Ο θειος μου ο Γιωργος ειναι αδελφος της μητερας μου. Εδω και χρονια ζει στο Σικαγο των ΗΠΑ, την ανεμοδαρμενη πολη διπλα στη λιμνη Μισιγκαν. Μια πολυ ομορφη πολη, που γινεται ολο και ωραιοτερη. Αυτες τις ημερες ηρθε στην Αθηνα με τη θεια μου την Γκεηλ και βεβαια ποιος καλυτερος τροπος να κουβεντιασουμε και να κανουμε παρεα απο το να δοκιμασουμε μερικα μεζεδακια;
Uncle George is my mother’s brother. For many years now, he has made , Chicago Illinois his home. Chicago is a beautiful city by lake Michigan in the American Mid West. These days Uncle George is in Athens, with his wife, Gail, and there is no better way to welcome them both and touch base with all that is happening on both sides of the Atlantic, thna having some “meze”.
According to Wikipedia, meze is a Turkish word, meaning ‘taste, flavour, smack, relish’. It is borrowed from Persian مزه (maze, “taste, snack”). The English word was probably borrowed from the Greek version mezés (μεζές).
Αρχισα με μια σαλατα με φακες, τις καστανες πεντανοστιμες φακες απο την Ελληνικη γη.
I first prepared a lentil salad, using Greek lentils, that are golen brown and medium sized.
Τις βραζω καλα σε αλατισμενο νερο και δαφνη. Μετα, αφου κρυωσουν, προσθετω φρεσκο κρεμμυδι, κοκκινη πιπερια φλωρινης, λαδι, ξυδι και λιγο αλατι και πιπερι.
After cleaning and soaking the lentils in water, I boil them in salted water with a couple of bay leaves. After draining all the liquids, and once they cool down, I add chopped fresh onion, roasted red peppers (if you are in Greece try the Florina peppers), some garlic, olive oil, vinegar, salt and pepper.
Συνεχισα με το υπερτατο ζαραβατικο, Μελιτζανες τηγανητες. Διαλεγω μεγαλες φλασκες, χωρις σπορια, για να ειναι πολυ γλυκες, και τις τηγανιζω σε μπολικο λαδι. Μετα τις αφηνω να κρυωσουν για μια ωρα, και τις σερβιρω.
I continued with the superb bell shaped eggplants that we have in Greece. I slice them and fry them in olive oil, then add a little salt and let them cool off. When done right, the eggplant is sweet, and the olive oil leaves an aromatic aftertaste in the mounth.
Καλαμαρακια φρεσκα, στο καταλληλο μεγεθος για τηγανι, δηλαδη απο 5 εως 10 εκατοστα.
The next dish was fresh calamari. Size matters here, as they must not be very big, nor very small. Ideal length is from 5 to 10 centimeters.
Το τηγανισμα ειναι η μιση επιτυχια η αποτυχια, αφου το λαδι πρεπει να ειναι καυτο, και σε βαθυ σκευος με ψηλα τοιχωματα. Στην προκειμενη περιπτωση ειχαμε επιτυχια, σε 75 με 90 δευτερολεπτα τα τηγανητα καλαμαρακια ηταν ετοιμα, γλυκισμα σκετο.
I fry the calamari in olive oil that is really hot. Turn them once, and take than out in 75-90 seconds. The frying was a big success. the calamari was tender and sweet, as every fresh calamari should be.
Μπαρμπουνακια φρεσκα, σπανια βρισκεις. Τα βρηκα μια μερα σε μια ψαροβαρκα και τα εβαλα στην καταψυξη, εν αναμονη του θειου. Λιγο αλευρωμα, και τηγανισμα σε μετριας θερμοκρασιας λαδι. Καθαρισμα κανενα!
The last meze dish was baby red mullets. they do not require any descaling or gutting. Just flour them and fry in olive oil.
Οι ειδημονες τα τρωνε σαν λουκουμαδες. Μια μπουκια και πολλοι αναστεναγμοι.
Contrary to the calamari that needs very hot oil in a deep pan, the baby red mullets require a shallow pan with moderate temperature, otherwise they will be burned. The small fish was divine. All the aromas of the sea were present, and the real coinneseurs ate them without deboning, they are just delicious this way.
Καλως ηλθες θειε Γιωργο!
Welcome uncle George!
