχει καμια τουρτα να γιορτασουμε τα γεννεθλια της Ρουλας? Την αγαπη μου και τις ευχες μου, ειτε υπαρχετε ειτε μεινετε για παντα αορατοι.
Περαστικος 10 (καθηγητης ψυχιατρικης στη Γενευη): ε ρε τρελλοκομειο που εχει πλακωσει εδω! ο ενας καλυτερος απο τον αλλο! θα φερω και το επιτελειο μου και θα γραψουμε πεντακοσιες κεης σταντις – ειδικα αυτη που πλακωθηκε στα γλυκα ειναι περιπτωση μεγαλη – μανιοκαταθλιπτικη με επιθετικες τασεις
Περαστικος 1: προσεξε ρε πως μιλας για την κυρια μου, θα σε πλακωσω στις φαπες!
Περαστικη 6 (ιεροδουλος στο Τουσον): ρε φιλε δεν πλακωνεις καλυτερα εμενα γιατι η ημερα ειναι στεγνη;
Περαστικος 2: εγω ψυχη δεν εχω;
Περαστικη 6: για ψυχη δεν ξερω, λεφτα ομως εχεις;
Εγω: το μεγαλυτερο μεταφυσικο ερωτημα ηττηθηκε απο την οικονομικη σκεψη
Δεσποιναριον: κυριε καθηγητα, καθειστε καλα γιατι θα φερω εδω το λελουδι να σας ξεκατινιασει! ακου εκει μανιοκαθλιπτικη!
συνεχιζεται…
Υπαρχω γιατι με γεννησε η μαμα μου τον 15αυγουστο μιας χρονιας που εχει περασει εδω και πολυ καιρο.Και υπαρχω ακομα γιατι η ημερομηνια θανατου μου δεν εχει γραφτει.Υπαρχω γιατι συνεχιζω να ανακαλυπτω τον κοσμο ακομα τωρα και να συλλεγω εμπειριες,στιγμες και συναντησεις με μοναδικους ανθρωπους.Αλλα συνεχιζω να υπαρχω ακομα και οταν τα πραγματα αντιστρεφονται και συναντω δυσκολιες και ανθρωπους που μου χαλανε τη διαθεση και μου στενευουν το νου.Τοτε η υπαρξη μου συνανταται με την προκληση να ανταπεξελθω,να παραμεινω ορθια,να δω τα πραγματα σαν μια εμπειρια απο την αναποδη και να χαραξω καινουρια βηματα στην αμμο.Υπαρχω οταν προσφερω και βλεπω τη χαρα στο βλεμμα αυτου που δεχεται την προσφορα μου.
Και υπαρχω γιατι το κυτταρο μου αναπνεει και δημιουργει μεσα σε μια αλλη υπαρξη που εχει τα ματια του παιδιου μου.
Με αποδεχομαι ετσι ακριβως οπως ειμαι,γιατι ειμαι δημιουργημα και πονημα δικο μου.Εγω με σμιλεψα εδω και χρονια και πονεσα και εκλαψα για να φτασω ως εδω.Ηταν πολυ σκληρο το σφυροκοπημα που δεχτηκε ο νους μου και οταν βγηκα στην επιφανεια και καταλαβα οτι ειχα κανει βηματα μπροστα τοτε ενιωσα για λιγο νικητης.
Υπαρχω γιατι η ζωη ειναι προκληση και η φυγη δεν μου ταιριαζει.
Και σεις υπαρχετε αγαπητε μου φιλε και το ξερω.Γιατι αν δεχτω το αντιθετο,νιωθω μια ανατριχιλα στην πλατη μου.
ΤΟΤΕ ΕΓΩ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΧΩ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ ΛΕΤΕ;
Περαστικος 3Α (λοχαγος πεζοναυτων): ευκολα τον απηγαγα τον αορατο, τον παω ολοταχως στον φοροφυγα αοιδο
Περαστικος 10 (καθηγητης ψυχιατρικης): πω πω ! θα χασουμε το κελεπουρι, κυριε λοχαγε, γιατι δε συνεργαζομαστε;
Περαστικος 3Α: δωσε καλυτερη τιμη κι ο αορατος ειναι δικος σου
εδω διακοπτεται η αφηγηση βιαιως απο αστραπες και βροντες
εμαφανιζεται η γιαννα με ελληνιστικο μανδυα
Γιαννα: εχω μια ανατριχιλα αποψε!
