Posted by Today 26th July (2010) is the name day of Agia Paraskevi, one of the Christian Orthodox Saints we treasure in Greece. I leave in a house very near the Church in the Central Square of this suburb some 10 km northeast of Athens.
It is the custom to have an open market in the area around the church, so that the faithful will have the opportunity to shop after paying their respect to the Saint. This post has this open market as its subject.
It is early in the morning, the stalls have been erected, but most of them are closed.
The itinerant merchants are still asleep, after an exhaustive night.
This is one of the major roads of the suburb, Agiou Ioannou (Saint John’s), leading to a church up the hill. It is 9 o’clock in the morning, and some of the pedestrians have already started looking at the merchandise.
Not all merchants however need a van or a stall. The pavement is good enough.
Bracelets in abundance.
For the well endowed.
By the truckload.
Beauty is in the eye of the beholder.
“Hi Honey, I am home! I bought you a couple of pounds of rings!”
Enterprising nuns…
No words…
Good friends from the puppet theater of Karagiozis.
Belly dancing costumes are looking for dancers.
Feng – Shui fountains for exceptionally good home environments.
Some dolls for the kids to play, while husband and wife enjoy the Feng – Shui fountain.
I better get and some honey fritters (loukoumades) for desert tonight.
Odd partners: Che next to PAO, my football team!!!
And flowers for the living room. And they last quite a lot.
Some bits and pieces for the house.
Time to go home now. See you next year.
Αγαπητό ατελιέ. Στην επίκαιρη πατριδογνωσία του δασκάλου θα ήθελα να προσθέσω και κάτι από την Πάρο από όπου μόλις επέστρεψα. Τα πρόσωπα είναι πραγματικά.
Σπαράγματα
(ρεπορτάζ από την Πάρο)
– Ο κυκλαδίτικος οικισμός κρατάει ακόμη στο εσωτερικό της Παροικιάς και στις Λεύκες. Η απόλυτη ετερότητα του κάθε σπιτιού φανερώνεται σαν αφαίρεση, παραίτηση από επίδειξη, εγγύτητα. Εγγύτητα με τον γείτονα, στην βεγγέρα, στην βοήθεια, στον καβγά. Εγγύτητα παρουσίας. Διάσπαρτα τα εκκλησάκια στον οικισμό. Λιτά όπως τα σπίτια. Ο άγιος είναι γείτονας, συμπολίτης. Εγγύτητα απουσίας. Εγγύτητα παρουσίας και απουσίας, προίκα ανεκτίμητη, προίκα πόλεως.
– Η Υπαπαντή και ο Λευτέρης με αυταπάρνηση κρατούν ζωντανό το χορευτικό συγκρότημα με τις χειροποίητες στολές. Η παράσταση την ώρα του μεγάλου τελικού. Δεν αναβλήθηκε.
– Ο καπετάν Νικόλας ο Βεντουρής είχε μόνο σκάρους, σε τιμές προ αλώσεως.
– Στο μικροσκοπικό εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής, πανή-γυρης ελαχίστων. Με λίγο χταπόδι και σούμα, το τοπικό τσίπουρο.
– Ο Γιάννης, παλαίμαχος ζωγράφος, συνεχίζει να ζωγραφίζει καραβάκια και τοπία στα ξύλα που έφερε ο νοτιάς. Τα τοπία από τον κόλπο της Νάουσας, τον τόπο του. Τον τόπο του πριν την βαρβαρότητα. Δεν σε πάει σε μακρινά ταξίδια, σε θέλει προσκυνητή του κοντινού, της λαϊκής απέριττης πινελιάς, του γνωστού άγνωστου. Ενθύμιο ασκητικής ελευθερίας, ελευθερίας από την ελευθεριότητα.
