Posted by Ο κ. Καμμένος είναι ο Πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (ΑΝΕΛ) και Υπουργός Εθνικής Αμύνης στην Ελληνική Κυβέρνηση. Με την ιδιότητα του Υπουργού της Εθνικής Αμύνης έχει την πολιτική ευθύνη για τις δραστηριότητες των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και την προστασία της εθνικής επικράτειας. Σήμερα, που η Τουρκία προβαίνει συνεχώς σε διάφορες δηλώσεις που προκαλούν ανησυχία, η δουλειά του Υπουργού Εθνικής Αμύνης είναι μια ακόμη πιο δύσκολη δουλειά.
Ο κ. Καμμένος μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να πράττει αυτό που υπαγορεύει το άμεσο πολιτικό του συμφέρον και όφελος. Αυτό αποτελεί ένα χαρακτηριστικό ιδιαίτερα θετικό για ένα πολιτικό, ειδικά όταν ο πολιτικός αυτός δεν ηγείται ενός μικρού πολιτικού σχηματισμού, όπως είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Με την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές Ιανουαρίου 2015, ο κ. Καμμένος επιβεβαίωσε την πρόβλεψη που είχε κάνει για μια μοναδική ευκαιρία να ανέλθει στην εξουσία, που υπό κανονικές συνθήκες θα ήτο κάτι αδιανόητο. Προχώρησε στην οριστικοποίηση της συμφωνίας συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και κατέλαβε από την 27η Ιανουαρίου 2015 το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Έκτοτε έχει πορευτεί αταλάντευτος στο πλευρό του κ. Τσίπρα και παραμένει στο Υπουργείο, επικουρούμενος από τον αναπληρωτή Υπουργό κ. Βίτσα.
Το εμφανές ρίσκο αυτής της διαδρομής είναι ότι μόλις παύσει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές, οι ΑΝΕΛ μπορεί να μην εξασφαλίσουν καν την είσοδο τους στην Βουλή. Το σενάριο αυτό είναι πολύ πιθανό να εμφανισθεί στις επερχόμενες εκλογές που θα γίνουν – όπως φαίνεται – κάποια στιγμή μέσα στο 2017. Επομένως ο κ. Καμμένος θα πρέπει σε αυτή τη φάση να είναι πολύ προσεκτικός, αφού ίσως βρίσκεται σε σημείο καμπής, έχοντας πίσω του την άνοδο και μπροστά του μια επερχόμενη κάθοδο. Στο πλαίσιο αυτό, οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Καμμένου προβληματίζουν.
Την 1η Δεκεμβρίου 2016, δηλώνει από την Ήπειρο (CNN Greece):
«Από κει και πέρα, θα πρέπει να κατανοήσουν όλοι πως οι συνεχείς απώλειες που έχουν οι τουρκικές δυνάμεις, η πλήρης αποδυνάμωσή τους μετά το πραξικόπημα, οι συνεχείς ήττες που υπάρχουν στη Συρία, τους έχουν οδηγήσει σε ηλίθιες δηλώσεις,…» ( ο τονισμός του κειμένου δικός μου).
Στον χορό δηλώσεων μπαίνει και το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, που την 2α Δεκεμβρίου σε ανακοίνωση του αναφέρει (CNN Greece):
«Καλούμε τον υπουργό Άμυνας Καμένο άλλη μια φορά να ενεργεί με ευθύνη και σοβαρότητα και να αποφύγει παρόμοιες δηλώσεις και ενέργειες.»
Την 2α Δεκεμβρίου, ο κ. Καμμένος προτείνει να συνεδριάσει -κεκλεισμένων των θυρών- η επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής στο ακριτικό Καστελόριζο, πρόταση που δεν γίνεται δεκτή. Το CNN Greece γράφει:
«Οι εξελίξεις που αφορούν στα εθνικά μας θέματα και γενικότερα τις υποθέσεις εξωτερικής πολιτικής είναι πολύ σοβαρές. Απαιτούν από όλους σοβαρότητα νηφαλιότητα και αίσθημα ευθύνης με μόνο γνώμονα το εθνικό συμφέρον», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος, χαρακτηρίζοντας “επιπόλαια” την πρωτοβουλία του Πάνου Καμμένου. ( ο τονισμός του κειμένου δικός μου).
Το ρεπορτάζ της 5ης Δεκεμβρίου αναφέρει ότι τελικά στο Καστελόριζο θα ταξιδέψουν τα μέλη της Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής που προέρχονται από ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητους Έλληνες, και Χρυσή Αυγή, χωρίς όμως να πραγματοποιηθεί συνεδρίαση της επιτροπής στο νησί.
