Salep – Το Σαλεπι

Λατρευω το σαλεπι.

Το Σαλέπι είναι ένα ρόφημα θερμαντικό, προέρχεται από «αλεύρι» που λαμβάνεται από τους ξηρούς κονδύλους της ορχιδέας γνωστής ως Orchis mascula. Στις ορχιδέες αυτές και στις θεραπευτικές ιδιότητες τους, αναφέρεται ο Ιπποκράτης, αλλά και ο Ασκληπιός.

Η ορχιδέα αυτή φύεται και καλλιεργείται στα ψηλά βουνά των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.

Λέγεται ότι τό σαλέπι από τό βουνό Κόζιακα Τρικαλων, κοντα στο Νεραϊδοχώρι,  είναι τό καλύτερο.

Τά παλιά τά χρόνια οι σαλεπιτζήδες τής περιοχής έφταναν μέχρι Κωνσταντινούπολη γιά νά τό πουλήσουν.

Αντιστοιχα λεγονται και για το σαλεπι απο τον Ολυμπο.

Το σαλεπι είναι γνωστό από την αρχαιότητα, καθώς κατά την  ελληνική μυθολογία ο Ορχις ήταν γιος μιας νύμφης και ενός σάτυρου. Κατά τη διάρκεια των εορτών προς τιμήν του Βάκχου, διέπραξε ιεροσυλία, επιχειρώντας να βιάσει μια ιέρεια. Η τιμωρία του ήταν να κατασπαραχθεί από άγρια θηρία και να μεταμορφωθεί σε ένα αδύνατο και σεμνό φυτό.

Στο σαλεπι αποδιδονται και  ιδιότητες αφροδισιακές, γι’ αυτό και εχει περασει στη λαϊκή παράδοση ως Σερνικοβότανο.

Εις τα ετη της νεοτητος μου καταληγαμε ως παρεα στην πλατεια Ομονοιας τις πρωτες πρωϊνες ωρες.

Μετα τον πατροπαραδοτο πατσα ή τα ποδαρακια σουπα, το ροφημα που θεραπευε το σωμα απο την κραιπαλη τα οινοπνευματα τις νικοτινες και ολα τα αλλα ηταν η κολλωδης ουσια που ονομαστηκε σαλεπι.

Οι πωλητες ητανε κομματια κι αποσπασματα της εμπειριας.

Προσωπογραφιες του Ρεμπραντ της Ανατολης, χαραγμενα προσωπα μουστακαλιδικα, ανεκφραστα, με μια προσηλωση στο εργο του σερβιρισματος και το βλεμμα στην ασφαλτο.

Ειχα την τυχη να προλαβω τα γυαλινα ποτηρακια που – με αγνωστο τροπο – σερβιρανε την πλειαδα των πελατων.

Εζησα ομως και την μεταβαση στα πλαστικα, που αποτελει και το τελος μιας εποχης.

Πιο υγιεινα μεν, απροσωπα δε.

Καποια στιγμη θα πρεπει να γραψω και για το προσωπο ενος ποτηριου.

Εχει σημασια.

Η τελευται φορα που γευτηκα το υπεροχο ροφημα ητανε στην Πολη, πριν απο τεσσερα χρονια.