– Ο κυρ Μανώλης, συνταξιούχος οικοδόμος, παλιός αριστερός, έκτισε το σπίτι του μακαρίτη του πεθερού μου, στρατιωτικού, δεξιού. Αντίπαλοι-φίλοι αχώριστοι. «Ήταν καλός άνθρωπος», μου λέει. «Είμαι πλούσιος γιατί είχα κάθε μέρα φίλους στο σπίτι». «Σε εκκλησία δεν μπαίνω, ανάβω όμως ένα κεράκι κάθε μέρα στο ξωκλήσι του Άγιου Ευθύμιου κοντά στο κτήμα που έχω τα ζώα». Πλούσιος φτωχός, εν Θεώ άθεος, εν σοφία αγράμματος, του τόπου ελάχιστος, του τρόπου μέγιστος, ο κυρ Μανώλης.
Σπαράγματα αρχοντιάς αρχέτυπης
Σπαράγματα ελευθερίας υπέρβασης
Σπαράγματα ζωής
ΥΓ Έγιναν σημαντικές αναρτήσεις στο ατελιέ για τον χρόνο και τον τόπο. Δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορέσω να τις σχολιάσω γιατί ξαναφεύγω σε δέκα μέρες.
Μανωλη μου καλως ηλθες εις το μεσοδιαστημα των ταξιδιων σου, δεν μπορεις να φανταστεις το τι περασα απο την Θρακιωτισσα, με τρελλανε στη γκρινια, ολο για σενα ελεγε και το ποσο της λειπεις, και πως θα απαντησει χωρις εσενα, στο τελος για να την ηρεμησω της ανεφερα οτι αν θελει, μπορει να σε υιοθετησει! Το οποιον και εδεχθη!
Η αναφορα σου που ειχα την τυχη να την διαβασω εκ των προτερων, ειναι το αναγλυφο του υπαρξιακου αδιεξοδου της σημερινης Ελλαδας, αλλα ισως και της μοναδικης διοδου προς το μελλον, δια της επιστροφης εις το παρελθον.
Οσον αφορα την στιγμιαια αμφιβολια περι σχολιασμου των αναρτησεων στη διαρκεια της απουσιας σου, αναιρεσα ολες τις προθεσμιες, οποτε μπορεις να σχολιασεις οπως θελεις και οποτε θελεις.
Μανώλη καλώς μας ήλθατε!
Μας λείψατε!αισθητή η απουσία σας όπως και η παρουσία σας!
Όπως θα διαβάσατε ο δάσκαλος όλο στα δύσκολα μας είχε εν μέσω ραστώνης!Από Χάιντεγκερ και Τσιγίντα μέχρι και ινδό δάσκαλο είχαμε για σεμινάριο!Περιμένω πάντως τα σχόλιά σας,με την ησυχία σας,έχουμε όλο το χειμώνα μπροστά μας…
Ευχαριστούμε για τα σπαράγματα ζωής που μας φέρατε από το νησί των διακοπών σας,η επιλογή δε της λέξης σπαράγματα αντί αποσπάσματα ή στιγμιότυπα,εξαιρετική και αποδεικνύει για ακόμη μια φορά τον πλούτο της γλώσσας μας.
Όσο για την υπαίθρια αγορά,το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής τι να πω!ω,μον ντιε,δεν πίστευα στα μάτια μου,σας τρώμε λάχανο,εμείς έχουμε μέχρι και τσάντες λουί βουιτόν!εσείς οι αθηναίοι είστε τγε μπανάλ,άκου δαχτυλίδια με το κιλό!εμείς με το κιλό παίρνουμε τα παπούτσια και τα στραγάλια 🙂
πολλά φιλάκια σε όλο το ατελιέ
Επιτελους! Γυρισε ο ΜΑνωλης και θα ηρεμησει η Ρουλα! Τετοιο ορυμαγδο διαμαρτυριων δεν τον ειχα ματακουσει!
Οσο για το πανηγυρι, η Αθηνα ειναι πλεον μια τριτοκοσμικη ανιση και αβεβαιη πολη, χαμενη στην καψα του καλοκαιριου και την φαυλοτητα του οζοντος νεοελληνα που πανικοβλητος αναζητει τους νεους τροπους της εξαγορας του απο τους πολιτικους και τους ποικιλοτροπους μαφιοζους που καταδυναστευουν τον τοπο.
