Posted by “…στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του.”
(διάλογος των Μηλίων στο 5ο βιβλίο του Θουκυδίδη, μετάφραση Α. Βλάχος)
Κάθε φορά που παρατηρείται ένταση στις σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας και ακούω τις δηλώσεις για το διεθνές δίκαιο, το σεβασμό του, και τα σχετικά, θυμάμαι αυτό το απόσπασμα από την Ιστορία του Θουκυδίδη.
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στο αυτονόητο των δηλώσεων αυτών, όσο και στο τετριμμένο τους. Ουσιαστικά δεν λένε τίποτε, ίσως αποτελούν μια “κονσέρβα” στα ράφια του Υπουργείου Εξωτερικών, που έχει μεγάλη διάρκεια ζωής.
Επί της ουσίας όμως. το έμμεσο ερώτημα που θέτει ο Θουκυδίδης παραμένει αναπάντητο: “είναι η Ελλάδα σήμερα περίπου ισόπαλη σε δύναμη με την Τουρκία;”
Πλησιάζουν οι εκλογές της 7ης Ιουλίου και όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, η χώρα θα έχει μια νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η νέα αυτή Κυβέρνηση θα πρέπει να απαντήσει το ερώτημα αυτό και να λάβει μέτρα για φθάσουμε και να μπορούμε να διατηρήσουμε την “ισοπαλία” του Θουκυδίδη.
Ο κ. Τσίπρας είχε μια μεγάλη ευκαιρία να γίνει σημαντική πρόοδος στον τομέα αυτό με το θέμα της “Βόρειας Μακεδονίας”. Όμως δεν φαίνεται ότι διαπραγματεύθηκε προς την κατεύθυνση αυτή. Έτσι η συμφωνία των Πρεσπών δεν αποτέλεσε μοχλό για την ενίσχυση της Ελλάδας στον αμυντικό τομέα, όπως κατά την γνώμη μου θα έπρεπε.
Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας πρέπει να προασπίζει τα συμφέροντα της. Από μόνη της όμως, δεν αρκεί. Χωρίς τις Ένοπλες Δυνάμεις η εξωτερική πολιτική είναι ανίσχυρη.
Προσδοκώ λοιπόν να ακούσω μετά τις εκλογές το πρόγραμμα για την ριζική ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε η “ισοπαλία” του Θουκυδίδη να μην είναι απλά μια αφηρημένη στόχευση, αλλά μια ρεαλιστική επιδίωξη.
Καθώς κλείνω αυτό το σημείωμα σκέφτομαι την Κύπρο το καλοκαίρι του 1974. Και την Κύπρο όπως είναι σήμερα. Και ο νοών νοήτω.