Welcome aunt Gail!
Επι τελους, να μπορεσουμε κι εμεις να παρουμε ενα μεζε, και να καλοσωρισουμε τους θειους απο το Σικαγο. Αυτα τα μπαρμουνακια σκετα κουφετα ειναι. Μα ποσο αξιζουν αυτες οι θαλασσες μας!
Δεσποιναριον!!!!!!!!!
Ειναι τα μπαρμπουνακια κουφετακια απολαυσης υπεργηινης, με την εννοια οτι υπεριπτασαι της γης και καταδυεσαι στη βαθεια γαλαζια θαλασσα. Κοπιαστε Δεσποιναριον!!!!! Και μαλιστα, δια να αποδειξω του λογου μου το αληθες, μεταβαινω παραυτα εις τον ψαρα μου δια να προμηθευτω μπαρμπουνακι το οποιον θα καταψυξω και θα το ετοιμασω αμα τη αφιξει σου στην Ελλαδα. Νες πα;;;;
Καλά λέει το Δεσποινάριο, ανοίξατε επιτέλους την πόρτα για να πούμε και μεις ένα γουέλκαμ στους θείους!
Τα μπαρμπουνάκια γάλακτος είναι μπουκιά και συχώριο, τα δε καλαμαράκια τηγανισμένα έτσι ακριβώς με τα δευτερόλεπτα, λεκούμια!
Καλήν εσπέρα και καλό σαββατοκύριακο!
Που εισαι εσυ κορη της Θρακης; Με τα καλα τα ομορφα τα λογια της μεγαλης ξαστερης καρδιας σου; Οι θειοι περνανε τζαμι και λενε “μα ποια κριση περνατε βρε παιδια, εσεις ζειτε καλυτερα απο τους περισοτεορυς αμερικανους…. γιαιτ κλαιγοσαστε;”. Δεν απαντω, και τους προσφερω ακομη λιγο μεζεδακι. Ευχομαι καλη Κυριακη και Κλαη Φωτηση απο το Αγιο Πνευμα, το οποιον, σημειωτεον, ειναι εφευρεση της Συνοδου της Νικαιας, και ουδεμιαν σχεσιν εχει με τα Ευαγγελια.
Ο μεζές: πολλά μικρά εδέσματα, χαοτική η πρώτη εντύπωση, ο παρατηρητής ψάχνει να βρει σύνδεση μεταξύ τους, ψάχνει να βρει νόημα, ψάχνει να βρει οργάνωση. Μάταιο. Μόνο αν απλώσεις το χέρι, όπου το φέρει η στιγμή, όποιο έδεσμα κι αν πετύχεις, αρχίζει να λάμπει διακριτικά το φως της αρμονίας. Ο αρμός της αρμονίας είναι η σύνδεση με την γη του τόπου, με την θάλασσα του, τον συγκεκριμένο τόπο και την συγκεκριμένη θάλασσα που γέννησαν τα εδέσματα. Η αρμονία αυτή παράγει ένα “εδώ” ένα “εδώ” που δεν παρατηρείται αλλά βιώνεται. Η φρεσκάδα, σημαίνον του σύντομου και του εφήμερου, παράγει ένα “τώρα”. Στο “εδώ και τώρα” ο άνθρωπος γίνεται οικείος του χώρου και του χρόνου, κατοικεί σε έναν κόσμο, σε έναν κόσμο χειροπιαστό, έναν κόσμο “του χεριού του”, έναν κόσμο ανθρώπινο. Εκεί ότι αληθεύει δεν συμπίπτει με κάποια ιδέα, με κάποια κατεψυγμένη ουσία, αλλά βιώνεται “εδώ και τώρα”. Μόνο στο “εδώ και τώρα”, στο βίωμα του πρώτου προσώπου, μπορεί να γίνει δεξίωση του άλλου, μπορεί να βιωθεί το άμετρο βάθος της τροπικής ετερότητας του. Το “εδώ και τώρα” στέλνει τους μακρινούς παραδείσους, το παρελθόν της ενοχής και της έπαρσης, το μέλλον της ελπίδας και του φόβου, εκεί που είναι η θέση τους, στην παρασιτική δηλαδή ύπαρξη του μη όντος, στην παθολογία της μεταφυσικής.
“Εδώ και τώρα” ο τρόπος του μεζέ!