Ατο ειναι εξαλλου και η ριζα του αδιεξοδου, στην συντριπτικη τους πλειοψηφια, και με λαμπρες αλλα ελαχιστες εξαιρεσεις, οπως οι ελεγκτες εναεριου κυκλοφοριας, οι δηθεν διαμαρτυρομενοι, αναζητουν το νεο μεγαλο Χερι που θα τους ταισει, εξαγοραζοντας τους.
Φοβάμαι ότι η εκζήτηση χειρός εξαγοράζουσας απαιτεί πολύ χρόνο. Δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η απλούστερη παραγωγική α-σχολία ίσως άφηνε και λίγο χρόνο για σχόλη, για την εκζήτηση του αληθούς. Ίσως άφηνε κάποια χαραμάδα για να περάσει το φως της εκζήτησης και η της εκζήτησης αγαλίαση. Τότε η σχόλη σαν δρόμος προς το γνωστό άγνωστο, προς το αδιανόητο αυτονόητο, θα γινόταν η προτεραιότητα του βίου. Μοναμιάς ακόμη και τα ελάχιστα της α-σχολίας αγαθά θα έφταναν, θα γινόταν πολύτιμα, της σχόλης προυπόθεση.
Το ατελιέ δεν γυρεύει να εξαγορασθεί, γυρεύει την α-λήθεια του είναι, του χρόνου, του χώρου. Είναι ά-τιμο.
Που ευρισκεται η αξια και πως τιμαται;
Αν αναφερθουμε στην χρηματικη αξια, μιλαμε για τιμη.
Με αυτην την εννοια, ειναι απολυτως ορθον οτι το ατελιε αιναι α-τιμο, αφου δεν εχει χρηματικη αξια, αρα ουτε και τιμη.
Η αξια του ατελιε ειναι αχρηματη, χωρις αυτο να σημαινει οτι ειναι και απολυτα προσδιορισιμη. Σιγουρα ομως ξερω αυτο που δεν ειναι.
Ετσι η πορεια προς την α-ληθεια του ατελιε ειναι και πορεια αποκλεισμου των “μη ειναι” ως οδου αναδειξεως των “ειναι”.
Αχ αχ μονο ενας υπαιθριος χορος της κοιλιας μας ελειπε για να νιωσουμε μεση ανατολη.Και στο βαθος της σκηνης λειτουργει και σκλαβοπαζαρο.Παρε καλε κυριε παρε.Κι ο ευνουχος με το μαστιγιο περιμενει στη γωνια μην ξεμυαλιστει καμμια και του φυγει και μετα τι θα πει στ’αφεντικο που θα χει χασει την πραματια.
Εγω βεβαια δεν θα χασω την ευκαιρια για λιγα σουτιενακια με το κιλο και ενα ναργιλε μερακλιδικο παρακαλω.
Και τωρα μια μικρη ιστορια.Καλοκαιρι βραδυ πριν δυο χρονια 16 ιουλιου πηγαινω για νυχτερινη βαρδια.Στον παραλιακο δρομο υπαρχει η αγια Μαρινα και λεω μεσα μου θα ξεκινησω λιγο νωριτερα για να περασω με ανεση απο το πανηγυρι.Η ανεση ειχε ως εξης.Ουρα δυο χιλιομετρων απο αυτοκινητα,ανθρωποι να περπατανε οπου ηθελαν,οι παραγκες των μικροπωλητων μεσα στο δρομο.Η τροχαια απουσα,εχω τηλεφωνησει δυο,τρεις φορες στη δουλεια για να πω δεν ξερω τι ωρα θα φτασω,με εχει πιασει απογνωση,βριζω σαν καραβοκυρης και καταριεμαι θεους και δαιμονες.Χρειαστηκα πανω απο μια ωρα να περασω και εφτασα στη δουλεια με ενα αγχος απιστευτο.Απο τοτε οταν ακουω πανηγυρι κατι παθαινω.Αχ καλε μου φιλε μου φτιαξατε την διαθεση σαν να συνερχομαι λιγακι.Φιλακια πολλα.
