Posted by 
Εδηλωσε σημερα ο Πρωθυπουργος της Ελλαδος κ. Σαμαρας.
Το κακο ειναι οτι δεν ανεφερε απο ποιαν ασθενεια πασχει ο ασθενης.
Εγω προσωπικως προτιμω οταν ειμαι ασθενης να γνωριζω απο τι πασχω.
Μπορειτε να το πειτε οτι ειναι μια προσωπικη διαστροφη.
Αλλα ετσι ειμαι εγω.
Ανεπαισθητως – ισως και συνειδητως – σκεφτομαι τον Γεωργιο Παπαδοπουλο και τον γυψο στον οποιον ειχε βαλει την Ελλαδα απο το 1967 εως το 1973, οποτε παρεδωσε την εξουσια στον Ιωαννιδη, που δεν ειχε γυψο, απλα συνομωτισε για να ανατρεψει τον Μακαριο και χαθηκε η μιση Κυπρος.
Ο Γεωργιος Παπαδοπουλος ειχε την ευαισθησια να μας δωσει ολιγην περισσοτερη πληροφορια σε σχεση με τον κ. Σαμαρα.
Μας ειπε τοτε οτι ειμαστε στον γυψο, αρα κατι εχει σπασει.
Χωρις να γνωριζομε ακριβως τι εσπασε, τουλαχιστον ξεραμε οτι δεν εχομεν μανιοκαταθλιπτικες ψυχωσεις, Δεν πασχομεν απο ψωριασιν. Δεν εχομεν προσβληθει απο αφροδισια νοσηματα.
Κατι εσπασε.
Πολλες φορες δεν ειναι εκεινο που ξερεις που ποναει και δημιουργει ψυχικον αλγος, αλλα εκεινο το οποιον δεν ξερεις.
Εξ ου και οι συγχρονοι επιστημονες και φιλοσοφοι αλλα και οικονομολογοι, πολιτικοι, οπως και οι διαχειριστες των επενδυτικων κεφαλαιων ανεπτυξαν θεωριες περι χαους, θεωριες περι αβεβαιοτητος, περι ληψεως αποφασεων εις περιβαλλον ελλειπους πληροφορησης, και αλλα σχετικα.
Εκεινο που με προβληματιζει εν τω μεσω ολων αυτων ειναι οτι η αγνοια της ασθενειας μου δημιουργει την υπονοια οτι εις πεισμα ολων των επιστημονικων εργαλειων, ουτε οι γιατροι, ουτε οι πολιτικοι, ουτε οι διαχειριστες κεφαλαιων ξερουν τι εχω.
Οταν ημουνα στο στρατο ειχα παθει πνευμονια.
Ο συμπαθης ιατρος της μοναδος μου εδωσε ασπιρινη για δυο εβδομαδες, και μετα με εστειλε για εξετασεις, για να διαπιστωθει – αφου ειχα κινδυνευσει – οτι ειχα περασει βαρυτατη πνευμονια και την ειχα γλυτωσει απο θαυμα.
Μηπως καπως ετσι ειμεθα και τωρα; Με ασπιρινη και ελπιζοντας σε ενα θαυμα.
Υπαρχει ομως και μια αλλη διασταση της ασθενειας.
Η οποια μου δημιουργει αλλου τυπου αναστατωση.
Η αδυναμια μου προς τις νοσοκομες και νοσηλευτριες.
Που ομως μπορει να γυρισει αναποδα, σε αφορητη δυσανεξια.
Διατρεχω λοιπον ως ασθενης οχι μονον τον κινδυνο του οτι δεν γνωριζω οποιαν ασθενειαν εχω, αλλα και την τεραστιου μεγεθους αβεβαιοτητα που πηγαζει απο το οτι δεν εχω ακομη αντικρυσει τη νοσηλευτρια που με περιθαλπει.
Βεβαια με τις περικοπες που εχουν γινει στα νοσοκομεια, ειναι πολυ πιθανο να μην υπαρχει νοσοκομα.
Και κλεινω αυτο το δοκιμιο με τον μεγαλυτερο ολων των κινδυνων.
Ας υποθεσομε οτι καποια μερα γινομαι καλα και ειμαι ετοιμος να βγω εις την κοινωνιαν.
Ποιος μου εγγυαται οτι οντως ετσι ειναι; Οτι ειμαι θεραπευμενος;
Υπενθυμιζω το περιστατικο ανδρος ο οποιος ενοσηλευετο επειδη ενομιζε οτι ειναι καλαμποκι.
Οταν εγινε καλα, και λιγο πριν του δοθει το εξιτηριο, ειχε μια τελευται συναντηση με τον ιατρον του.
Ολα πηγαν καλα, και ο ιατρος ητο ετοιμος να υπογραψει το εξιτηριο.
Τοτε ο ιαθεις εκαμε την τελευταιαν ερωτησιν:
“Γιατρε μου, κατι με απασχολει και θελω να σας ρωτησω. Εγω το ξερω τωρα οι δεν ειμαι καλαμποκι, ομως οι κοτες το ξερουνε;¨
ΥΓ1. Το κακο ειναι βεβαια οτι δεν ειναι μονον ο κ. Πρωθυπουργος που μας απο καλει ασθενεις.
ΥΓ2. Η κ. Καρασαββα, ανταποκριτρια του BBC στην Αθηαν το Δεκεμβριο του 2011, προσπαθουσε να εξηγησει σε αρθρο της “γιατι η Ελλαδα ειναι ο ασθενης της Ευρωπης”.
ΥΓ3. Το 1914, η εκφραση “ο ασθενης της Ευρωπης” (the sick man of Europe) αναφεροταν στην παραπεουσα Οθωμανικη Αυτοκρατορια.
