Posted by Today’s dish belongs to the minimalist school, and as such requires tender loving care for the flavors and the textures. It is my own creation, and I am sure that if you like the ingredients, you will love the dish as much as I do.
Although it is the middle of October 2011, I had in the freezer a bag with fresh string beans and in the middle of a rainy dark day I felt the urge to cook them. I cook them lightly in boiling salted water so that they remain crunchy. I love the texture of string beans and immensely enjoy the crunch. After boiling, I let them cool off in room temperature.
The day before I had put in fresh water two fillets of salted bacalao to desalinate. The marriage was inevitable, even though it was not the result of a plan, but of sheer coincidence. I have learned from my Basque friends to prepare the bacalao in low heat with the skin down, so I cut the fillets in pieces.
Both ingredients are best friends with garlic, so the next step was to chop plenty of garlic. I like very much the combination of garlic and chilli, so I chopped some chilli peppers and through them in a deep pan with the garlic and olive oil.
I place the pieces of bacalao on top and let it cook in low heat, so that all the natural juices of the fish mix with the garlic and the chilli in a mild way that preseres natural flavor to the maximum.
After 10 minutes the fish is ready and there is a fantastic sauce in the pan that is going to dress the beans.
Serve the dressed beans in a deep dish and put on top a piece of bacalao. Enjoy with a “Asyrtiko” white wine from the island of Santorini in Greece.
Εντυπωσιάστηκα από τη νοικοκυροσύνη σας! Επιμεληθήκατε με περισσή φροντίδα τα αμπελοφάσουλα πριν τα καταψύξετε, εὖγε!
Όσο για το γάμο του μπακαλιάρου πιλ πιλ με τα αμπελοφάσουλα που εμείς τα λέμε γυφτοφάσουλα(αν και ακούγεται ρατσιστικό) να είστε σίγουρος ότι καταγράφεται. Η συνταγή με τον μπακαλιάρο είναι από τις αγαπημένες μου, γίνεται σε χρόνο dt, η δε κολλώδης και πεντανόστιμη υφή της σαλτσούλας σκέτη κόλαση.
Πάντα άξιος!
Ω Ρουλα!!!!!! Ποσο με τιματε με τα λογια σας!!!! Ελπιζω να τα αξιζω εστω και για μερικα δευτερολεπτα μονο!!!!! Γιαιτ η τιμη και η δοξα ειναι κατ’ εξοχην ευαισθητα στο χρονο και χανονται πολυ γρηγορα. Εχοντας μπει για τα καλα στο συνειρμο, το να χτισεις κατι συνηθως απαιτει πολυ κοπο και χρονο. Δεν ισχυει ομως κατι τετοιο στο γκρεμισμα. Μπαμ κι εξω! Προς τι ομως ολα αυτα; Ισως επειδη οι εικονες των λοφων με τα σκουπιδια παντου ολογυρα μου με οδηγει σε απαισιοδοξα συμπερασματα για το μελλον της Ελλαδος και των Ελληνων. Ο ταπεινος μπακαλιαρος με τα γυφτοφασουλα ισως αποτελει μια απο τις ελαχιστες εναπομεινασες νησιδες ευζωιας και αναθεωρησης των πραγματικων αξιων. Καλη Κυριακη σας ευχομαι καλη φιλη!
very juicy περιγραφή… πότε το δημιούργησες? σήμερα? πω πω γεύση, αν και δεν πολυτρώω το σκόρδο
το δε σχόλιο της Ρούλας σκέτη κόλαση… χαχαχα
Ναταλια!!!!!! Εισθε προσχαρη και δροσερη καλη φιλη και ταιριαζετε με την εκ Θρακης ορμωμενη!!!!! Η γευση και οι οσμες ειναι αφοπλιστικες. Κι αποτελει το σεμνο τουτο πιατο και το καλυτερο ψυχολογικο τεστ για φιλους, συγγενεις, αλλα και πολυ οικειους και οικειες. Αν τρωγοντας αυτο το πιατο ο εξεταζομενος/η δεν τα ξεχασει ολα και δεν αναφωνησει υμνο για την ομορφια της φυσης και της ζωης, βαρυνεται απο βαρη μεγαλα και αδυνατει να προσλαβει τα οσο καλα της ζωης. Καλημερα λοιπον καλη φιλη και εισοποιειστε με αν χρειαστειτε να προβειτε σε εξετασεις προσφιλων και οικειων σας προσωπων. Θα σας υποστηριξω συνεισφεροντας την παρασκευη του πιατου της πραγματικης δοκιμασιας της ψυχικης υγειας και ισορροπιας.
Ο μπακαλιαρος ειναι μαλλον Το αγαπημενο μου ψαρι, τον προτιμω ακομη και απο ενα ολοφρεσκο ψαρακι, που εχω την τυχη να απολαμβανω συχνα… Ο συνδυασμος υπεροχος και σημειωνεται, με απωτερο σκοπο να αναπαραχθει, ευκαιριας δοθεισης, στην κουζινα μου…
Κατι ξερεις καλη υβριδικη φιλη (καθοσον και Ιταλιδα και Ελληνιδα) και τεινω να συμφωνησω μαζι σου. ΘΑ προτιμουσα βεβαια να εχω φιλετο μπακαλιαρου απο το Σαν Σεμπαστιαν, αλλα εστω και αυτο που αγοραζω απο τον ΑΒ σε ειδικη συσκευασια την κανει την δουλεια. Αναμενω τα αποτελεσματα των προσπαθειων σας και σας ευχομαι ευτυχη και διαυγη Κυριακη.
Μμμμμμμ!!!
Οπως πάντα ο μαιτρ δημιουργεί με σοφία και απλότητα 🙂
Θα το δοκιμάσω οσονούπω!!
Ευχαριστω Φαληριωτισσα, ελπιζω να σου αρεσει το πιατο, ειμαι λατρης του αλατισμενου μπακαλιαρου και ανακαλυπτω συνεχως νεους γευστικους συνδυασμους αυτης της υπεροχης τροφης.
Θα έλεγα ότι ο όρος minimal – χαρακτηριστικός μαζικής σημερινής τάσης – μάλλον αδικεί την προσπάθεια ανάδειξης της πρώτης ύλης, της ομο-λογίας δηλαδή του λόγου της φύσης. Αν κάτι μειώνεται είναι το εγώ του τεχνίτη, εγώ που από θέληση επιβολής και κυριαρχίας γίνεται ετερότητα, ετερότητα που φαίνεται μόνο στον καμβά της μέθεξης με το λόγο που δια-μορφώνει. Και όπου υπάρχει μέθεξη, σχέση, κοινωνία, τα όντα φαίνονται στην πληρότητα τους, το είναι των όντων από κενό, γίνεται φωτεινή νύχτα, το minimal δεν παραπέμπει σε έλλειψη αλλά στην άρρητη πληρότητα του λόγου, δηλαδή της μυστικής ενοείδιας του είναι.
Αυτη ειναι οι μοιρα της γλωσσας, να εχει ορους που αδικουνται, αδικουν, και δεν λενε και τιποτε μια και αυτο που λενε ο καθενας το ερμηνευει και το εκλαμβανει διαφορετικα Εδωσες ομως αγαπητε μου Φιλοσοφε την εκδοχη που με εκφραζει στην λεξη “μινιμαλ”. Και θα ηθελα εν προκειμενω να τονισω την ελλειψη – συνειδητη – επιβολης και κυριαρχιας, που ειναι και σκετη ανοησια, αφου “σκοτωνει” τις αυθεντικες γευσεις και την υφη.