Γιαννα μου καλη μου, ποσο χαιρομαι που σε διαβαζω και ποσο θελω να σου πω για την υπεροχη σταση των ελεγκτων εναεριου κυκλοφοριας, που ειναι απο τους ελαχιστους δημοσιους υπαλληλους που εργαζοντια ακαματα, δεν χρηματιζονται, και επιδεικνυουν μια κατανοηση της κρισιμοτητος της καταστασης που ειναι πρωτοφανης για Ελληνικα δεδομενα.
Τωρα πακεταρω τις δυο στολες χορου της κοιλιας για να τις παω δωρο στις Ρουμανες φιλες μου, βαζω και ενα αργιλε για καβατζα στη βαλιτσα. και παιρνω τους δρομους και τα βουνα για το βορρα – τροπος του λεγειν.
Καλο απογευμα
Καλα να περασεις καλε μου φιλε και ευχαριστω.Αν καταφερνα ποτε και σε εφερνα στο χωρο δουλειας θα εβλεπες συνθηκες που θα τρομαζες.Ακουστηκαν πολλα ψεμματα αυτο μονο μπορω να πω.Εσυ παντως πετας παντα με ασφαλεια.Φιλια πολλα
Γιαννα μου, εχω δει αρκετα, αλλα σε πιστευω, μαλλον θα τρομαξω οταν δω τον τοπο εργασιας που διαχειριζεται τις πτησεις του ΔΑΕΒ.
Εκεινο που με εξοργιζει ειναι οτι στην Ελλαδα πλεον εχει χαθει το λεγομενο “πνευμα δικαιου”. Η μαφιοζικη συντεχνια των φορτηγατζηδων Δ.Χ. φερνει τη χωρα στο χειλος του γκρεμου ενω οι ελεγκτες δεν μπορουν καν να ακουστουν επειδη ειναι αξιοπρεπεις και εχουν αισθημα ευθυνης.
..πως αντεξατε και πηγατε και φωτογραφισατε κιολας…σας θαυμαζω….Η κολλητη μου που μενει στην επανω πλατεια…με χιλιοπαρακαλαγε ελα..να χαζεψουμε στην υπαιθρια αγορα…Αρνηθηκα φυσικα…ουτε που αντεχω ολο αυτο το πανηγυρι και το στριμωγμα……θα μου πειτε…για τας πανηγυρεις…ειμεθα…αλλα μην το κανουμε και θεμα….
Εκτος του οτι καθημερινα περναω περιφερειακα απο την Αγια Παρασκευη και με το πανηγυρι κλεινουν τους δρομους….για να μας ταλαιπωρουν…(Γκρινια….)
Για αυτο ειπα οτι σας θαυμαζω….που το απολαυσατε!!!
Καλο απογευμα
Την αναγκην επιθυμιαν ποιουμενος.
Αγαπητη Παρτενερ του Ορφεα, του Πατρωνα της Μουσικης, δεν ειχα επιλογη παρα να εισχωρησω εις την πανηγυριν, αφου προηγουμενως η πανηγυρις ειχεν εισχωρησει εις την οικιαν μου, μπλοκαροντας την εισοδο στο παρκινγκ, αρα ακινητοποιωντας το αυτοκινητο, εκπεμποντας εκκωφαντικη μουσικη ποικιλης τεχνοτροπιας, και ρυπαινοντας ασυστολως το περιβαλλον.
Πασσαλος πασσαλω εκκρουεται.