Εγω: γιαννα μου υπαρχω!
Γιαννα: δεν σε πιστευω πια:
Εγω: γιαννα μου με πανε σηκωτο για ομηρο, βοηθεια!
Γιαννα: αυτα να τα ελεγες πριν, τωρα ειναι αργα για δακρυα
μεσα απο ενα συννεφο βγαινει ο Ιερομοναχος της Καππαδοκιας
Περαστικος 4: προς τι τα μιση και ο αλληλοσπαραγμος; τεκνον μου λοχαγε, ασε τον αορατο που κουβαλας και τρεχα να απασχολησεις το λελουδι που μου εχει σπασει τα νευρα!
ο ιερομοναχος δινει στο λοχαγο τα ρασα του και αυτος φοραει τη στολη του πεζοναυτη
Λελουδι: αχ, τι ωραιος που εισαι παιδαρε μου!
Λοχαγος πεζοναυτης (ντυμενος ιερομοναχος): are you talking to me?
Γιαννα: εγραψα τοσο ωραιο σχολιο και εσεις το κανατε ….!!!!!
Εγω: επιτελους ελευθερος!
συνεχιζεται…..
Περί σταθερής αναφοράς της υπάρξεως.
Αρχαίος Έλλην:
ΠΟΤΑΜΟΙΣ ΤΟΙΣ ΑΥΤΟΙΣ ΕΜΒΑΙΝΟΜΕΝ ΤΕ ΚΑΙ ΟΥΚ ΕΜΒΑΙΝΟΜΕΝ,ΕΙΜΕΝ ΤΕ ΚΑΙ ΟΥΚ ΕΙΜΕΝ
Νέος Έλλην:
ΕΔΩ ΠΑΠΑΣ ΕΚΕΙ ΠΑΠΑΣ
ωδη στην ασυνεχεια της υπαρξης
στην κατατμηση της συνειδησης
στην καταργηση του ενιαιου και καθολικου
Περί σταθερής αναφοράς της υπάρξεως ΙΙ
Ατελιέ:
Υπάρχει ο δάσκαλος;
για τον δασκαλο δεν ξερω, ομως η σταθερη αναφορα υπαρχει για να μαζευει αλλα και να διωχνει
οπως καθε πολος
Χα χααααα! Υπαρχει (νομιζω) και ψυχολογει, μονολογει, πολυλογει και ο λογος διαμαρτυρεται για τα πρωτα του συνθετικα. Σε τελικη αναλυση ομως η απορια μου ειναι μονο μια.
ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ;
Οι υπολοιποι της παραστασης ποσως με ενδιαφερουν! Θα μετακομισω Καππαδοκια. Μπητς δε κουλιναρυ καπιταλ μπαϊ φαρ!
επειδη λοιπον με πεισατε οτι το νεο αστερι στο στερεωμα του ατελιε ειναι ο ιερομοναχος, απεφασισα να σας παρουσιασω το πρωτο μερος του βιου του
τα λεμε αργοτερα λοιπον!
..αυτη η φαντασια σας….με σκοτωνει….!!! Ατελιε…δεν ανοιγετε ενα υποκαταστημα….με ταμπελα…”Ναος τεχνης….υποκριτικης…κλπ”???
Βρε εσεις στο τελος θα το γραψετε το εργο….!!
Μπραβο σας…!!! Υπαρχετε….!!
Σας φιλω
ναι, ναι, ορφια!!!!
θα το γραψουμε το εργο!!!
σας ασπαζομαι κι εγω σταυρωτα
συμπληρωνω τα χρονια πολλα και ολες μου τις ευχες για τη γιορτη σου, που αρχικα την ξεχασα γιατι σε εχω να γιορταζεις της Οσιας Ορφιας που βεβαια δεν υπαρχει!
το νεο λοιπον αρθρο υπαρξιακου χαρακτηρα θα ειναι “υπαρχει η Ορφια, με δεδομενο οτι δεν υπαρχει η Οσια;”
να σε χαιρομαστε και να εισαι ευτυχισμενη, οσο αυτο ειναι εφικτο