Σημερα ειναι Δεκαπενταυγουστος. Αντιγραφω απο το βιβλιο “Προς Εκκλησιασμο” του Νικου Γαβριηλ Πεντζικη.
Today is the 15th of August and in Greece we celebrate the Dormition of Theotokos. I quote from the book “Attending Mass” of Nikos Gabriel Pentzikis.
Ιδου τωρα μια εξαιρετικα εντονη μνημη της παιδικης μου ζωης. Δεκαπενταυγουστο. Γιορταζε η μητερα μου. Ο πατερας της εκανε δωρο μιαν ασημενια τσαντα, απ’εκεινες που συνηθιζονταν τοτε, ωραιοτατη, με παραστασεις επι του συμπαγους φυλλου του κλεισιματος αρχαιων εναλιων θεων. Το σπιτι ειχε γεμισει κοσμο που ερχοταν να ευχηθει. Ο νους μου γεματος θαυμασμο πανηγυριζε. Υστερα σαν ολοι εφυγαν πηγε ο νους μου πως θα γινοταν η Δευτερα Παρουσια. Αναλογες συγχυσεις του γεματου συγκινηση αμεσου προς το αιωνιο, αναφερθηκαν και σχολιασθηκαν πολλες, απο τους μελετητες της νοοτροπιας των πρωτογονων, που συχνα διαβιουντες επι γης συμβαινει να μπερδευουν ζωντανους και νεκρους.
I present to you now an extremely vivid memory of my childhood. Fifteenth of August. My mother’s nameday. Father made her a present, a silver handbag, the kind that were in fashion, very nice, with presentations of ancient gods on the hard cover. The house was full of people visiting to honour her nameday. My mind full of admiration was in celebration. When all the visitors left, I thought in my mind that Second Advent was coming. Similar confusions of the immediate felling with the eternal have been reported and commented upon by scholars studying primitive cultures, where it happens quite often that living people confuse the living with the dead.
Η Παναγια Κορη, δεχθεισα το αχωρητο Φως, συμβολικως παρισταται υπο της Σεληνης με το κονιορτοβριθες εδαφος. Ελπιδοφορο παραδειγμα οτι ο χους εκ ού προερχομαστε και εις τον οποιο καταληγουμε, συνδεεται δι’ αγαπης προς το φως, ωστε να μπορουμε πρεσβειαις της Θεοτοκου Παρθενου να ευχομαστε, υπερ των προσφιλων κεκοιμημενων, γεματοι ελπιδα.
The Holy Daughter having received the uncontained light, is shown on dustry earth under the Moon. It is a hopeful sign that the dust form which we come and to which we end, is linked through love to the light, so that we can pray, through the mediation of the Virgin Theotokos, full of hope, for the beloved ones who have already slept the long sleep.
Το Δεκαπενταύγουστο γιορτάζουν πολλοί παρόντες και καθώς τα χρόνια περνούν όλο και περισσότεροι απόντες. Τρόπος της γιορτής η ανάδυση του όλου, η σύνθεση παρουσίας και απουσίας. Αρμός της σύνθεσης ο θάνατος. Η μνήμη των απόντων σαν άνοιγμα στην απουσία, άδηλα προσλαμβάνει τον θάνατο, συνθέτει δηλαδή το όλον, το όλον που είναι η βάση της γιορτής.
Μανωλη, αυτη η κουβεντα περι του θανατου ως αρμου, μου αρεσει πολυ. Θελω ομως να την σκεφτω λιγο ακομα. Να την αφομοιωσω…Μαζι με την προσληψη του θανατου.