Το ταξίδι έγινε και την 6η Δεκεμβρίου οι εφημερίδες είναι γεμάτες φωτογραφίες από την επίσκεψη των βουλευτών των τριών κομμάτων στην Ρω.
Αδυνατώ να καταλάβω τι προσθέτει στην παρούσα κατάσταση η δήλωση περί ηλιθίων δηλώσεων, όπως επίσης και το ταξίδι στην Ρω με τον Πρόεδρο των ΑΝΕΛ δίπλα στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Κατ’ αρχάς, είναι λάθος ο χαρακτηρισμός. Οι δηλώσεις δεν μπορεί να είναι ηλίθιες, μόνο εκείνοι που τις κάνουν θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ηλίθιοι. Αλλά εν προκειμένω ούτε εκείνοι που κάνουν τις δηλώσεις είναι ηλίθιοι, απλά λένε πράγματα που είναι ανακριβή, ή ακόμη και εσφαλμένα. Αυτό δεν τους καθιστά ηλιθίους.
Ειδικά όταν η πλευρά στην οποία απευθύνεται αυτή η «κριτική» είναι η γειτονική Τουρκία, χρειάζεται πολλή προσοχή γιατί τα πράγματα μπορεί πολύ εύκολα να ξεφύγουν. Τα γεγονότα του 1996 στα Ίμια δεν είναι πολύ μακρινά. Είναι σαν χθες. ‘Όσοι ενθυμούνται, η ανάφλεξη περιορίστηκε την τελευταία στιγμή.
Και σίγουρα αυτά που συνέβησαν δεν συνέβησαν επειδή κάποιοι ήταν ηλίθιοι.
Επομένως η χρήση τέτοιων χαρακτηρισμών όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά μπορεί και να δημιουργήσει εσφαλμένες εντυπώσεις στους Έλληνες πολίτες, να τους οδηγήσουν σε λάθος συμπεράσματα και λάθος αποφάσεις.
Γιατί όμως ο κ. Καμμένος πραγματοποιεί τέτοιες δηλώσεις; Κάποιος θα υπέθετε ότι και γνωρίζει και μπορεί να πει κάτι πιο εύστοχο και πιο αποτελεσματικό. Η επιλογή του κ. Καμμένου είναι πολιτική και είναι – κατά τη γνώμη μου πλέον εσφαλμένη, έστω και αν στο παρελθόν λειτούργησε θετικά.
Συστηματικά ο κ. Καμμένος υιοθετούσε μέχρι σήμερα θέσεις που εντάσσονται σε μια ακραία εθνικιστική πολιτική πλατφόρμα. Είναι μια επιλογή που ανταποκρινόταν στις ανάγκες της εκλογικής πελατείας που τον ανέδειξε μέχρι σήμερα. Η πολιτική πλατφόρμα του όμως είναι πλέον μπαγιάτικη, και έχει χάσει τη λάμψη της. Εξάλλου, δεν υπάρχει κατ’ αποκλειστικότητα στους ΑΝΕΛ. Αυτού του τύπου ο εθνικισμός συνδυασμένος με λαϊκισμό εκφράζεται πολύ καλύτερα και γνησιότερα από την Χρυσή Αυγή, σχηματισμό που διατηρεί τις πολιτικές του δυνάμεις και ίσως και τις ενισχύει.
Τα γεγονότα με τον τρόπο τους φαίνεται να προσθέτουν το δικό τους σχόλιο, αφού με την επίσκεψη στην Ρω προβάλλεται σε μπροστινή θέση το κόμμα της Χρυσής Αυγής, το κόμμα από το οποίο οι ΑΝΕΛ μπορεί να χάσουν πολλούς ψηφοφόρους στις επόμενες εκλογές, έχοντας απωλέσει πλέον την γοητεία του κυβερνητικού εταίρου.
Επομένως ο κ. Καμμένος με τις πρόσφατες δηλώσεις του και τις ενέργειες του φαίνεται να σταματάει την ακολουθία επιτυχών για το κόμμα του πολιτικών χειρισμών και κάνει κακό στο μέλλον του κόμματος του. Από τη μια μεριά σχεδόν το ταυτίζει με άλλο ακραίο κομματικό σχηματισμό, και από την άλλη αποξενώνει τα πιο μετριοπαθή στοιχεία που θα μπορούσαν να του δώσουν πολιτική συνέχεια μετά τις επόμενες εκλογές, οπότε και θα χαθεί η κυβερνητική εξουσία. Και στις δυο περιπτώσεις χάνει. Μήπως δεν είναι – σε τελική ανάλυση – οι Τούρκοι αξιωματούχοι που κάνουν «ηλίθιες δηλώσεις» αλλά κάποιος άλλος;