Καλας νυχτας
Λογω διαφορων παλιοκαταστασεων δεν μπορεσα χτες να αφησω σχολιο. Μου αρεσουν τα πανηγυρια, οι υπαιθριες αγορες και ολο αυτο το τζερτζελο. Ισως ειχε δικιο η κυρια Τασια που ελεγε.. οτι με πηραν απο την γυφτισσα και απα πα δεν ειμαι παιδι εγω. Θυμαμαι και τα παιδια μου ως μωρα που τα πηγαινε η γιαγια στον Αγιο Παντελεημονα στην Πευκη και μου γυριζαν αρματωμενα πλαστικουρα. Επισης ομορφη πανηγυρις ηταν και στην Αγια Μαρκελλα (οπου εψαχνα για κοκκινη κορδελλα αλλα το μονο που βρηκα ηταν κακοφιαγμενες εικονιτσες) . Να σας εχει καλα η χαρη της και να σας πω. Δεν μας ειπατε ομως ..ηταν ζουμεροι οι λουκουμαδες; σας ειπε τα χαρτια η γιουφτισσα; Και του χρονου!
Σε Πη Ες υποστηριζω αγωνα Γιαννας, καλοσωριζω ταξιδευτη Εμμανουηλ, κλεινω το ματι στη Θρακιωτισσα και αποχωρω για μητινγκ. Και η ζωη συνεχιζεται μπελλα αζ εβερ!
Παλιοκαταστασεις και παλιοκοσμος, και παλιοζωη, αλλα το τζερτζελο, τζερτζςλο!!!
Ομολογω οτι και εγω αφου πρωτα γκρινιασω λιγο μετα παρασυρομαι και επιδιδομαι εις απανωτας επιδρομας επι των πλανωδιων εμπορευματων.
Αν ειχε πλαστικα νεροπιστολα στο πανηγυρι, θα ειχα παρει τουλαχιστον δεκα!!!
Ουαιιιι!!!!!!! Αλλαξαν οι καιροι!!!!
Συνειδητοποιω το περασμα του χρονου απο το οτι δεν πωλουνται πλεον πλαστικα νεροπιστολα στις πανηγυρεις!!!
Εστω…
Λουκουμαδες δεν εφαγα, αφου ηταν πρωι και πηγαινα για δουλεια, ουτε και τη γυφτισσα ρωτησα, προτιμω να τη βλεπω παρα να της μιλαω.
ΥΓ. Εγω παντως θελω να βρω και να παω στο πανηγυρι της Αγιας Καικιλιας!
ΥΓ2. Η Θρακιωτισσα πολυ ησυχη ειναι αι με ανησυχει.
ΥΓ3. Ο Φιλοσοφος επεστρεψε αλλα ειναι ακομη σε τρανζιτ, μαλλον θα επανελθει το Σεπτεμβριο σε κανονικη λειτουργια.
καλησπέρα,καλησπέρα!παρούσα!
μας ανοίξατε την όρεξη με το πανηγύρι της Αγίας Καικιλίας που αναφέρατε,δεν τη γνώριζα την αγία,έψαξα και έμαθα κάτι λίγα,όπως το ό,τι προφέρεται Τσετσίλια και ενταφιάστηκε στη Ρώμη.Γιατί ειδικά αυτό το πανηγύρι,τι το ιδιαίτερο έχει;
Την επόμενη φορά που θα πάω σε πανηγύρι θα πάρω από μια κόκκινη κορδέλλα για τις κοπέλλες του ατελιέ και νεροπίστολα για τα αγόρια,διότι τα όνειρα και οι επιθυμίες όταν δεν εκπληρωθούν εκδικούνται και επειδή αγαπώ τους φίλους μου δεν θέλω να υποφέρουν.
Όσο για τις κινητοποιήσεις,δεν θα σχολιάσω το δίκιο ή άδικο των άλλων κλάδων,θα πώ για τον δικό μου. Στα 26 χρόνια που δουλεύω έκανα Μια μέρα απεργία,ούτως ή άλλως δουλεύουμε με προσωπικό ασφαλείας σε καθημερινή βάση,οι ασθενείς θα την πληρώσουν σε μια τέτοια περίπτωση,δεν μπαίνω στη διαδικασία να συγκριθώ με άλλους τομείς του δημόσιου τομέα που αμείβονται πολύ περισσότερο και δεν παράγουν έργο,δεν ωφελεί σε τίποτε μια τέτοια σύγκριση και δεν σκέφτομαι να συνταξιοδοτηθώ πρόωρα.Πώς το καταφέρνω όλο αυτό;Απλά σκέφτομαι πώς θα δούλευα αν έπαιρνα τα δεκαπλάσια χρήματα,τι επιπλέον θα έκανα και έτσι πορεύομαι,έτσι γαληνεύω.
@ Ρούλα
εσύ χρυσό μου πας να κλέψεις τη δόξα της Αγίας Τσετσίλια,δεν πας καλά!σε λίγο θα μας ζητήσεις να γίνεται και πανηγύρι στη χάρη σου!ήμαρτον! άντε να σε δει κανένας γιατρός!άσε που χαλάς και την πιάτσα!
αίσχος!
Διαφωνω!!!!
Η Ρουλα αξιζει να εχει πανηγυρι για παρτη της!!!
Και αυτο θα το κανει το Ατελιε!!!!
Για τη Ρουλα μας!!!
Για την μεγαλη Θρακιωτισσα που ειναι κοντα μας και την αγαπαμε και την τιμαμε!!!
Ρουλα!!!
Η Santa Cecilia ειναι η προστατιδα της μουσικης.
Αρπα θα παρεις για να την τιμησεις!!!
Οσο για τις κινητοποιησεις, τι να πω παραπανω;
Δεν ειναι λοι το ιδιο!!!
Αυτο λεω και το υπερασπιζομαι!!!
Οσοι κρατουν στα χερια τους ζωες δεν μπορει να αμοιβονται το ιδιο η και λιγοτερο σε σχεση με εκεινους που γραφουνε χαρτια η αλλα.
Ειναι θεμα αξιων, που εχουν εκλειψει επειδη οι πολιτικοι κολακες δεν εχουν αξιες αλλα μονον υποκλινονται στα μαφιοζικα συμφεροντα συντεχνιων και ομαδων “ειδικων συμφεροντων”.
Ας τα λεμε τα πραγματα με το ονομα τους.
τρελλαινομαι για τα πανηγυρια…
και στο τελος της γυρας να τρωω καυτους λουκουμάδες…
και του χρονου παναθηναιε…
καλως τηνα τη Ναταλια μας, την ονειροποιουσα και αιθεροβαμωνα!!!
και του χρονου με ονειρα πολλα
Μουρθε παλι το ιντερνετ και περασα να δω ποτε θα κανουμε το πανηγυρι για τη Ρουλα. Εγω θα ντυθω γιουφτισσα και θα λεω μοιρες!
εγω μαλλον θα στησω καντινα και θα ψηνω σουβλακια και μπιφτεκακια
ρουλα πες μας τι θελεις κι εσυ, για να συντονιστουμε!
ποιος θα αναλαβει την μουσικη επιμελειεα;
Πω πω τι μεγάλη τιμή!μένω έκπληκτη!στρώνομαι άμεσα στη δουλειά,αναλαμβάνω τους λουκουμάδες, επιστρατεύω το φαν κλαμπ μου που είναι οι φιλενάδες μου από το παζάρι για το χορό της κοιλιάς και τους περιπλανώμενους νταουλτζήδες και βιολιτζήδες για την περίσταση!έρχομαι να τιμήσω τα σουβλάκια και να ασημώσω τη χαρτορίχτρα να μΕ πει το μοίρα μου!
All that jazz!!!
μιλ μερσί,με συγκινείτε!!!!
σας ασπάζομαι
Ρουλα, Μαρκησια της Θρακης!!!!
Παρακαλω να ρυθμισετε και τον παγκο με τους παστουρμαδες και τα σουτζουκια!!!!
Τις χαρτοριχτρες θα τις φερω εγω απο τον Ρουμανικο καμπο. Εχει πολλες!!!!!